คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : ตอนที่2 :มุมมองการสอบของผู้หญิงไร้ความหมั่นใจ
“น่า ๆ ฮิรูมิเชียร์อัพหน่อย เชียร์อัพนะ”
ที่ที่ฉันฮิมิยะ ฮิรูมิ มาหลบเพื่อตั้งสติตัวเองคือแถวบรรไดทางขึ้นของตึกเรียน ซึมอยู่โดด โดยพี่สาวของฉันเองก็พยายามให้ฉันร่าเริงขึ้นให้ได้
“นี่ ๆ ไว้จบเรื่องนี้แล้วไปเที่ยวด้วยกันไหม?”
“นี่…พี่สาว… พี่เคยเป็นเหมือนตอนนี้รึเปล่า…?”
ฉันที่ซบหน้าลงตักถามเธอ เธอก็รู้ตัวและด้วยความเป็นพี่ที่แก่กว่า3ปีแล้วอยู่กับน้องมาตั้งแต่ลืมตาดูโลก เธอนั้นปิดตาข้างนึงยื่นขวดน้ำเย็น ๆ มาแนบข้างขาอ่อนใหญ่ ๆ ของฉันจนสะดุ้ง
“—พี่!!”
“น่า ๆ น้ำตากำลังออกเลยนะฮิรูมิ~ ส่วนเรื่องที่เกิดกับฮิรูมิน่ะนะพี่เองก็คล้าย ๆ กันแหละที่สอบโควต้าแค่วิเคราะห์การต่อสู้ของโปรฮีโร่น่ะ ตอนแรกโดนหาว่า ใช้เส้นเนี่ยก็ธรรมชาติสำหรับพวกเราที่เป็นลูกของป๊ะป๋าคนนั้นแล้วน่ะ แต่พี่เชื่อนะว่าที่ฮิรูมิผ่านมาได้เพราะว่า น้องน่ะมีเป็นเอเลเมนท์มาสเตอร์นะ”
“หนูน่ะ…ไม่ชอบฉายาที่ได้มาจากคุณแม่ต่อหรอกนะ…”
“หื้อ~… ทั้ง ๆ ที่ตัวฮิรูมิได้มันมาเพราะความสามารถอัตลักษณ์ที่ครบเครื่องกว่าเนี่ยนะ”
“จะบอกว่าหนูเก่งกว่าคุณแม่เขางั้น?”
“อ่าห้ะ ตามนั้น”
สุดท้ายเธอพูดมาพาฉันยิ่งกดดันเข้าไปใหญ่ มีเวลาอย่างมากก็คือปวดหัวสุด ๆ ตอนนี้ที่รู้เองดีว่าตัวเองขาดความหมั่นใจขนาดหนัก
ถึงอย่างนั้นพี่สาวน่ะมองฉันออก เธอที่มีดวงตาสีรุ้งที่แสนน่าดึงดูด ดวงตาสีแดงของฉันไม่อาจปฏิเสธเธอได้อยู่แล้ว กระนั้นเองนั้นมันยังไม่พอหรอกที่จะให้ฉันยืนหยัดเอาในตอนนี้
"นี่อยากขอมือหน่อยไหม?"
เธอเริ่มต้นตามว่า กระนั้นก็ยังคงมีความเป็นคนเปี่ยมออร่าสดใสของรุ่ยพี่และพี่สาวที่กำลังจะจบออกไปด้วย
"ก็เพราะว่าน้องสาวคนนี้ของพี่น่ะขี้นอยด์สุด ๆ ไปเลยนิ"
เธอเสริมต่อพร้อมยิ้มอย่างหวานใจ น้องสาวคนนี้มีอาการฉุนเล็กน้อย แต่ว่าก็นะ...
พี่สาวเราก็เป็นซะแบบนี้นิ
“นี่พี่สาวขอมือหน่อยสิ”
นี่คือสิ่งที่ฉันขอจากเธอให้จับมือฉันเอาเวลาที่วิตกหรือไม่หมั่นใจ
แล้วเธอก็จับมือกับฉันพาลุกขึ้นจากขั้นบันได
"โอเคนั้นไปหาเคย์เขากันเลยดีไหม?"
ที่ห้องโสด...
เคย์จังรู้ตัวเขาก็ตบมือลงเบาะข้าง ๆ ให้สัญญาณว่ามานั่งใกล้ ๆ สิ พร้อมป็อบคอร์นเป็นถังในอ้อมแขนเขา
ทางนี้ก็เล็งตัวพร้อมใจเข้าไปหานั่งข้าง ๆ เขาที่มีขนมคบเขี้ยวอยู่ขั้นกลาง
"แล้วการสอบเข้าไปถึงไหนแล้ว?"
