คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : ตอนที่6 : สนิทกัน?
พี่น้องทาคิสึ...
"พะ...พี่นานามิตัวคอยาวๆสีเหลืองนี่คือยีราฟหรอคะ?"
ชิโอริหันไปถามนานามิอย่างสั่นที่ตัวของเธอเองก็จ้องมองดู สัตว์คอยาวดังกล่าวอย่างกล้าๆกลัวๆ น้องสาวทวินเทลของผมก็ไม่ตอบกลับอะไรไป แล้วก็เงียบไป เพราะว่าเมื่อไม่กี่นาทีที่แล้วเธอเพิ่งจะโดนเลียหน้าไปหยกๆเลย
สภาพหน้าของนานามิตอนนี้ก็เต็มไปด้วยน้ำลายที่เหนียวนึบของยีราฟตัวนั้นจนส่งกลิ่นแปลกๆออกมาด้วย
"นานามิจัง! ไม่เป็นใช่ไหม?"
คุณไมพยายามที่จะเข้าไปแต่พอเข้าไปได้ ก็แถบจะถอยออกมาพร้อมเอามือปิดจมูกของเธอไปเลย
ถึงผมจะบอกว่าจะไม่อยู่เฉยๆก็เถอะแต่เรื่องแบบนี้ก็ไม่ไหวเหมือนกันนะ
"ฮิก~! ฮึ~~..."
นานามิตอนนี้ทำถ้าจะร้องไห้ออกมาแล้วเพราะว่าสายตาขิงทุกคนก็มองมาทางเธอหมดเลย และนั้นทำให้เธอกดดันแบบสุดๆ
"นานามิ..."
ผมที่เอามือปิดจมูกก็พยายามที่จะทนเข้าไปใกล้ตัวของเธอ แต่ทันทีที่เข้าใกล้แล้วเธอก็เข้ามาอยู่ในอ้อมอกของผมทันทีพร้อมกับร้องไห้ออกมาเสียงดังเลยด้วย
"แง่~!!...หนูกลัว! ลิ้นมันยาวมากๆเลย หนูกลัว หนูกลัว!"
เธอร้องไห้ไม่หยุดแล้วก็กอดผมแน่นขึ้น ส่วนผมในตอนนี้ก็หน้าเขียวขึ้นแล้ว มันเหม็นมากๆ เหม็นสุดๆไปเลย และผมก็ทนไม่ไหวจนสลบลงไปในทันที ในอ้อมกอดของนานามิน้องสาวฝาแฝดของผมไป
ตกดึก...
ผมกับน้องสาวและก็พี่เลี้ยงก็กลับมาที่บ้านของพวกเรา และก็มีคุณไอที่เป็นฝาแฝดหน้าเหมือนกันกับเธอนั้นทำกับข้าวให้กับพวกเรากิน
"ไมนี่เธอเที่ยวสนุกเลยนะ"
"อะไรกันน่ะไอ ฉันก็ดูแลเด็กๆตามที่นายท่านฮิมิยะสั่งนะ"
คุณไอกับคุณไมพูดกันบนโต๊ะอาหารที่พวกเราทั้ง5คนนั่งกินอยู่ คุณไอค่อนข้างจะเป็นคนเอาจริงเอาจัง เรื่องงานมากๆบรรยากาศก็เลยค่อนข้างจะอึดอัดหน่อยๆตอนที่คุยด้วย ส่วนคุณไมเองก็เป็นคนง่ายๆ คุยด้วยกันได้ง่ายมากๆ
นี่คือเท่าที่ผมเห็นแบบผิวๆ
ผมหันหน้าไปมองนานามิที่ตั้งแต่กลับมานี่ก็จิตตกตลอดทางจากการโดนเลียหน้าจากสัตว์ที่เธอนั้นเข้าไปดูใกล้ สลับกันกับชิโอริที่ทั้งวันนี้เธอยิ้มออกตลอด ดูเหมือนว่าจะดีใจที่เธอได้เปิดโลกของเธอ
แต่อันที่ผมแปลกก็คือชิโอริกลับไม่ปิดจมูกตัวเองทั้งที่มีกลิ่นขนาดนั้นลอยเข้ามาเลย นั้นทำให้ผมอดคิดไม่ได้ว่าน้องสาวต่างแม่ของผมต้องเจออะไรขนาดไหนมาบ้าง แต่ว่าอย่างน้อยๆเพราะชิโอริเลยเดินจูงมือนานามิกลับมาได้น่ะนะ
ในระหว่างที่ผมนึกย้อนอยู่ชิโอริที่เคี้ยวข้าวอยู่ก็หันมาทางผม อย่างงง
"พี่ฮาจิเมะมีอะไรเรอะค่ะ?"
