ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    ร้านขายยาตามสั่ง!![LSK,No Hero]

    ลำดับตอนที่ #4 : ยาขวดที่สี่ : อินคิวบัส

    • อัปเดตล่าสุด 24 เม.ย. 53



    ยาขวดที่สี่ :  อินคิวบัส

    เป้าหมาย : เทพอัศวินเคเรส คนปัจจุบัน ไอร์เมอร์ เคเรส

    นายจ้าง : ท่าน แอนน์ นาลิซ เจอร์เฟีย







    “เจ้าหญิงแอนน์เพคะ...มีของที่ส่งถึงพระองค์เพค่ะ....”นางกำนัลเดินมาพร้อมกับกล่อยใบเล็กๆสีมพูหวานแหววในมือ พอเห็นมันเท่านั้น เจ้าหญิงคนกลางแห่งแคว้นโยแลนซ์ก็ถลาเข้าไปคว้ากล่องกล่องนั้นเข้ามาในอ้อมแขน ล้วรีบไล่นางกำนัลออกไปทันที



    “ไหนดูสิ ว่าใช่รึเปล่า...”แอนน์ พึมพำพร้อมลงมือแกะริบบิ้นสีหวานออกจากกล่องแล้วปิดอย่างรวดเร็ว ก่อนจะมองเห็นขวดน้ำหอมสีใสที่ทำจากแก้วอย่างสวยงาม บรรจุน้ำสีชมพูเปล่งประกาย ข้างๆมีการ์ดสีทองใบเล็กๆวางอยู่



    ถึง เจ้าหญิงองค์รองแห่งโยแลนซ์ แอนน์ นาลิซ เจอร์เฟีย...

    ทางเราได้ส่งยาที่ท่านได้สั่งไว้มาให้แล้ว หวังว่าท่านจะถูกใจ ยานี้จะมีผลไปจนกว่าท่านจะบรรลุเป้าหมายที่ต้องการ...หากแต่ท่านต้องระวังไม่ให้ผู้ใดเห็นตอนที่จะส่งมันไปให้คนรักของท่าน ไม่เช่นนั้น ยานี้จะไม่ได้ผล...

    เราจะรอผลทางจดหมาย ยินดีที่ได้รับใช้
    ด้วยรัก
    จาก Naki_DGM14 ผู้บริหารร้านขายยาตามสั่ง


    “หึๆๆ ที่นี้ล่ะ ไอร์เม่จะได้เป็นของข้าซะที!!”(เอ่อ...)




    ทางด้านตำหนักเทพอัศวินอันศักดิ์สิทธิ์



    “ท่านหัวหน้าเทพอัศวินเคเรสขอรับ...”เสียงเรียกดังจากจากบุคคลคุ้นเคย(ทูตที่รับส่งจดหมายให้แอนน์และเคเรส)เรียกให้เคเรสที่กำลังคร่ำเคร่งอยู่กับการฝึกยิงธนูอยู่ชะงักแล้วหันกลับมามอง



    “อ้าว มีอะไรหรือ ท่านทูต”เคเรสถามด้วยรอยยิ้มแจ่มใส แล้วก็ยิ่งกว้างขึ้นไปอีกเมื่อกล่องสีขาวถูกส่งมาให้



    “เอาไปเปิดตอนอยู่คนเดียวน่ะ ท่านเคเรส เจ้าหญิงแอนน์สั่งมา”



    “งั้นขอตัวไปที่ห้องก่อนนะท่านทูต ดีใจที่ได้เจอท่าน”เคเรสว่าเสร็จก็รีวิ่งจากไปอย่างรวดเร็ว จนไม่อาจมองเห็นรอยยิ้มมีเล่ห์นัยของคู่สนทนา



    “ยินดีที่ได้เจอท่านเช่นกัน ท่านราชบุตรเขย...”



    ในห้องส่วนตัวของเคเรส



    ภายในห้องที่สะอาดเรียบร้อย ผนังด้านหนึ่งซึ่งอยู่ในมุมอับสายตามีรอยตะปูมากมาย ที่พื้นมีกล่องบรรจุฟางจำนวนมากและตุ๊กตาหน้าตาคุ้นๆวางอยู่ ส่วนในหีบที่อยู่ข้างๆคือขวดแก้วที่บรรจุเส้นผมหลากสีสัน แต่ล่ะขวดบรรจุมีชื่อติดไว้อย่างประณีตบรรจง แต่มีขวดหนึ่งที่ตอนนี้ว่างเปล่า...ขวดที่มีชื่อว่า เกรเซียส ครีอุส ผ่านไปไม่นานเจ้าของห้องก็เปิดประตูเข้ามา ด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้ม เขาก้าวเข้ามาพร้อมกับปิดประตูลงกลอนอย่างแน่นหนา...แล้วเปิดกล่องออกมาช้าๆ



    ฟู่!!!!!!



