คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : ครอบครัวของ"ฮิมะ" มีแต่ปีศาจ
ที่โรงเรียนปฐม...
"ไทโย! ฉันบอกแล้วไงว่าอย่าหาเรื่องกับคนอื่นน่ะ!"
เด็กผู้หญิงผมส้มเพลิงกับที่คาดผมสีชมพูเสยเปิดหน้าผากตะคอกตั้งท่าจะทะเลาะกับเด็กผู้ชายสีผมเดียวแต่เป็นทรงหน้าม้าโค้ง ที่ฝั่งนั้นก็สวนกลับไปอย่างไวเช่นเดียว
"หุบปากน่า! จะทำยังไงมันก็เรื่องของฉัน! เธอไม่เกี่ยวสักหน่อยอาซาเนะ!"
คล้ายว่าความเห็นจะตีกันจนไมารู้เรื่อง พี่น้องฝาแฝดบ้านทาคาชิจิกะ ทาคาชิจิกะ ไทโย กับทาคาชิจิกะ อาซาเนะ ไม่ทราบว่าใครเป็นพี่ใครที่แน่ๆคือตอนนี้ทั้ง2พุ่งเข้ามาคว้าแก้มกันคนละข้างดึงหยิกกันอย่างรุนแรง
"มันเจ็บ~! นะ!!"
"เธอนั้นแหละปล่อยฉันซะ!"
ด้วยความวุ่นวายของคู่แฝดหญิงและชายครูประจำชั้นก็รีบเข้ามาจับทั้ง2แยกออกจากกันโดยทันที
เลิกเรียน...
2แฝดยังคงมองหน้ากันไม่ติด ต่างหลบหน้ากันและกันด้วยอารมณ์เสียๆมาตั้งแต่เช้าขณะที่เดินผ่านหน้าประตูมาก็ไม่คิดที่จะคืนดีกัน
""พี่น้องทะเลาะกันแบบนั้นไม่ดีนะ ไทโย...อาซาเนะ""
เสียงเด็กผู้หญิงเรียกซ้อนกันทำให้คู่แฝดผมส้มเพลิงเดือดอารมณ์ใส่คนที่เป็นต้นเสียงว่า ""หนวกหูน่า!""
"เงียบไปเลย! สึกิฮะ! โยรุนะ!"
ไทโยขึ้นเสียงดังขึ้น ตรงหน้าที่ข้างแขนซ้ายและขวา มีเด็กหญิงผมสีทองสลวยมัดเปียไว้ด้านซ้ายคนนึงด้านขวาคนนึงเป็นโบข้างหัว ที่มีดวงตาสีแดงจางเกิบไปชมพู
นั้นเริ่มจากคนที่มัดเปียติดหัวด้านขวา เธอคือทาคาชิจิกะ สึกิฮะ มีน้องสาวฝาแฝดที่มัดเปียดด้านซ้ายชื่อว่า ทาคาชิจิกะ โยรุนะ ทั้ง2มองพี่ชายและสาวที่เป็นแฝดอีกคู่ยืนจ้องหน้าแข็งๆใส่อย่างไม่สะท้านอะไร
นั้นเพราะพวกเธอมากับพ่อของทั้งเธอและพวกเขา
"กลับบ้านกันก่อนที่หม่าม้าเขาจะเหงาดีกว่านะ ไทโย...อาซาเนะ"
ชายผมเม่นหน้ามนต์ผมสีเพลิงที่ถ่ายทอดยังคู่แฝดผู้พี่ กับดวงตาสีแดงอ่อนกับคู่แฝดผู้น้อง เรียกให้ยุติการทะเลาะซึ่งทั้ง4ก็ยอมเชื่อฟังแล้วกลับลำมายิ้มเข้าหากันและกัน
""""ติดไว้ก่อนนะ!""""
กลับมาที่บ้าน...
"กลับมาแล้วฮิมาริ"
""""กลับมาแล้ว!""""
4เสียงเรียกตามคุณพ่อ ประตูเปิดบานขึ้นร่างผู้หญิงผมสีทองมัดผมรวบหางม้าไว้ด้านหลังกับดวงตาสีเลือด อ้าแขนกระโจนเข้าต้อนรับชายที่รักกับเหล่าลูกแฝดทั้ง4ของเธอ
"ยินดีต้องรับจ๊ะ!!"
""""หม่าม้า!""""
ลูกๆเข้าไปหาแม่ของพวกเขาที่ย่อตัวเช้ารับกอดทั้ง4ทิศอย่างอบอุ่น
"หนูน่ะนะ! มีคนขอคบเป็นแฟนด้วยล่ะ!"
ไร้เดียงสาและไม่รู้ความนั้นแหละคือเด็กสาวตัวน้อยที่ชื่อ ทาคาชิจิกะ อาซาเนะ สาวน้อยน่ารักหน้าหมั่นเขี่ยวชวนให้เอ็นดู และแม่คนนั้นก็อยากจะกอดเด็กสาวเป็นการลงโทษสักหน่อยเหลือเกิน
"อาซะ~! ลูกจะเป็นเจ้าสาวตอนนี้ไม่ได้นะ~!!"
