ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ตอนที่ 3
ตอนที่ 3
ข้า แลนซ์ เทอร์มิส พวกเจ้าคงสงสัยใช่ไหมว่าข้ากำลังทำอะไรอยู่ถึงได้หอบเอาถาดข้าวต้มเดินไปเดินมาแบบที่ไม่เหมาะกับภาพลักษณ์ของหัวหน้าเทพอัศวินเทอร์มิสแบบนี้ คำตอบนั้นง่ายมากข้าก็กำลังจะเอาอาหารไปให้ครีอสน่ะสิ! เขาหลับไปตั้งแต่เมื่อวานน่าจะต้องหิวมากแน่ๆ แต่พอเดินออกมาจะโรงครัวได้ไม่นานข้าก็เจอเคเรสวิ่งหน้าตื่นออกมาจากห้องของครีอุส กระตุ้นต่อมสงสัยของข้าอย่างแรง จนต้องเอ่ยปากถาม
“เจ้าจะรีบไปไหนน่ะ หัวหน้าเทพอัศวินเคเรส กริยาแบบนี้มันไม่เหมาะสมเลย...” อ่า ดูเหมือนเขาจะไม่ค่อยพอใจแหะ หันมาขมวดคิ้วใส่ข้าเขม็งเลย
“ครีอุสเป็นอะไรก็ไม่รู้อยู่ๆก็ล้มไป เรียกเท่าไหร่ก็ไม่ตื่น...”หลังจากนั้นเคเรสพูดว่าอะไรข้าไม่รู้ เพราะข้ารีบก้าวเท้าเข้าไปทางห้องของครีอุสทันที แต่ก็ทันเห็นว่าเขาส่ายหน้าแล้ววิ่งจากไป
ปัง! ข้าใช้เท้าดันประตูเบาๆ ประคองถาดข้าวต้มในมือไปวางไว้ที่โต๊ะทำงานของครีอุสที่ไม่ค่อยได้ใช้บ่อยนัก เพราะส่วนใหญ่งานของเขาจะเอาไปสุมไว้ที่โของเทมเพสมากกว่า แล้วค่อยๆก้าวเข้าไปนั่งในตำแหน่งเดิมที่เพิ่งลุกออกไปเมื่อไม่กี่ชั่วโมงมานี้
“เจ้าเป็นอะไรไปอีกนะครีอุส...แผลเจ้าหายไปแล้วนี่นา”ข้าพึมพำเบาๆ ยกมือขึ้นไปทาบหน้าผากของครีอุสเบาๆเพื่อวัดไข้ แล้วต้งสะดุ้งเมื่อร่างกายของครีอุสนั้นเย็นเฉียบจนสัมผัสได้จึงเอาผ้าห่มที่เก็บไว้ในตู้มาห่มเพิ่มไว้สามสี่ชั้น หวังว่ามันจะช่วยได้มั่งนะ โดยไม่ทันรู้ตัวหน้ของข้าก็โน้มลงไปใกล้คนหลับสนิทบนเตียง แต่ยังไม่ทันได้สัมผัส ประตูห้องก็ถูกกระแทกเปิดอีกครั้ง
“ครีอุส!!”พระสังฆราชถลาเข้ามาในห้องด้วยสีหน้าตื่นตกใจ ก่อนจะโบกมือไล่ข้าให้ออกไปข้านอกทันที ข้าจำใจลุกออกจากห้องเงียบๆแต่ก่อนจะพ้นประตูห้องเสียงพระสังฆราชก็ดังขึ้นสั่งการ
“แจ้งข่าวให้นีโอรู้แล้วก็เรียกประชุมเหล่าหัวหน้าเทพอัศวินทั้งสิบสองคนให้ข้าด้วย”
“ขอรับ”
พระสังฆราช Talk
โอ้ยยยยย ข้าอยากจะร้องไห้นัก! ข้าเพิงจะเข้านอนเมื่อสองชั่วโมงที่แล้วเองนะ แล้วเสียงโหวกเหวกจากข้างนอกนี้มันอะไรกัน ใครมันบังอาจบุกเข้ามาในส่วนที่พำนักของพระสังฆราชกัน! ข้าจะจับมันส่งไปให้เทอร์มิสลงทันเสียให้เข็ด!
