ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    Fic(My hero academia/ Boku no hero academia /MHA /BNHA x OC) นามแห่งการปลดปล่อย ฮิมิยะ เซย์นะ & นามแห่งความหวัง ฮิมิยะ ชินจิ (ภาคจบSs4)​

    ลำดับตอนที่ #6 : วัน ๆ ของเซย์นะจัง

    • อัปเดตล่าสุด 27 ม.ค. 66


    เดือนนึงก่อนการข้ามเวลา...

    วันสุขศรีในบรรยากาศบ้านหลังโต ๆ ชินจิและเซย์นะ ลงจากห้องของตัวเองมาทานอาหารแบบในทุกวันร่วมกับครอบครัวของพวกเขาที่มีด้วยกัน5คน

    "อรุณสวัสดิ์ค่ะป๊ะป๋า"

    ลูกสาวคนโตของบ้านยกมือขึ้นบังปากที่อ้ากว้างขึ้นในสภาพชุดเสื้อนอนสีฟ้าไหล่หลุด ๆ ออก ๆ

    ส่วนพ่อของเธอนั้นคือผู้ชายที่ในบ้านจะใส่แว่น4เหลี่ยมกรอบดำ ผมสีทองสั้นไม่ยาวมากในเสื้อสีเทา เขาก็เงยหน้าขึ้นไปทักลูกสาว

    "อรุณสวัสดิ์เซย์นะ"

    "อรุณสวัสดิ์พี่สาว!"

    เสียงเล็กแหลมนั้นออกมาจากตัวของเด็กสาวผมดำสั้นบ็อบ ผูกโบสีขาวไว้หัวด้านซ้าย เป็นน้องสาวคนเล็กประจำบ้านที่อายุได้11ปีใกล้12ในอีกไม่กี่เดือน ชื่อนั้นคือ "ฮิมิยะ ฮิรูมิ"

    "ฮิรุจังอรุณสวัสดิ์...กินเบค่อนไปกี่ชิ้นแล้วล่ะ...?"

    พี่สาวท่าทางจะยังไม่หายง่วงนั้น น้องสาวสุดเสียงดังและใสซื่อตอบชัดเจน

    "5ชิ้น!"

    ทางพี่ชายคนรองก็เข้าไปนั่งใกล้ ๆ น้องสาวคนเล็ก เขี่ย ๆ ข้างแก้มของน้องสาวทค่มาจากท้องแม่เดียวกันตามภาษาพี่ชายที่หมั่นเคี้ยว

    "ฮิรูมิโกหกรึเปล่าน๊า~?"

    "อึ๊ อึ๋ก! หยุดนะพี่ชาย!...หนูจะโทรแจ้งตำรวจนะ!"

    ด้วยความที่ว่ายิ่งแสดงอาการกลัวแล้สหลีกหน้สออกไปพี่ชายก็ลดมือหันมาจับช้อนซ้อมหันหน้าไปที่ด้านขวามือถึงผู้หญองผมสั้นมัดหางม้ารวบในผ้ากันเปื้อนสีส้ม กับผ้าบนหัวสีเหลือง ทำอาหารอย่างแข็งขันเพื่อปากท้องยามเช้าของลูก ๆ และสามีของเธอ

    "เสร็จแล้ว"

    เพียงเสียงนั้นเองฮิมิยะ โชโอรุ แม่ของทั้ง3คนก็ยกหม้อแกงขึ้นมาเห็นเนื้อสีน้ำตาลแดงเป็นเครื่องกับเนื้อสัตว์ส่งกลิ่งหอบออกมาเตะจมูกเข้าให้ 

    ยางรัดผมปลดออกพร้อมกับผ้าบนหัว ปล่อยผมให้ทรงลงมา เป็นทรงบ็อบสั้น ลืมตาดวงตา2สีที่เหมือนกับลูกชายของเธอขึ้นมา มองภาพที่ลูก ๆ ที่โตแล้วทั้ง3คนได้เข้าไปตักแกงราดในหม้อนั้นเคียงข้างกับสามีที่อมยิ้มอยู่เบา ๆ

    "ดูเป็นพี่น้องที่ดีกันนะ"

    "พูดแบบนี้คิดถึงเท็นตันอยู่ใช่ไหม?"