"ปะ...เปล่าไม่มีอะไรนะ"
ผมดึงสติของตัวเองกลับมาพร้อมกับตักข้าวมากินอย่างปกติ แต่ผมก็ยังแอบๆสงสารนานามิอยู่เหมือนกัน เพราะเธอนั้นดันไม่กินข้าวแล้วก็ปล่อยรังสีความทุกข์ออกมาตลอดๆอยู่เลย จนกระทั่งคุณไอก็พูดขึ้นทักมาทันที
"นานามิจังเธอเป็นอะไรไปน่ะ"
"นานามิจังเข้าโดนยีราฟเลียหน้ามาน่ะ"
คุณไมพูดออกมา และเพราะแบบนั้นทำให้น้องสาวฝาแฝดของผมยิ่งดิ่งหนักเข้าไปอีกจนเธอนั้น มีน้ำตาปริบออกมา ผมเข้าไปปลอบเธอลูบหลัง น้องสาวของผมไป คุณไอเองก็หันไปมองแรงใส่คุณไม จนเธอนั้นเงียบไปเลย
หลังจากที่กินข้าวแล้ว ผมกับนานามิและชิโอริก็เข้าไปอาบน้ำด้วยกัน ในห้องน้ำห้องเดียวกัน แต่อยู่คนละฝั่งกัน แต่ว่าผมก็ต้องเห็นน้องสาว2คนนั้นทอดเสื้อออกอยู่ดี
"พี่นานามิช่วยหนูถอดกระโปงได้ไหมค่ะ?"
"อื้ม!ได้สิ!"
นานามิช่วยปลดกระโปงของชิโอริออกไป ทำให้เห็นว่าเธอนั้นใส่กางเกงในสีอะไรอยู่ แต่มันก็คือสีน้ำเงิน สีของนานามินั้นแหละ
ผมเลิกคิดเรื่องบ้าๆแบบนั้นก่อนที่จะถอดเสื้อบนของตัวเองออก และก็กางเกงของผมออกและกำลังที่จะเข้าไปในห้องน้ำ แต่ก่อนที่จะเข้าไปนั้นเอง
"ชิโอรินี่มันอะไรกันนะ!?"
ผมหันกลับไปตามเสียงของนานามิทันที
และสิ่งที่ผมเห็นนั้นมันก็ทำให้ใจของผมสั่นออกมา อย่างตื่นตกใจ เพราะว่าที่หลังของชิโอริ มันเต็มไปด้วยแผลมากมายเลย
"มะ...ไม่มีอะไรมากหรอกค่ะ ก็แค่..."
"ไม่เป็นไรไม่ได้หรอกนะ!"
ผมรีบโต้กลับเธอทันที ผมสลดกับแผ่นหลังของเธอที่มันเป็นแบบนั้น
รอยไหม้เหมือนโดนไฟเผา ที่เต็มหลังของเธอ และมีรอยแผลแตกเหมือนโดนฝาดหลังมา บางแผลมันก็เต็มไปด้วยรอยช้ำและหนอง น้ำเหลือง จนน่าสะอิดสะเอียน ผมไม่รู้หรอกว่าแม่ของเธอคนนั้นนั้นเลี้ยงเธอมายังไง แต่ว่าแบบนี้ผมรับมันไม่ได้แบบสุดๆ
"ชิโอริเจ็บสินะ..."