“หลีกไป! ข้าต้องเข้าพบพระสังฆราชเดี๋ยวนี้!!”อ่า เสียงคุ้นๆเหมือนเคยได้ยินที่ไหนมากก่อนนะ แต่ทำไมต้องรีบร้อนขนาดนั้นด้วย
“ไม่ได้นะขอรับ ท่านหัวหน้าเทพอัศวินเคเรส พระสังฆราชทรงพักผ่อนอยู่”เสียงยาม(เทพอัศวินที่ข้าเรียกมาเฝ้าหน้าห้องโดยไม่ให้ครีอุสรู้)พยายามห้ามผู้บุกรุกเต็มที่
“หลีกไป...”เสียงที่ข้ารู้แล้ว่าเป็นของเคเรสดังขึ้นอย่างเยียบเย็น ข้าไม่แปลกใจเลยว่าทำไมตอนแรกข้าถึงจำเสียงของเขาไม่ได้! ก็ปกติเขาเคยโมโหใครซะที่ไหนกัน!!
“ไม่ได้หรอกขอรับ...อุ๊บ!!”...เคเรส...เจ้าทำอะไรกับยามของข้า! เจ้าลืมไปแล้วหรือไงว่าเจ้าเป็นคนดีนะ!!
ปัง!! เขาถีบประตูห้องของข้าจนมันกระเด็นไปกระแทกกำแพงฝั่งตรงข้าม ข้าตัวแข็งทื่อ ไม่กล้าขยับแม้แต่นิดเดียว
“ขออภัยที่เสียมารยาทนะพระสังฆราช มากับข้าที” ถ้าเจ้าคิดจะขอโทษทีหลังเจ้าก็อย่าทำมันพังสิ ข้าร้องในใจไม่กล้าตะโกนออกมาดังๆด้วยเกรงใจสีหน้าของเทพอัศวินแสนดีตอนนี้ แต่ก็อดถามขึ้นไม่ไหวว่า
“เทพอัศวินสองคนที่เฝ้าหน้าห้องข้าไปไหนงั้นหรือ...”เขาไม่ตอบแต่ปล่อยมือออกจากข้า (ข้าไปบอกพวกเจ้าไปรึยังนะว่าเขาลากข้าอยู่ )ชี้ไปที่ต้นไม้ทางด้านข้าง ที่ต้นไม้นั้นมีร่าง(ซาก)ของเทพอัศวินสองคนถูกตรึงกับต้นไม้ด้วยลูกธนูนับสิบดอก...
“...”
.............................
ข้า แลนซ์ เทอร์มิส พวกเจ้าคงสงสัยใช่ไหมว่าข้ากำลังทำอะไรอยู่ถึงได้หอบเอาถาดข้าวต้มเดินไปเดินมาแบบที่ไม่เหมาะกับภาพลักษณ์ของหัวหน้าเทพอัศวินเทอร์มิสแบบนี้ คำตอบนั้นง่ายมากข้าก็กำลังจะเอาอาหารไปให้ครีอสน่ะสิ! เขาหลับไปตั้งแต่เมื่อวานน่าจะต้องหิวมากแน่ๆ แต่พอเดินออกมาจะโรงครัวได้ไม่นานข้าก็เจอเคเรสวิ่งหน้าตื่นออกมาจากห้องของครีอุส กระตุ้นต่อมสงสัยของข้าอย่างแรง จนต้องเอ่ยปากถาม
“เจ้าจะรีบไปไหนน่ะ หัวหน้าเทพอัศวินเคเรส กริยาแบบนี้มันไม่เหมาะสมเลย...” อ่า ดูเหมือนเขาจะไม่ค่อยพอใจแหะ หันมาขมวดคิ้วใส่ข้าเขม็งเลย
“ครีอุสเป็นอะไรก็ไม่รู้อยู่ๆก็ล้มไป เรียกเท่าไหร่ก็ไม่ตื่น...”หลังจากนั้นเคเรสพูดว่าอะไรข้าไม่รู้ เพราะข้ารีบก้าวเท้าเข้าไปทางห้องของครีอุสทันที แต่ก็ทันเห็นว่าเขาส่ายหน้าแล้ววิ่งจากไป
ปัง! ข้าใช้เท้าดันประตูเบาๆ ประคองถาดข้าวต้มในมือไปวางไว้ที่โต๊ะทำงานของครีอุสที่ไม่ค่อยได้ใช้บ่อยนัก เพราะส่วนใหญ่งานของเขาจะเอาไปสุมไว้ที่โของเทมเพสมากกว่า แล้วค่อยๆก้าวเข้าไปนั่งในตำแหน่งเดิมที่เพิ่งลุกออกไปเมื่อไม่กี่ชั่วโมงมานี้