อาการห่วงมันตรงข้ามกับใจที่อยากจะเห็นหน้าของคนที่ขอคบลูดสาววัย10ขวบเป็นแฟนสักครั้งนึง
"แหวะ! หมายถึงไอ้บอลลูนเดินได้นั้น?"
"นี่ไทโย! อย่ามาว่าเพื่อนร่วมห้องสิ!"
"จะเป็นแฟนกันแต่กลับไม่รู้ชื่อของเขาเนี่ยนะ น่าขำจังนะ"
ท่าทางเยาะเย้ยของแฝดผมเพลิงชาย เส้นอดทนที่ทนมานานก็ขาดลงสัดหมัดขวากระแทกหน้าของแฝดของเธอจนปลิวลอยทะลุไปอีกห้อง "เจ็บ~..." ไทโยยกตัวบนขึ้นออกมาจากหินอิฐปูนขึ้นมาจ้องตาที่เริ่มมีสิ่งแปลกๆสีเหลืองวิ่งผ่านดวงตาสีเลือดของเขา
"จะเอาใช่ไหม!!"
เด็กชายปะทุโทษะระเบิดออร่าแดงฉานแผ่ขยายไปทั่วบ้านอันที่ทั้งพ่อและแม่รวมทั้งน้องสาวคู่แฝดแสงจันทร์และยามค่ำก็มองเป็นเรื่องปกติ
""ขอป็อปคอร์นหน่อยนะค่ะ""
2เด็กสาวผมทองหันหาแม่ให้เธอได้บรรดาลตามคำขอ ก่อนที่สถานทีที่เรียกว่าบ้านจะไม่มีใครอยู่ที่นั้น
เมืองยามราตรีที่ไร้ผู้คนอาศัย นอกจากแสงไฟที่ส่องสว่างราวกับว่าพึงถูกเปิดใช้งาน ลูกศรเพลิงแดงทั้ง2ตีคู่กลางอากาศ หักชนไขว่กันกลางฟ้ายามดึก แรงปะทะก่อพายุแรงลมอันตรายถอนหักรากโค้นต้นไม้ริมทางถนนในระยะที่ไกลเอามากๆ
"ทะเลาะกันแรงแบบปกติสินะ..."
พ่อของทั้ง2ยืนมองดูลาดราวบนยอดตึกที่ภรรยานั่งใกล้ๆกับคู่ลูกสาวสีผมเดียวกับเธอเลี้ยงประคบประงมอย่างเอ็นดู
"เดี๋ยวอีกสักพักก็หายงอนกันแล้วล่ะ พยายามเข้านะ! ไทจัง...อาซะ!"
เธอคนนี้ผู้ให้กำเนิดสัตว์ประหลาดที่ใกล้เคียงพระเจ้าดูไม่ทุกข์เท่าไหร่ แถมยังทำเป็นปกติ มองเห็นด้วยดวงตาที่ส่องบนฟ้า
""อึ๊ย~!!!""
หน้าผาก2แฝดผมเพลิง ชนปะทะดังเข้นกำลังใจออกมาใส่อย่างไม่หยั่ง มือคู่ก็ยกขึ้นจับบีบดันฝ่ามือ ต้านไปต้านมาเห็นได้ชัดว่าพลังเท่าเทียมกันทั้งคู่
ปัก! ขาขวายกเสยขางของแฝดสาว ลอยค้าง ต่อคอมโบหมุนตัวบิดซ้ายเตะที่ข้างหัวของเธอที่ยกแขนขึ้นกำบังทัน ซึ่งผลออกมาเป็นร่างที่ถูกไถ่ลงสู่ปล่องภูเขาไฟฟูจิที่อยู่ห่างเป็นหลายกิโล
"ไงเล่า!"
กำปั้นยกขึ้นไว้ที่อก ไทโยแสดงความพอใจในรูปการเย้อหยั่นฝ่ายหญิงที่ไงเขาก็แข็งแกร่งกว่า
ฟ้าดินสั่นสะเทือนไม่ให้ตั้งหลักกับเสียง "ครึก~...ครืน~...!!" สนั่นกังวาน ฐานภูเขาไฟยกขึ้นสูงเพียงมือเปล่าแสนเบาะบางของเด็กหญิง ทำเอาแใดชายถึงกับหน้าซีด
"...!"
"เอาไป๊!!!"
ฟิ้ว~!!! ภูเขาทั้งลูกปาเขาใส่ร่าเด็กชายที่ตั้งตัวโดยคลุมทั้งร่างด้วยกำแพงกั้นครอบทิศสีชนปะทะกับผิวภูเขามหายักษ์ผ่านพ้นมาอย่างหวุดหวิด แต่นั้นก็คือช่องว่างที่ปลายเท้าเปล่าของอาซาเนะลงหยอดที่กลางอกของไทโยเข้า
ปัก!!! แรงกดรุนแรงส่งเด็กชายที่ลอยฟ้าลงไปสู่ก้นทะเลลึกในอีกฝั่งเพียงพริบตา
ความเร็วแสงช่วงอึดใจวาปตามไปปะทะกันที่ก้นทะเลที่ไร้ซึ่งสัตว์ร้ายจะคุกคาม
หมัดซ้ายขวาชกใต้น้ำของอาซาเนะ แหวกพื้นพื้นเป็นแนวยาวหลายช่วงกิโล
"ให้มันน้อยๆหน่อย!"