ผมพูดออกมาอย่างสงสารในตัวของเธอ ชิโอริที่เห็นเป็นแบบนั้นก็เงียบ ก้มหน้าลงไป และไม่พูดอะไรออกมา
"อย่างนั้นเองสินะ"
นานามิพึมพำออกมา
เธอถอดเสื้อของเธอออก เผยเห็นร่างของเด็กผู้หญิงที่ทั้งร่างของเธอเต็มไปด้วยแผลมากมาย ไม่ต่างจากตัวของชิโอริเลย ภายใต้ด้านในเสื้อของเธอก็มีแผลที่ผมไม่คาดคิดไว้อยู่อีกมาก จนผมพูดอะไรออกไปไม่ได้เลย
มีแผลบวมช้ำจากการโดนซ้อม มีรอยแผลที่คล้ายโดนของมีคมกรีดบนร่างกาย บริเวณด้านหน้าของเธอ
"........!"
ชิโอริตาเบิกกว้างขึ้นมา อย่างเหลือเชื่อ นานามิเองก็ยิ้มส่งออกมาให้กำลังใจกับชิโอริ แล้วก็พูดกับเธอออกไปว่า "เดี๋ยวพี่จะรักษาให้เองนะ!" จากนั้นเธอก็จับมือของชิโอริเอาไว้แล้วก็วิ่งเข้าไปในห้องน้ำด้วยกัน2คน ปล่อยให้ผมยืนตะลึงตาข้างไว้คนเดียว
ทางด้านพวกเด็กหญิง...
"อาจจะเจ็บหน่อยนะ"
หนูพูดกับน้องสาวหนูที่นั่งอยู่บนเก้าอี้ตัวเล็ก และกดสบู่ฆ่าเชื้อออกมาที่มือขวา และก็ถูสบู่นั้นไว้ที่ฝามือทั้ง2ข้าง และก็แปะมือทั้ง2ข้างไปที่หลังที่มีแต่แผลของชิโอริทันที
"อั๊ก!..."
เสียงร้องของชิโอริดังออกมาแถบจะทันที ที่มือของหนูที่มีสบู่ฆ่าเชื้อขัดสัมผัสบนหลังที่เต็มไปด้วยบาดแผลของชิโอริ
"ชิโอริเจ็บใช่ไหม?"
หนูถามกับน้องสาวฟนูออกมาแบบนั้น
"คะ...มันเจ็บมากๆเลย..."
น้องสาวของหนูทำท่าเหมือนจะร้องไห้ มันคล้ายกับหนูมากๆเลย หนูเองก็เจ็บเหมือนกัน ทุกๆครั้งที่หนูโดนสบู่ฆ่าเชื้อบนแผล หนูก็อาจจะร้องไห้ออกมาเหมือนกัน
"พี่ค่ะ...หนูต้องเจ็บแบบนี้อีกเรอะค่ะ?"
"..........."
หนูเงียบไปพักนึง คิดเรื่องที่ชิโอริพูดออกไปเมื่อกี้แล้วก็พูดกับเธอออกมาตรงๆว่า "ใช่แล้วล่ะ" คำตอบนั้นทำให้ชิโอริเงียบไป ทั้งตัวของเธอนั้นสั่นกลัว เธอกัดเล็บที่นิ้วชี้ สิ่งที่เธอแสดงออกมานั้น คือความกลัว
เธอกลัวที่จะเจ็บ เธอกลัวที่จะทรมาณ แต่ว่าแบบนี้มันก็ช่วยไม่ได้ที่ต้องทนเจ็บตอนโดนฆ่าเชื้อ บางทีมันเจ็บกว่าตอนโดนทำร้ายมากกว่าด้วยซ้ำไป
แต่ว่าหนูเองก็เป็นพี่สาวนะ! จะให้น้องสาวมาเป็นแบบนั้นได้ยังไงกันเล่า หนูกลับสีหน้าตัวเอง เผยร้อยยิ้มที่ส่งออกมาให้กับชิโอริ
"ชิโอริน่ะไม่ได้เจ็บคนเดียวหรอกนะ พี่เองก็เจ็บเหมือนกัน..."
