คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : ตอนที่3 ห้องเรียนที่1A
ผลการสอบออกมาคือผมได้ที่1ด้วยคะแนน800คะแนนตามหลังพี่สาวผมอยู่10คะแนน ถึงจะเจ็บใจที่ทุบสถิติใหม่ไม่ได้ แต่ก็ไม่อาจปฏิเสธได้ว่าผมได้คะแนนเป็นอับดับ1ของการสอบเข้าครั้งนี้
ส่วนพวกอิสึกะ กับโชโอรุก็เหมือนว่าสอบผ่านได้ทั้งคู่ซึ่งเป็นที่น่าประทับใจได้ทั้ง2คน
และนี้คือวันแรกที่UAของผม...
ผมมายืนอยู่ตรงหน้าโรงเรียนที่คงเรียกได้ว่าเป็นตึกกระจกอันน่าภาคภูมินี้อีกครั้ง ความรู้สึกที่ผ่านตอนนี้ก็เปี่ยมไปด้วยความปลื่อมปิติยินดี
"ดีล่ะ...เช้าไปดีกว่า"
จบการปลุกใจด้วยการตบหน้าตัวเอาเบาๆผมก็ได้เดินเข้าไปในโรงเรียนใหม่ที่ผมได้เรียน ในห้อง1Aที่สร้างตำนานไว้มากมาย
ในห้อง...
"แซนส์แบบนี้จะดี?"
"น่า ๆ ดีอยู่แล้วสิคาร่า"
มีเสียงหนุ่มสาวจู๋จี้กันในห้องต่อหน้าผมที่นั่งอยู่หลังสุดของห้องที่ปั้นหน้าเบื่อหน่ายแถบหลับกับอะไรที่มันสวีทกันของพวกนั้น
แซนส์กับคาร่า ผู้ชาวหัวขาวเถ่ากระดูกตานอกดำกับผู้หญิงผมสีน้ำตาลตาสีแดงทับทิม ถอดรักกันผ่านช่องปากกันอย่างดูดเดื่มใจ ไม่สนใจปนะชาชีในห้องกันทั้งสิ้น
"ให้ตายสิ..."
ผมบ่นมาเป็นนิสัยเสียส่วนตัวนิดๆ เอาศอกขวาตั้งมือยันหน้าตัวเองไว้ หันไปรอบๆอย่างไร้จุดหมายจนเริ่มมีคนเข้ามาทัก
"นายคือคนที่ได้คะแนนสูงสุดในห้องสินะ"
"..........?"
ผมมองเงยหน้าขึ้นไปเห็นหูแมวเด่นเป็นสง่า สีผมสีม่วงไล่ไปเป็นสีชมพู สายตาดุๆ กับใบหน้าบอกบุญไม่รับตั้งแต่ยามเช้าและน่าจะอาการหนักกว่าคิริโกะด้วยซ้ำ
"ฉันแคทลิน วิเวียนน่ายินดีที่ได้รู้จัก ไอ้มืด"
เว้นเลือดผมขึ้นขมับทันทีที่มีคนมาทักผมอย่างนี้ แต่ก็ฝืนยิ้มเกรงๆไปแล้วแนะนำตัวไปแบบสุภาพ
"ฉันฮิมิยะ ชิคุโระ...ยินดีที่--"
"ใครถามชื่อนายกันน่ะ คุณลูกของผอ."
"...!"
ผมเก็บสีหน้าที่ยิ้มแกล้งๆหันไปเป็นมองขู่ใส่อีกฝ่ายด้วยความเกรียวกราด ซึ่งเธอก็ไม่ได้สนใจอะไรมากนักเลยสะบัดผมด้านขวาหันหลังหนีจากตรงนี้ไป
"ขอโทษที่ยัยนั้นเสียมารยาทกับนายนะ"
ผู้หญิงร่างสูงใหญ่สูงกว่าผมคาดจากสายตาก็20เซน ผมดำออกน้ำเงิน ใส่ผ้าปิดตาพูดมาตามนั้น
"ชั่งเหอะ จะปล่อยๆไปก่อนก็ได้...ยินดีที่ได้รู้จัก ฉันฮิมิยะ ชิคุโระ"
"เช่นกัน วาเดเรีย ไมครอน"
"เป็นคนต่างชาติสินะ" ผมคิดอะไรเล่นๆในหัวเพราะว่าเท่าที่ดูๆมาแล้วชาวต่างชาติในห้องAเนี่ยเยอะมากๆ
"หลบไป ๆ ๆ ๆ ๆ!!"
