ยาขวดที่สาม : มาหัวเราะกันเถอะ!!!
เป้าหมาย : ปาไปที่กลุ่มโคลด์บลัดซักคน ในที่นี้ขอเป็นเทอร์มิส(เพราะเชื่อว่าหลอนที่สุดแล้ว)
นายจ้าง : ท่าน Blue Planet
“ท่านหัวหน้าขอรับ...”เสียงของเวด รองหัวหน้าหน่วยเทพอัศวินเทอร์มิสของเทอร์มิส เปิดประตูห้องประตูห้องหัวหน้าของตนเข้าไปเมื่อเคาะอยู่นานแต่ไม่มีเสียงตอบก็เกิดเป็นห่วง(ร่างสาวน้อย)หัวหน้าตนเองขึ้นมาทันที
“ท่านหัวหน้าขอรับ...”เวดเรียกอีกครั้ง ก่อนสายตาจะไปปะเข้ากับร่างเล็กๆที่นั่งก้มหน้าตัวสั่นอยู่ที่ปลายเตียง....ใครทำอะไรหัวหน้าของเขากัน(เต็มปากเต็มคำนะเวดนะ) คิดเสร็จก็รีบสาวเท้าเข้าไปใกล้แล้วเรียกอีกครั้ง
“ท่านหัวหน้าขอรับ...เป็นอะไรไปขอรับ...” ร่างตรงหน้าสะดุ้งเล็กน้อย ก่อนเสียงเล็กจะถามกลับมา
“เวดหรอ...”
“ขอรับท่านหัวหน้า...ท่านเป็นอะไรหรือขอรับ...”เขาถามย้ำอีกครั้ง เมื่อให้ว่าหัวหน้าของตนไม่ตอบ (ถ้าตอนปกติคงไม่กล้าหรอก)
“ปะ...เปล่า...”เสียงสั่นๆซะด้วย!! ใครบังอาจทำให้ท่านหัวหน้าเทพอัศวินแห่งการลงทันฑ์ผู้น่ากลัว(ตอนนี้น่ารัก)ร้องไห้กัน!! ข้าจะจัดการไม่ให้มันได้ออกมาเห็นเดือนเห็นตะวันไปชั่วชีวิต!!
“ท่านหัวหน้า ท่านเงยหน้าสิขอรับแบนี้ข้ากังวลนะขอรับ...” ท่านหัวหน้าสะดุ้งก็ตอบเสียงเด็ดขาด
“ไม่!!”
“ท่านหัวหน้า...ขออภัยนะขอรับ!!”ว่าเสร็จเวดก็จัดการจับใบหน้าของเทอร์มิสให้เงยขึ้นทันที
“...เจ้าจะทำอะไร ปล่อยข้านะ!!”เทอร์มิสโวยวายแล้วเริ่มดิ้นประท้วง ถ้าเกิดไม่ได้อยู่ในร่างผู้หญิงแล้วล่ะก็เจ้าเวดมันสู้ข้าไม่ได้แน่แต่ตอนนี้ โธ่เว้ย!!
“...”เวดตัวแข็งไปแล้ว เทอร์มิสได้โอกาสปัดมือของเวดออกแล้ววิ่งหนีไปทันที...ทิ้งรองหัวหน้าที่ยังยืนตะลึงอยู่กับทีไว้...
“ข้าเพิ่งเคยเห็นท่านหัวหน้าหัวเราะก็วันนี้ล่ะ...น่ารักจัง...”เวดพึมพำแล้วยังยืนมองพื้นที่ว่างเปล่าต่อไป
.....
...............
...................................
