คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : รู้สึก
“เป็นไบ้า เมื่อืนหลับสบายไหม”
“สบายีะ อาารย์”
“แล้วมีนหล่ะ หลับสบายไหม”
“สบายะ”
“อืมีแล้วไปิน้าวเ้าสิ รูำลัไปพอี
ไปพร้อมันไหม”
“เอิ่ม..”
“ไปะอาารย์”
“ามมา”
“ว้าว วันนี้มีโ๊หมู้วยมีนอโปรันเลย”
“ไปนั่ินันเถอะ”
“อือ”
“อาารย์เอ
เาใีมาเลยเนอะ หล่อ้วย”
“อือ J ”
“รูนั่้วยนะเธอสอน”
“ะ”
“นั่้ามีนีว่า
รูลัวว่าวันะแอบินหมูรู”
“ไม่นานั้นอาารย์”
“555+”
ราบวิา เียนโปรแรม
“วันนี้ ทำยัไ็ไ้ให้สามารถมีสูรูึ้นมาให้ไ้นะ
ลืมไหมรั้ที่แล้วรูสอนไปแล้วนะ”
“ำไ้ะ/รับ”
“ั้นเริ่มเลยใรเสร็่อน +2”
“นี้ๆ มีนรนี้ทำยัไนะ”
“อ่อ บลาๆๆ”
“อบในะ”
“อาารย์ะ ส่ะ”
“ไหนูสิมีนถูไหม”
วินาทีนั้นุรูหนุ่มรูปหล่อ้มัวมอออมหน้าห่าับมีนเ็สาวแ่ืบมือเท่านั้น
ึๆ ึๆ
“มีนเธอเป็นอะไรทำไมหน้าแั
ไม่สบายเหรอไหนูสิ”
“ัว็ไม่ร้อนทำไมหน้าแ”
“เอิ่ม
หนูร้อนอ่ะะ”
“ ร้อนเหรอ
รูว่ารูเปิแอร์เย็นแล้วนะ”
“เอิ่ม..”
“เย้
เสร็สัที”
“รูะ
เเสร็แล้วะรูรวอหนูเสร็แล้วใ่ไหมะ”
“เสร็แล้วเ็มนะ”
“ไหนูสิเ”
พัลาวัน
“มีน
ันถามอะไรหน่อยสิ”
“ว่ามาเลย”
“เวลาแอยู่ใล้ๆอาารย์เอ
แรู้สึยัไเหรอ”
“็..เยๆ”
“แน่ในะ ไม่มี
รู้สึใเ้นแรหรือว่าเินๆบ้าเหรอ”
“เินเหรอ
็มีนะทำไมเหรอ”
“ปะปะป่าว
ไม่มีไรหรอ J”
“อ่อ”
เย็น
“มีนๆ
เราลืมอไว้บนห้อเรียนอ่ะพาเราึ้นไปเอาหน่อยสิ”
“ไ้เลย”
“ห้อล็อแล้วอ่ะ
ห้ออาารย์มีุแใ่ไหม อุ๊ย..ปวี่ึ้นมาพอีเลยอ่ะไม่ไหวแล้ว
มีนไปเอาุแให้หน่อยนะไปหล่ะ เ่วรีบมา”
“เี๋ยวสิเ
เฮ้อ”
“ออนุาะ
อาารย์เอะ หนูอยืมุแหน่อยไ้ไหมะ เเาลืมออ่ะะ”
“อยู่บนโ๊ะเอาไปเปิเลย
แล้วล็อให้เรียบร้อย้วยนะ”
“ะ”
“เุแไ้แล้ว”
“อบในะเี๋ยวันไปเอาอ่อนนะ”
“อาารย์ะหนูเอาุแมาืนะ”
“อืมวาเลย เออพวเธอรูะไป้านอเอาอะไรไหม”
“ไม่เป็นไระ
พวหนูไปทาน้าวมาแล้ว”
“อ่อ อืมๆ”
“ะอัว่อนนะะ
สวัสีะ”
“รับ”
“ลับห้อันเถอะเเราว่าะเอาผ้าไปัอะ”
“ไปสิ”
“เเราเอาผ้าไปั่อนนะ”
“อ่าๆ เี๋ยวเราามไปนะอัผ้า่อน”
“ร๊า”
“มาัผ้าเหรอมีน”
“ะ อาารย์”
“รูะออไป้านอ
เธออยาินอะไรเป็นพิเศษไหม”