เสียงโวยวายอะไรกันน่ะ ผมเบิกตาชึ้นหันไปหาต้นเสียงที่อยู่หน้าห้องเห็นเจ้าผู้ชายหัวดำท่าทางเร่งๆหนีจากอะไรบางอย่างแล้วสะดุดล้มลงไปตรงหน้าของเพื่อนสาวหัวสาหร่ายเขียวแก้มนุ้ยๆ มิโดริยะ อิสึกะ ที่เข้าไปประคองตัวหมอนั้น
"เลย์คุงไม่เป็นอะไรมากนะ!"
"มิโดริยะช่วยฉันด้วยยัยฮารูโนะมัน--!"
มีกลีบดอกไม้เหล็กเฉี่ยวจมูกหมอนั้นเข้าไปปักตรงกำแพงห้องทางขวามือในทางด้านหน้าที่ผมนั่งอยู่ จนขวัญของหมอนั้นผวาแถบฉี่ราดตรงนั้นให้รู้ว่ากลัวสุดขีด
ร่างหญิงตัวเล็กในชุดนักเรียนม.ปลายUAเดินเข้ามาในห้องกับใบหน้าตายด้านไร้ความรู้สึกแต่ถ้าให้เดาอริบทแล้วคงโกรธเป็นแน่
"ไปตายซะไอ้หื่น"
เธอผมขาว(มีเกลื่อนห้องซะเหลือเกิน)ตาม่วง เดินย้ำเท้าง้างหมัดที่เต็มไปด้วยอ่อร่าความแค้นของเธอลงมือต่อยด้วยมือน้อยๆของเธอไปหาคนที่ชื่อว่าเลย์อะไรสักอย่างไปเหมือนแค่สัมผัสเบาๆแต่เจ้าหมอนั้นก็ทำเป็นกรีดร้อง "ยะ...หยุดน๊าาาาาาา!!!"
"เห่อ...ผิดกับภาพที่วาดไว้เลยจริงๆ"
ผมบ่นออกมาอีกฉากนึงปั้นหน้ายาก แล้วก็มีคนมานั่งข้างๆผมซึ่งก็ไม่ใช่ใครอื่น แต่เป็นผู้หญิงผมสีดำยาวตา2สีเทาและเขียว โทโดโรกิ โชโอรุ เพื่อนสาวผมอีกคน
"ชิคุวันนี้นายดูเหนื่อยๆนะ"
"ตามนั้น..."
"แล้วคิริตันละ?"
"ยัยนั้นหลับดึกน่ะยังไม่ตื่นเลยมั้ง คงมาสายแต่หัววันแน่"
นับถือเลยที่ยัยนั้นโดนพี่ฮิมะปลุกด้วยการดัดหลังแล้วยังมีชีวิตรอดแถมยังหลับต่อได้อีกแบบไม่ทุกข์ร้อนใดๆด้วย ขนาดผมนี้โดนพี่สาวดัดหลังทีนี้แถบไปหาคุณปู่ทวดที่โลกหน้าเลย
ในเวลาที่ผมกำลังนึกย้อนภาพที่สุดแสนจะทารุณของพี่สาวอยู่นั้น นานากะก็มาถึงที่นั่งของเธอที่นั่งอยู่ด้านหน้าผมแล้วหันเก้าอี้เข้ามาทักผมแบบทุกๆทีด้วยหน้านิ่งๆของเธอ
"ชิคุขากลับว่างไหม?"
"อ่า ว่างสิเรื่องอะไร?"
"มาเดทกับฉันได้ไหม?"
"เดท..."
ผมเล็กคิ้วลงไปเหมือนคนไม่รู้ว่ามันหมายถึงอะไร แต่อาการของอิสึกะ กับโชโอรุข้างหลังผมนี้ถึงกับตาข้างหันควักมายังเป้าหมายสายตาที่ก็ยังจ้องหน้าผมอย่างเรียบๆแต่ก็จริงจังในคำพูด
"นะ นะ นะ นานะตันพูดอะไรออกมาน่ะ!"
"จริงด้วย! นานากะจัง!"
