คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : PArT*1 THE BEGININg
“ฮีชอลบ้า ทำไมยังไม่มาอีกนะ” เสียงของหนุ่มน้อยหน้าใสบ่นเบาๆพลางมองนาฬิกาท่ามกลาง
ผู้คนหลายเชื้อชาติในห้องประชุมขนาดใหญ่
“ดงแฮ! ” เสียงของคนที่เจ้าตัวเพิ่งบ่นหาตะโกนเรียกพร้อมหอบน้อยๆ
“ฮีชอล ทำไมนายเพิ่งมาล่ะ ฉันรอตั้งนานแล้วนะ ดูสิเมื่อยก็เมื่อย” เขาบ่นอย่างอดไม่ได้
“ก็รถมันติดนิ ทำไงได้ อย่าทำหน้ามุ้ยนักเลยน่า...”เจอสายตาอ้อนๆจากคนหน้าสวยดงแฮถึงกับยิ้มออก ก็ฮีชอลน่ะ สวยเหมือนซินเดอเรล่า คนหน้าสวยคนนี่น่ะ มีทั้งผู้หญิงทั้งผู้ชายมารุมจีบแต่ท่าทีที่แสดงออกต่อพวกเขาช่างแสนเย็นชา ทำให้เขาได้รับอีกฉายาหนึ่งว่าเจ้าหญิงน้ำแข็งแต่กับดงแฮแล้ว ฮีชอลมักใจดีเสมอ ก็ดงแฮน่ะน่ารัก น่าเอ็นดูสำหรับฮีชอลจะตายไป
‘ ใครที่มาถึงแล้วให้นั่งตามสถาบันเลยนะครับ’
ฮีชอลและดงแฮนั่งต่อแถวหน้าป้ายที่ประกาศเด่นชัดว่า ฟีลาโน่
“นี่! ฮีชอล ตื่นเต้นจังเลยเนอะ” ดงแฮทำตาวิบวับ
“ตื่นเต้นอะไรของนาย”
“ก็แหม...พวกเราน่ะย้ายมาอยู่ฟีลาโน่แล้วนะ หลังจากเข้าค่ายก็เปิดเทอมแล้วด้วย”
“เห่อมหาลัยไปได้ใหม่ไปได้” ฮีชอลหัวเราะเบาๆ
ค่ายที่ทั้งสองเข้านั้นเป็นค่ายสร้างความสัมพันธ์อันดีและความคุ้นเคยสำหรับนักศึกษาปี1ของมหาลัยต่างๆ
“เอ..ทำไมทั้งแถวมีแค่พวกเรา 2 คนเองล่ะ”ดงแฮหันมาถามหนุ่มหน้าสวย
“นั่นดิ” ฮีชอลหันไปมองมหาลัยอื่นที่มีแถวยาวเหยียด
“อ๊ะ นั่นกลุ่มดงบังชินกิกับซุปเปอร์จูเนียร์นิ” เสียงของมหาลัยข้างๆอุทานพร้อมกับเสียงซุบซิบที่ดังไปทั่วสารทิศ
ฮีชอลและดงแฮหันไปทำตาแป๋วๆกับกลุ่มดงบังชินกิกับซุปเปอร์จูเนียร์
“ป้ายฟีลาโน่อยู่ตรงนั้นไง” เจ้าของเสียงพูดภาษาเกาหลีไม่ค่อยชัดนัก
“เอ๊ะ” เสียงของดงแฮและฮีชอลดังขึ้นพร้อมกัน
กลุ่มสมาชิกที่เพิ่งมาใหม่ทรุดตัวต่อแถวกันยาวเหยียด
“ฮีชอล ฉันเริ่มหวั่นๆยังไงก็ไม่รู้อะ” ดงแฮหันไปกระซิบบอกฮีชอลที่นั่งท้องไม่รู้ร้อน
“โอ๋ๆๆ ลูกแม่ไม่ต้องกลัวนะจ๊ะ” ฮีชอลแกล้งดึงดงแฮมาซบอกแล้วลูบหัวปอบๆเหมือนกำลังโอ๋เด็ก
“ฮีชอลอ่ะ!!” แล้วดงแฮก็สะบัดตัวไปด้านหน้าพร้อมกับเสียงหัวเราะเบาๆของฮีชอล แต่หารู้ไม่ว่ามีคนที่แอบอมยิ้มกับความน่ารักของทั้งสองถึงสองคนเชียวนะ
“นี่! ดงแฮ นายจะเกาะแขนฉันไปถึงไหนห๊า...” ฮีชอลโวยใส่ดงแฮที่เกาะแขนเขาไม่ปล่อย
“โวยวายไปได้น่ะ ฉันแค่รู้สึกว่าพวกเราเป็นโดดเดี่ยวผู้น่ารักต่างหาก” ฮีชอลทำคิ้วผูกโบว์ โดดเดี่ยวอะไรกันอยู่กันเต็มคันรถ
“นี่ๆ นายสองคนน่ะ” ฮีชอลและดงแฮเงยหน้าไปมองเจ้าของเสียง
“อะไรเหรอ” ฮีชอลมองหน้าคม จมูกโด่งเป็นสันกับผมดำขลับที่ถูกซอยเข้ากับหน้าคมๆนั่น
“มานั่งทำไมตรงนี้ ทำไมไม่ไปนั่งกับพวกฉันข้างหลังล่ะ” ก็จริงล่ะ ก็ทั้งสองมานั่งตรงที่นั่งหน้าสุดแต่ทั้งดงบังชินกิและซุปเปอร์จูเนียร์ต่างก็นั่งด้านหลังคันรถกันทั้งหมด