"เริ่มได้สักพักแล้วละ ดูเหมือนว่าจะสอบคัดกรองได้หลายคนเลย"
หนุ่มหน้าสวยยกน้ำอัดลมมาดื่มดับความอยาก กระนั่นเองก็ได้อธิบายต่อ
"พี่ชายเธอเนี่ยตัวดีเลย"
มาถึงตรงนี้อธิบายกฎการสอบเข้าแบบคราว ๆ ให้ฟังก่อน อันดับแรกคือการสอบภาคข้อเขียนที่พึ่งสอบจบไปเมื่อวันก่อน แล้วผู้ที่ถูกเรียกมาสอบภาคปฏิบัติตอนนี้ จะควบคู่ไปกับการสอบจบชั้นเรียนของนักเรียนปี1บางคน
นั้นคือการต่อสู้ที่แบ่งไปตามเขตแอร์เรียร์ต่าง ๆ นับแต่AถึงU นับทั้งหมด21เขตของสนามที่จะมีนักเรียน21คนของชั้นปี1รวมทั้งห้องAและB ที่ได้รับผลโหวตจากคณะอาจารย์ให้สอบพิเศษ
ซึ่งสนามที่น่าเป็นห่วงที่สุดคือโซนของสนามเขตพายุหิมะ
ฝุ่นขาวหนาที่โหมกระหน่ำอย่างรุนแรง สภาพอากาศขั้นเลวร้ายในจุดที่เรียกว่าเยือกแข็งชายเรือนผมทองกับดวงตาสีเขียวข้างและสีเทาออกน้ำตาลข้างพ้นลมหายใจออกมาเป็นไออนึ่งคือเขานั้นวอร์มเซทร่างกายมาพอดีพร้อมแล้ว
"เอาล่ะ...มาลุยกันต่อเลย"
สันมือขวาที่ห่อล้อมด้วยคลื่ยดำสะบัดข้างเป็นดาบด้ามจับขนาดพอดีมือ ที่เขานั้นยกส่วนดาบที่ปรับความคมนั้นมาพาดที่ไหล่ขวา ยกมือซ้ายขึ้นกระดิกนิ้วเรียกเชิญให้กลุ่มคนตรงหน้าเขา
"มาสิ ฉันจะสอนให้รู้ว่าเอสแห่งห้อง1Aที่จะกลายเป็น2Aอย่างฉันน่ะแข็งแกร่งแค่ไหน"
มาแนวนี้ศัตรูก็คงต้องพร้อมที่จะถูกลิ้มลองรสชาติของดาบที่เขาผู้นั้นจะฟาดฟันมันออกมา ตัดลำแสงผ่านร่างของทุกคนไป ทำเอาสติของทุกคนหวบดำหน้าคว้ำลงพื้นไป
"หว้า...พี่ชายฉันคลั่งแล้วไง"
สาวน้อยผมดำฮิเมะคัตคนนี้ยกมือขึ้นสวดให้คนที่ต้องดับฝันในสนามนั่น พี่สาวของฉันที่ก็เป็นพี่สาวของเขาที่ลงสู้เองก็เบ่หน้าไปทางขวาส่ง ๆ ไป
"ชินจังนะชินจัง ต่อหนึ่งสนามจะมีคนผ่านแค่คนเดียวนะเล่นแรงแบบนี้ออกจะดูหยาบคายไปสุด ๆ ด้วย"
"ไม่นึกเลยว่ายัยควีนสายเอสเอ็มอย่างเธอจะกล้าพูดแบบนั้นออกมาน่ะเซย์นะ"
เคย์จังวางสายตาว่างลง ยกกระป๋องน้ำอัดลมซดเข้าปากให้หายอยาก จ่องที่หน้าจอส่วนรวมเพื่อวิเคราะห์ทุกอย่างไปด้วยในตัวโดยไม่สนคำติเตียนจากผู้หญิงผมทองตารุ้งพี่สาวของฉันเลย
สนามเขตป่าสน
การปีนป่ายที่โหนไปตามสภาพแวดล้อมที่มากล้น คนที่หนีตอนนี้ก็คือคนที่เป็นผู้คุมสอบในสนาม ก็คือปี1ห้องAที่เตรียมขึ้นปี2
เขาก็คือฮานาซาวะ โทระ เป็นผู้ชายผมหน้าม้าประจบกลาง วิ่งไตตามต้นไม้ หลบตีนกว้า100คนที่ตามมาเล่นงานเขา พร้อมพลางให้จังหวะกับตัวเองได้หันหน้าไปด้านหลังสอดส่องแนวขบวนที่ไม่เป็นระเบียบของผู้เข้าสอบที่กรูทางเข้ามาเพื่อหวังเอาแต้มจากเขาให้ได้
"แน่จริงก็หยุดวิ่งบนนั้นสิวะไอ้รุ่นพี่!"
