ลำดับตอนที่ #5
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : ยาขวดที่หก : ...ยังไม่มีชื่อยา (ยังไม่จบ)
ยาขวดที่หก : ...ยังไม่มีชื่อยา
เป้าหมาย : ...ยังไม่กำหนดโดนกันหลายคน
(หาคำสั่งไม่เจออ่า 
)
นายจ้าง : ท่าน oonolda
....................................
“เทอร์มิส!!”
“โธ่เว้ย! ให้ตาย เจ้าหยุดแหกปากเรียกข้าแบบนี้สักทีได้ไหม! ไอซอท” ข้าแหกปากกลับไปบ้างเผื่อเจ้าบ้าข้างนอกจะได้เงียบลงสักที...ผ่านไปหลายวินาที ไอซอทเงียบจริงๆ แต่ดันถีบประตูห้องข้าดังเปรี้ยงแล้วเดินดุ่มๆเข้ามาแทน ไม่รู้ว่าร่างผู้หญิงแบบนั้นไปขุดเอาแรงช้างสารมาจากไหนกัน!
“ไอซอท! เจ้าถีบประตูห้องข้าเป็นครั้งที่ 287 แล้วนะ!”
เขามองข้าด้วยแววตาสมเพช
“เทอร์มิส เจ้านับเลขยังไงของเจ้า นี่เป็นครั้งที่ 299 ต่างหาก!”
“อ๊ะ! เออน่า ช่วยไม่ได้ จะครั้งไหนๆเจ้าก็ทำประตูห้องข้าพังเหมือนเดิมนั่นแหละ!” ข้าแกล้งทำเป็นเฉไฉไปเรื่อยอย่างกลบเกลื่อนความอายก่อนจะคว้ากระจกที่อยู่ข้างกายข้ามองดูหน้าของข้าที่ไม่ว่าจะส่วนไหนก็ฟันธงฉับได้เลยว่าต้องเป็นผู้หญิงแน่นอนด้วยความรู้สึกที่บรรยายไม่ถูก ไอซอทที่อยู่เบื้องหน้าข้า แม้ส่วนสูงและโครงหน้าบางส่วนจะเป็นเหมือนเดิมทุกประการ แต่นั่นก็ทำให้ข้ารับไม่ได้จริงๆกับการที่เขาเป็นผู้หญิงแบบนี้..ใช่ พวกเจ้าฟังไม่ผิดหรอก ข้าหมายถึงเขาเป็น ‘ผู้หญิง’ จริงๆ ซึ่งนั่นก็หมายรวมถึงข้าด้วยน่ะนะ
“นี่พวกเราต้องอยู่ในสภาพนี้ไปอีกนานแค่ไหนกันเนี่ย”
ข้าพูดอย่างหมดหวัง เพราะตอนนี้ข่าวอันน่าตกตะลึงนี้ได้แพร่กระจายไปทั่งทั้งทั้งเมืองลีฟบัด...ไม่สิ ทั้งแคว้นวอลเลซเป็นที่เรียบร้อยแล้ว!
ข้าตัวสั่น เกิดท่านอาจารย์ได้มาเห็นข้าซึ่งตกอยู่ในสภาพนี้แล้วล่ะก็....ถึงผลที่ได้รับอาจไม่เท่าท่านอาจารย์ของครีอุส แต่ข้าว่าคงไม่ใช่เรื่องน่าขันแน่นอน!
ไอซอทมองนิ่ง ก่อนจะเดินตรงรี่เข้ามา ยกชุดน้ำชาควันกรุ่นๆขึ้นมาแล้วยิ้มให้กับข้า...
ก่อนจะกรอกมันใส่ปากข้าทันที!
“โอ๊ยยยยย! ไอออด! เอ้าอำอ้าอะไออ่ะอ๊า”
/แปล/ โอ๊ยยยย!ไอซอท! เจ้าทำบ้าอะไรน่ะหา!
