คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : ลูกสาวคนเล็กของฮีโร่อันดับ1 ตัวเอกดำเนินเรื่องคู่เคย์จัง
(รียูสภาพเพราะหน้าน้องเหมือนคุณย่าทวด)
นี่คือสภาพของลูกสาวคนเล็กเมื่อโดนพี่ชายแกล้ง ฉันคือฮิมิยะ ฮิรูมิ เกิดวันที่30ธันวาคม ตอนนี้อายุ14ปี กับพี่ชายที่ห่างกันราว ๆ เกิบ2ปี ฮิมิยะ ชินจิ ที่ต่อหน้าฉันตอนนี้
เขายกมือขึ้นไหว้ขอโทษฉันตอนนี้
"พี่ขอโทษนะฮิรูมิ..."
"ค่ะ...!! รับคำขอโทษค่ะ...!!!"
พูดทั้งสีหน้าน่ากลัวแบบนั้นอยู่ต่อ พี่ชายผมทองของฉันที่มีดวงตา2สีน้ำตาลรอบเทาและสีเขียวข้างนึง เหมือรถูกดดันจนเข่นั้นต้องถอยเงียบไม่ยอมพูดอะไรกับน้องสาวดวงตาสีแดงกล่ำ คนนี้
ทั้งหมดพาให้พ่อของฉันเดินลงมาดูสภาพของลูก ๆ ตัวเองในตอนนี้
"ชินจิ ฮิรูมิ เลิกทะเลาะกันได้แล้ว"
คุณพ่อของฉันเป็นคนรูปหล่อผมทองทรงสั้นแบบผู้ใหญ่หรือนักกีฬา กับดวงตาสีเดียวกับตัวฉันนี้ และเขาก็เป็นถึงฮีโร่อันดับ1ของโลก ชื่อ เดโวเอจ ฮิมิยะ ชิคุโระ พ่อของพวกเรา
"อ๋าว~...! อะไรอีกเล่าทะเลาะกันอีกแล้ว ชินจัง ฮิรูมิ"
คนที่เดินตามกันมาคือหญิงสาวผมทองยาวระดับท้ายทอย มากับดวงตาสีรุ้งสดใส พร้อมอุ้มเด็กผู้ชายผมสีดำกับดวงตาสีเดียวกันตามมา คือพี่สาวคนละแม่ของฉัน "ฮิมิยะ เซย์นะ" และลูกชายของเธอ "ฮิมิยะ อามุ"
"หม่าม้า... หิว...นม..."
"จ๋า~"
พี่สาวที่แสนอ่อนโยนตอบลูกชายในอ้อมแขนของเธอ ก่อนที่ทางด้านหลังนั้นจะมีผู้ชายผมดำดวงตาแดงทับทิมออร่าความเป็นเชื้อเกาหลีระดับพอตัว สามีของพี่สาวฉัน "อี ฮยองจุน"
"ขอโทษนะฮิรูมิจัง ชินจิคุง ช่วยออกมาด้านนอกให้พื้นที่ส่วนตัวของพวกเราได้ไหม?"
"ชิ...! ก็ได้โว้ย..."
สบ่นอาการแรงพี่ชายท้องแม่เดียวกันเดินมือจกกระเป๋ากางเกงออกมา กับฉันที่เปลี่ยนสีหน้ามาเป็นห่วงความรู้สึกของทั้ง2ฝ่ายนั้นเพราะว่า...