(ตัดมาทางเทอร์มิส)
“คิกๆๆๆๆ”ข้าพยายามกลั้นเสียงหัวเราะมาตั้งแต่เช้าแต่ก็ไม่สำเร็จ...มันต้องเป็นเพราะชาบ้าๆที่ได้มาเมื่อเช้าแน่ๆ!! ข้าไม่น่าดื่มมันเข้าไปเลย...อะไรนะพวกเจ้าจะถามข้าว่าชาอะไรงั้นหรอ...ก็เมื่อเช้าน่ะครีอุสเอาชามาให้ที่ห้องข้า(ข้าสงสัยสุดๆ เพราะครีอุสไม่เคยทำอย่างนั้นมาก่อนแต่...)ข้าดื่มเข้าไปแค่อึกเดียวข้าก็ไม่อาจหุบรอยยิ้มแล้วก็กลั้นเสียงหัวเราะได้เลย พอจะหันไปถามร่างของครีอุสก็สลายกลายเป็นฝุ่นไปซะเฉยๆ ข้าเลยเข้าไปถามครีอุสที่ห้อง...พอเจ้านั้นเห็นสภาพข้าเท่านั้น ครีอุสก็หัวเราะใส่หน้าข้าแบบยาวนานก่อนตอบข้าว่า ตอนนั้นเค้ายังไม่ตื่นเลย(นอนกินบ้านกินเมืองจริงๆ)ข้าก็ถึงกับพูดไม่ออก ได้แต่เก็บตัวอยู่ในห้องตั้งแตเช้าจนเจ้าบ้านั้น(เวด)มาเจอข้านั้นแหละ!! ข้าพยายามเดินให้เร็วที่สุดเพื่อไม่ให้เทพอัศวินแตกตื่นกับใบหน้าเปื้อนยิ้มของข้า...แต่ข้าคงคิดมากไปเองเพราะเจ้าพวกนั้นมันกลับหยุดยืนมองข้า!! ข้าหยุดแล้วหันไปเผชิญหน้ากับเทพอัศวินมุงทั้งหลายก่อนตวาดว่า
“ฮ่าๆๆๆ พวกเจ้ามองอะไรกัน ฮ่ะๆๆๆๆๆ”ข้ายกมือขึ้นปิดปากอีกครั้งก่อนจะมองไปที่เทพอัศวินมุงที่ตัวแข็งทื่อ(อย่างตกใจ)แล้วรีบสาวเท้าหนีด้วยความรู้สึกอยากร้องไห้ขึ้นมาจริงๆซะแล้ว...
“ฮ่ะๆๆๆๆ”ข้าเดินหัวเราะมาตลอดทางกลับมาที่ห้อง ข้าชักจะกลุ้มใจหนักข้อขึ้นเรื่อยๆ
“หึๆๆๆๆ”ข้าอยากหยุดหัวเราะแล้ว!! โฮ~~ เทพเจ้าแห่งแสงสว่างได้โปรดช่วยข้าที!!
“ฮ่ะๆๆๆๆๆๆๆ”ข้ามองไปรอบตัวที่ว่างเปล่าไร้คนเดินสวนทาง...ไม่สิ พอพวกนั้นเห็นข้าเดินมาเท่านั้น พวกสมควรตายนั่นก็ถอยหลังแล้วเปลี่ยนทิศทางทันที...
ให้ตาย!! ฮือ....ข้าไม่ได้บ้านะ แล้วพวกเจ้าจะมากลัวข้าหาพระแสงอะไร!!
“ฮ่ะๆๆๆๆ ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ”
...
จบเจ้าค่ะ!!
พอแต่งตอนนี้จบก็รู้สึกว่ มิสมันจะรั่วเกินไปรึเปล่า...
//ชักสงสาร 
//
คึๆๆๆๆๆ คอมเม้นเป็นค่ายาขวดนี้ด้วยนะเจ้าค่ะ ท่านบลู
ต่อไปของท่านแตมส์ไนท์สินะเจ้าค่ะ//ชักเครียด //
ตอนนี้มิสของแม่ก็ซวยเหมือนเดิม //ชอบแกล้งคนที่ชอบ 
//
หึๆๆ คติประจำตัว(ตอนนี้)รักมิสต้องแกล้ง!!