โชโอรุ อิสึกะ ทั้ง2คนเข้ามารุมตบโต๊ะกับนานากะตัวสั่นหน้าแดงเกรงไปทั้งตัวสั่นเจ้าเข้าหน้าแดงสุกกันหมดทั้ง2สาว
แต่ก่อนที่จะได้พูดกันมากกว่านี้ หญิงผมทองสวยเปิดหน้าผากด้วยกิปตืดผมที่ด้านซ้ายและขวาชุดฮีโร่บอดี้สูทรัดเนื้อสีขาวสะอาดเข็มกลัดติดไหล่ซ้ายและขวาที่เป็นสีทองรูปดวงอาทิตย์
ผ้าคลุมที่ยาวถึงกลางตัว แขนทั้ง2ข้างที่ใส่ถุงมือยาวจนคลุมถึงเนื้อผ้าสีขาว รัดด้วยสายอุปกรณ์เป็นชิ้นๆสีดำคาดเอวหลวมๆ รองเท้าเป็นบูทสีขาวแวววับ ผ้าคลุมที่โบกสะบัดเห็นเที่กลางอกมีอัญมณีสีเขียวไล่สีเป็นฟ้าที่คล้องสร้อยของเธอไว้อยู่
"...โดเรส...โทเรีย..." หนุ่มๆและสาวๆทุกคนหน้าแดงขึ้นพร้อมๆกันกับความสวยเกินแตะของพี่สาวผมคนนั้น ที่เธอก็สง่างามและเท่สุดๆ ซึ่งก็มายืนอยู่น่าชั้นพร้อมกับปากกาเขียนกระดานสีเขียวที่อยู่ด้านขางของจอมอนิเตอร์กลางห้องเป็นชื่อของเธอ "ฮิมิยะ ฮิมาริ"แล้วก็หันหน้ามาทางพวกเราด้วยรอยยิ้มที่ร่าเริงของเธอ
"ไงทุกคน ฉันจะเป็นอาจารย์ประจำชั้นพวกเธอนับแต่นี้ไป ให้เรียกพี่สาวว่า พี่ฮิมะนะ"
"ครับ!" "ค่ะ!" ทุกคนขานรับคำอาจารย์ประจำชั้นเรียนไปด้วยความตื่นเต้นและเกรงไปตามๆกับฉายาฮีโร่ไร้เทียมทานของเธอ
"งั้น! ทุกคนเริ่มแนะนำตัวก่อนเลยนะ! ตามเลขที่คนแรกก็..."
พี่สาวมองดูหนังสือเช็ครายชื่อก็คือผู้หญิงที่ผมและพี่ก็รู้จักเลยทำหน้ายิ้มแห้งๆไปพร้อมเรียกชื่อ
"บาคุโก คิริโกะจัง"
ครืน~! ตึก! ประตูห้องเลื่อนออกสุดบานเสียงหอบหายใจ"แฮก~ ๆ ๆ..." ของหญิงร่างบางผมน้ำตาลทรายยาวโค้งตัวจับเข่าเธอที่สวมถุงน่องคลุมสีดำคลุมปิดทั่งต้นขา
"ค่ะ..."
เธอครางตอบมาในใบหน้าที่อิดโรยคล้ายจะไม่ไหว เดินโซเซกลับไปนั่งบนโต๊ะทางทิศตะวันออกเฉียงเหนือของผมแล้วหงายหน้าหายใจลึกๆสูดอากาศให้เต็มปอดเธอ
"เกิบสายแล้วนะคิริโกะ"
"...ค่ะ~...ขอโทษค่ะ..."
จบการสนถนาก็ได้เรียกชื่อต่อกันไปโดยที่พี่สาวก็ได้เรียกต่ออีกชื่อ
"คาร่าจัง?"
พี่สาวเอียงคอเล็กๆสงสัยชื่อทีาเขียนไว้
"ค่ะ"
ยัยนั้นที่ทอดรักกับแฟนหนุ่มตัวเองยกมือขึ้นมา แล้วพี่สาวก็เรียงต่อกันไปด้วย
"ฮารูโนะ คายะจัง"
"ค่ะ"
ยัยตัวเล็กคนนั้นที่หย้าตายด้านผมหนาสีขาวยาวทักเสียงพูดไปเกิบไปแต่พี่สาวก็ได้ยินเลยเช็คชื่อให้
"วาเดเรีย ไมครอนจัง"
"ค่ะ!"
เธอคนร่างสูงที่ทักผมตอนเช้ายกมือขึ้นเสียงดังอย่างชัดเจน ต่อด้วย
"มิโดริยะ อิสึกะจัง"
"ค่ะ! พี่ฮิมะ"
อิสึกะตาลุกเป็นประกายดาวในดวงตาสีน้ำตาลของเธอ พี่ฮิมะพยักหน้าขึ้นลงเช็คชื่อแล้วหันกลับมาเช็คชื่อต่อ
"เอ๋...เอนเตอร์ไพรส์ เอ็ม บายจัง?"
