คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #14 : ตอนที่5 :ดึงมาลงนรก(Himiya x Kanzaki)
(ระดับน้ำตาลสูงมากกับตอนนี้)
"เพราะนั้นนายถึงมาหาฉันที่บ้านเลยอย่างนั้น? ทาเครุ"
ญาติชายผมทองลูบหัวลูกสาวและลูกชายของเขาพลางตอบผมตอนนี้ที่นังจับเข่าจริงจังสุดๆ
"ตอบฉันมาสิ จิคุ! ทุกเรื่องที่นายปิดไว้มาจนถึงตอนนี้! ฉันต้องการรู้ทุกอย่างนะ!"
"อย่าเสียงดังนักสิ พวกเด็กๆก็กลัวนายหรอก"
มือขวาและซ้ายที่วางบนหัวของลูกสาวที่นั่งข้างๆ กับลูกชายที่นอนอยู่บนตัก ความเป็นพ่อคนแสดงแววตาที่แสนอ่อนโยนขึ้นมา
"ที่ฉันไปบอกฟลูเพลส์ ให้เล่าเรื่องของสายเลือดพวกเราก็เพราะว่าให้นายรู้จุดยืนของตัวเองในตอนนี้ไงล่ะ... ว่าพวกเราน่ะมีพลังที่รอการตื่นอย่างสมบูรณ์อยู่ การที่ให้นายรู้เรื่องที่ปกปิดเอาไว้อาจจะเป็นหนึ่งในตัวกระตุ้นการตื่นของพลังของนาย"
เหตุผลที่พอสรุปมาว่า "เขาต้องการให้ผมเก่งขึ้น" เพียงแค่นั้นผมก็พอวางใจลงได้ แต่ว่า...
"..........."
อาการน้อยใจมันแสดงออกมาในรูปกางพองแก้มตุบป๋อง งอนพี่ชายที่สนิทกัน
"อะไรน่ะแบบนั้น...นายงอนฉันอยู่?"
"เปล่าสักหน่อย...เดี๋ยวขอกลับบ้านล่ะ!"
น้องชายคนนี้ลุกออกจากพื้นที่นั่ง หันหน้าชักกลับ แต่ยังแอบมองเหลือบๆมาที่พวกหลานๆอายุ5ขวบกับ2ขวบกำลังตัวดิ้นถูๆ ละเมอบนตักของพ่อพวกเขา
"...ป๊ะป๋า...น้าทาเครุ ด่าหนูอยู่น๊า~..."
เซย์นะ ลูกสาวจิคุกับพี่นานะ น้ำตาคลอละเม่อจับหน้าตักด้านซ้ายของพ่อเธออันที่เขาก็มือลูบๆผมของเด็กสาวจนท่าทางที่ฝืนกลั่นค่อยกลับมาดีเป็นลำดับจนผ่อนคลายไป
"...ปมจะ~...เป็นฮยี่โย้~..."
คุณหนูชายชินจิน้ำลายยืดข้างแก้มดูการแสดงแล้วคล้ายว่ากำลังละเมอว่าบินอยู่บนฟ้า
หลานสาวกับหลานชายที่อายุห่างกัน10ปีและ13ปี ที่น่าเอ็นดูเป็นสมบัติเกินค่าใดๆที่จะวัดของเขา ผู้เป็นฮีโร่อันดับ1
ผมก็เบาใจที่ท่าทางเคร่งเครียดของญาติวัย27ใกล้28มีความสุขในเวลานี้ จนวางใจและทิฐิลง เดินออกจากห้องที่จะมีเวลาให้กับพ่อและลูกๆในบ้านหลังนี่เท่านั้น
ที่บ้านของผม พอกลับมาก็มีจดหมายวางที่โต๊ะทานอาหารในห้องนั่งเล่น ที่ถูกจานข้าวหน้าเนื้อย่างทับไว้อยู่
มือสีซีดลองหยิบออกมาเปิดดู ที่เขียนไว้นั้นคือลายมือของแม่ที่เขียนไว้ว่า "แม่กับพ่อถูกนัดไปเรียกประชุมเรื่องการโครงการฝึกสอนฮีโร่รุ่นเยาว์ของฮิรุฮะที่ต่างจังหวัด อาจจะกลับวันพรุ่งนี้นะ" ว่าตามนั้นคือผมต้องอยู่บ้านคนเดียวโดยที่หลีกจากน้องสาวสุดกวนได้แล้ว!
เยี่ยม! เสียงใจสั่งร่างกายให้เกรงหมัดขึ้น ยังไงก็ตาม ผมก็ขอทานข้าวก่อนดีกว่า เพราะมันก็ดึกแล้วจากนาฬิกาเข็มเรือนไม้ในบ้านที่ชี้เข็มยาวเลข 8 กับเข็มสั้นเลข 7 เรียกว่าจะ2ทุ่มแล้ว
จานอาหารที่ห่อพลาสติดไว้เกะออก อาหารยังคงความสดความร้อนไว้อย่างดี
"จะทานแล้วนะครับ!"