เป้าหมาย : ปาไปที่กลุ่มโคลด์บลัดซักคน ในที่นี้ขอเป็นเทอร์มิส(เพราะเชื่อว่าหลอนที่สุดแล้ว)
นายจ้าง : ท่าน Blue Planet
“ท่านหัวหน้าขอรับ...”เสียงของเวด รองหัวหน้าหน่วยเทพอัศวินเทอร์มิสของเทอร์มิส เปิดประตูห้องประตูห้องหัวหน้าของตนเข้าไปเมื่อเคาะอยู่นานแต่ไม่มีเสียงตอบก็เกิดเป็นห่วง(ร่างสาวน้อย)หัวหน้าตนเองขึ้นมาทันที
“ท่านหัวหน้าขอรับ...”เวดเรียกอีกครั้ง ก่อนสายตาจะไปปะเข้ากับร่างเล็กๆที่นั่งก้มหน้าตัวสั่นอยู่ที่ปลายเตียง....ใครทำอะไรหัวหน้าของเขากัน(เต็มปากเต็มคำนะเวดนะ) คิดเสร็จก็รีบสาวเท้าเข้าไปใกล้แล้วเรียกอีกครั้ง
“ท่านหัวหน้าขอรับ...เป็นอะไรไปขอรับ...” ร่างตรงหน้าสะดุ้งเล็กน้อย ก่อนเสียงเล็กจะถามกลับมา
“เวดหรอ...”
“ขอรับท่านหัวหน้า...ท่านเป็นอะไรหรือขอรับ...”เขาถามย้ำอีกครั้ง เมื่อให้ว่าหัวหน้าของตนไม่ตอบ (ถ้าตอนปกติคงไม่กล้าหรอก)
“ปะ...เปล่า...”เสียงสั่นๆซะด้วย!! ใครบังอาจทำให้ท่านหัวหน้าเทพอัศวินแห่งการลงทันฑ์ผู้น่ากลัว(ตอนนี้น่ารัก)ร้องไห้กัน!! ข้าจะจัดการไม่ให้มันได้ออกมาเห็นเดือนเห็นตะวันไปชั่วชีวิต!!
“ท่านหัวหน้า ท่านเงยหน้าสิขอรับแบนี้ข้ากังวลนะขอรับ...” ท่านหัวหน้าสะดุ้งก็ตอบเสียงเด็ดขาด
“ไม่!!”
“ท่านหัวหน้า...ขออภัยนะขอรับ!!”ว่าเสร็จเวดก็จัดการจับใบหน้าของเทอร์มิสให้เงยขึ้นทันที
“...เจ้าจะทำอะไร ปล่อยข้านะ!!”เทอร์มิสโวยวายแล้วเริ่มดิ้นประท้วง ถ้าเกิดไม่ได้อยู่ในร่างผู้หญิงแล้วล่ะก็เจ้าเวดมันสู้ข้าไม่ได้แน่แต่ตอนนี้ โธ่เว้ย!!
“...”เวดตัวแข็งไปแล้ว เทอร์มิสได้โอกาสปัดมือของเวดออกแล้ววิ่งหนีไปทันที...ทิ้งรองหัวหน้าที่ยังยืนตะลึงอยู่กับทีไว้...
“ข้าเพิ่งเคยเห็นท่านหัวหน้าหัวเราะก็วันนี้ล่ะ...น่ารักจัง...”เวดพึมพำแล้วยังยืนมองพื้นที่ว่างเปล่าต่อไป
.....
...............
...................................