"แต่หนู..."
"ชิโอริ หันมามองหน้าพี่สิ"
สิ้นเสียงของหนูแล้ว ชิโอริก็หันมาทางหนู เธอเบิกตากว้างขึ้นมาทันที เพราะหนูเองก็ร้องไห้เหมือนกัน หนูร้องไห้เพราะว่าเจ็บแผลทีโดนสบู่ใส่มือของหนูที่คราวก่อนหนูนั้นโดนเข็มตำนิ้วไป และสบู่นั้นก็โดนบนร่างกายของหนูไปด้วยจนมันแสบร้อนไปหมด
"พี่นานามิ..."
"พี่รู้ดี ที่ชิโอริเจ็บแผล เพราะพี่ก็เหมือนกัน มันเจ็บจนอยากจะร้องไห้ แต่ว่าพี่ก็ไม่อยากร้องไห้ออกมาเหมือนกับชิโอริเหมือนกัน แต่ว่าอย่างน้อย...ชิโอริเองก็ไม่ได้เจ็บคนเดียวแล้วใช่ไหมล่ะ?"
หนูเข้าไปกอดน้องสาวของหนู มือทั้ง2ที่เต็มไปด้วยสบู่สัมผัสเข้ากับหลังของเธอ แต่คราวนี้เธอไม่ส่งเสียงอะไรกลับมาเลย แต่ว่าน้ำตาของเธอก็ไหลลงมา น้ำตาของหนูเองก็ไหลออกมาเหมือนกัน เพราะว่าหนูเองก็เจ็บที่แผลไม่ต่างจากเธอเลย
แต่ว่าอย่างน้อย ก็สนิทกับน้องสาวได้มากขึ้นแล้วล่ะ...
วันต่อมา...
หลังจากเมื่อคืนที่หนูและพี่นานามิได้ ล้างแผลให้กันและกัน หนูเองก็เริ่มเข้าใจตัวพี่สาวของหนูมากขึ้นแล้วละ
พี่สาวของหนูเนี่ยทนเจ็บมากกว่าหนูสุดๆเลย...
ตอนนี้หนูมาอยู่ที่หน้าอาคารที่เรียกว่า "โรงเรียน"
นี้ก็ครั้งแรกของหนูเลยที่จะได้ไปโรงเรียนน่ะ พี่ฮาจิเมะเค้าบอกว่า "ที่โรงเรียนนี้ชิโอริจะได้เจอเพื่อน" แบบนี้น่ะ แต่ว่าเพื่อนนี้คืออะไรเรอะ? หนูเองก็มีแต่คำถามแบบนั้นอยู่เลย
แต่ว่าพี่นานามิกลับพูดออกมาตรงกันข้ามเลยว่า "โรงเรียนที่นั้นมีแต่ พวกขยะทีชอบมารังแกคนอื่น" แบบนั้นและพี่นานามิเองก็ไม่ได้มาโรงเรียนด้วยกันกับหนูและพี่ฮาจิเมะเลย
แต่มาอยู่ที่หน้าทางเค้าแล้วหนู ก็รู้สึกกดดันออกมาแบบสุดๆเลย เพราะว่ามีเด็กรุ่นเดียวกันอยู่เต็มไปหมดเลย หนูไม่ค่อยชินกับเด็กรุ่นเดียวกันหรอก แต่ถ้ามีผู้ใหญ่อยู่หนูก็ว่าโอเคแล้วละ
แต่ถึงจะคิดแบบนั้น
ขาของหนูกลับสั่นไม่หยุด สายตาหนูเองก็แถบจะหลบหน้าหนีไปทางอื่นพลางบอกกับตัวเอง
"...ไม่น่ามาเลยเรา..."