“เดี๋ยวฉันตามไปล่ะ” แม้ในใจจะหวั่นๆไม่แพ้ดงแฮแต่เจ้าหญิงน้ำแข็งยังพูดเสียงเรียบๆ
“งั้นก็ไปเดี๋ยวนี้เลยสิ” เขาสะพายเป้ขึ้นบ่าพร้อมฉวยข้อมือเจ้าหญิงเดินไปด้านหลังปล่อยให้ดงแฮทำตาแป๋วรีบหิ้วเป้เดินตามฮีชอลไป
“นายนั่งนี่ละกัน” เขาวางเป้ของฮีชอลลงพร้อมปล่อยมือเจ้าหญิง สายตาทั้ง 16 คู่ จับจ้องที่
ซีวอนและฮีชอล ฮีชอลและดงแฮเขยิบเข้าไปนั่งบนเก้าอี้ตัวนุ่มอย่างเกร็งๆ ซีวอนเดินไปด้านหลังสุดของรถแล้วหันไปคุยบางอย่างกับคนอื่นๆ
“นายสองคนชื่ออไรเหรอ” เสียงเล็กๆจากด้านหลังดังขึ้น “ฉันชื่อเรียววุค ส่วนนี่ชื่อซองมิน”
เจ้าของเสียงหน้าตาน่ารักและดูเป็นมิตร ส่วนซองมินก็ยิ้มกว้างให้ทั้งสอง
“ฉันชื่อดงแฮ ส่วนนี่ชื่อฮีชอลฮะ” ดงแฮยิ้มน่ารักให้แต่ดูเหมือนฮีชอลจะเงียบๆไปตั้งแต่ถูกคนแปลกหน้าจูงมาตรงนี้ ปกติเขาคงแว๊ดเข้าให้แล้วล่ะ แต่นี่เกิดอะไรขึ้นนะ แม้แต่ดงแฮเองก็สังเกตได้
“ชื่อดงแฮเหรอ น่ารักดีนิ” ไม่ใช่เสียงเรียววุคกับซองมินหรอก หากแต่เป็นเสียงของคนที่นั่งอยู่อีกฝั่งของรถที่หันมาสนใจบทสนทนาของทั้งสามตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้
“อ้าว คิบอมตื่นตั้งแต่เมื่อไหร่กัน” ซองมินถาม แต่จะว่าไปเสียงซุงมินก็หวานคล้ายเสียงผู้หญิงเหมือนกันนะเนี่ย
“ไม่นานนักหรอก ฉันชื่อคิบอม ยินดีที่ได้รู้จัก” เขายื่นมือมาให้ดงแฮ ดงแฮมองอย่างลังเลแปต่ก็ยื่นไปสัมผัสมือหนาแสนอบอุ่น
“ทำไมมือนายเย็นจังล่ะ ฉันจะทำให้อุ่นนะ” ดงแฮไม่ทันจะตอบ คิบอมก็เอามือของตนวางมือบางของดงแฮแล้วถูไปถูมาเพื่อให้ความอบอุ่นกับมือบาง “ไหนดูสิ อุ่นหรือยังน้า” ว่าแล้ว
คิบอมก็เอามือของดงแฮทาบที่แก้ม “ฮ่าๆๆ เย็นกว่าเดิมอีกแหะ” ดงแฮได้แต่อายอย่างอดไม่ได้ทำให้เลือดพุ่งปรี๊ดๆไปที่ใบหน้าหวานอย่างรวดเร็วพร้อมกับเสียงเต้นรัวของหัวใจ
“มือของนายคงร้อนน่ะ ตะกี้นายนอนห่มผ้าใช่มั้ยล่ะ ตัวนายเลยอุ่นไง”ดงแฮดึงมือกลับ
“จริงเหรอ” คิบอมเอียงคอถามคล้ายจับผิด“แล้วทำไมหน้านายต้องแดงด้วยล่ะ” คิบอมแกล้งไล้มือทั่วแก้มเนียนละเอียดที่ตอนนี้เพิ่มความแดงขึ้นเรื่อยๆ ดงแฮหลบสายตาของคืบอมเป็นพัลวัน เอาแล้วสิดงแฮ…
“ ฮ่าๆ นายนี่เหมือนผู้หญิงชะมัด” คิบอมหยิกแก้มใส ละมือจากแก้มเนียนก่อนะจเดินไปที่นั่งของตน แล้วนอนคลุมโปง “ถ้าถึงแล้วปลุกด้วยล่ะกันนะ”
“คิกๆ หน้าดงแฮแดงเป็นลูกตำลึงแล้วล่ะ” ซองมินหัวเราะเสียงใส สร้างความน่ารักให้กับตนเองอีกแล้วนะ...หนุ่มร่างสูงอดไม่ได้หันมาหอมแก้มนุ่มของซองมิน “ อ๊ะ คยูกี้บ้า” ซุงมินต่อว่าเสียงเบา แต่ก็หน้าแดงซะเอง
“คิกๆ ว่าคนอื่นหน้าแดงซะเองเลยนะ” เรียววุคหัวเราะคิก “ดงแฮ ฮีชอล นี่คยูฮยอน...”
