คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : คนที่เข้าใจ "จิคุ"
“กลับมาแล้วสินะ”
หญิงผมสั้นดำดวงตา2สีรู้สัมผัส เธอเลยเดินไปที่หน้าทางประตูบ้านที่ค่อยๆเปิดออกเห็นสามีผมทองของเธอที่อุ้มลูกสาวของเขากับเพื่อนสนิทของเธอที่หลังเดินเข้ามาท่าทางดูเหนื่อยกับอะไรสักอย่าง
“ไม่เป็นไรใช่ไหม!?”
“ไม่เป็นไร…เดี๋ยวพาเซย์นะไปนอนก่อนนะ…”
เห็นได้ทันทีว่าเขาจะเดินก็จะเซล้มท่าไม่ล้มท่า ศรีภรรยาเข้าไปช่วยประคองด้วยใจรักบริสุทธิ์
“แบบนั้นให้ฉันพาเซย์จังไปก่อน…คุณน่ะไปนั่งพักก่อนดีกว่านะ”
เห็นว่าสามีจะพยักหน้าตกลงส่งลูกสาวอันเป็นความหมายหลากหลายอย่างสู่อ้อมอกของแม่ใหม่ ให้ได้นำร่างตัวเล็กที่หลับไหล่ได้ไปนอนในห้องที่ลูกชายของเธอกับพ่อของเด็กคนนั้นได้นอนใต้ผ้าห่มเดียวกัน
หัวอกคนเป็นแม่ผู้ไม่ได้ให้กำเนิด มือเรียวบางจับที่หน้าผากเช็คบางอย่างให้แน่ใจ จนเห็นว่าไม่เป็นไรก็วางใจลงไปได้เปราะนึง
“ไม่มีไข้สินะ… “
เหตุที่ทำแบบนี้ก็เพราะร่างกายของเซย์นะค่อนข้างอ่อนแออยู่พอสมควร เวลาเจอเรื่องกระแทกใจก็ชอบเป็นหวัดเป็นไข้ แต่คราวนี้คงไม่มีอะไรเกิดขึ้นนัก
เธอก็ได้ลงมาจากห้องไปที่ห้องนั่งเล่นบนโซฟาเบาะสีน้ำตาล ข้างๆกับสามีที่นั่งศอกวางบนหน้าขาก้มหน้าหมองๆคล้ายว่ากังวลใจตัวเอง
“มีเรื่องหนักใจอยู่สินะ”
“ใช่…”
เป็นการตอบมาโดยไม่ลังเล เพราะเชื่อหมั่น
สามีผมทองมองขึ้นไปที่ภรรยาผมดำที่แววตานั้นแสนอ่อนโยน
"ระบายมันออกมาที่ฉันสิ"
ประโยคอันสดใสส่งมันมาที่เขาผู้เผชิญเรื่องราวมากมาย ทั้งในอดีตและตอนนี้หรือจะในอนาคต
เส้นทางชีวิตของผู้ปกป้องสันติสุข จากสายเลือดของปีศาจที่เขาและบรรพบุรุษเคยสร้างมา
ปีศาจร้ายที่ชื่อAFOในร่างของเขา...
ถึงตอนนี้กับมัวหมองและไร้ทางออก...
ที่การต่อสู้มันยังไม่จบ...
สามีจับไหล่ของภรรยาที่รักใฟ้หันตัวเข้ามาใกล้กับเขามากที่สุดด้วยสีหน้าที่จริงจัง
"พวกเราจะปกป้องให้ได้! ทั้งทุกอย่างและต่อจากนี้! ชินจิกับเซย์นะ!!"
นั้นคือประโยคที่เขาอยากจะพูดที่บริบทพาให้เธอที่รับฟังกลับลำไม่ทัน แต่ก็พอรู้ว่าต้องการสื่ออะไรเธอเลยยิ้มออกมาให้กับสามีอีกครั้ง
"คุณก็ปกป้องไว้แล้วนิ"
เหมือนว่าเธอจะตีความได้ตื้นไปจนเขาก็นิ่งเงียบหน้าหันไปที่ทางเดิมหลบไป อาการแบบนั้นภรรยาจากบ้านโทโดโรกิอย่างเธอออกท่าออกทางลนลานปัดมือกวักไปทั่ว
"อะ อะ อะ คือ! คือ! ขอโทษนะ! พอดีฉันเข้าใจผิดเองน่ะ!"
"ช่างเถอะ..."
"...!?"
จังหวะนั้นที่ปั้นหน้าสงสัย
แววตาก็บีบเล็กลงไป กับเสียงหัวใจเต้นเป็นจังแรง ที่สัมผัส...
การลุกไล่เข้ามาตอดเล็กตอดน้อยอารมณ์ให้ลดความประมาทลง
ริมฝีปากที่จูบเข้าหารักของผู้ใหญ่ทั้ง2ตอบกันไปมา สุดแล้วฝ่ายหญิงเป็นฝ่ายที่แพ้ใจ นอนหงายตัวไปกับโซฟาด้านข้าง
"ขี้โกงนิ..."
"เธอบอกเองนะว่าให้ระบายมาน่ะ"
"แต่ก็ไม่คิดซะหน่อย ว่าคุณจะเล่นแบบนี้กับฉันน่ะ"
หน้ามุ้ยๆของหญิงวัยเลข2ใกล้3ว่าให้ ทางชายก็ชอบใจที่ปฏิกิริยาออกมาได้ดี
"คืนนี้ อย่าเผลอไปปลุกลูกของพวกเราเข้าให้ล่ะ"
เจตนาของเขาถ่ายถอดผ่านการกระทำเมื่อครู่ไว้แล้ว
ไหล่แขนยกขึ้นไว้ขนานแนบติดกับหัวด้านซ้ายและขวา ก่อนจะพูดประโยคบนหน้าที่ร้อนผ่าว
"...ใครจะกลั่นเสียงแบบนั้นได้ทุกทีล่ะ..."
เป็นคำขอร้องที่ตอบยืนยันไปด้วยในตัว ค่ำคืนที่รู้เพียง2คน
ความคิดเห็น