    "เปล่าสักหน่อย อิอิน่ะงานยุ่งจะตายไปแถมฉันก็ไม่ค่อยที่จะว่างไปหาด้วย"

    "เอาแล้ว คิดถึงน้องสาวขึ้นมาจริง ๆ ล่ะสิ"

    ดูเหมือนว่าคุณภรรยาจะแซวสามีผู้แข็งแกร่งที่สุดในโลกเข้าให้ พาความหายนะมาสถิตที่แก้มของเธอที่ถูกยืดออกโดยฝีมือของสามีสุดแกร่งของเธอ


    ค่ะ ฮิมิยะ เซย์นะเองนะหลังจากที่พูดลาจากมาจากบ้ายแล้วด้วยความที่ว่าปิดเทอมก็เลย ออกมาวิ่งด้านนอกลุยไปในเมืองในสภาพชุดฮีโร่ 

    บอดี้สูทสีดำมีเกราะติดไหล่ ศอก และหน้าท้อง สีฟ้าอ่อน ๆ ไว้ ส่วนข้อเท้าถูกคลุมโดยรองเท้าดีไซด์ทำจากเหล็กสีเงิน มอบความถนัดในการกระโดด พุ่งตัวขึ้นไปบนฟ้าอย่างยิ่ง

    "ฮึ๊บ!"

    ร่างที่ลอยค้างอยู่กลางเวหาตรวจค้นทุกอย่างในมุมสูงในวิวเมืองแสนตระการตา 

    ค่อย ๆ ลงขาที่พื้นบนหอคอยในมุมที่ สอบส่องแทบบริเวณอย่างตั้งใจในความเป็นฮีโร่ที่ชื่อว่า "ลิมส์แอนส์"

    "คุณเซย์นะไม่ว่าเวลาไหนก็งดงามจริง ๆ นะครับ~"

    ".........."

    เสียงยียัวที่คุ้นเคยพาสีหน้าที่อารมณ์ดีอยู่กลายเป็นหน้าเบ้ หันไปด้านทิศตะวันออกเฉียงใต้ ตรงอีกมุมนึงของหอคอยกลางฟ้าสีแดง คนที่ขึ้นมาคือนายคาสโนว่าที่ฉันไม่ชอบขี้หน้าเท่าไหร่นัก

    "มาทำอะไรของนายที่นี่มิทราบ"

    "โอ้ แหม่ ๆ ก็แน่ล่ะสอว่าผมเป็นฮีโร่ก็ต้องมาในหน้าที่นั้นอยู่แล้ว แต่ว่านะบั้นท้ายของคุณในชุดแบบนี้ก็ยังกระชับไม่เคยเปลี่ยนเลยนะครับ"

    คำพูดอนาจาร ไร้มารยาทแบบนั้นพาคิ้วกระตุกขึ้น มองแบบโนว์คอมเมนท์ออกไป

    "เรื่องนั้นช่างมันสิ แล้วไหนนายอินดี้อย่างนายต้องมายืนอยู่บนนี้ล่ะ วิวมันสวยมากนักรึไง"

    "เปล่าหรอกแค่บังเอิญตกลงมาจากหงด้านบนสูง10เมตรแล้วมาอยู่ตรงนี้เอง ที่สำคัญนะคุณเซย์นะ"

    ดท้าก้าวลำอาณาเขตของตนเข้ามาใกล้ตัวฉันที่กระดิกตัวออกไปเล็กน้อยสู้หน้าตาแข็งใส่ผู้ชายชั้นเลวคนนี้

    "วิวนี้น่ะมันเทียบกับใบหน้าสวย ๆ ของคุณไม่ได้หรอกนะ ไหนจะที่ผมเห็นทุกอย่างในร่างเปลื่อยของคุณมาแล้ว35ครั้ง เคยสัมผัสกับหน้าอกนุ่มนิ้มมาแล้ว63ครั้ง เคยสูดกลิ่นจากใต้หว่างขาของคุณ2ครั้ง ผมกล้ายืนยันเลยว่าคุณควรจะเป็นภรรยาของผมนะ"

    "ไอ้เลว โรคจิต ลามก อนาจาร  ลงนรกไปเลยไป๊!"