    ควันสีชมพูฟุ้งกระจายในอากาศ ก่อนลอยมารวมกันที่รอบตัวของเทพอัศวินผู้แสนดีแล้วค่อยๆซึมหายเข้าไปในร่างกายเป้าหมายจนหมด



    “อึก...”เคเรสร้องอย่างทรมาร ร่างกายเริ่มร้อนขึ้น ร้อนขึ้นราวกับถูกสุมไฟ มโนภาพในความคิดเริ่มปรากฎภาพของคนๆหนึ่งที่รักสุดหัวใจ...



    “แอนน์...”


    ..............


    ...............................


    .....................................................



    “ท่านหัวหน้าเทพอัศวินเคเรสขอรับ!! นั้นท่านจะไปไหนขอรับ!!”เทพอัศวินผู้เฝ้าคอกม้าร้องเมื่อเทพอัศวินผู้แสนใจดีเดินดุ่มๆเข้ามาแล้วเริ่มใส่อานเตรียมขี่



    “โยแลนซ์....”เคเรสตอบ ในตาสีชาอ่อนดูล่องลอย ทั้งยังหายใจหอบอย่างรุนแรง



    “หา?! ไปทำไมขอรับ อาการท่านไม่ค่อยดีอย่าเพิ่งไปดีกว่านะขอรับ!!”เทพอัศวินคนเดิมร้อง ก่อนจะเดินเข้ามาแย่งบังเหียนของม้าไปทันที แต่ก็โดนคนอาการไม่คอยดีผลักออกมาแล้วตวาด



    “เจ้าอย่ามายุ่ง!!”ว่าเสร็จไอร์เมอร์  เคเรส ก็ควบม้าออกไปทันที



    “ช่วยด้วยยยย ท่านเคเรสเป็นอะไรก็ไม่รู้รีบไปหยุดเร็วเข้า”คนเฝ้าคอกม้าร้องลั่น ก่อนจะคว้าม้าอีกตัวตามไปทันที ทิ้งให้อีกคนที่อยู่ด้วยกัยวิ่งไปแจ้งข่าวกับประมุขของตน



    ห้องของเทพอัศวินครีอุส


    ปัง!!



    “ท่านเทพอัศวินครีอุสขอรับ!!...อ่ะ...”คนที่ถูกทิ้งไว้วิ่งเข้ามากระแทกประตูห้องของครีอุสเข้ามาร้องเรียก ก่อนชะงักกับภาพเติดเรทตรงหน้า ท่านเทพอัศวินครีอุสผู้สว่างไสวกำลังคร่อมร่างของเทพอัศวินเทอร์มิส(ร่างสาวน้อย)ที่นอนหลับตาปี้ เสื้อผ้าหลุดลุ่ยอยู่บนเตียง



    “ไม่ทราบว่าพี่น้องเทพอัศวินที่รักท่านนี้ มีเรื่องอันใดจะมาสนทนากับข้าภายใต้แสงสว่างแห่งองค์มหาเทพในเวลาเช่นนี้หรือ...”ครีอุส ลุกขึ้นมาจากร่างของเทพอัศวินเทอร์มิสด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม ฝ่ายคนโดนปล่อยเป็นอิสระก็รีบคว้าเสื้อผ้าของตนถอยหนีไปทันที



    “คะ...คือ ท่านเทพอัศวินเคเรสขอรับ เป็นอะไรก็ไม่รู้ เอาม้าไปแล้วบอกว่าจะไปโยแลนซ์ขอรับ!!”พอโดนถาม คนทะเล่อทะล่าเข้ามาได้จังหวะก็ได้สติแล้วละล้ำละลักออกมาทันที



    “ว่าไงนะ!! รีบนำกำลังออกตามไปเร็วเข้า!!”เทอร์มิสร้องขึ้นก่อนชะงักเมื่อครีอุสกล่าวออกมาว่า



    “เทอร์มิสที่รัก...ถ้าเจ้าออกไปในสภาพนั้น อาจารย์ของเจ้าต้องไม่พอใจแน่ๆ เจ้าอยู่ที่นี้เถอะเดี๋ยวข้าจะออกไปเอง”



    “แต่ว่า...”แลนซ์ทำท่าจะคัดค้านแต่ก็ต้องตัวแข็งเมื่อ



    “เจ้าคิดว่าร่างกายของเจ้าจะลุกไหวหรือไง”ครีอุสกระซิบเสียงเบาก่อนเดินออกไปทันที



    “ไปกันเถอะ!!”



    ...........

    .......................

    ..................................



