คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : 23/08/64 ความทรงจำท่ามกลางสายฝน
23/08/64
วันนี้็วันธรรมาทั่วไปอ่ะแหละับ แ่วันนี้ผมมาทำานที่ร้าน่อมและายเรื่อนรีแทน าน็ไม่มีอะไรมาหรอรับ แ่ัอ ูแลร้าน ายอ และบาที็ลมือ่อมเรื่อนรี้วย
เอาล่ะผมว่าผมเล่าเรื่ออีาร์ัวนั้นีว่า น่าะน่าสนใว่าีวิประำวันอผมแหละนะ
เรื่อราวมันเริ่มมาเมื่อประมา 2 เือน่อนปัิม อนนั้นผมเป็นวนรีโรเรียน ็ะวุ่นๆับ้อมวนลับบ้านะเย็นเลย
“นี่ยัไม่ลับอีหรอ” ผมถามเรที่ฟุบหน้าลับโ๊ะหน้าอาารนรี
“อ้าว เลิ้อมละหรอ” เธอื่นึ้นมาพร้อมับถาม
“อ่า ใ่” ผมอบ
“ป่ะ ไปัน” เรพูึ้นทำให้ผม
“อะไร ไปไหน” ผมสสัย
“ิน้าวันไ ยัไม่ไ้ินไม่ใ่หรอ” เธอพูพร้อมูแนผมไป
“นี่เรยัไม่ไ้ินหรอ”
“็รอินพร้อมแนี่แหละ ินนเียวไม่อร่อยหรอ ป่ะๆ เลิพูมาไ้แล้ว” เธอพาผมเินไปินอาหารร้านโปรอเธอ “นี่นะ เลิ้านาเนี้ย ไ้ิน้าวบ้าป่ะเนี่ย” เธอถาม
“อ๋อ ไม่อ่ะ พอเลิ้อม็รีบลับทันทีเลย”
“เนี่ย เี๋ยว็เป็นโรระเพาะหรอ” เธอุผม “อบทำัวใหู้เป็นห่วอยู่เรื่อยเลยแอ่ะ นี่เรแทบะเป็นแม่ไม่็พี่สาวให้แล้วนะ”
“้าบๆ” ผมอบ “ว่าแ่อยู่ับเฟิร์สเนี่ย เรไม่มีนที่อบเลยหรอ” ผมถามออไป
“ไม่มีอ่ะ ไม่อบใรเลย” เธออบะที่ิน๋วยเี๋ยวอยู่
“เอาริิ”
“็ใ่น่ะสิ แ่็มีนทัมาอยู่นะ แ่็ไม่ไ้อบอ่ะ” เธออบ
“อ่าว ไม่อบแล้วไุ้ยป่ะล่ะนั่น”
“็ุยแหละ แบบอบามมารยาทไรี้ แ็รู้ว่าเรปิเสธนไม่เป็น” เธออบ้วยท่าทาทีู่เรีย
“โอ๋ๆ เรียทำไม ็แ่ถามเยๆอ่ะ” ผมปลอบใเธอ “ว่าแ่เาือใรอ่ะ”
“็พี่ธัยไ ที่บไปเมื่อปี่อนอ่ะ” เธออบพร้อมยมือถือมาใหู้
านั้นมือถืออเธอ็มีสายเรียเ้า นั่นือสายอพี่ธัยที่ามีบเธออยู่นั่นเอ ผมเห็นแบบนั้นผม็เือเล็น้อยนะ แ่็ทำอะไม่ไ้หรอ
“ทำไีอ่ะ” เธอหันหน้ามาถามผม
“็รับสิ ะุยมั้ยอ่ะ” ผอบเธอไป
“ไม่รับอ่ะ ไม่เอา” เธออบ “ัสายให้หน่อยิไม่ล้าอ่ะ” เธอยื่นโทรศัพท์มาให้ผม
“ห๊ะ!? ทำไมไม่ัสายเอล่ะ”
“เอาน่า อร้อนะ”
“ไ้้าบ” ผมหยิบโทรศัพท์เธอึ้นมาพร้อมับัสายทิ้ “ป่ะ ลับเหอะ ึแล้ว”
“อ่าไ้ๆ ว่าแ่ถ้าฝนืนนี้ว่าป่ะ” เธอถามผม
“ว่าิ ว่าแ่ทำไม้อฝนอ่ะ”
“็ไปวิ่าฝนเล่นที่หนอประัษ์ัน ไปมั้ย”
“เอาิ”
านั้นผม็ไปส่เธอที่บ้าน ่อนะลับไปอาบน้ำที่บ้าน านั้นไม่นานฝน็ลมาเบาๆ อาาศเย็นสบายมาๆ น่านอนสุๆ ระหว่าที่ผมำลัะเผลอหลับไป เร็โทรมาหา
“อยู่หน้าหมู่บ้านแล้วนะ ออไปัน”
“ห๊ะ เร็วั” ผมพูบ็วาายและสวมฮู้ วิ่ออไปหาเธอทันที
เราทั้สอเินทาไปหนอประัษ์้วยารเินเพราะ ที่บ้านผมไม่ไลาหนอประัษ์มา ระหว่าทาเินไปเราไม่พูอะไรันเลย แ่็มีวมามสุมาๆที่ไ้เินไป้วยัน บวับารที่เธอเป็นนลัวผี ็เลยอยู่ใล้ผมลอทานถึ หนอประัษ์