หลังจากทานอาหารเสร็จแล้วผมก็ได่มาแช่น้ำร้อนฟินๆที่บ่อส่วนตัว~... ไอน้ำอุ่นๆร้อนๆ กับผ้าขาวพับที่รองไว้บนหัว ช่วยคลายเหนื่อยคลายเมื่อในทั้งวัน ร่วมระบายเรื่องที่ค้างคาในหัวไปด้วย
"ฮ๊า~!!...มีความสุขจัง~..."
"ฮืม ฮือ ๆ~ ฮืม~ ฮือ! ฮือ ๆ"
หารู้ไม่ว่าทั้งหมดนั้นเหมือนเหตุซ้ำรอยเมื่อหลายเดือนก่อน
ขาหย่อนลงบนบ่อใกล้ๆไม่แยแสคนที่ลงมาแช่ที่สะดุ้งตัวลุกขึ้นจากบ่อที่แช่กับอาการปิดตาปิดหน้าที่แดงอยู่
"ไรเนี่ย! เธออีกแล้ว!?"
"พอดีติดต่อแม่ของนายมาแล้วว่าจะมาค้างน่ะ... ก็นะ ฉันยังไม่ได้ตัดใจซะหน่อย "
สาวผมเขียวกับดวงตาแสนไร้เดียงสาสีน้ำผึง แสดงความไร้ยางอายออกมาอย่างโจ่งแจ้งสายตาชายหนุ่มอย่างผม
"คันซากิ...ยัยโง่! ที่นี้มันบ้านฉันนะ!"
"อ่ะ! ฮุ ๆ...ทาเครุคุงคงยังไม่รู้สถานะตัวเองอยู่สินะ ว่าในสายตาของครอบครัวนายฉันเป็นแฟนสาวนายนะ แล้วอีกอย่าง..."
ตาเธอเลงมาที่กลางอกสีขาวเผือกของผม แล้วลุยน้ำเข้ามาใกล้ผมที่ถอยไปจนจนมุมของขอบสระ
แววตาที่อยากขะทำความต้องการบางอย่างของเธอส่งมือขวาขึ้นมาจับที่ข้อมือซ้ายของผมเข้า--!
ไอความร้อนปิดบังที่ด้านหลังของเธอ ไป...
ความร้อนที่หน้าปรี๊ดขึ้นในหลากอารมณ์ ที่แน่ๆคือความนุ่มนิ่มที่สัมผัสที่มือซ้ายนี้...
ใบหน้าพึ่งพอยั่วกามของเจ้าหล่อนเสี่ยวซ่านไปทั้งร่างที่มีแต่บาดแผล "อ๊อ~!...รู้สึกดีจัง~..."
ไม่ใช่แบบนี้! คำสั่งร้องมา มือซ้ายออกแรงสะบัดออกไปอย่างรุนแรง ส่งมือขวาที่โล่งอยู่ลอยกระแทกตบหน้าเจ้าหล่อนเข้าไป
"............!????"
สีหน้าที่เต็มด้วยความสับสนของสาวผมเขียวกับรอยแดงที่หน้าซ้ายเป็นรูปมือ ดวงตาสั่นเทาแถบกรีดร้อง
ด้วยความรู้สึกผิดหรืออย่างใด ผมกงที่ชิงชังเธอออกตัวไปจากห้องแช่น้ำอุ่น เคลื่อนประตูเลื่อนปิดเสียงดัง ปั้ง!
พอแต่งตัวชุดยูกาตะสีฟ้าก็นอนลงไปทันที ในคืนที่แสงจันทร์ที่อสนจะมืดมิด เนื่องด้วยเมฆที่บดบัง
ความเก็บกดต่างๆเผลอลงมือขั้นรุนแรงกับผู้หญิงไปจนได้ ความอับอายนี้ฝั่งลึกไปอีกนาน
สัมผัสที่มือขวาที่ได้ตบหน้าเธอยังแดงและด้านชาอยู่เลย จนต้องเกรงมือกำปิดแล้วหลอกตัวเองว่า "ฉันไม่เห็นต้องมารู้สึกผิดกับยัยนั้นสักหน่อย!"
ด้วยท่าที่นอนตะแคง ก็ได้ยินเสียงเคลื่อนตัวเข้ามาอย่างเร่งรีบ เข้ามานอนกอดจากทางด้านหลังพร้อมเสียงของเธอที่เปล่งออกมาอย่างสำนึกว่า "ขอโทษนะ~..."
