เกิดใหม่ครั้งนี้ ขอมีเจ้าสาวเป็นจอมมารก็พอ

ลำดับตอนที่ #4 : ผู้ที่ถูกเกลียดชัง

ณ ทางเข้ามหาลัย

เฮ้ ดูนั่นดิ นั่นใช่ลูกของจอมมารป่ะวะ

ไม่รู้ว่ะ ถ้าใช่แล้วไงอ่ะ ยังไงพวกเผ่าปีศาจมันก็อ่อนแออยู่ดีแหละน่า ต่อให้เป็นลูกของจอมมารก็เถอะ

อี๊วว น่ารังเกียจชะมัด ดูเขาพวกนั้นสิ

ทำไมพวกเค้าถึงให้เจ้าพวกนี้เข้ามาเรียนที่นี่ได้กัน สงสัยพวกเค้าคงจะสงสารพวกมันล่ะมั้ง ฮ่าฮ่าฮ่า

ในระหว่างที่ เจ้าหญิงมารกำลังเดินเข้ามาในมหาลัย เธอก็ต้องทนฟังเสียงดูถูกเหยียดหยามไปในระหว่างที่เดินไปยังห้องเรียนของเธอ เธอพึ่งจะเข้ามาเรียนที่นี่เป็นวันแรก

เอ้า ทุกคนเงียบ ๆ ด้วย วันนี้เรามีนักเรียนสุดแสดจะพิเศษเข้ามาเรียนด้วย รักกันเข้าไว้ล่ะ - หน้าตาของอาจารย์มันบอกทุกอย่างออกมาแล้ว ว่าเค้าและพวกนักเรียนกำลังคิดอะไรอยู่

คร้าบบ/ค่าาา - พวกนักเรียนเองก็ดูออกได้ง่ายมาก ว่าพวกเค้าไม่ได้คิดจะทำดีด้วยแน่นอน

………. - เธอเดินไปนั่งตรงที่นั่งข้างหลัง

แปะ แปะ ใครบางคนในห้องโยนเศษกระดาษใส่เธอ เธอหยิบมันขึ้นมาดู ในนั้นเขียนเอาไว้เป็นภาษาอมนุษย์ว่า ‘ไอตัวประหลาด’

……….. - แต่เธอก็ไม่ได้สนใจอะไรมัน และเดินต่อไป

แปะ แปะ แปะ ไม่กี่วินาทีต่อมา ก็มีกระดาษถูกปามาเรื่อย ๆ 

………. - เธอยังทนไม่ยอมพูดอะไร เพราะเธอรู้ดีว่า ตนนั้นไม่อยู่ในฐานะที่จะสามารถเรียกร้องความชอบธรรมได้

เอาล่ะ เรามาเริ่มเรียนกันเลยดีกว่า - อาจารย์นั้นไม่ได้สนใจเรื่องที่เธอโดนปากระดาษใส่เลยแม้แต่น้อย

ไง เธอคงจะเป็นลูกสาวของจอมมารสินะ ยินดีที่ได้รู้จักนะ ชั้น ลูค ชั้นเป็นเอลฟ์ - คนที่นั่งข้าง ๆ กับเธอพูดกับเธออย่างเป็นมิตรหรือว่าเป็นแค่เปลือกนอกกันแน่

……… - เธอไม่ตอบอะไรกลับไป

ส่วนหมอนี่ ชื่อ ซีค เพื่อนสนิทของชั้นเอง - และเค้ายังแนะนำเพื่อนสนิทของตัวเองที่กำลังหลับอยู่ให้เธอรู้จักอีกด้วย

……… - เธอดูเหมือนจะไม่ต้องการที่จะพูดกับเค้าด้วย

แล้วเธอชื่ออะไรล่ะ - เค้าถามถึงชื่อของเธอ โดยที่ไม่คิดเลยว่าเธอนั้นรำคาญเค้ามั้ย

โอลิเวีย ชั้นชื่อ โอลิเวีย - ในที่สุดเธอก็พูดชื่อของเธอออกมาจนได้

นี่ เด็กใหม่น่ะ ทำไมถึงชวนเพื่อนคุยในเวลาที่ชั้นสอนอยู่ล่ะ - อาจารย์จับได้ว่าคุยกันซะแล้ว

………

เปล่านะครับ คนที่ชวนเธอคุยน่ะ คือ ผมเองต่างหาก ไม่ใช่ความผิดเธอนะครับ - เค้าพยายามออกตัวรับผิดที่เธอไม่ได้เป็นคนทำ

เธอน่ะ ไม่ต้องมาทำเป็นรับผิดแทนหรอกน่า คงจะโดนเธอคนนั้นบังคับสินะ - อาจารย์นี่ พยายามหาเรื่องใส่ร้ายเธอตลอดเลย

ไม่ใช่นะครับ(นั่งลงซะ) - เธอบอกกับเค้าให้นั่งลง แต่ว่า(บอกให้นั่งลงไง) - เธอยังคงบอกให้เค้านั่งลงอีกครั้ง จนเค้ายอมทำตามที่บอก