“บรรยาาศีสุๆไปเลย” เธอพูออมา้วยวามสื่นและมอมาที่ผม “เอ้า ไม่ออมาล่ะ ะอยู่ในร่มทำไม”
“้อออไป้วยหรอ” ผมอบ้วยน้ำเสียที่่วสุๆ
“มาเี๋ยวนี้เลย ะไ้ื่น” เธอพูพร้อมวิ่มาระาแนผมออไปวิ่้วย
เราทัู้่วิ่สลับเินไปเรื่อยๆ ท่ามลาบรรยาาศที่เย็นสบาย ปนแสไฟสลัวๆอเสาไฟและรถยน์ที่สัรไปมาามท้อถนน แสไฟที่สามาระทบับน้ำที่นออยู่บนพื้น่าสวยามมาๆ นั่นทำให้ผมอบฤูฝนไปโยปริยาย
เราทัู้่วิ่นเหนื่อย และไปนั่พัที่สนามเ็เล่นที่มีไโนเสาร์เยอะๆ
“ทำไมทำหน้ามู่อย่าั้นอ่ะ เป็นอะไรไป” เธอถามผม
“็ไม่มีอะไรหรอ” ผมอบแบบส่ๆ
“ไม่ริอ่ะ เป็นอะไรบอเรมาะ”
“อ่า ็แ่ว่าวนรีโรเรียนอ่ะ วมันว่านัร้ออ่ะ แล้วเพื่อน็ให้เฟิร์สมาร้อแทนอ่ะิ” ผมบอเธอ
“็ีแล้วหนิ” เธออบลับมา
“แ่ือ เฟิร์สไม่ล้าร้อไ”
“้อล้าสิ แทำไ้อยู่แล้วเื่อสิ” เธอให้ำลัใผม
“ะพยายามละัน” ผมพู้วยเสียที่แผ่ว
“เธอือไฟส่อทา” เธอร้อเพลึ้นมา “เธอือทุอย่าอนอย่าัน” เสียอเธอใส และเพราะมาๆ นผมหยุฟัเสียอเธอไม่ไ้เลย บวับใบหน้าที่น่ารัอเธอเวลาร้อเพล ทำให้ผมละสายาาเธอไม่ไ้เลย “มันไม่มีแสใในือที่ใ ทุ์ทรมา และันะไม่รู้ะทนไ้มั้ย ับีวิที่มันโหร้าย ที่ไม่มีเธอ” เธอร้อพร้อมับหันหน้ามาและบัเอิสบาับผม ทำให้ผมหลเธอมาว่าเิมอี
“ให้ันยอมเธอแ่ไหน” ผมร้อ่อ “ยินีะทำให้หัวใอเธอเปลี่ยน ให้เราไม่้อแยไป”
“ันนั้นรัเธอมาแ่ไหน เธอไม่เยไ้เ้าใ” เราสอนร้อพร้อมัน “โปรฟัไว้ ว่าันรัเธอ นไม่รู้ ไม่รู้ะอธิบายยัไ” เราสบาันนร้อบท่อน
“ไม่รู้ะอธิบายยัไ โปเโ้ เรอบมาเลยนะ” เธอพูพร้อมหันหน้าหนี
“โปเโ้หรอ ไม่ไ้ฟัมานานเลยนะ” ผมพูพร้อมับยิ้ม้วยวามสุ และนั่นแหละที่ทำให้ผมอบวโปเโ้มาโยลอ
“เฟิร์ส็ร้อเพราะนะ มั่นใในัวเอหน่อย” เธอบอผมอีรั้ “แเหมือนเ็เลยอ่ะ ให้เรเป็นห่วอยู่เรื่อย อยารู้ันะ ว่าแอ่ะ ะมีมุมที่มอไม่เห็นรึเปล่า”
“มุมที่มอไม่เห็นหรอ เ้าใยาันะ” ผมพูเพราะวาม
“เอ่อ แบึ้นหลัหน่อยสิ ่วแล้วอ่ะ เินไม่ไหว้วย” เธอพู
“เอ้า ไมเป็นั้นอ่ะ” ผมพูพร้อมับแบเธอึ้นหลั “ใรันแน่ที่เ็”
พอเินไปเรื่อยๆ เธอ็เผลอหลับละที่ผมำลัแบอยู่
พอใล้ถึบ้านอเธอผม็ปลุเธอให้ื่น่อนะส่เธอถึหน้าบ้าน
“ลับละนะ” ผมบอเธอ
“ะลับแล้วหรอ” เธอบอ
“อื้ม ใ่” ผมอบลับ
“แวะินไร่อนรึป่าวอ่ะ แม่เรทำไว้เยอะเลยนะ”
“ไม่เป็นไรหรอ เรใอ่ะ เี๋ยวะลับไปถึึอ่ะ”
“ั้นลับีๆนะ ระวััว้วยล่ะ” เธอพูพร้อมเอามือลูบหัวผม
“อื้ม อาบน้ำ เ็ผมะนะ ไปละ” ผมพู่อนะเินลับบ้านไป
พอถึบ้านผมรีบอาบน้ำ เปลี่ยนเสื้อผ้า ่อนะนอนลบนเีย้วยวามสุที่เอ่อล้นาวันนี้
ความคิดเห็น