ไม่แปลกที่พี่สาวเขาจะไม่กล่าอ่านออกเสียงเพราะชื่อมันมเหมือนไม่ใช่ชื่อคนด้วยซ้ำ แต่ก็มีผู้หญิงหัวขาว (อีกแล้ว?) ที่ติดกิปที่หัวด้านซ้ายยกมือขึ้นทัก
"เรียกเอนตี้ก็ได้ค่ะพี่ฮิมะ"
"อ่ะ อ่างั้นเอนตี้จัง มาเนอะ!"
ว่าแล้วพี่สาวก็เช็คชื่อแล้วต่อด้วยเรียกลูกศิษย์คนต่อไปของเธอต่อ
"ยามิ ลิธีจัง?"
ชื่อนี้ก็ไม่ค่อยคุ้นแหะ น่าจะมาจากทางตะวันออกเฉียงใต้นะ
ผู้หญิงหัวขาว(แมร่งจะครึ่งชั้น)ผิวสีขาวซีดเหมือนพ่อผม ดวงตาสีแดงใกล้เคียงกับของผมและพี่สาวยกมือขานรับเต็มเสียง
"ค่ะ! พี่ฮิมะ"
"โอเค...แคทลิน วิเวียนน่าจัง"
ยัยหูแมวยกมือขึ้นอย่างไวแถมยังมีท่าทีตื่นเต้นเนื้อตัวสั่นหูขยับขึ้นๆลงๆ เหมือนแมวมีความรู้สึกอะไรที่ถูกชะตาด้วย
"ค่ะ! คุณพี่ฮิมะ!"
"เยี่ยมเลย! นั้นทาคิสึ นานากะจัง"
"ค่ะพี่ฮิมะ..."
เพื่อนสาวผมสั้นสีฟ้าผมยกมือขึ้น แต่เหมือนว่ายัยแคทลินก็หันควักจากหน้าห้องมาเกิบหลังห้องที่นานากะนั่งอยู่ส่งสายตายังกับจะกินเลือดกินเนื้อใส่
แต่พี่สาวก็ไม่ได้แยแสอะไรแล้วขานชื่อต่อๆไป
"คิซากิ มาซูมิจัง"
ไม่มีเสียงตอบกลับมาจากสายที่เรียกหา มีก็เพียงแต่มือของร่างที่ฟุบหลับผมสีน้ำเงินอมม่วงยาว ที่ยกมือขึ้นรับการขานชื่อนั้นไป
"อ๋อ...สงสัยต้องใช้ไม้แข็งสินะ"
พี่สาวทำหน้าไร้เดียงสาลุยทางเดินเข้ามาหายัยนั้นที่นั่งอยู่แถวหลังสุดกลางห้องที่ยังหลับไม่สนโลกอยู่อย่างนั้น พร้อมแสยะยิ้มอย่างมีอะไรนัยๆ
"นั้นก็คงต้องปลุกสักหน่อยแล้วสินะ"
"ชิบหายแล้ว..." สมองผมขึ้นคำนั้นในหัวทันทีพร้อมพนมมือทั้ง2ข้างหลับตารีบสวดส่งเธอทันทีไม่ให้ทรมานไปมากกว่านี้เพราะว่าต่จากนี้มันยิ่งกว่านรกซะอีก
"หนึ่ง~ สอง..."
หญิงวัย20กลางๆจับแขนที่เอาฟุบโต๊ะของยัยนั้นออกจนสะดุ้งตื่นขึ้นมาเหงื่อไหล่พลักๆแต่มันก็ซ้ายไปแล้ว เพราะขาของรองเท้าพี่สาวมันอยู่ที่กลางหลังของเธอเรียบร้อย
"ดะ...ดะ...เดี๋ยวค่ะ! "
"สาม~!...เซโนะ!"