    “เคเรสเจ้าหยุดเดี๋ยวนี้นะ คิดจะทำอะไรของเจ้านะ!!”เฮฟเฟตัส ร้องขณะพยายามยื้อตัวของเคเรสไว้ แต่คนตรงหน้ากลับคว้าธนูของตนออกมาฟาดตัวเทพอัศวินเฮฟเฟตัสออกไป แต่ก็ไม่สำเร็จเมื่อไทรอนก้าวเข้ามาใช้โล่ปราการกักขังตัวเขาเอาไว้



    “ปล่อย...ข้า  แฮ่กๆ”เคเรสร้องอย่างทรมาร ก่อนพยายามดันตัวออกมา จนกระทั่งเลือดเริ่มซึมออกมาจะฝ่าเมื่อแกร่ง ไทรอนจึงต้องจำใจปลดโล่ปราการของตนออก แล้วเดินเข้าไปหาคนที่นั่งหมดแรงอยู่บนพื้น เคเรสเริ่มขยับตัวจะหนีอีกครั้งแต่คราวนี้โซ่น้ำอันแข็งแกร่งก็เลื่อยขึ้นมาพันแข็งพันขามัดจนเขาขยับไปไหนไม่ได้



    “เจ้าจะไปไหนหรือ เคเรสที่รัก”เกรเซียส ครีอุสก้าวเข้ามาในวงก่อนจะโบกมือไล่ให้คนอื่นถอยออกไป



    “ข้า...จะ.ไป..หาแอนน์”เคเรสตอบปนหอบ



    “แอนน์?...อ่อ คนรักของเจ้าสินะ”



    “ใช่..แฮ่ก ปล่อยข้า...”



    “เจ้าจะรีบกลับมาในเจ็ดวันได้รึเปล่าล่ะ เคเรสที่รัก...”ครีอุสถามเสียงสบายๆ



    “ดะ...ได้..”เคเรสตอบอีกครั้ง ก่อนจะก้าวเข้าไปขึ้นมาแล้วควบหายไปทันทีที่พันธนาการแห่งน้ำคลายออก



    “ขอให้เจ้าโชคดี เคเรสที่รัก...คราวนี้ข้าก็จะได้รอเงินค่าจ้างจากเจ้าหญิงนั้นแล้วสินะ...หึๆ”เกรเซียสครีอุสมองพี่น้องของตนไปลับตาแล้วสั่งให้เทพอัศวินกลับไปทำหน้าทีของตน ส่วนตนเองก็จ้ำกลับตำหนักทันที


    “ข้ากำลังจะกลับไปแล้วล่ะ แลนซ์ เทอร์มิส”



    ราชวังแห่งแคว้นโยแลนซ์



    “เจ้าหญิงเพค่ะ...ท่านเทพอัศวินเคเรสมาขอพบเจ้าค่ะ”นางกำนัลก้าวเข้ามารายงานก่อนถอยออกไปจากห้องทิ้งเคเรสกับแอนน์ให้อยู่ด้วยกันเพียงลำพังแล้วลงกลอนอย่างรู้หน้าที่



    “แอนน์..”



    “ข้ากำลังรอเจ้าอยู่ ไอร์เม่...”แอนน์เดินเข้ามากอดคอของเคเรสไว้แล้ว ดันศรีษะของคนรักให้โน้มลงมาจุมพิศกันอย่างลึกซึ้ง



    “อืม...อะ...แอนน์”เคเรสพยายามขืนตัวเอาไว้ ก่อนความอดทนจะหมดไป แต่ก็ทำไม่สำเร็จเมื่อแอนน์เริ่มปลดเสื้อผ้าชื้นเหงือของเคเรสออกแล้วเริ่มลูบแผ่นออกเปลือยเปล่าอย่างเย้ายวน



    “เจ้าไม่อยากกอดข้าหรือ...ไอร์เม่...อ้ะ”แอนน์กระซิบเสียงแหบพร่า ก่อนจะร้องอย่างตกใจเมื่อร่างของตนถูกอุ้มขึ้นแล้ววางกลับเตียงอย่างรวดเร็ว ยังไม่ทันตั้งตัวร่างสูงก็ขึ้นคร่อมทันที แอนน์เบิกตากว้างอย่างตกใจก่อนเปลี่ยนเป็นยิ้มยินดีแล้วกล่าวว่า



    “ข้ารอวันนี้มานานแล้ว ไอร์เมอร์ที่รัก...”




    ..................................................................


    อ้ากกกกกกกกกกกกกกกก แต่งเสร็จแล้ว อยากจะบ้าตาย o28

    เครียดสุดๆ ไม่รู้จะแต่งอีท่าไหนเลยนะเนี้ยยย j01 j01

    สุดท้ายก็ออกมาแนวเนี้ย นากิเปล่าหื่นน้า j17 j17 j17

    เม้นค่ายาด้วยนะเจ้าค่ะ ท่านไนท์  o12

    ปล..ใครอยากอ่านเรทก็ทิ้งเมลล์ไว้นะค่ะ จะส่งไปให้o11
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×