ไอซอทมองหน้าข้า ค้อนเล็กน้อยเหมือนจะบอกว่าเจ้ายังไม่รู้จักสำนึกอีกหรือไงกัน
“นี่เป็นบทลงโทษที่เจ้าทำตัวเหลวไหลแบบนี้” ไอซอทเอ่ยเสียงเย็น “แค่ไม่กี่เดือนประสิทธิภาพของกลุ่มโคลด์บลัดมันเหือดหายไปไหนเสียหมด ถึงข้าจะรู้ก็เถอะว่ามันเป็นเพราะฤทธิ์ยาบ้าๆนั่นแต่นั่นก็ไม่ได้หมายความว่าเจ้าจะทำตัวเหมือนครีอุส...ในอดีตได้น่ะนะ”
ข้าค้อนกลับทั้งๆที่ปากแดงแจ๋แถมยังบวมเพราะชาบ้าๆนั่นอีกต่างหาก
“ช่วยไม่ได้นี่นา ยาให้แก้ก็ไม่มี แล้วข้าจะทำอะไรได้ล่ะ”
“เจ้าเปลี่ยนไปมากจริงๆเทอร์มิส” จะว่าไปเสียงของไอซอทที่แหลมอยู่แล้วจะเริ่มมีแววต้องอุดหูแล้วล่ะ “แต่ก่อนเจ้าไม่ใช่คนที่ทำตัวเหลวแหลกไปวันๆแบบนี้นี่นา รู้มั้ยว่าตอนนี้ฝ่ายเฮมิชแซงหน้าเราไปไกลในระยะเวลาหนึ่งเดือนหลังจากเกิดเรื่องบ้าๆนี่ขึ้นมาแล้วนะ!!!”
เฮ้อ! เจ้าเองก็เปลี่ยนไปเยอะพอๆกันแหละน่า
ฟังแล้วพวกเจ้าอาจงงๆว่าตอนนี้มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่ งั้นข้าจะเล่าถึงเรื่องเมื่อเดือนก่อนแล้วกันนะ
ในวันนั้นข้าก็กลับมาจากการประชุมของเทพอัศวินทั้งสิบสององค์อยู่ดีๆและเดินเข้าไปในห้องของข้าเพื่อเอาเอกสารที่เผลอวางทิ้งไว้บนโต๊ะ
‘นี่มันอะไรกันน่ะ’
ตอนนี้บนโต๊ะทำงานประจำของข้าที่เคยมีแต่เอกสารและปากกาขนนกจุ่มหมึก บัดนี้มันมีขวดน้ำยาบางอย่างวางอยู่ด้วย
ข้ายกมันขึ้นมาพลิกหน้าพลิกหลังดูด้วยความแปลกใจ ปกติข้าไม่ใช่คนที่ขี้ลืมขนาดแค่ของที่วางอยู่บนโต๊ะของตัวเองยังหลงได้หรอกนะ คิดได้ดังนั้นข้าจึงเรียกชื่อของคนคนหนึ่งขึ้นมา
“เวด”
“มีอะไรหรือขอรับท่านหัวหน้า”
เวดโผล่หน้าเข้ามาหาข้าในห้องอย่างรวดเร็วเพื่อรับคำสั่ง
“นี่ของใครน่ะ” ข้ายกเจ้าขวดตัวปัญหาให้เวดดู
“เอ...ไม่ทราบขอรับ ข้ายังไม่เคยเข้าห้องของท่านโดยพลการเลย” เวดรับมันไปดูด้วยสีหน้างุนงงก่อนจะส่ายหน้า
“อืม ไม่ใช่ของเจ้าก็แล้วไป” ข้าโบกมือเป็นเชิงว่าให้เขาไปได้
“ขอรับ”
พอเวดออกไป ข้าถึงได้สังเกตเห็นว่ามีจดหมายเล็กๆแนบติดกับยาตัวนี้ด้วย
“ส่งงานท่านออนด้า...ถึงหัวหน้าหน่วยเทพอัศวินเทอร์มิส กรุณาดื่มให้ว่อง ไม่งั้นเดี๋ยวเราจะตายเพราะค้างส่งยามาเป็นระยะเวลาอันยาวนาน=[]= ปล. หากไม่ยอมกินให้อ่านบรรทัดต่อไป.....หา? นี่มันเรื่องอะไรกันเนี่ย มีคนคิดจะแกล้งข้าอย่างนั้นหรือ แล้วออนด้านี่มันใครกัน?”