แกร็ก! เสียงดังหน้าสยดสยองที่ดังมาพร้อมเสียงร้อง "อ๊าาาาาาาาาาาาาาาก~!!" ที่ยิ่งกว่าเจอวิญญาณตายโหงเป็นๆ ทำเอาผมที่หลับตาสวดอยู่นี้ถกับขวัญผวาทุกๆครั้ง ที่พี่สาวจะก่อเหตุสลดแบบนี้
"ปีศาจชัดๆ..." ทุกๆคนร้องเสียงสลดออกมาพร้อมกันอย่างไม่ได้นัดหมาย ซึ่งระหว่างการทารุณกรรมนักเรียนอยู่นั้นพี่ฮิมะก็ใช้อัตลักษณ์ควบคุมกระดาษใบรายชื่อนักเรียนให้ลอยเข้ามาใกล้ๆเธอแล้วอ่านชื่อนักเรียนต่อโดยไม่สนใจว่าคนที่โดนทรมาณจะเป็นยังไง
"เอ็มเบอร์ โซลาน่าจัง"
"...ค่ะ..."
ผู้หญิงผมน้ำตาลสั้นที่มีแผลอยู่ที่หูถึงหางตาด้านซ้ายพูดเสียงเบาๆแล้วพยายามไม่มองหน้าอาจารย์หญิงสุดโหดคนนั้น และก็ตามด้วย
"โทโดโรกิ โชโอรุจัง"
"คะ...ค่ะ!"
โชโอรุตัวสั่นขานรับไปกับหน้าสลดๆของเธอไปพร้อมๆกับการเช็ครายชื่อนักเรียนหญิงทั้งหมดที่ครบแล้ว
"ผู้หญิง12คน? เยอะกว่าปีก่อนๆอีกนะเนี่ย ถ้านั้นฝั่งผู้ชายก็...อ่ะ! ชิคุ!"
"ครับ!...พี่ฮิมะ!"
ผมตอบกลับขณะข่มตาหลีกหน้าพี่สาวที่คาดว่าน่าจะแสยะยิ้มหน้าตายังกับยักษ์ก็เป็นไปได้
"หึ ๆ พี่สาวเหมือนยักษ์ขนาดนั้นเลยเรอะจ๊ะชิคุ"
"แมร่งอ่านใจได้นิหว่า!" ผมอุทานในใจเสียงดังซึ่งพี่สาวก็รับรู้เลยว่าออกมาเสียงอ่อนโยน
"ตายจริง ตายจริง ชิคุน้อยของพี่ลืมไปเลยงั้นเรอะว่าพี่น่ะทำได้ทุกอย่างนะ"
"เรื่องนั้นรู้อยู่แล้วเฟ้ย! " อีกครั้งที่เสียงในใจผมที่พี่สาวนั้นได้ยิน แต่เธอก็ไม่สนใจแล้วได้ปล่อยตัวยัยขี้เซาคนนั้นให้เป็นอิสระ แต่ก็ฟุบลงไปช็อคน้ำลายฟูปากตาเหลือกหมดสภาพอย่างช่วยไม่ได้
บรรยากาศจองการฆาตกรรมดำเนินไปจนกระทั้ง...
"Hero to~! I 'm a hero to~...My harth is set~!!"
เสียงร้องเพลงสดใสออกแนวเป็นผู้หญิงร้อง ดังมาตั้งแต่หน้าห้องและเข้ามาในห้องเห็นเป็นร่างผอมสมส่วนในชุดนักเรียนUAชาย ผมสีเงินท่าทางจะเป็นติสนิดๆ
"and I won't back down~... ครับ! โคเอริมะ เรย์โตะครับ! ทุกๆคน! มาส่องประกายด้วยกันเถอะน่ะ!"
เสียงผู้ชายสดใสเพิ่มเอนเนอร์จี้และความตื่นเต้นให้กับเพื่อนร่วมห้องในทางบวกมากยิ่งขึ้น ทำเอาลืมเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อกี้ไป พร้อมรอยยิ้มและเสียงหัวเราะของหลายๆคน "ฮะ ๆ ๆ ๆ..."
ถึงหมอนั้นจะดูบ้าแต่ก็ขอบใจแล้วกันที่ช่วยได้เยอะขนาดนี้น่ะ
"โห้! มาพอดีเลยนะเรย์โตะคุง "
พี่สาวเช็คชื่อยิ้มรับคนนิสัยคาดว่าน่าจะใกล้ๆกับเธอ
"ครับ อื้ม...อาจารย์ฮิมิยะ?"
หมอนั้นไล่ดูสัดส่วนอะไรต่างๆรวมถึงหน้าตอของพี่สาวที่ยิ้มให้อย่างปกติ ก่อนจะพยักหน้า
"อื้ม ๆ ให้เรียกแบบนั่นก็ได้นะ งั้นไปนั่งอยู่ที่ตรงกลางแถวหน้าสุดที่ว่างอยู่นะ"
"รับทราบ!"