พี่เขยของฉันทำให้พี่สาวฉันท้องเมื่อไม่กี่เดือนมานี้จนมีลูกจากการฝากครรภ์ที่เครื่องฝากครรภ์ อายุตอนนี้ก็ได้2เดือนร่วมแล้วด้วย
แถมงานแต่งงานมันก็ไม่ต่างอะไรกับมัดมือชก เพราะความสัมพันธ์ของพี่สาวและพี่เขย มันขมขื่นอยู่ในระดับนึง
อย่างนั้นฉันก็เห็นพี่สาวมีความสุขอยู่แม้บางทีอาจจะมีการเย็นชาใส่พ่อของเด็กเป็นระยะก็ตาม
โครงสร้างครอบครัวของฉันจะขออธิบายแบบคราว ๆ คือฉันที่เป็นน้องเล็กสุดของบ้าน มีพี่ชายที่เรียนอยู่ที่ปี1ของโรงเรียนมัธยมปลายUA ในส่วนของพี่สาวนั้น เป็นลูกติดของพ่อฉัน จากภรรยาเก่าที่ตายไปแล้ว ซึ่งตอนนี้ก็เรียนที่เดียวกันกับพี่ชาย และเธอก็อยู่ปี3แถมเป็นอดีตดาวโรงเรียนก่อนมีเรื่องอื้อฉาวจนต้องมาแต่งงานเพื่อเบากระแส เรื่องของเธอ นั้นก็คือพี่เขยของฉัน ที่มีเรื่องอื้อฉาวหนักหนาอยู่ก่อนแล้ว
ส่วนเรื่องแม่ของฉันเองตอนนี้เธอยังไม่กละบมาตั้งแต่เมื่อคืนเพราะว่างานที่เธอรับผิดชอบเรื่องภารกิจยังไม่เสร็จ
อีกอย่างนึงคือครอบครัวฉันเป็นครอบครัวฮีโร่มาตั้งแต่รุ่นคุณปู่ทวดแล้ว แม้แต่คุณตาทวดเองก็เป็นถึงอดีตฮีโร่อันดับ2พลังเพลิง ชื่อ "เอนเดฟเวอร์" เรียกว่าสายเลือดในร่างนี้มากพร้แมที่จะเป็นฮีโร่ตั้งแต่เกิด ซึ่งก็ใช่ที่ฉันมีอัตลักษณ์บนโลกที่เดินไปทางไหนก็มีแต่ผู้มีพลังพิเศษทั้งนั้น
ที่โรงเรียนม.ต้น
เป็นโรงเรียนที่ค่อนข้างเป็นลูกคุณหนูระดับนึง เพราะฉันมีฐานะเป็นถึงลูกสาวของฮีโร่อันดับ1ของโลก มันก็ไม่แปลก และที่สำคัญคือ
"อรุณสวัสดิ์เคย์จัง"
ที่หน้าประตูฉันโบกมือทักทายญาตินามสกุลเดียวกันของฉันไป
"ไง ฮิรูมิ"
ถึงหน้าสวยและแต่งหญิงแต่เขาเป็นผู้ชาย เคย์จังทักทายเป็นมิตรกันดีกับทุกคน คือยังไงก็เถอะเคย์จังเขาเกิดก่อนฉันราว ๆ 7เดือนได้ พูดในความหมายคือเราเป็นญาติกันทางฝั่งของพ่อฉัน ส่วนความสนิทก็อยู่ในระดับที่เป็นเพื่อนสนิทกันเพราะก็พึ่งมาคุยกันจริง ๆ จัง ๆ ก็ตอน ม.ต้นเนี่ยแหละ
"เรื่องของน้าทาเครุตอนนี้ล่ะ?"
"พ่อล่ะก็สบายดี เห็นว่าจะยังเครียด ๆ เรื่องของแก็งค์เด็กนรกที่มาป่วนเขาเป็นระยะก็เถอะ แต่ฉันก็เชื่อได้ว่าอย่างพ่อน่ะฝ่าปัญหานั้นไปได้แน่"
"นั้นสินะก็เป็นถึงฮีโร่อันดับที่2ของโลกเลยนิ แค่เด็กมีปัญหาพวกก่อการร้ายใหญ่ ๆ คงแค่จัดการแบบง่าย ๆ อยู่แล้วเนอะ"
ความเห็นจากมุมมองของผู้หญิงอินดี้คนนึง ส่วนนึงก็คือตอนนี้มีบางอย่างที่รู้จักกันดีอย่าง การเข้าโฮมรูมของอาจารย์ประจำชั้น
"ทุกคนช่วงนี้ก็เป็นช่วงเวลากำหนดอนาคตของทุกคนแล้ว คงคิดไว้สินะว่าตัวเองจะไปต่อม.ปลายที่ไหนน่ะ?"
"ครับ!" "ค่ะ!" แน่นอนว่าแต่ละคนมีคำตอบอยู่ในใจ อย่างนั้นเองเป้าสายตาก็มองกดดันที่พวกเราที่ไม่ว่ายังไงก็รู้อยู่แล้วว่าต้อง...
"จะไปที่UAสินะ ฮิรูมิจัง เคย์คุง"
ปากจากครูประจำชั้นโดยเฉพาะฉันที่ออกตัวแรงพูดให้การว่า
"ค่ะ แน่นอน! ก็เพราะนั้นคือสิ่งที่หนูต้องเป็นนิ"
ฉันแค่พูดเพราะมันเป็นสิ่งที่ "ฉันควรเป็น" แต่ใจจริงเองกลับไม่รู้สึก...