“ไม่ะ
หนูไม่หิว”
“ั้น ไปเป็นเพื่อนรูไ้ไหม”
“เอิ่ม..แล้วเหล่ะะ”
“ไปเถอะมีน
เราอยู่นเียวไ้เราว่าเราะไปทำธุระับพ่ออะ เี๋ยวพ่อะมารับ”
“อ้าวเหรอ”
“ว่าไมีน
ไปับรูไหม”
“อือ..็ไ้ะ”
“โอเ
เี๋ยวรูไปเปลี่ยนเสื้อผ้า่อนแล้วเี๋ยวมาเรียหน้าห้อนะ”
“ะ”
“มีนๆ
รูมาแล้วไปันเถอะ”
“ะ”
“ไปึ้นรถเถอะ”
ลานัแถวนั้น
“มีนอยาินอะไรไหมเี๋วรูื้อให้”
“หนูอเินู่อนีว่าะ”
“็ไ้ เี๋ยวรูไปื้ออรนู้น่อนนะ”
“ะ”
“อืม..ินอะไรีนะ มีเ้้วยไปื้อเ้ีว่า”
“เอาเ้็อโแลิ้นนึะ
เท่าไหร่ะ”
“ร๊าบ 35 บาทรับ อ้าวมีนมาลับใรเหรอ”
“้น
ายออยู่นี้เหรอ”
“อืม
ใ่เรามาายให้น้าอ่ะ มีนอบินเ้เหรอ”
“ใ่
นี้่าเ้”
“ไม่เป็นไรเราให้ฟรี
เพื่อนัน”
“ไม่ไ้หรอ
อื้ออาย”
“’ั้นเอามาแ่ 30 พอ”
“นี้๊ะ”
“อบในะ แล้วนี้มีนมาลับใรเหรอ”
“เรามาลับ..”
“มีน
รูว่ารีบไปเถอะฝนะแล้วเี๋ยวเราะลับไม่ไ้นะ”
“ะๆ”
“สวัสีรับอาารย์”
“อ้าว พร
เธอายออยู่นี้เหรอ”
“รับแล้วนี้อาารย์มาลับมีนเหรอ”
“อืม
ใ่รูอัว่อนนะเี๋ยวฝนะะ่อน ไปเถอะมีน”
“รับสวัสีนะรับอาารย์”
“อืมๆ”
“อาารย์ะ
ไม่เห็นว่าะเหมือนฝนเลยนะะ”
“อ้าว
เมื่อี้ฟ้ายัมือยู่เลย สสัยเมมันบัแล้วรูเ้าใผิหล่ะมั้ 555”
“ะๆ”
“เออ
มีนื้ออะไรมาเหรอ”
“เ้อะะ”
“อ่อ
อบินเ้เหรอ”
“่ะ”
“เหมือนรูเลย อบรสอะไรอ่ะ”
“รส็อโและ
แล้วอาารย์อบรสอะไรเหรอะ”
“รู็อบ็อโแลเหมือนัน”
“อ่อะ”
“เราไปันเถอะ
เี๋ยวมันะมืะ่อนนี้็ะ หโมแล้ว”
“ะๆ”
ระหว่าทา
“เออ มีน พรอ่ะ เ้าอบเธอเหรอ”
“อ่อ
เพื่อนันะ”
“ีแล้ว
เรียนไป่อนเี๋ยว่อยมีแฟนเนอะ”
“ะ”
“ถึหล่ะ”
“อบุนะะอาารย์”
“รู้ออบใเธอมาว่าที่ไปเป็นเพื่อนรู”
“ J ”
“ J ”
“อาารย์ยิ้มอะไรเหรอะ”
“ไม่มีอะไรหรอ
อย่าลืมเอาผ้าไปนะมีน”
“ะ
เือบลืมเลย”
“รูเอารถไปเ็บ่อนนะ”
“ะ”
“เอันอนเ้านะ”
“ะ”
เวลาที่เราไ้ใล้ับมีน
ทำไมมันไม่เหมือนับเวลาเราอยู่ใล้ับเ็นัเรียนนอื่นเลยนะหรือว่าเราะอบมีน
บ้าน่า นั้นนัเรียนนะเว๊ยไอ้เอ.. J
วามรู้สึอนนี้ ันรู้สึว่า.. เหมือนับำลัหลุมรัอาารย์เอเ้าแล้วสิ
หรือว่าเราิไปเอันแน่นะ แ่ยัไ็ั่เถอะ อบุมานะะอาารย์เอสุหล่อ J
ความคิดเห็น