ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : EP.2
แเนียลพาร์ท
'ปั้'
ผมเินออมาาร้านอไม้ร้านที่พบำลัเอหนุ่มน้อยแสนน่ารั้วยวามเินอาย
หนุ่มน้อยนนั้นือใรันนะ ทำไมเา่าน่ารัแบบนั้น
อ่า...เาทำให้ผมใสั่นนแทบบ้า แ่่าเถอะ ผมมีหน้าที่แ่มาื้ออไม้ให้แฮวีเพื่อนอ ผมเท่านั้น !
ไม่รอ้า ผม็รีบวัุแรถออมาแล้วับรถออาร้านอไม้่อนที่ผมะบ้าเินไปอเ้าหนุ่มน้อยนั่น
ผมอิถึเาไม่ไ้ริๆ
ไม่ถึ20นาที รถันหรูอผม็ไ้ออยู่หน้าบ้านหลัให่หลัหนึ่ บ้านอิมามูเอล เพื่อนรัผมเอ ไม่รู้ว่าผมวรีใหรือเสียใีที่มีเพื่อนเป็นทายาทบริษัทส่ออรถยน์อันับ้นๆอเาหลีใ้ เลยทำให้ในานลอวันเิอเาหรูไปะทุอย่า เห้อ..อิาแฮวีริๆเลย เอสายเปย์ที่แท้ริ
"อ้าว เฮียแเนียล มาถึแล้วหรอรับ" ีฮุนทัทายผมามปิเพราะพวเราเอันบ่อยเวลาไอ่ามูเอลัานอะไรลอ
"ใ่ ว่าแ่เ้าอานอะหายไปไหนรับ" ผมถามีฮุน
"สสัยะอยู่ับแฮวีฮยออะเฮีย ่าเถอะๆ มา่วยผมัโ๊ะีว่า" ีฮุนพูพร้อมับอมรอยยิ้มนิๆ แล้วูมือผมไปยัสถานที่ัาน
"เอ่อ....นี่น้อีฮุนแน่ในะว่าเรามาานวันเิไอ่ามูเอล เฮียนึว่ามาผับว่ะ" ผมถามพร้อมับมอสถานที่ัานา้า
ห้อโถห้อให่ลาบ้านอามูเอลถูเนรมิให้เ็มไป้วยแสไฟสลัวหลาสี เสียเพลัระหึ่มทั่วห้อ ไวน์นานานิถูวาเรียเป็นแถวอย่าสวยาม ลาห้อโถมีสระว่ายน้ำที่เ็มไป้วยวอ้า นี่แหล่ะรับ ามูเอลสไล์
' เราะเ้นไม่ไ้ เรา้อทำมานิ่ ให้สมับัแเนียล เือนะสุหล่อะหน่อย '
"ฮ่า อนแรผม็ใเหมือนันรับ แ่ไม่เป็นไรน่าเฮีย สนุีออ" ีฮุนอบผมพร้อมโยเบาๆามัหวะเพล
"อ้าวไอ่เนียลเพื่อนรั" ามูเอลวิ่มาอผม้วยวามีใ
"ูนึว่ามึไปเที่ยวที่เมาะอี" ามูเอลบอผมพร้อมับผละอออ
"แหม่ ใหู้ลับไป็ไ้นะรับเพื่อน" ผมล้อามูเอลพร้อมยิ้มมุมปา
"ไม่้อไปหรอแเนียล ว่าแ่ ไหนอที่เราฝาื้ออะ" แฮวีเินเ้ามาหาผม พร้อมับถามถึ่ออไม้ที่แฮวีฝาไปื้อ
'ิบหาย..สนุเพลิน' ผมบ่นพึมพำับัวเอพร้อมว้า เสื้อลุมอผมมาใส่
"ทุน เี๋ยวมานะเว้ย" ผมรีบวิ่ออาาน
"เี๋ยว่อนเฮีย !!!" ีฮุนวิ่ามผม ผมึหยุเพื่อุยับีฮุน
"มีไรไอ่ีฮุน เฮียรีบ"
"ไปรับเพื่อนผมหน่อยิเฮีย ลืมมันไปเลย"
"เอ่อ..ไ้ๆ ละเพื่อนแอยู่ไหนล่ะ"
"ร้านอไม้มิเลอะเฮีย มันื่อ อูิน"
ื่อร้านอไมุ้้นแปลๆนะรับ..
"โอเ ั้นเฮียไป่อนนะ" ผมพูพร้อมรีบวิ่ึ้นรถแล้วรีบับไปยัร้านอไม้ทันที
'ว่าแ่ อูิน นี่ือใรันนะ ?'