“เจ้าเป็นอะไรไปอีกนะครีอุส...แผลเจ้าหายไปแล้วนี่นา”ข้าพึมพำเบาๆ ยกมือขึ้นไปทาบหน้าผากของครีอุสเบาๆเพื่อวัดไข้ แล้วต้งสะดุ้งเมื่อร่างกายของครีอุสนั้นเย็นเฉียบจนสัมผัสได้จึงเอาผ้าห่มที่เก็บไว้ในตู้มาห่มเพิ่มไว้สามสี่ชั้น หวังว่ามันจะช่วยได้มั่งนะ โดยไม่ทันรู้ตัวหน้ของข้าก็โน้มลงไปใกล้คนหลับสนิทบนเตียง แต่ยังไม่ทันได้สัมผัส ประตูห้องก็ถูกกระแทกเปิดอีกครั้ง
“ครีอุส!!”พระสังฆราชถลาเข้ามาในห้องด้วยสีหน้าตื่นตกใจ ก่อนจะโบกมือไล่ข้าให้ออกไปข้านอกทันที ข้าจำใจลุกออกจากห้องเงียบๆแต่ก่อนจะพ้นประตูห้องเสียงพระสังฆราชก็ดังขึ้นสั่งการ
“แจ้งข่าวให้นีโอรู้แล้วก็เรียกประชุมเหล่าหัวหน้าเทพอัศวินทั้งสิบสองคนให้ข้าด้วย”
“ขอรับ”
พระสังฆราช Talk
โอ้ยยยยย ข้าอยากจะร้องไห้นัก! ข้าเพิงจะเข้านอนเมื่อสองชั่วโมงที่แล้วเองนะ แล้วเสียงโหวกเหวกจากข้างนอกนี้มันอะไรกัน ใครมันบังอาจบุกเข้ามาในส่วนที่พำนักของพระสังฆราชกัน! ข้าจะจับมันส่งไปให้เทอร์มิสลงทันเสียให้เข็ด!
“หลีกไป! ข้าต้องเข้าพบพระสังฆราชเดี๋ยวนี้!!”อ่า เสียงคุ้นๆเหมือนเคยได้ยินที่ไหนมากก่อนนะ แต่ทำไมต้องรีบร้อนขนาดนั้นด้วย
“ไม่ได้นะขอรับ ท่านหัวหน้าเทพอัศวินเคเรส พระสังฆราชทรงพักผ่อนอยู่”เสียงยาม(เทพอัศวินที่ข้าเรียกมาเฝ้าหน้าห้องโดยไม่ให้ครีอุสรู้)พยายามห้ามผู้บุกรุกเต็มที่
“หลีกไป...”เสียงที่ข้ารู้แล้ว่าเป็นของเคเรสดังขึ้นอย่างเยียบเย็น ข้าไม่แปลกใจเลยว่าทำไมตอนแรกข้าถึงจำเสียงของเขาไม่ได้! ก็ปกติเขาเคยโมโหใครซะที่ไหนกัน!!
“ไม่ได้หรอกขอรับ...อุ๊บ!!”...เคเรส...เจ้าทำอะไรกับยามของข้า! เจ้าลืมไปแล้วหรือไงว่าเจ้าเป็นคนดีนะ!!
ปัง!! เขาถีบประตูห้องของข้าจนมันกระเด็นไปกระแทกกำแพงฝั่งตรงข้าม ข้าตัวแข็งทื่อ ไม่กล้าขยับแม้แต่นิดเดียว
“ขออภัยที่เสียมารยาทนะพระสังฆราช มากับข้าที” ถ้าเจ้าคิดจะขอโทษทีหลังเจ้าก็อย่าทำมันพังสิ ข้าร้องในใจไม่กล้าตะโกนออกมาดังๆด้วยเกรงใจสีหน้าของเทพอัศวินแสนดีตอนนี้ แต่ก็อดถามขึ้นไม่ไหวว่า
“เทพอัศวินสองคนที่เฝ้าหน้าห้องข้าไปไหนงั้นหรือ...”เขาไม่ตอบแต่ปล่อยมือออกจากข้า (ข้าไปบอกพวกเจ้าไปรึยังนะว่าเขาลากข้าอยู่ )ชี้ไปที่ต้นไม้ทางด้านข้าง ที่ต้นไม้นั้นมีร่าง(ซาก)ของเทพอัศวินสองคนถูกตรึงกับต้นไม้ด้วยลูกธนูนับสิบดอก...
“...”
.............................
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น