ถึงจะจับต้นชนปลายไม่ถูก แต่ข้าก็ยังอ่านบรรทัดถัดมาตามคำสั่งของคนที่ส่งจดหมายนี้ให้ข้า
“แลนซ์ เทอร์มิส”
“หากไม่กิน”
“เจ้า-ไม่-ได้-ตายดี-แน่!”
“จาก----นีโอ ครีอุส”
*ขอบคุณความใจดีของอาจารย์นีโอที่ให้ความอนุเคราะห์เซ็นชื่อรับรองให้เรา เหอๆ*
ข้าผงะอย่างตกใจเมื่ออ่านจบ นี่มันอะไรกัน ท่านอาจารย์ของครีอุสทำไมถึงได้...
ตอนนี้ในหัวข้าเต็มไปด้วยความสับสน แต่ถ้าบอกว่าให้ดื่มก็คงต้องดื่มสินะ เพราะไม่อย่างนั้นอาจได้ตายคามือของ ’เทพอัศวินครีอุสที่แข็งแกร่งที่สุดในประวัติศาสตร์’ เป็นแน่
วินาทีเดียวที่น้ำยาสัมผัสปากข้าเท่านั้นแหละ ควันสีชมพู (คำขอร้องส่วนตัวจากพิ้งกี้-คนเขียน) ก็กระจายเข้าปกคลุมห้องของข้าทันที!
และแล้วนั่นก็คือจุดเริ่มต้นของวันคืนอันขมขื่นของข้านั่นเอง!
นอกจากจะทำให้ข้ากลายเป็นสตรีเพศแล้วยังเปลี่ยนนิสัยของข้าและคนอื่นๆจากหน้ามือเป็นหลังเท้าอีกต่างหาก!
ตอนแรกก็สับสนและใช้ชีวิตได้ลำบากเล็กน้อย แต่ช่วยไม่ได้ ก็มันเป็นไปแล้ว(นี่คืออีกนิสัยอันไม่พึงประสงค์ของข้า!)
“นี่ข้าจะเป็นแบบนี้ไปอีกเมื่อไหร่กันล่ะเนี่ยยยยย!!!!~”
...........................................................(รอมีต่อตอน 2 ค่ะ รอบนี้ของครีอุสนะเออ เหอๆๆๆ)
เป้าหมาย : ...ยังไม่กำหนดโดนกันหลายคน
(หาคำสั่งไม่เจออ่า )นายจ้าง : ท่าน oonolda
....................................
“เทอร์มิส!!”
“โธ่เว้ย! ให้ตาย เจ้าหยุดแหกปากเรียกข้าแบบนี้สักทีได้ไหม! ไอซอท” ข้าแหกปากกลับไปบ้างเผื่อเจ้าบ้าข้างนอกจะได้เงียบลงสักที...ผ่านไปหลายวินาที ไอซอทเงียบจริงๆ แต่ดันถีบประตูห้องข้าดังเปรี้ยงแล้วเดินดุ่มๆเข้ามาแทน ไม่รู้ว่าร่างผู้หญิงแบบนั้นไปขุดเอาแรงช้างสารมาจากไหนกัน!
“ไอซอท! เจ้าถีบประตูห้องข้าเป็นครั้งที่ 287 แล้วนะ!”
เขามองข้าด้วยแววตาสมเพช
“เทอร์มิส เจ้านับเลขยังไงของเจ้า นี่เป็นครั้งที่ 299 ต่างหาก!”
“อ๊ะ! เออน่า ช่วยไม่ได้ จะครั้งไหนๆเจ้าก็ทำประตูห้องข้าพังเหมือนเดิมนั่นแหละ!” ข้าแกล้งทำเป็นเฉไฉไปเรื่อยอย่างกลบเกลื่อนความอายก่อนจะคว้ากระจกที่อยู่ข้างกายข้ามองดูหน้าของข้าที่ไม่ว่าจะส่วนไหนก็ฟันธงฉับได้เลยว่าต้องเป็นผู้หญิงแน่นอนด้วยความรู้สึกที่บรรยายไม่ถูก ไอซอทที่อยู่เบื้องหน้าข้า แม้ส่วนสูงและโครงหน้าบางส่วนจะเป็นเหมือนเดิมทุกประการ แต่นั่นก็ทำให้ข้ารับไม่ได้จริงๆกับการที่เขาเป็นผู้หญิงแบบนี้..ใช่ พวกเจ้าฟังไม่ผิดหรอก ข้าหมายถึงเขาเป็น ‘ผู้หญิง’ จริงๆ ซึ่งนั่นก็หมายรวมถึงข้าด้วยน่ะนะ
“นี่พวกเราต้องอยู่ในสภาพนี้ไปอีกนานแค่ไหนกันเนี่ย”
ข้าพูดอย่างหมดหวัง เพราะตอนนี้ข่าวอันน่าตกตะลึงนี้ได้แพร่กระจายไปทั่งทั้งทั้งเมืองลีฟบัด...ไม่สิ ทั้งแคว้นวอลเลซเป็นที่เรียบร้อยแล้ว!