(ตัดมาทางเทอร์มิส)
“คิกๆๆๆๆ”ข้าพยายามกลั้นเสียงหัวเราะมาตั้งแต่เช้าแต่ก็ไม่สำเร็จ...มันต้องเป็นเพราะชาบ้าๆที่ได้มาเมื่อเช้าแน่ๆ!! ข้าไม่น่าดื่มมันเข้าไปเลย...อะไรนะพวกเจ้าจะถามข้าว่าชาอะไรงั้นหรอ...ก็เมื่อเช้าน่ะครีอุสเอาชามาให้ที่ห้องข้า(ข้าสงสัยสุดๆ เพราะครีอุสไม่เคยทำอย่างนั้นมาก่อนแต่...)ข้าดื่มเข้าไปแค่อึกเดียวข้าก็ไม่อาจหุบรอยยิ้มแล้วก็กลั้นเสียงหัวเราะได้เลย พอจะหันไปถามร่างของครีอุสก็สลายกลายเป็นฝุ่นไปซะเฉยๆ ข้าเลยเข้าไปถามครีอุสที่ห้อง...พอเจ้านั้นเห็นสภาพข้าเท่านั้น ครีอุสก็หัวเราะใส่หน้าข้าแบบยาวนานก่อนตอบข้าว่า ตอนนั้นเค้ายังไม่ตื่นเลย(นอนกินบ้านกินเมืองจริงๆ)ข้าก็ถึงกับพูดไม่ออก ได้แต่เก็บตัวอยู่ในห้องตั้งแตเช้าจนเจ้าบ้านั้น(เวด)มาเจอข้านั้นแหละ!! ข้าพยายามเดินให้เร็วที่สุดเพื่อไม่ให้เทพอัศวินแตกตื่นกับใบหน้าเปื้อนยิ้มของข้า...แต่ข้าคงคิดมากไปเองเพราะเจ้าพวกนั้นมันกลับหยุดยืนมองข้า!! ข้าหยุดแล้วหันไปเผชิญหน้ากับเทพอัศวินมุงทั้งหลายก่อนตวาดว่า
“ฮ่าๆๆๆ พวกเจ้ามองอะไรกัน ฮ่ะๆๆๆๆๆ”ข้ายกมือขึ้นปิดปากอีกครั้งก่อนจะมองไปที่เทพอัศวินมุงที่ตัวแข็งทื่อ(อย่างตกใจ)แล้วรีบสาวเท้าหนีด้วยความรู้สึกอยากร้องไห้ขึ้นมาจริงๆซะแล้ว...
“ฮ่ะๆๆๆๆ”ข้าเดินหัวเราะมาตลอดทางกลับมาที่ห้อง ข้าชักจะกลุ้มใจหนักข้อขึ้นเรื่อยๆ
“หึๆๆๆๆ”ข้าอยากหยุดหัวเราะแล้ว!! โฮ~~ เทพเจ้าแห่งแสงสว่างได้โปรดช่วยข้าที!!
“ฮ่ะๆๆๆๆๆๆๆ”ข้ามองไปรอบตัวที่ว่างเปล่าไร้คนเดินสวนทาง...ไม่สิ พอพวกนั้นเห็นข้าเดินมาเท่านั้น พวกสมควรตายนั่นก็ถอยหลังแล้วเปลี่ยนทิศทางทันที...
ให้ตาย!! ฮือ....ข้าไม่ได้บ้านะ แล้วพวกเจ้าจะมากลัวข้าหาพระแสงอะไร!!
“ฮ่ะๆๆๆๆ ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ”
...
จบเจ้าค่ะ!!
พอแต่งตอนนี้จบก็รู้สึกว่ มิสมันจะรั่วเกินไปรึเปล่า...
//ชักสงสาร //คึๆๆๆๆๆ คอมเม้นเป็นค่ายาขวดนี้ด้วยนะเจ้าค่ะ ท่านบลู
ต่อไปของท่านแตมส์ไนท์สินะเจ้าค่ะ
//ชักเครียด //ตอนนี้มิสของแม่ก็ซวยเหมือนเดิม
//ชอบแกล้งคนที่ชอบ //หึๆๆ คติประจำตัว(ตอนนี้)รักมิสต้องแกล้ง!!
ความคิดเห็น