หลังจากทำความเคารพโคเอริมะก็ เข้าประจำที่นั่งของตัวเอง ปั้นหน้าปั้นตายิ้มอารมณ์ดีกับเสียงหัวเราะ "คิก ๆ"ให้กับเพื่อนในแถวหน้าของเขา ทั้งคนในเสื้อกันหนาวสีแดงหัวขาวทรงเห็ดแซกกลาง กับชายหัวขาวผิวสีแทน ที่ทั้ง2คนก็ดูเหมือนจะเป็น2คนนั้นที่ไม่สะท้านอะไรกับเหตุการณ์ดัดหลังสุดสยองนั้น
"ฮายาซากิ ฮายาเตะคุง โคยาชิ ซาคุยะคุง"
""ครับ"'
2คนที่อยู่แถวหน้ายกมือขานรับขึ้นมา ให้อาจารย์ผมทองเปิดหน้าผากได้เช็คชื่อ
"ดีล่ะ! อิโชโด โคสุมะคุง"
"..."
ผู้ชายหัวส้มยาวหย้าม้าฮิเมะคัตกะลาครอบ ยกมือขึ้นแต่ก็ไม่ตอบอะไรทางทำพูดเว้นแต่ส่งสายตาเรียบๆสีมอสให้กับอาจารย์ประจำชั้นไป
"น่าเสียดายจังเลยน๋า...นั้น! อากิระ ฟูโดะคุง!"
"ครับ"
หมอนั้นเท่าที่ผมจำได้ก็คือคนที่บ้าคลั่งที่เข้าไปโจมตีกลางดงหุ่นแบบไม่คิดหน้าคิดหลังนิ แต่ทำไหมถึงดูเรียบๆคล้ายๆอิสึกะได้ละ
"เลย์ คราเนลคุง"
"ครับ!"
หมอนั้นที่คาดว่าน่าจะเป็นคนหื่นตามที่ยัยตัวเล็กคนนั้นพูด ยกมือพร้อมอาการเกรงเล็กน้อย แต่ยังไงก็ชั่งเพราะว่า
"เอ๋...แซนส์คุง?"
"ครับ!!"
หมอนั้นที่ทอดรักกับแฟนสาวตัวเองตอนเช้า ลุกยกมือขึ้นสุดเสียง พร้อมหน้ายิ้มแบบเดียวกับพี่สาวผมที่ก็ยิ้มกลับเช็คชื่อสุดท้ายไป
"เยี่ยม! จากนี้พวกเธอทั้งหมด20คนคือฮีโร่ในอนาคต ฉะนจะเคี้ยวพวกเธอเบาๆเพราะนั้น ไปที่สนามกรีฑากันในชุดพละด้วยนะ!"
"ครับ!" "ค่ะ!" ทุกคนลุกขึ้นตอบแล้วจากนั้นพวกเราทุกๆคนก็ได้เร่งฝีเท้าออกจากห้องลงไปโดยหารู้ไหมว่ารอยยิ้มแสยะของสาววัย20กลางๆนั้นมันซ้อนอันตรายบางอย่างไว้
"พี่สาวขอโทษน่ะ เดี๋ยวพี่สาวคนนี้จะเอ็นดูทุกๆคนอย่างเท่าเทียมกันเอง...ฮิ ๆ ๆ"
____________________________________________________
ห้องAได้พี่สาวโหดมาประจำชั้นรับรองว่าเละแน่ๆ ชื่อไหมครับว่าน้องฮิมะ...ไม่สิ..พี่ฮิมะเราเนี่ยโกงสุดในเรื่องแล้วนะครับ ตัวละครOCจะมาจากภพไหนพลังไหนก็ตบได้หมด เหตุผลก็รู้ๆกันอยู่ เพราะอัตลักษณ์เธอไม่สามารถถูกยกเลิกได้นั่นเอง อีกอย่างที่ผมอยากบ่นแต่ก็บ่นไปในมุมของชิคุโระแล้ว
หัวขาวเยอะ! จิบหาย! ตาแดงก็เยอะHearๆ! อันนี้ผมแค่เอาฮาน่ะไม่ดราม่ากันเนอะ
ยังไงก็คอมเมนต์ติชมมาได้นะครับ หรือจะเป็นเรื่องอื่นก็ได้วันนี้ลาไปก่อนสวัสดีครับ!
ความคิดเห็น