ชั้นผิดเองแหละค่ะ

ดีมากที่ยอมรับผิด เอาล่ะ พวกเธอทุกคนคิดว่าเราควรจะทำยังไงกับคนผิดกัน - เจ้าอาจารย์นี่มันกำลังหาโอกาสทำร้ายเธอ โดยที่ไม่ผิดสัญญาระหว่างเผ่า

ทำโทษ ทำโทษ ทำโทษ ทำโทษ - นักเรียนทุกคนต่างพูดเป็นเสียงเดียวกัน

งั้นพวกเธอก็จัดการลงโทษได้เลยนะ

หลังจากนั้นเธอก็โดนคนอื่นปาข้าวของใส่ ตั้งแต่ของเล็ก ๆ อย่างกระดาษ ไปจนถึงของใหญ่ ๆ อย่างหนังสือ เธอนั้นยืนรับของที่ปามาทั้งหมดนั้นอยู่อย่างเงียบ ๆ ไม่ยอมหลบและไม่ยอมพูดอะไร

ไอปีศาจ ไอตัวประหลาด เจ้าขยะ พวกไร้ค่า

และเธอก็ต้องทนฟังเสียงดูถูกพวกนั้นไปด้วยในระหว่างที่เธอโดนปาของใส่

พอได้แล้วน่า หยุดปาของใส่เธอได้แล้ว - ลูคเอาตัวเข้ามากันเอาไว้

หลบไปนะเว้ย ลูค นายจะไปปกป้องเจ้าปีศาจนั่นทำไมกันล่ะ

ใช่แล้ว ออกมาให้หากจากขยะนั่นเถอะ ไม่อย่างนั้นเธอจะสกปรกไปด้วยเพราะมันนะ

ไม่จริงเลย เธอไม่ใช่ปีศาจและก็ไม่ได้สกปรกอะไรถึงขั้นนั้นด้วย - เค้าพยายามจะพูดเข้าข้างเธออย่างถึงที่สุด

แกไปเข้าข้างเจ้าชั้นต่ำแบบนั้นทำไมกัน

หรือว่าเค้าโดนยัยนั่นสะกดจิตกัน

ต้องใช่แน่เลย เค้าไม่เคยทำแบบนี้เลยหนิ

เสียงภายในห้องเริ่มที่จะดังขึ้น ดังขึ้น และอาจารย์ก็ไม่มีท่าทีว่าจะเข้ามาห้ามเลยแม้แต่น้อย แต่กลับนั่งอ่านตำราอยู่อย่างสบายใจ

หุบปากของพวกแกไปซะ!!!! - ซีคตะโกนขึ้นมา

ทุกคนต่างเงียบกันไปเพราะเสียงของเค้า

เลิกส่งเสียงเจี๊ยวจ๊าวกันได้แล้ว ชั้นจะนอน ถ้าพวกแกยังส่งเสียงดังกันอีก ชั้นจะส่งพวกแกทุกคนไปโลกแห่งความว่างเปล่าซะ - เค้ากำลังงัวเงียอยู่เพราะกำลังหลับอยู่แต่ก็ต้องตื่นขึ้นมาเพราะเสียงดัง

เงียบไปเลยน่า ซีค คนแบบนายไม่มีสิทธิมาสั่งใครทั้งนั้นแหละ

………. - ซีคค่อย ๆ ยืนขึ้นอย่างช้า ๆ

ทุกคนต่างพากันตัวสั่นไปหมด หลังจากที่เค้ายืนขึ้นมา สงสัยจังว่าพวกเค้ากลัวอะไรกัน

เมื่อกี้แกว่าไงนะ - ดวงตาของเค้าเบิกกว้างและจ้องมองมาที่คนที่พูดด้วยเมื่อกี้อย่างเขม็ง ราวกับว่ากำลังที่จะฆ่าเค้าในทันที

อึก - เค้ายืนตัวสั่นเป็นเจ้าเข้า หลังจากที่ซีคมองมาที่เค้า

ถ้าพวกแกไม่คิดจะฟังคำเตือนของชั้นล่ะก็ ชั้นจะส่งพวกแกไปยังโลกที่โหดร้ายกว่าโลกแห่งความว่างเปล่าซะ ถ้าเข้าใจแล้วก็หุบปากกันด้วย - ซีคทำการขู่ทุกคนในห้องและกลับไปฟุบหลับต่ออีกครั้ง

ทิ้งให้ทุกคนตกอยู่ในพะวังแห่งความหวาดกลัวต่อไป

พายัยนั่นไปทำแผลซะ - ซีคพูดทั้งที่ฟุบหลับ

ได้เลย ตามชั้นมาสิ - หลังจากนั้นลูคก็พาเธอออกไปจากห้อง ทิ้งให้ทุกคนอยู่กับซีคที่กำลังหลับอยู่

ชิ เจ้าเด็กบ้านี่ คิดว่าตัวเองเป็นใครกัน กล้ามาทำลายโอกาสของชั้นแบบนี้ - ดูเหมือนอาจารย์จะแค้นเอามาก ๆ แต่ก็ทำอะไรไม่ได้

เอาล่ะ ทุกคนนั่งที่ได้ เราจะเริ่มเรียนกันต่อแล้ว

และพวกเค้าก็เริ่มเรียนกันต่อไปโดยที่ไม่มีลูคและมาร์เกีย

T

B