คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ใกล้
มาอยู่หอในสิะไ้มีนูแล
รูอยาูและเธอนะมีน J
“ !! เอ๊ะทำไมฝันแปลัเผลอหลับไปอนไหนเนี๊ย 2 ทุ่มแล้วเหรอ “
3 สายไม่ไ้รับ ุแม่
“อ้าว ุแม่โทรมาเหรอ
สวัสี่ะุแม่โทรมามีอะไรหรอ่ะ”
“ทำอะไรอยู่เหรอลู แม่โทรไปไม่เห็นรับสาย”
“หนูอ่านหนัสือ แล้วเผลอหลับไปอ่ะะ อโทษทีนะะ”
“ไม่เป็นไร๊ะ ที่นั้นเป็นไบ้าสบายีไหม”
“สบายีะแม่ แ่..เหามาเลย”
“ทนเอาหน่อยนะลู”
“ุแม่ะ ืออาารย์ที่ปรึษาหนูเาบอว่าที่โรเรียนมีหอใน้วย
อ่ะะ”
“ริเหรอ ลูอยาไปอยู่ไหมหล่ะ แม่ะไ้ย้ายให้”
“็ีะ
เลิเรียนเสร็หนูะไ้ไม่้อนั่วินลับที่หอนเียว”
“’ั้นเือนหน้าแล้วันเนอะ ่อยย้ายเ้า
เี๋ยวแม่ไป่วยย้ายอ ส่วนหนู็บอเ๊เาไว้แล้ว็บอรูเรื่อย้ายเ้าหอ้วยนะ”
“ะ อบุะุแม่”
“ร๊า หนู็นอนไ้แล้วนะ”
“ะแม่ รัแม่นะะ”
“ร๊า แม่็รัหนูนะมีน”
เ้าวัน่อมา
“อาารย์เอะ ือหนูะย้ายเ้าหอเือนหน้า อ่ะะ้อทำยัไบ้าเหรอะ”
“ริเหรอ เธอะเ้าหอริๆเหรอ”
“ะ”
“เธอ็ลไปบอ Office ้าล้านะว่าะย้ายเ้ามานอนหอเือนหน้า”
“อ่อ ะ อบุะ”
“อือ ไปเรียนไ้แล้ว”
“ะ”
พัเที่ย
“มีน ไปเ้าห้อน้ำัน่อนไหม”
“ไ้สิ เราะไปล้ามือพอี”
“โอ๊ย.ยย
ไม่ไหวแล้วี่ะราแล้ว”
“555 รีบไปสิ”
“มีน หัวเราะอะไร”
“ป่าวะ”
“เออ เธอไปุยเรื่อนอนหอหรือยั”
“ยัะว่าะไปอนเย็น”
“อ่อ อือๆ”
“อุ๊ย อาารย์สวัสีะ”
“ใอะไร”
“ปะปะป่าวะ อัว่อนนะะ ไปิน้าวันมีน”
“อือ ไป่อนนะะอาารย์สวัสีะ”
“อืมๆ”
“นี้ๆ แุยอะไรับอาารย์เอ เหรอ
ูอาารย์ยิ้มให่เลย”
“อ่อเรื่อนอนหออ่ะ เราว่าะย้ายมานอนหอใน”
“อ่อ แปลัทำไมอาารย์้อยิ้มแล้วแะย้ายวันไหนเหรอ”
“เือนหน้าอ่ะ”
“อ่อ พ่อเรา็อยาให้เรานอนนะ
พ่อบอี้เียื่นมาส่เราอ่ะ”
“อ่อ”
“ว่าแล้วโทรถามีว่าะไ้เ้าหอพร้อมแ”
“ J”
“พ่อ๋า หนูอนอนหอไ้ไหม๊ะ”
“อ่อ นอนหอเหรอีเลย พ่อี้เียื่นเ้าไปปลุแ
แล้ว็ื่นมาส่แอี”
“ร๊า ามนี้นะพ่อ๋า”
“เออๆ”
“ันไ้นอนหอแล้วนะ”
“ร๊า ีเลยะไ้เป็นเมทัน”
อนเย็น
“เือนหน้าเ้าหอวันที่ 1 นะะ
เ้าหอทุวันอาทิย์หรือะนอนทุวัน็ไ้แ่้อแ้รูประำหอ้วย”
“ะ”
“เรียบร้อยะ”
“เออแเราลับ่อนนะพ่อมารับแล้ว”
“ร๊า”
“ร๊า พรุ่นี้เอันนะ”
“อ้าวมีน ยัไม่ลับอีเหรอ”
“หนูำลัรอหาวินอ่ะะ”
“เห้ย !! ให้รูไปส่ไหมรูะไป้านอเี๋ยวรูไปส่”
“เอิ่ม…”
“ึ้นรถมาเลย บอทารู้วย เร็วสิมออยู่ไ้”
“ะๆ”
“ไปทาไหนเนี๊ย”
“เลี้ยทาอย้าหน้าอ่ะะ”
“อยเปลี่ยวมาเลยนะ
ลับบ้านหัพอะไรป้อันัวบ้า”
“ะ”
“อบเป็นแ่ ะ ะ ะ เหรอ”
“เอิ่ม..อาารย์ะหอ้านหน้านี้หล่ะะ”
“อ่อ โอเถึแล้ว”
“อบุมานะะอาารย์”
“ไม่เป็นไรหรอ”
“หนูอัว่อนนะะ สวัสีะ”
“อือ เี๋ยวมีน”
“่ะ”
“หมวรูอ่ะ”
“อโทษทีะหนูลืม >//<”
“555+ อยู่นเียว็ระวัหน่อยนะ ล็อประูห้อ้วย”
“ะ สวัสีะอาารย์”
“รับๆ”
วามรู้สึแบบนี้มันืออะไรันนะ ทำไมเราถึรู้สึใเ้นแรเวลาอาารย์อยู่ใล้ๆเรา
หรือว่าเรา…ไม่มีทาอ่ะ มีนแะิแบบนั้นไม่ไ้นะ
ความคิดเห็น