ไร้การตอบใดๆจากผมมีแต่ตัวที่หันตะแคงกลับข้างมาเจอเธอที่ใต้ผ้าห่มเดียวกันผืนนี้ก่อนจะพูดตอนที่เริ่มเห็นขอบตามีน้ำตาอยู่
"แค่นั้นเอง?"
คำเก็บอารมณ์เคืองย้อนถาม...
ความลังเลของสาวน้อยที่น่าจะมีเรื่องเลวร้ายมาก่อน ถูกตัดสินโดยร่างเธอที่เข้ามาซบอก
"ฉันน่ะเคยถูกผู้ชายรุมโทรมมาก่อน~..."
"...!"
เพียงแค่ประโยคนั้น...
ไม่รู้ทำไหมที่ได้ยินคำทั้งน้ำตาแบบนั้น ถึงได้อยู่สึกเครียดขึ้นมาขนาดนี้มาก่อน มันเป็นความโกรธที่ยากจะบรรยายออกมาได้ และไม่มีที่ลงให้ด้วย
"ฉันน่ะ!...ชินกับมัน~...ทั้งบุหรี่ ยา...ทุกอย่าง... ฉันน่ะชินกับมันทั้งนั้น... และพอได้มาอยู่แบบคนปกติ... ฉันน่ะ...ฉัน~..."
ขาที่ยื่นออกมานอกผ้าห่มเก็บเข้าไปที่ดังเดิม ผมที่ยืนอยู่ที่หน้าประตู ที่แววตาเริ่มมีความใจอ่อนขึ้น ถึงจะพอเดาได้อยู่แล้วว่าเธอเจอเรื่องแบบนั้นมา แต่ก็ไม่คิดว่าจะหนักเช่นนี้
" ก็เลยทิ้งศักดิ์ศรีอย่างนั้น?"
"ฉันไม่แคร์มันหรอก~... ขอแค่... ขอแค่ให้ฉันได้เติมเต็มพวกนี้... ฉันจะหนีออกมากี่ครั้งก็ได้! เพราะฉันมันใช้ชีวิตแบบคนธรรมดาไม่ได้แล้วนิ...--?"
เธอชงักไปกับน้ำตาที่ค่อยๆเริ่มหยุดไหล่ นั้นเพราะว่ามือซ้ายข้างที่เคยสัมผัสต้องเธอวางอยู่บนหัวของเธอที่เข้าซบกลางอกของผม
สีหน้าที่แสนนิ่งนี้ก็ได้พูดประโยคนึงออกมา...
"ยัยโง่...หล่อนน่ะก็แค่ต้องการเพื่อนเองนิ หัดรักษาแผลนั้นแล้วโตขึ้นได้แล้ว ยัยเด็กขี้แย"
เป็นคำด่าที่ไม่ได้ให้ความรู้สึกพังลง กลับกันคำคำนั้นเธอรับรู้ที่เธอจะสื่อออกมา
"ทาเครุคุง~..."
"ถ้าเธอยังจะกลับไปที่สวรรค์อันแสนโสมมนั้นอยู่ ... ฉันคนนี่นี่แหละจะดึงเธอมาลงนรกซะ"
มือขวาที่เคยใช้ตบหน้าช่วยโอบกอดเธอที่หลงทางไปแล้วหนนึง สิ่งที่เธอต้องการ ผมรับรู้ผ่านสะสารทมิฬที่ได้สัมผัสมาที่มือของผมแล้ว
"ช่วยนอนกอดฉันแบบนี้ที..." นั้นคือความอ่านในอดีตก่อนที่ความเหนื่อยหน่ายทางใจจัพาเธอหลับขณะที่หน้าผากของเธอชนกับหน้าอกของผมอยู่
ด้วยเลือดยากูซ่าคำสัจคือที่สุดและผมก็ขอสัญญาไว้ว่า...
"คันซากิ มินาสึกิ...ถ้ามีอันตรายใดๆมาเข้าใกล้... ฉันจะเป็นโล่ให้เธอเอง"
และแล้วผมก็หลับตามเธอโดยที่ไม่ยอมที่จะปล่อยเธอหลุดออกมาเด็ดขาด
ด้วยสัญญาปากเปล่าตอนกำลังละเม่ออยู่นี่...
มันจะต้องทำให้ได้...
(หวานช่ำกันจริง~!! แต่ขอย้ำว่าชิคุยังไม่ได้รักเธอแบบเชิงชายหนุ่มหญิงสาวนะ แค่ในฐานะ "เพื่อน"สาวคนแรกที่UA ตอนหน้าก็จะมีOCบางคนมาเป็น "พี่เลี้ยงเด็ก" ให้กับลูกๆของจิคุกันนะ! รับรองป่วนและฮาแน่)
ความคิดเห็น