ความอดทนของเด็กชายผมเพลิงที่หลบหมัดที่ตามมาหลุดออก กับการตอบแทนของเขาด้วยศอกที่สับขึ้นกลางลิ้นปี่ของเด็กหญิงผมเสยเปิด กระอักรุนแรงตัวส่งลอยพ้นเหนือน้ำไปลงที่ฝั่งชายหาดทรายอันเพียงแสงประภาคารที่ฉายแสงมา
"อ๊าก...!"
เด็กสาวเปียกปอนฝืนลุกขึ้นแขนตกไหล่เหี่ยวคล้ายจะไม่ไหว ทั้งหมดเพื่อการบางอย่างในหัวที่บางสิ่งจะมุ่งหน้าฝ่าทะเลมา
"จบแค่นี้แหละ!!!"
ดาวหางสีแดงพุ่งตรง ไทโยตามปิดบัญชีที่ค้างขาด้วยมือของตัวเอง
เวลาช่วงเพียวเสี่ยวเดียวที่ค้างตึงเป้าหมายหวังจบศึกนั้นสมบูรณ์แบบ
"ฉันต่างหาก..."
เสียงงึมงำในปากไม่รู้ความ ส่งพุ่งยืนตัวเข้าไปเต็มแรง ปัก!!
ตำแหน่งยืนที่เหยียดเท้าขึ้นตรง โคกหัวชนเต็มแรงเลือดไหล่ย้อมหน้าผากของไทโยที่ตาเหลือกขึ้นช็อค แล้วล้มพับลงไปที่หาดทรายอันตกผลึกเป็นแก้วเพชรอันที่ถูกคลื่นยักษ์เข้าสัดร่างของทั้ง2ซ้ำไปจนล้มไปทั้งคู่พี่น้องฝาแฝดแห่งบ้านทาคาชิจิกะ
"จบแล้วสินะ"
"เหมือนจะเป็นอย่างนั้น"
สึกิฮะและโยรุนะมองพวกพี่ของพวกเขาที่นอนหมดสภาพทั้งคู่ก่อนด้วยความเรียบเฉย ก่อนทั้ง2จะส่งพลังออกทางฝ่ามือเป็นสีดำทมิฬย้อมฟ้าของโลกจำลองแห่งนี้ ขนเกิดรอยแตกบนฟ้าคล้ายมันจะทะลายลงมา
แม่ของพวกเขาเดินเข้าไปเขียงข้างสามีที่มองสภาพเละเทะของเมืองจำลองที่ราบเป็นน่ากองจากภูเขาไฟททั้งลูกที่ถล่มเข้าเมือง
"เห็นกี่ทีก็ไม่ชินเลยแหะ"
"น่าจะคิดตั้งแต่ตอนที่คบกันฉันแล้วนะ ริวจัง"
"นั้นสินะ...ก็เพราะฉันรักเธอมากกว่าจะกลัวพลังระดับพระเจ้านั้นไงล่ะ"
หน้ายิ้มอ่อน ละลายหัวใจภรรยาผู้ทรงเสน่ห์เข้า เธอเลยตอบไปแบบใจไม่ตรงกลับว่า
"...แบบนี้หัวใจฉันล้มเหลวจะว่าไงล่ะ...ตาบ้า...!"
ยิ้มเล็กยิ้มน้อยพอใจกับที่แสดงมาแล้วโลกแห่งนี้ก็ทะลายลงไป กลับคืนสู่บ้านทาคาชิจิกะดังเดิมอันที่สภาพของบ้านก็กลับมาเป็นปกติ
____________________________________________________
นี่คือครอบครัวตัวบัคอาจารย์ประจำชั้นของภาคที่แล้วที่ก็เป็นพี่สาวของชิคุโระหรือ"จิคุ" ของทาเครุนะครับ เป็นไงนี่แหละบัคของจริง! และนี้แค่สเกลพลังระดับทะเลาะกันเฉยๆนะ
แต่ถามว่าทาเครุมันจะเทพตามญาติสาวของตัวเองไหมก็คงตอบมาว่า..."ไม่ครับ" เทพไปเดี๋ยวเรื่องจะจบไว ยกเว้นแต่จะมีพวกOPระดับนี้เป็นศัตรู ซึ่งโคตรยากมากๆ เพราะงั้นผมเลยอยากเขียนเรื่องนี้เป็นแนวอินดี้ในตอนเข้าเนื้อเรื่องหลักไงล่ะ
แต่ในเมื่อตัวละครOCส่วนใหญ่มันทำประวัติออกมาได้... ก็อย่าถือสาหรือถือสากผมเลยนะ...
เพราะผมคนนี้จะ...
"ขยี้ให้แหลกไปเลย~อ่า~! เคี๊ยะ! แฮะ ๆ ๆ ๆ ๆ...!!!!"
ความคิดเห็น