คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : ตอนที่3 :เปิดภาคเรียนกับคุณหนูเอาแต่ใจ
"ฮิรูมิเร็ว ๆ เดี๋ยวก็ได้สายเข้าหรอกนะ!"
เสียงจากด้านล่างฉันลูกสาวคนเล็กของบ้านก็จับเซ็ทผมหน้าม้าเจ้าหญิงของตัวเอง ส่งเสียงกลับไปว่า
"พี่ชายจะรีบพาหนูไปแนะนำตัวที่โรงเรียนไปไหนกันล่ะค่ะ!"
พอเสร็จสับแล้วกันก็มาสวมรองเท้าที่หน้าบ้าน สะบัดข้อมือขวาขึ้นภาพสะเหมือนตรงหน้า เช็คอินใช้นิ้วเขียนข้อความว่า "ไปเรียนที่UAวันแรก" ถือเป็นไดอารี่ส่วนตัวกลาย ๆ
UA ในปัจจุบันนี้เป็นสถาบันรับรองฮีโร่ที่แทบจะเรียกว่า100%นี้คือจบไปมีงานเป็นโปรฮีโร่กันทุกคน
ยอมรับว่าประหม่าแบบสุด ๆ พวกความคิดประมาณว่า "เพื่อนของฉันจะเป็นใครกันนะ...?"
"ชิน~! จี้!!"
"............!!"
ฉันสะดุ้งกับเสียงที่มันพาให้น่าตกใจง่าย รู้ตัวอีกที่ที่หลังของพี่ชายก็กระตุกตัวขึ้นด้านหน้าเนื่องด้วยมีคนมากอดจากด้านหลังแรง ๆ คนนึงเข้า
เป็นผู้หญิงที่มีผมสีดำไล่ลงมาด้านล่างผมเป็นปลายสีขาว ขนาดสัดส่วนก็ตามอายุ................
หมายถึง...ส่วนบนมากกว่าฉันนึดนึง....
"นี่ก็ปี2แล้ว! มาพยายามด้วยกันนะชินจี้!"
ดวงตาของเธอที่ส่งยิ้มขึ้นมสก็เป็นเฉดสีใสสว่างสด
เธอคนนั้นหันมาสังเกตุฉันที่บิดตัวไปมากับความรู้สึกเกรงตัวเองจากสายตาของคนจากทางในโรงเรียนที่มองมายังเสียงที่เมื่อครู่เล่นดังซะปลุกผีก็ว่าได้
"อ๋อ! ฮิรูมิจัง เหมาะดีนิเครื่องแบบโรงเรียนน่ะ!"
ขอร้องเถอะค่ะอย่าพูดพร้อมส่ายไอ้อกนั้นได้ไหมค่ะ
ไม่ได้พูดออกมาแต่อย่างใดแต่ใจมันให้ไปแล้ว เลยหันหลังให้เธอแล้วเดินเข้าโรงเรียนมัทธยมปลายที่ที่ทั้งพ่อและแม่ของฉันได้เรียนในที่ตรงนี้
"ไงก็ถ้าว่างแล้วเดี๋ยวมาเยียมที่แผนกปี1นะ ไปล่ะ"
พี่ชายเขาโบกมือลาพร้อมควงแขนผู้หญิงที่เคยเป็นเพื่อนสนิทแล้วก็ปัจจุบันเป็นแฟนกันแล้วเข้าห้องตึกปี2ด้วยกัน
ที่ห้อง1A
หลังจะผ่านเรื่องที่หน้าประตูโรงเรียนมาก็มาสิ่งอยู่ในห้องกับแถวที่นั่งริมสุดฝั่งด้านหลัง เพราะเกรงตัวเองจนวนนิ้วโป้งทับกันไปมาว่าจะเอาเยี่ยงไรดี กับคนที่ไม่คุ้นหน้ากันตั้ง18คนเนี่ยมัน...
"นี่เธอฮิมิยะ ฮิรูมิจังสินะ"
"...!!!"
อกอี่แป้นจะแตกหันควักขึ้นไปอย่างเร็ว ปากสั่นพงาบ ๆ จะพูดสั่งอย่างออกมาให้ได้เพื่อทักทายเจ้าของดวงตาสีม่วงเจิดจรัสเหมือนดวงดาวคนนั้น
"อะ...เอ่อ...--ค่ะ! ฮิมิยะ....ฮิรูมิ...ค่ะ"
"น่า ๆ อย่าเกรงไปสิ! ฉันโฮชิโนะ! โฮชิโนะ โคฮาคุ ฝากตัวด้วยนะฮิรูมิจัง!"
ทั้ง ๆ ที่รู้จักกันแบบการส่วนตัวครั้งแรกแบบนี้ปต่ดันเรียกชื่อท้ายฉันซะแล้ว มันแปลกที่อกแต่มือเธอที่พรวดขึ้นมาจับกุมมือฉันเนี่ยก็พาอาการวาบ ๆ ที่หัวจนขนลุกไปหมดแล้ว
"งี้เองลูกสาวของฮีโร่อันดับ1งั้นสินะ"
แล้วก็ดันมีอีกคนเข้ามามุงซะได้ แล้วผู้หญิงคนนั้นเท่าที่จำได้ในวันสอบเข้าที่ฉันได้นั่งห้องดูนั้นก็...........
ผมสีดำรุงรังขอบตามีริ้วรอยดวงตาสีเหลืองท่าทางดูเหมือนศพทั้งการเดินและหลังโก่ง ๆ ที่ชโงกหน้าขึ้นนั้นก็
"ฮาซูโกะ อามามิยะสินะ... ค่ะ"
"โอ้รู้จักฉันได้ด้วยแหะ~... "
"ค่ะ...ก็วันนั้นฉันดูท่ายถอดสดที่ห้องโสดน่ะ..."
