Resonare Secrets แน่จริงเข้ามา...เดี๋ยวจะกระซิบให้ฟัง

Resonare Secrets แน่จริงเข้ามา...เดี๋ยวจะกระซิบให้ฟัง

เรื่องง่ายๆ พรรค์นั้น...มันไม่มีอยู่จริงหรอกนะ

...

            นานมาแล้ว ความลับหนึ่งได้ถูกลบหายไปจากหน้าประวัติศาสตร์ ไร้อักษรจารึก ไร้การบันทึกและหลักฐานใดๆ หลงเหลือเพียงคำเล่าลือที่แทบไร้คนจดจำ

            ความลับอันยิ่งใหญ่ ที่ขอเพียงแค่ได้ ‘ล่วงรู้’ ก็ราวกับได้ครอบครองโลกนี้ไว้ทั้งใบ

            ดังนั้น การสังเวยเพื่อตามหาความลับที่ว่าจึงเริ่มต้นขึ้น ณ ฉากหลังของอาณาจักรอันรุ่งเรือง เรเซนดอน

            ตอนที่ ‘คาร์เตอร์ วัตต์’ ได้ยินเรื่องนี้ครั้งแรก ชายหนุ่มได้แต่สงสัยว่า จะมีคนสติดีที่ไหนยอมก่อเรื่องบ้าๆ เพียงเพราะเรื่องเล่าลือที่แสนจะไร้ความน่าเชื่อถือเช่นนี้

            ใช่ ไม่มีคนสติดีที่ไหนทำหรอก เพราะงั้น มันก็มีแต่คน ‘สติไม่ดี’ เท่านั้นแหละที่จะทำ

            ปัญหาก็คือ คนที่พอจะเรียกว่าผู้ต้องสงสัยได้ดันไม่มีใครเข้าข่ายคนสติไม่ดีที่ว่านั่นสักคน จะมีก็แต่ ‘ผู้เสียหาย’ นี่แหละที่น่าจะเข้าข่ายคำคำนั้นที่สุดแล้ว...ในหลายๆ ความหมายทีเดียว

           ...

           ..

           . 

            “คุณคาร์เตอร์คะ ถ้าดิฉันออกไปทางหน้าต่างนี้ ก็จะหนีไปได้แล้วไม่ใช่เหรอคะ”

            “ครับ แต่ห้องนี้เป็นห้องใต้หลังคาของคฤหาสน์ สูงจากพื้นดินหลายสิบเมตร ใกล้ๆ ไม่มีต้นไม้ให้ปีน ไม่มีไม้เลื้อยให้เกาะ ไม่มีพุ่มไม้ข้างล่างรองรับการตก และก็อย่างที่เห็นว่าไม่มีร่องรอยของการใช้เชือกหรือของทำนองเดียวกันนั้นหลงเหลืออยู่เลย ทำให้น่าเชื่อว่าหากเลือกหน้าต่างนี้เป็นทางหนี ทางเดียวที่ทำได้ก็คือการโดดออกไปอย่างกล้าหาญแล้วเอาหัวโหม่งโลกครับ”

            “คุณกล้าฟันธงแบบนั้นได้ยังไงคะ”

            “ผมแค่พูดไปตามสภาพการณ์ครับ”

            “คุณไม่เคยได้ยินคำว่าไม่ลองก็ไม่รู้เหรอคะ”

            “เรื่องบางอย่างผมว่าไม่ต้องลองก็ได้นะครับ”

            “แล้วถ้าดิฉันไม่หัวโหม่งโลกล่ะคะ”

            “...เข้าใจแล้วครับ...งั้นผมจะไปรอรับเลดี้ข้างล่าง เชิญตามสบายนะครับ”