"แบบนั้นก็ดีในแบบของเธอนะฮิรูมิ ส่วนฉันเข้าไปเพราะหาอะไรที่สนใจเฉย ๆ"
ญาติผมขาวย้อมว่ากล่าว อย่างหนึ่งนั้นหมายความว่าเขาน่าจะเปลี่ยนในในช่วงเดือนที่ผ่านมานี่ที่มีงานที่UAให้คนนอกเช้ามาดูตัวโรงเรียนกระมั่ง?
อย่างไรมันไม่สำคัญนักหรอกเพราะพวกเราเกิดมาในตระกูลที่มากด้วยพรสวรรค์ในทางนี้มันก็ช่วยไม่ได้ที่จะเลือกทางการเป็นฮีโร่
ระหว่างทางกลับบ้าน
ถึงจะรวยแค่ไหนก็ต้องเดินทางกลับเองตามว่า ฉันเดินไล่ไปตามทางถนนใหญ่กับท้องฟ้าที่เป็นสีแสดส้มตอนนี้ ในมือขวาก็ไล่เลื่อนดูข้อมูลข่าวต่าง ๆ ไปด้วย
มองจากมุมนี้ก็คือสาวน้อยทั่วไปธรรมดาคนนึงที่แอบเก็บมุมปากของสายตาที่ตื่นเต้นอยู่ลึก ๆ
กระทั่งไม่นานก่อนไฟเขียวจะปล่อยทางเท้าให้เดินต่อ อยู่ ๆ ก็เกิดอุบัติเหตุเสียงดัง "ตู้ม!!" อย่างน่าใจหาย
"อะไรน่ะ!?--อ๊า!"
ด้วยอาการแตกตื่นของฝูงชนฉันก็ถูกคนชนจนล้มโทรศัพท์กระเด็นไปไกล หน้าจอร้าวก่อนถูกเท้าหลายคู่เหยียบซ้ำจนมองก็รู้ว่าใช้การไม่ได้
ตัวเองพยายามลุกขึ้นมาอย่างโดดเดียวหลังหลาย ๆ คนออกไปกันหมดแล้ว ไม่สิมีอยู่อีกคน
"แฮร่~....!!!"
สัตว์ประหลาดร่างสูงได้6เมตรเข้ามาอยู่ด้านหลังฉัน พร้อมปากที่อ้ากว้างพร้อมเขมือบทั้งร่างให้จมไปในน้ำลายและลิ้นที่น่าสยดสยอง
อย่างแรกคือใจสาวน้อยตัวเล็กคือตะโกนว่า
"ออกไปน๊าาาาา!!!"
เคร้ง!! ไอเย็นยะเยือกแช่ร่างนั้นอย่างสมบูรณ์ ซึ่งมาจากการสะบัดมือเปล่า ๆ ของฉันเอง ต้องบอกว่าไม่ผิดกฎหมายควบคุมดูแลผู้มีพลังพิเศษหรอก เพราะมันคือการป้องกันตัว ที่ฝ่ายนั้นพาฉันตากว้างสลดกลัวตัวสั่นกระเทิบก้นออกมาห่างจากร่างแช่เย็นออกมา
"งั้น...? นึกว่าจะช่วยสักหน่อยซะอีก"
ในฝูงชนที่มองเด็กผู้หญิงคนนั้นสยบวิลเลินได้ หญิงผิวขาว ดวงตาสีทอง มีรูม่านตาสีขาว ผมสีน้ำเงินเข้มที่ปลายไล่สีเป็นสีอ่อนซึ่งจัดทรงเป็นหางแฝดม้วนปลาย หยุดมือของตนเองแล้วเดินจากไปพร้อม ๆ กับพูดขึ้นเบา ๆ ว่า "ได้เจอเอเลเมนท์มาสเตอร์เข้าให้แล้วสิ"
(ใช่ครับน้องฮิรูมิหลานโทโดโรกิ โชโตะเหลนของเอนเดฟเวอร์ครับ เพื่อคนพึ่งตามมาใหม่ ซึ่งแม่ของนางก็คือลูกสาวของโทโดโรกิ และฮิรูมิมีพี่ชายท้องแม่เดียวกัน แต่มีพี่สาวเป็นลูกติดของพ่อที่หลังเมียเก่าตายเลยมาคบใหม่กับแม่ของพวกเขาทั้ง2 )
ความคิดเห็น