    สถิตินับแบบนั้นพาหน้าแดงเทือกจากความโกรธและหงุดหงิดอยากจะตบไอ้หมอนั้นจากใจ 

    การที่เขาหัวเราะแห้ง ๆ ออกมาแสดงใจหยาบหมาไว้สุดเท้า หน้าถีบอารมณ์เสียเลือดขึ้นหน้าตอนนี้เชิดหันข้างทำเป็นไม่ยุ่งด้วยแช่ง ๆ ในใจว่า "สำส่อนไปตายซะ!" 

    ความเป็นตัวเป็นตนแบบนี้ก็เลือกที่จะกระโดดออกจากพื้นที่โซนนี้ไปยังที่ที่อื่นก่อนที่จะปรี๊ดแตกซะก่อน 

    "....?"

    ตอนนั้นสะอึกกับอะไรบางอย่างบนฟ้า เห็นวิลเลิน3คนกำลังก่อความวุ่นวายในท้องถนน

    วินาทีนั้นรอยยิ้มฉีกออกแบบพอเห็นค่าคงามสวยของตัวเอง พึมพำเสียงแสนตื่นเต้นว่า "ได้เวลาเก็บกวาดแล้วสิ" ร่างร่อนลงไปกับนิ้วชี้และกลางที่แนบติดกันยกขึ้นกดปุ่มที่อยู่ในหูของตน 

    โผล่หน้ากากครอบใบหน้าเลนส์สีฟ้าขึ้น สวยยศเต็มในฐานะฮีโร่สาวพลังควบคุมขีดจำกัด

    ลงมาสู่พื้นอย่างสงางามลงเท้าเหยียบกลางกระบานของวิลเลินหัวหนามเอาซะกระโหลกสั่นไป5ริกเตอร์ 

    ".........."

    สายตาแสนฉับไวกวักมองซ้ายขวาในภาพที่โมชั่นนั้นแสนจะเชื่องช้า 

    ข้างซ้ายคือมือสว่านเหล็กที่ขนาดในเวลาหมุนช้าแบบนี้ก็ยังจะหมุนแบบเป็นปกติได้อีก ส่วนอีกทางก็มีเลเซอร์สีแดงยิงออกมาจากดวงตาด้วย

    "ฮึ๊ ๆ"

    เสียงออกผ่านโพลงจมูกเหวี่ยงขาแบบไม่คิดที่สว่านรอบหมุนสุดเร็วอัดข้างลำตัวของคนคนนั้นเอาซะตัวเอนกับสว่านที่หักลงไปปั่นพื้นซะพื้นถนนกลายเป็นสมูทตี้สีฝุ่นขาว

    ตามด้วยมือที่ทะลวงผ่านกลุ่มเนื้อดิน ขึ้นบีบเลเซอร์นั้นด้วยมือเปล่า เป็นระเบิดขนาดย่อมที่ไม่ทำอันตรายอะไรดับมือข้างนี้ นอกจากควันขึ้นเล็กน้อยที่ขอแค่เปาควันออกไปแบบไร้ความหมาย

    หลังเสร็จกิจแล้วก็หันหลังให้พวกเขาทั้ง2เอนหน้ามาส่งคำลาเสียงเบา ๆ ว่า

    "อาดิวจ๊ะ"

    เวลาห่วนสู่ปกติ ควั่นสว่านจากพื้นเข้าเต็มหน้าพอ ๆ กับระเบิดจากตาเลเซอร์ที่แรงจนระเบิดใส่หน้าวิลเลินซะควันขึ้นจนหน้าดำล้มลงไปหมอบกับตำรวจที่เข้ามาจับกุมเสร็จไป1ภาระกิจรายวัน


    แล้วจากนั้นช่วงบ่ายก็มาทำงานพิเศษเป็นน้องเมดสุดโมเอะประจำร้าน

    "คร้า~! รับ3ทีนะค่ะ"

    แล้วรีบทำอย่างไว มาเสริฟที่โต๊ะให้บริการอย่างดีพร้อมส่งหัวใจดวงใหญ่ให้

    "สวีทค่ะ!"

    พาเอาได้ยินเสียงหัวใจของทุกคนที่ชมชอบเต้นกันรัว ๆ ร้องเสียงลั่นร้านว่า "น่ารักจัง!!!"