แต่ว่ายังไงหนูก็ต้องเข้าไปในนั้น เพราะว่าคุณฮิมินะ และพี่ไมและพี่ไอบอกมาว่า ยังไงหนูก็ต้องมาโรงเรียนให้ได้สักครั้งนึง และก็เพราะแบบนั้นหนูก็เลยต้องเข้าไปให้ได้
หนูสลัดความกังวลออกไปและเดินเข้าไปพร้อมกับพี่ฮาจิเมะ
และพอหนูก้าวเท้าเข้ามาแล้ว ทุกสายตาก็มองมาที่หนูกับพี่ชายของหนูหมดเลย หนูรู้สึกไม่ค่อยดีเท่าไหร่เลยด้วย ที่ทุกคนรุมมองหนูอย่างแปลกตาน่ะ
"ชิโอริจับมือพี่ไว้นะ"
พี่ฮาจิเมะเรียกหนู และหนูก็จับมือพี่ชายของหนูแล้วก็เดินไปพร้อมๆกัน แต่ว่าหนูก็รู้สึกได้ถึงอะไรบางอย่าง หนูรู้สึกถึงอันตรายบางอย่างที่กำลังเข้ามา
"ฮา จิ เมะ คุง~!"
เสียงของผู้หญิงคนนึงดังขึ้นมา อย่างไม่หน้าไว้ใจ
"พี่ฮาจิเมะระวังค่ะ!"
หนูรีบดึงตัวพี่ชายของหนูมาใกล้ทันที และมันก็เป็นแบบนั้น ผู้หญิงคนนั้นพุ่งล้มลงไปข้างหน้าทันที แต่หนูเองก็รับน้ำหนักของพี่ชายไม่ไหวแล้วก็ล้มลงไปด้วยคนด้วย
"โอ๊ย ๆ ๆ...โทกะเจ็บนะ"
เธอคนนั้นค่อยๆลุกขึ้นมา ดวงตาสีเหลืองอำพันธ์หันมาทางหนูที่ล้มหงายหน้าขึ้นฟ้า และก็ร่างของพี่ฮาจิเมะที่เอามือทั้ง2ข้างยันกับพื้นเอาไว้ ไม่ให้ร่างของเค้าทับตัวหนู
"ไม่เป็นไรนะ...ชิโอริ..."
"พี่ค่ะ..."
ไม่ทันที่หนูจะพูดต่อพี่เค้าก็พลิกตัวไปทางขวา นอนหงายกับพื้นข้างๆหนู ที่มือทั้ง2ข้างของพี่ชายเค้า มีรอยแผลเกิดขึ้น มีเลือดออกมาจากที่พยายามไม่ให้หนูเจ็บ
หนูรีบหันไปหาผู้หญิงคนนั้นทันที และเห็นว่าเธอนั้นยิ้มออกมา ทีเห็นเลือดของพี่ชายหนู และหนูก็เห็นมีดที่อยู่ด้านหลังของเธอด้วย
ผู้หญิงคนนั้นก็เข้ามาหาพี่ชายของหนู และคำคำแรกของเธอที่พูดออกมานั้นคือ "เป็นอะไรไหมฮาจิเมะคุง ฉันขอโทษนะ"
"มะ...ไม่เป็นไรครับคุณโทกะ..."