กลายเป็นว่าปากพาซวยทุกสายตามองแรงมาทางนี้เอากระอักกระอ่วนใจเสียแรงเลย
แต่กระนั่นคนคนนึงก็เข้ามาในห้องในท่าควงกระเป๋าที่ไหล่ขวา
"เอ่อใช่พวกเราแอบดูพวกแกไงล่ะ"
หนุ่มหน้าสวยกิริยาหยาบ ๆ ผมสีขาวย้อมและนั้นก็คือคนสุดท้ายในห้องที่ได้ก้าวเข้ามาในที่นี้ในฐานะนักเรียน ฮิมิยะ เคย์
"ฉันบอกไว้ก่อนว่าฉันน่ะแข็งแกร่งที่สุดในห้องนี้ ถอยไปให้ไกล ๆ เท้าฉันซะไป"
วางมาดไว้อย่างน่ากลัว เคย์จังก็มักจะเป็นแบบนี้อยู่แล้ว แทมการประกาศแบบนั้นมันไม่ต่างจากการประกาศศึกกับทุกคนในห้อง
พาเอากลุ่มสาว ๆ ตอนนี้มองเขม่นหน้าอย่างแรงเป็นความหมั่นไส้ที่ผู้สาวตรงหน้านั้น ไม่รู้เลยว่าภายใต้ชุดของผู้หญิงนั้นเขาน่ะเป็นชายแท้
แต่ว่าทันใดนั้น ก็มีอีกคนนึงเข้ามา
ที่เดินอยู่นั้นผู้หญิงผมสีส้มเพลิงดวงตาแดงเลือดกล้ำกับที่คาดผมสีชมพูที่ยังคงปล่อยหน้าม้าไว้ไขว้ที่กลางหน้าผาก คือญาติฝั่งพ่อของฉัน หรือก็คือลูกสาวของพี่สาวของพ่อฉันเอง
"ไอ้ท่าทีวางมาดสูงไร้สาระแบบนั้น พอเถอะ มันไร้สาระ"
ชุดบอดี้สูดส้มสลับขาวรัดเห็นสัดส่วนสุดเซ็กซี่ ยังคงมีส่วนเสื้อคลุมสีขาวที่ยาวถึงต้นขา อันคอปกที่ยืดขึ้นนั้นเหมือนว่ารอบ ๆ นั้นมีดวงไฟสีขาวนับ6ลูกอยู่รอบปกคอเสื้อ
เธอคือฮีโร่ที่พันตัวมาเป็นอาจารย์ทั้งอายุยังน้อยที่วัย20ปีต้น ๆ แล้วยังเป็นหนึ่งในบุคคลที่แข็งแกร่งอย่างไม่ต้องสงสัยหรืออาจจะระดับพอ ๆ กับ เคย์จังเลยก็ว่าได้
"ขอแนะนำตัวแล้วกัน ฉันอาจารย์ประจำชั้นของพวกนาย ครีรีเอสเทอร์ หรือชื่อจริง ทาคาชิจิกะ อาซาเนะ"
ตามนั้นและก็เพราะบรรยากาศตึงเครียด ทุกคนเลยเข้าไปนั่งตามตำแหน่งกันหมด... ไม่สิเว้นแต่ คนที่หน้าด้านที่สุดคนนั้น
"UAไม่มีปฐมนิเทษยิ่งเฉพาะห้องA และจากหลาย ๆ ปีนี้ ฉันก็เอียนมันแล้วกับข่าวลือฟังไม่ลืนหูน่ะ"
"นายคงไม่คิดอย่างนั้นสินะ"
พูดจาของอาจารย์สาวที่เยือกเย็นชา โดนโต้กลับด้วยเสียงจากนักเรียนชายแต่งหญิงคนเดียว
"ลงไปด้านล่างแล้วให้มันจบ ๆ เถอะ"
ไม่ก้มหัวให้ใคร ไม่คิดอ่อนข้อใด ๆ เป็นความหยิ่งผยองที่ยิ่งพาให้คนในห้องคิดตอบโต้พร้อมกันโดยมิได้นัดหมายว่า "ยัยนี้เปรี้ยวตีนเกินไปแล้ว!!"
ซึ่งเคย์จังก็ได้ยินเสียงที่คิดของทุกคนอยู่แล้ว เขาก็หาได้แคร์อะไรแถมยังตรงนิ้วชี้เข้าไปหาอาซาเนะด้วยแววตาที่พร้อมรบ
"ได้ไหมครับ? อาจารย์"
น้ำเสียงกึ่งประชดทำทุกคนร้อง "นี่เอาจริงดิ!!???" อีกครั้งแล้วที่เชื้อไฟเต็มถังสาดเข้ากองเพลิง แล้วก็ตามที่คาดเอาไว้ เมื่ออาจารย์สาวที่พึ่งถูกลูบคมทางคำพูดไป ตาเบิกโผลง และแสนจะโคตรน่ากลัว กับไอมืดดำสีแดงที่แผ่ขยายมา มันเป็นจินตภาพที่ทุกคนเห็นเมื่อรอยยิ้มของเธอคนนั้นฉีกจนถึงแก้ม
"ไอ้เด็กนรก"
(เคย์จังมาดคุณหนูเอาแต่ใจคือ300% ตอนหน้าก็จะเป็นการออกกำลังกายตบญาติตัวเองหรือโดนญาติตัวเองยำก็ไม่รู้แล้วแหละ แต่ที่แน่ ๆ ทุกคนน่าจะหมั่นไส้เคย์จังแน่)
ความคิดเห็น