    ____________________________________________________


    เพื่อใครที่ไม่ได้ตามก็อธิบายย้ำว่าบ้านหรือตระกูลสายเลือดฮิมิยะเนี่ยมีแต่ตัวเป้ง ๆ ทั้งนั้นนะครับ

    ไม่เชื่อลองมาดูเส้นสายแบบละเอียดยิบกัน นับแค่คนที่มีสายเลือดของAFOนะ

    คุณย่าทวด เป็นนักฆ่าลับ ๆ ของพ่อตัวเอง(AFO) แต่พอออกมาจากใต้ร่มเงาของพ่อก็เป็นหัวหน้าหน่วยสืบราชกาลลับประจำประเทศ

    คุณปู่ เป็นฮีโร่ใต้ดินสุดโหดชื่อโฉดโจทย์จัณฑ์ชนิดเรียกว่าโคตรน่ากลัวเลย แถมยังเป็นคนแทงปู่ของตัวเองAFOตายคารถเข็นแบบตึง ๆ 

    คุณปู่V2 เป็นบุคลิกแยกของคุณปู่จากการรับความทรงจำที่แท้จริงของตัวเอง โคตรสุดยอดวิลเลินแสนชั่วช้ายิ่งกว่าAFO วีรเวรพี่แกเยอะแบบไม่น่าให้อภัย ใคร ๆ ก็ต่างกำหมัดแน่นพร้อมสแมชหน้าไอ้ลุงคนนี้อยู่แน่เวลาอ่าน

    น้องชายคุณปู่ หัวหน้าแก๊งค์ยากูซ่าบารมีแสนเหลือล้น 

    คุณป้าสาว สิ่งมีชีวิตที่แข็งแกร่งที่สุดในโลกเมื่อ20ปีก่อนเจ้าของพลังที่สามารถผลิกโลกได้ทั้งใบได้สบาย ๆ ถ้าอยากทำ และยังเป็นผู้หญิงที่อินดี้ที่สุดในโลกอีกด้วย

    น้าชาย ผู้สืบทอดOFAรุ่นที่10แสนแข็งแกร่งในฐานะฮีโร่ใต้ดิน คือชื่อที่วิลเลินต้องเตรียมตัวเหมือนฆ่าตัวตายในเร็ววัน

    พ่อ ฮีโร่อันดับ1ของโลกผู้แข็งแกร่งที่สุดในโลกในปัจจุบัน ถือครองพลังAFO และการตื่นของสายเลือดตัวเองจนกลายเป็นพระเจ้าในร่างมนุษย์ไปแล้ว เพียงแค่ชื่อ "เดโวเอจ" ก็พาทุกหมู่เหล่าร้ายเตรียมจองกรงแบบความไวเหนือแสงได้เลย

    น้าสาว ฮีโร่หน้าใหม่ไฟแรงแฟนคลับทั่วท้น เรียกว่าป็อบในหมู่หนุ่ม ๆ สุด ๆ แต่ปัจจุบันยังโสดเพราะด้วยนิสัยน้องสาวที่คิดถึง "พี่จ๋า" 

    น้องสาวของคุณอาชาย ฮีโร่ควบตำแหน่งยากูซ่าทรงอธิพลมากเบอร์ใหญ่ของโลก ไล่กวาดเปิดรับจ้าง รวมถึงลงสนามไปตบวิลเลินที่กล้ามายุ่งกับทุระกิจตนเอง

    ไม่แปลกที่รุ่นลูกออกมามันจะผิดมนุษย์มนาขนาดนี้ ทั้งปรับแต่งขีดจำกัดทุกอย่างเอย ผ่าทุกอย่างเอย การสร้างความเป็นจริงใหม่เอย คือแบบว่าตรูไม่แปลกใจเลยที่บ้านพวกมรึงจะโดนจับตามองในฐานะภัยต่อโลกที่เฝ้าระวังน่ะ 

    และย้ำว่านี่แค่รุ่นคุณพ่อขึ้นไปที่มีสายเลือดปีศาจนะ ถ้าไม่นับละบอกเลยว่า เส้นใหญ่คลุมครอบทั้งโลกไปแล้ว 






    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    นักเขียนเปิดให้แสดงความคิดเห็น “เฉพาะสมาชิก” เท่านั้น
    ×