"มาให้ฉันอัดแกสักหมัดเซ่!"
คือเสียงส่วนใหญ่ที่ไล่หลังมา รุ่นพี่คนนั้นก็มีสีหน้าตึงขึ้นระดับนึง พลางหลบเอนตัวไปด้านขวาพ้นการโจมตีระยะไกลหลาย ๆ อย่างมาได้
อย่างนั้นเองคนที่ดักรุ่นพี่ที่ไม่ทันระวังก็โผล่มาจากต้นทาง นั้นเป็นอัสวินเกราะดำที่ส่วนหน้ากากแถวตาขวาเป็นรูปกากะบาตสีแดง มาคู่กับดาบด้ามจับดำที่ใบดาบเงาวับจนสะท้อนภาพของหนุ่มเสื้อคนนั้นชัดเจน
"ร่วงไปซะ... ไปให้ถึงก้นนรก "
ตูม!! อยู่ ๆ ก็เกิดออร่าสายฟ้าขาวเส้นตัดดำพุ่งกระจายออกรอบด้านทุกทิศ ก่อนจะมีเสียงที่ตามมากับตัวกากะบาตที่ดวงตาที่เป็นสีแดงตอนนี้กลายเป็นสีเขียว
"เรโวลต์ฟอร์ม เทมเปส!"
และนั้นเองกล้องที่ติดทั่วสนามอยู่ ๆ ก็ช็อตขึ้นจนดับสนิทไปเสียดื้อ ๆ ทุกคนในห้องนี้ก็งงว่าเกิดอะไรขึ้นรวมฉันที่ตกใจด้วย เว้นเสียแต่เคย์ที่เขานั้นเหมือนมองออกอยู่
"อย่างนี้นี่เอง การสอบในคราวนี้น่ะ ไม่ได้บอกกฏกติกาว่าให้กำจัดผู้คุมสอบ กลับกันก็ไม่ได้แจ้งรายละเอียดที่ชัดเจนในการให้คะแนนด้วย"
ตามนั้นเสียงดีดนิ้วชมให้กับคุณหนูชายอัจฉริยะจากสามีของพี่สาวฉัน
"ถูกต้องแล้วครับ เพราะการสอบในหนนี้น่ะผู้รับผิดชอบในสนามจะเป็นคนกำหนดเกณฑ์การผ่านเอง หรือก็คือ สถานะของผู้คุมสอบแต่ละคนเป็นทั้งวิลเลินเหยื่อผู้เคราะห์ร้ายยังไงล่ะ"
เท่านี้ก็ชัดเจนแล้วว่ามันจะเป็นเช่นไร อีกอย่างฉันแอบกลั่นขำนิด ๆ เพราะก็รู้ว่าบทบาทที่ว่า "เป็นวิลเลินและผู้เคราะห์ร้าย" นั้นก็แปลว่าในสถานะในการที่จะผ่านในหนนี้ก็คือ
"ต้องจัดการจับกุมวิลเลิน หรือ ว่าจัดการกับผู้เข้าสอบคนอื่น ๆ งั้นสินะ..."
ฉันคาดไว้ซึ่งมันก็เหมือนจะถูกต้องเมื่อกล้องในฉากนั้นฉายกลับมาอีกทีนั้น
คือร่างที่นอนเกลื่อนตามโซนไม้ป่าที่พังดั่งโดนพายุถล่มมา ซึ่งคนที่ผ่านนั้นคือเจ้าคนเกราะดำที่สลายเกราะส่วนหน้าทิ้งไป
ผมสีขาวรุงรังกับมือที่ยังเป็นส่วนเกราะที่เสยผมขึ้น เขาคนนั้นหลับตาข้างขวาหันหลังไปหารุ่นพี่ที่คุมการสอบที่ยืนมือล้วงกระเป๋ากางเกงตัวเอง
"ทำไหมนายถึงช่วยฉันกัน?"
"เหตุผลง่าย ๆ ฉันแค่อยากดวลกับนายแบบตัวต่อตัว แล้วคนอื่นมันเกะกะ"
"เหอะ...! ไม่ถูกโรคกับนายจริง ๆ แต่ยินดีด้วยแล้วกัน คิริยะ มายด์"
แล้วชื่อในสนามนั้นคนที่ผ่านมาสู่ตัวจริงของการสอบเข้าคนแรกก็ปรากฎขึ้นก็คือชื่อของผู้ชายคนนั้น
____________________________________________________
อกไม่มีขาสวยก็พอเนอะฮิรูมิจัง!
ตอนหน้าหลาย ๆ คนก็คงจะออกมาแล้วมั้ง ช่วงนี้ยุ่งหน่อย ๆ ยังไงก็ขอให้สนุกนะรีดเดอร์ทุกคน
ความคิดเห็น