ข้าตัวสั่น เกิดท่านอาจารย์ได้มาเห็นข้าซึ่งตกอยู่ในสภาพนี้แล้วล่ะก็....ถึงผลที่ได้รับอาจไม่เท่าท่านอาจารย์ของครีอุส แต่ข้าว่าคงไม่ใช่เรื่องน่าขันแน่นอน!
ไอซอทมองนิ่ง ก่อนจะเดินตรงรี่เข้ามา ยกชุดน้ำชาควันกรุ่นๆขึ้นมาแล้วยิ้มให้กับข้า...
ก่อนจะกรอกมันใส่ปากข้าทันที!
“โอ๊ยยยยย! ไอออด! เอ้าอำอ้าอะไออ่ะอ๊า”
/แปล/ โอ๊ยยยย!ไอซอท! เจ้าทำบ้าอะไรน่ะหา!
ไอซอทมองหน้าข้า ค้อนเล็กน้อยเหมือนจะบอกว่าเจ้ายังไม่รู้จักสำนึกอีกหรือไงกัน
“นี่เป็นบทลงโทษที่เจ้าทำตัวเหลวไหลแบบนี้” ไอซอทเอ่ยเสียงเย็น “แค่ไม่กี่เดือนประสิทธิภาพของกลุ่มโคลด์บลัดมันเหือดหายไปไหนเสียหมด ถึงข้าจะรู้ก็เถอะว่ามันเป็นเพราะฤทธิ์ยาบ้าๆนั่นแต่นั่นก็ไม่ได้หมายความว่าเจ้าจะทำตัวเหมือนครีอุส...ในอดีตได้น่ะนะ”
ข้าค้อนกลับทั้งๆที่ปากแดงแจ๋แถมยังบวมเพราะชาบ้าๆนั่นอีกต่างหาก
“ช่วยไม่ได้นี่นา ยาให้แก้ก็ไม่มี แล้วข้าจะทำอะไรได้ล่ะ”
“เจ้าเปลี่ยนไปมากจริงๆเทอร์มิส” จะว่าไปเสียงของไอซอทที่แหลมอยู่แล้วจะเริ่มมีแววต้องอุดหูแล้วล่ะ “แต่ก่อนเจ้าไม่ใช่คนที่ทำตัวเหลวแหลกไปวันๆแบบนี้นี่นา รู้มั้ยว่าตอนนี้ฝ่ายเฮมิชแซงหน้าเราไปไกลในระยะเวลาหนึ่งเดือนหลังจากเกิดเรื่องบ้าๆนี่ขึ้นมาแล้วนะ!!!”