พี่ชายหนูตอบกลับไปแบบนั้น แล้วก็ลุกขึ้นยืนปัดมือของเค้าที่ทะลอกเป็นแผลกับกางเกง หนูเองก็รีบลุกขึ้นมาหันไปหาเธอคนนั้นอย่างไม่ไว้วางใจ เธอคนนั้นก็หันมาดูตัวหนูอย่างไม่รู้เรื่องกับเรื่องเมื่อกี้นี้ ก่อนที่จะทักออกมา
"เธอไม่ใช่นานามิจังสินะ"
"ฉันคือชิโอริ เป็นน้องสาวของพี่ฮาจิเมะ ฉันไม่ยอมให้เธอมาทำร้ายพี่ชายฉันหรอก"
หนูประกาศออกไปแบบนั้น และเอาตัวเข้าขวางะฮาจิเมะกับเธอคนนั้นทันที เธอคนนั้นเล็กคิ้วลงทำหน้าตาหน้ากลัวใส่หนู แต่หนูไม่กลัวหรอก!
"ชิโอริพอเถอะน่า"
"ไม่ได้ค่ะ! หนูไม่ให้เธอคนนั้นแตะตัวพี่ฮาจิเมะได้หรอกค่ะ! "
หนูยืนยันคำเดิม และไม่คิดที่จะถอยไป ผู้หญิงคนนั้นที่เห็นท่าเป็นแบบนั้นก็เงยหน้าขึ้นมาจ้องหน้าหนูอย่างไร้อารมณ์ พร้อมกับคำพูดที่เปล่งออกมาอย่างหน้ากลัว
"ถ้านั้นเตรียมตัวตายได้เลย..."
หลังจากพูดเสร็จเธอก็หยิบมีดที่เธอซ้อนไว้ด้านหลัง ออกมาและเธอก็พุ่งเข้ามาหาตัวหนูทันที
".........!"
ภายในช่วงเวลาที่เธอเข้ามาใกล้ตัวของหนูแล้วนั้น หนูขมตาตัวเองลง คิดไว้ว่าหนูต้องเจ็บหนักแน่ๆ
หนูต้องตายแน่ๆ...
แต่ว่า...
จึก! เสียงเหมือนของกดอะไรบางอย่างที่ใกล้ตัวหนูดังขึ้นมา หนูค่อยๆลืมตาขึ้นมา แล้วก็หันไปทางที่ท้องของหนูที่มีมีดของเธออยู่
"ล้อเล่นน่า~! นี้มีดปลอมต่างหาก~!"
เสียงของเธอกลับไปเป็นขี้เล่นเหมือนเดิม เธอยิ้มออกมา และก็เอามีดออกจากตัวของหนูไป
"คุณโทกะล่ะก็นะ ฮะ ๆ ๆ..."
พี่ชายเค้าหัวเราะออกมาแห้งๆ หนูหันไปอย่างสงสัยกับพี่ชายคนละแม่ของหนู พี่เค้าก็ยิ้มออกมาให้กับหนูแล้วก็พูดออกมาว่า "นี่เพื่อนของพี่เองนะ เธอชื่อโทกะ ฮิมิโกะ" ทันทีที่หนูรู้เรื่องนั้นหนูก็รีบหันหน้ากลับไปหาเธอคนนั้นทันทีด้วยสีหน้าที่สับสนแบบสุดๆ
"อื้ม! ใช่แล้วละพวกเราเป็นเพื่อนกันเนอะ! ฮาจิเมะคุง!"
เธอหยิบมีดของเล่นของเธอออกมาแล้วก็แทงเล่นๆ ไปรอบๆตัวของพี่ชายหนูอย่างสนุกสนาน ท่ามกลางสายตาของทุกๆคน ไม่ว่าจะเป็นผู้ใหญ่หรือเด็กด้วยกันก็ตาม
นี่เรอะเพื่อนน่ะ...
หนูคิดแบบนั้นออกมาในใจ แล้วก็เดินตาม2คนนั้นที่พูดคุยกันเหมือนกับที่หนูคุยกับพี่ฮาจิเมะ หรือพี่นานามิเลย แต่อารมณ์มันดูอ่อนกว่านิดหน่อย
ความคิดเห็น