อูินพาร์ท
เห้อ..ผมนั่รอลู้าเทวานนั้นมาเือบรึ่ั่วโมละนะ นที่ีฮุนให้มารับ้วย เมื่อไหร่ะมา
ผมนั่มอนาฬิาพร้อมับถือ่ออลิลลี่สีาวล้วน ห่อ้วยระาษแ้วสีใส ผู้วยโบว์สีทอในมือ
ทำไมผมทำอไม้่อนี้ออมาสวยันะ สสัยผมั้ใมาเป็นพิเศษ
ผมนั่เบื่อๆไปไม่นานนั ็มีรถสปอร์ันหรูมาอหน้าร้านผม ผม็ไม่อะไรหรอนะ ถ้านที่ไม่เินออมาือ
"ุลู้า ! " ผมรีบะโน้วยวามใ
หล่อ รวย รบ !!!
"ผมเอรับ อโทษที่มา้านะรับ พอีรถินิหน่อย" เาพูพร้อมรอยยิ้มที่แสนอ่อนโอน
ะบ้าาย..ให้ผมรออีสิบั่วโมผม็รอไ้ ถ้าแลับรอยยิ้มอเา
"เอ่อไม่เป็นไรรับ นี่รับ ่ออไม้ที่ลู้าสั่" ผมพูิๆัๆพร้อมยื่น่ออไม้ให้เา
"นี่รับเิน ไม่้อทอนนะรับ" เาพูพร้อมับยื่นเินหมื่นวอนมาให้ผม
เื่อละรับว่ารวย..
"อบุมารับ" ผมยิ้มาแทบหาย แล้ว็นั่ลที่เ้าอี้หน้าร้านเพื่อรอนมารับไปานวันเิามูเอลฮยอ่อไป
"เอ่อ รู้ีนที่ื่อว่า อูิน มั้ยรับ" เาเินเ้ามาหาผม
นั่นมันื่อเราหนิ ผมใเล็น้อย
"ผมเอรับ มีอะไรหรอรับ?" ผมรวบรวมวามล้าหันหน้าไปทาเานนั้น หล่อะมัเลย..
"ว้าว ุเอหรอ พอีีฮุนมันให้ผมมารับุน่ะรับ" เาพูแล้วยิ้ม
'พอเถอะรับ อย่ายิ้มบ่อย หัวใ ลี อูิน ะระเบิแล้วรับ'
"ป่ะๆ ึ้นรถันเถอะ เี๋ยวไปานปาร์ี้ไอ่ามูเอลสายนะรับ" เาพูพร้อมับูมือผมึ้นรถ ผมไม่ใ่เ็แล้วนะ ! แม้ะหน้าเ็็เถอะ
โอเ อนนี้ผมอยู่ในรถสปอร์ันหรูับฮยอหรือลู้าเทวานนั้นละ
'บรรยาาศน่าอึอัะมั'
ผมมอบรรยาาศ้าทาไปเรื่อยเปื่อย ริๆมันือ้ออ้านั่นแหละ เพราะผมไม่ล้าหันไปมอหน้าฮยอนนั้น่าหา ไม่ั้นผม้อหน้าแแน่ๆ
"อูินรับ"ฮยอนนั้นพูับผมแ่า็ยัมอไปยัถนน้านหน้าอยู่
"รับ ? " ผมรีบหันไปหาฮยอแล้วแ้มอผม็แยิ่ว่าอุหลาบะอี ไม่รู้ะเินอะไรนัหนา แ่ไ้ยินเสียเาผม็ใสั่นแล้ว
"เป็นเพื่อนีฮุนหรอเรา?" ฮยอพูพร้อมับหันหน้ามาหาผม
"รับ"
"อ๋อรับ"
และบรรยาาศภายในรถ็ลับมาสู่วามเียบอีรั้ ฮยอเาไม่ิะเปิเพลเลยหรือไ น่าเบื่อะมั
เออ เเ่เรา็ยัไม่รู้ัเาเลยนี่หน่า
ะให้เราถามื่อเาหรอ มันะูแปลๆมั้ย
เอาเหอะ ไม่ไ้เอันอีแล้วแหล่ะ
ผมัสินใรวบรวมวามล้าอันน้อยนิอผม ถามฮยอนนั้นไป
"ฮยอื่อไรหรอรับ ?" ผมถาม้วยน้ำเสียเบาๆ พร้อมับ้มหน้ามอมือัวเอ
"อ๋อ พี่ื่อ"
"ื่อ ?" ผมรีบเยหน้าึ้นไปมอฮยอ้วยวามอยารู้
"ั แเนียล รับ"
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น