เฮ้อ! เจ้าเองก็เปลี่ยนไปเยอะพอๆกันแหละน่า
ฟังแล้วพวกเจ้าอาจงงๆว่าตอนนี้มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่ งั้นข้าจะเล่าถึงเรื่องเมื่อเดือนก่อนแล้วกันนะ
ในวันนั้นข้าก็กลับมาจากการประชุมของเทพอัศวินทั้งสิบสององค์อยู่ดีๆและเดินเข้าไปในห้องของข้าเพื่อเอาเอกสารที่เผลอวางทิ้งไว้บนโต๊ะ
‘นี่มันอะไรกันน่ะ’
ตอนนี้บนโต๊ะทำงานประจำของข้าที่เคยมีแต่เอกสารและปากกาขนนกจุ่มหมึก บัดนี้มันมีขวดน้ำยาบางอย่างวางอยู่ด้วย
ข้ายกมันขึ้นมาพลิกหน้าพลิกหลังดูด้วยความแปลกใจ ปกติข้าไม่ใช่คนที่ขี้ลืมขนาดแค่ของที่วางอยู่บนโต๊ะของตัวเองยังหลงได้หรอกนะ คิดได้ดังนั้นข้าจึงเรียกชื่อของคนคนหนึ่งขึ้นมา
“เวด”
“มีอะไรหรือขอรับท่านหัวหน้า”
เวดโผล่หน้าเข้ามาหาข้าในห้องอย่างรวดเร็วเพื่อรับคำสั่ง
“นี่ของใครน่ะ” ข้ายกเจ้าขวดตัวปัญหาให้เวดดู
“เอ...ไม่ทราบขอรับ ข้ายังไม่เคยเข้าห้องของท่านโดยพลการเลย” เวดรับมันไปดูด้วยสีหน้างุนงงก่อนจะส่ายหน้า
“อืม ไม่ใช่ของเจ้าก็แล้วไป” ข้าโบกมือเป็นเชิงว่าให้เขาไปได้
“ขอรับ”
พอเวดออกไป ข้าถึงได้สังเกตเห็นว่ามีจดหมายเล็กๆแนบติดกับยาตัวนี้ด้วย
“ส่งงานท่านออนด้า...ถึงหัวหน้าหน่วยเทพอัศวินเทอร์มิส กรุณาดื่มให้ว่อง ไม่งั้นเดี๋ยวเราจะตายเพราะค้างส่งยามาเป็นระยะเวลาอันยาวนาน=[]= ปล. หากไม่ยอมกินให้อ่านบรรทัดต่อไป.....หา? นี่มันเรื่องอะไรกันเนี่ย มีคนคิดจะแกล้งข้าอย่างนั้นหรือ แล้วออนด้านี่มันใครกัน?”
ถึงจะจับต้นชนปลายไม่ถูก แต่ข้าก็ยังอ่านบรรทัดถัดมาตามคำสั่งของคนที่ส่งจดหมายนี้ให้ข้า
“แลนซ์ เทอร์มิส”
“หากไม่กิน”
“เจ้า-ไม่-ได้-ตายดี-แน่!”
“จาก----นีโอ ครีอุส”
*ขอบคุณความใจดีของอาจารย์นีโอที่ให้ความอนุเคราะห์เซ็นชื่อรับรองให้เรา เหอๆ*
ข้าผงะอย่างตกใจเมื่ออ่านจบ นี่มันอะไรกัน ท่านอาจารย์ของครีอุสทำไมถึงได้...
ตอนนี้ในหัวข้าเต็มไปด้วยความสับสน แต่ถ้าบอกว่าให้ดื่มก็คงต้องดื่มสินะ เพราะไม่อย่างนั้นอาจได้ตายคามือของ ’เทพอัศวินครีอุสที่แข็งแกร่งที่สุดในประวัติศาสตร์’ เป็นแน่
วินาทีเดียวที่น้ำยาสัมผัสปากข้าเท่านั้นแหละ ควันสีชมพู (คำขอร้องส่วนตัวจากพิ้งกี้-คนเขียน) ก็กระจายเข้าปกคลุมห้องของข้าทันที!
และแล้วนั่นก็คือจุดเริ่มต้นของวันคืนอันขมขื่นของข้านั่นเอง!
นอกจากจะทำให้ข้ากลายเป็นสตรีเพศแล้วยังเปลี่ยนนิสัยของข้าและคนอื่นๆจากหน้ามือเป็นหลังเท้าอีกต่างหาก!
ตอนแรกก็สับสนและใช้ชีวิตได้ลำบากเล็กน้อย แต่ช่วยไม่ได้ ก็มันเป็นไปแล้ว(นี่คืออีกนิสัยอันไม่พึงประสงค์ของข้า!)
“นี่ข้าจะเป็นแบบนี้ไปอีกเมื่อไหร่กันล่ะเนี่ยยยยย!!!!~”
...........................................................(รอมีต่อตอน 2 ค่ะ รอบนี้ของครีอุสนะเออ เหอๆๆๆ)
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น