“แฟนซองมินฮะ” คยูฮยอนพูดแทรกเสียงสดใส ทำให้ได้รับค้อนวงใหญ่จากซองมินไปกิน
“นี่ๆ ดูคิบอมเขาสนใจดงแฮนะ” คนที่ถูกกล่าวหาว่าเป็นแฟนเปลี่ยนเรื่องแก้เขิน
“เอ๊?” อย่างคิบอมเนี่ยนะจะมาสนใจเขา
“จริงๆนะ” เรียววุคเสริมอีกแรงเมื่อเห็นแววตาอันตื่นตะลึงแกมสับสนของดงแฮ “ปกติ
คิบอมน่ะ ไม่ทำแบบนี้กับใครหรอกนะ อีกอย่างวันนี้คิบอมเอาแต่อมยิ้มตลอดเลยล่ะ แถมยังชอบมองนายตลอดเลยด้วย” ดงแฮก้มหน้างุดซ่อนสีหน้าอันแดงฉ่านเอาไว้ ทั้งที่รู้ว่าเป็นไปไม่ได้แต่ก็อดคิดไม่ได้หรอกนะ
“มันคงเป็นไปไม่ได้หรอก อย่างคิบอมเนี่ยนนะ” ดงแฮเอ่ยเสียงเบา “ฮีชอลนายเป็นอะไรน่ะ เงียบไปเลยนะ” ดงแฮเปลี่ยนเรื่องทันควัน
“เปล่า แค่ง่วงๆน่ะ พวกนายนี่พูดมากชะมัด” เขาแกล้งปิดปากหาวนอนคลุมโปงไปอีกคน
“คนนั้นน่ะชื่ออะไรเหรอ” ดงแฮชี้นิ้วไปยังร่างสูงที่ทำให้ฮีชอลเปลี่ยนไป
“อ๋อ เจ้าชายน่ะ เขาชื่อซีวอน” ซองมินอมยิ้ม
“เจ้าชายเหรอ?” ดงแฮทวนคำ
“อื้ม เจ้าชาย เขาน่ะเหมือนเจ้าชายมากเลยนะ” ดงแฮพยักหน้ารับ “เหมาะกับเจ้าหญิงของนายนะ”
“อื้ม ใช่ เอ๊ะ?” ดงแฮขมวดคิ้วทันที
“คิกๆ ฉันน่ะรู้ฉายาของฮีชอลดี เจ้าหญิงน้ำแข็งใช่มั้ยล่ะ เหย่อหยิ่งแต่สวยเหมือนซินเดอเรล่า ฉันว่านะถ้าเจ้าหญิงน้ำแข็งคบกับเจ้าชายขี่ม้าขาวคงดีไม่น้อยเลยล่ะ” ซองมินทำท่าเพ้อฝัน
“นี่อย่าไปเล่าเรื่องนี้ให้ฮีชอลฟังนะ ไม่งั้นเขาโกรธตายเลยล่ะ”
“อื้ม รู้แล้วหน่า…”
หารู้ไม่ว่าคนที่คลุมโปงไปมั้งสองคนไม่ได้หลับเลยซักนิด ฝั่งคิบอมได้แต่เงี่ยหูฟังบทสนทนาอย่างตั้งใจแล้วอมยิ้มทุกคราวที่เสียงน่ารักๆของดงแฮดังขึ้น ส่วนคนหน้าสวยได้แต่สับสนกับความรู้สึกของตนเองเมื่อแรกเห็นซีวอน
....รู้สึกหวิวๆอย่างบอกไม่ถูกแต่ก็รู้ดีอย่างอดไม่ได้...
....อยากต่อต้าน ปฎิเสธแต่กลับนิ่งเฉย...
.....อยากต่อต้านกลับแรงสัมผัสแต่ทุกอย่างเหมือนหยุดนิ่ง....
นี่มันอะไรกันแน่นะ ฮีชอล..
ความคิดเห็น