คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : ตอนที่5 :ได้เวลาคาบค่าย1อาทิตย์
นี่ก็เข้าอาทิตย์ที่5ของการเปิดภาคเรียนเป็นที่เรียบร้อย เรื่องเพื่อนในโรงเรียนเองก็มีคุย ๆ กันไปบ้างแม้จะไม่ได้เริ่มสนิทกันดีเท่าที่ควรเพราะไอ้ฉัน ฮิมิยะ เคย์ วันแรกก็เล่นซัดทุกคนนอนหมอบกระแตตุ๋ยกันไปทุกคนอย่างเท่าเทียมละนะ
ด้วยความที่ว่าฉันกับฮิรูมิเป็นฮิมิยะเหมือนกัน ทุกคนในห้องเลยลงความเห็นว่าจะเรียกฉันด้วยชื่อท้าย เพื่อกันความสับสนไป
"เคย์แกลงมาจากโต๊ะเดี๋ยวนี้นะโว้ยมันเสียมารยาท!"
อาจารย์ประจำชั้นว่ามาก็ช่วยไม่ได้ที่ทางฉันจะต้อง ย้ายก้นไปสัมผัสที่เก้าอี้แบบคนปกติ
ซึ่งในปัจจุบันตอนนี้ทุกคนรู้วิธีรับมือกับฉันแล้วว่าต้องทำยังไงกันแน่
นั้นคือการเตือนเวลาฉันทำอะไรเสียมารยาทแหละ พอดีฉันค่อนข้างถูกใจคนที่รับมือความเอาแต่ใจ แบบลืมตัวของฉันได้อยู่
แล้วหลังจากที่มานั่งตรงกลางห้องได้แล้ว อาจารย์อย่างอาซาเนะก็เริ่มโฮมรูมทั้งคิ้วที่กระตุกดุแบบนั้น
"เอาเถอะ พวกเธอทุกคนอาทิตย์หน้าเราจะไปเข้าค่ายกันที่เกาะส่วนตัวของUA ขอให้พวกเธอเตรียมข้าวของที่จำเป็นสำหรับใช้อยู่ที่นั้นในอาทิตย์นึงด้วย ในที่นี้มีใครอยากถามรายละเอียดเพิ่มเติมรึเปล่า?"
ในที่นี้มือนึงจากผู้หญิงที่ชื่อว่า "เซ็นติ เซินโจ" เป็นเชื่อจีนคนเดียวในห้อง และเธอก็ยังเป็นยัย "ลิงกัง" ที่ผมไม่ค่อยถูกชะตาด้วยนัก
"แล้วชุดว่ายน้ำต้องเตรียมด้วยสินะค่ะ!"
"แล้วแต่เธอเลยเรื่องนั้น แต่ว่า ที่จะไปไม่ใช่แค่พวกเธอหรอก พวกปี2เองก็จะไปด้วย เป็นเหมือนกับการจับสลากหาคู่ซ้อมหรือก็คือ งานพี่ดูแลน้องแหละ"
อย่างนี่นี้เอง จะได้เจอพวก "ชินจิ" นั้นสินะ
ตอนนี้ฉันเริ่มให้ความสนใจขึ้นมาแล้ว พอ ๆ กับพวกผู้ชายในห้องที่เหมือนว่าทุกคนจะได้รับการต้อนรับเข้าโรงเรียนจากพวกปี2ห้องAก็มีไฟขึ้นมาเหมือนกัน
ที่บ้านเวลาช่วงเย็น
"โอ๊ะมีช่องว่างนะ!"
นิ้วโป้งขวาที่คอนโทรนเกมขวามือ เลื่อนดันขึ้นเต็มพิกัด ในจอแสงภาพเองเสียงและแสงสีกระพริบดังกระหึ่มขึ้นแรง ต่อหน้าของน้องชายหนึ่งในแฝดที่ผมหน้าม้าสีเขียวปิดครึ่งหน้า ซันซาจิ ก็ทิ้งตัวไปด้านหลังคาเสื่อคาฝูกที่นอนประจำของเขาทันที
"ง้า~...! แพ้เคย์จังอีกแล้ว..."
"น่า ๆ อย่าโวยวายเอาตอนนี้สิ เดี๋ยวแก้มือเอาคืนพี่อยู่แล้วนิเนอะ?"
ฉันวางเครื่องเกมลงพาน้องชายที่เล่นเกมด้วยกัน ขึ้นขี่หลังของตัวเองพาเดินไปอาบน้ำด้วยกัน ซึ่งระหว่างทางเดินระเบียงด้านนอกที่ฟ้าเป็นยามกลางคืนนั้น น้อง ๆ แฝดฝั่งแม่บรินด์ฮิลด์ทั้ง4คน รูเบล อารัม คาริส และก็ แอนนา
4แฝดที่เหมือนว่ากำลังนั่งย่อง ๆ อยู่ที่หน้าหินกรวดก้อนกลมที่สวนหลังบ้านดูจะเล่นสนุกกันอยู่เลย
พี่ชายคนโตอย่างฉันก็ อมยิ้มอยู่เบา ๆ แต่นี่ก็ดึกอยู่พอตัวแล้วเพราะงั้น
“รีบอาบน้ำได้แล้วน๊า~!!”
ตอนเวลาดึกหลังอาบน้ำ…
เหมือนประตูนรกเปิดให้เป็นสวนเล่นของเหล่าปีศาจตัวน้อยทั้ง8คนในชุดนอนแบบญี่ปุ่นสีฟ้าสำหรับผู้ชาย และสีชมพูสำหรับผู้หญิงรวมฉันที่ชอบใส่เพราะมันสบายกว่า
สงครามปาหมอนใส่ยับกันตั้งแต่เริ่มเข้าห้อง เสียงเจี๋ยมเจี้ยมจากเด็กเล็กโฮ่เสียงสงครามกันยกใหญ่ ในห้องนอน เล่นซะลูกหลงหมอนใบนึงลอยตบเข้ากลางหน้าฉันซะเต็ม ๆ
“นี่ก็3ทุ่มได้แล้วนอนซะเถอะนะครับ…”
หลังเสียงนั้นกับมือที่จับเอาหมอนลงมามองที่ที่เป็นสงครามของเด็ก ตอนนี้กลับถูกจัดเก็บเป็นปกติให้แล้ว พร้อมทุกคนที่นอนประจำที่ตัวเองหันดวงตากลม ๆ หลายสีหรือสีคล้ายกันมาทางพี่สาวผมยาวสีขาวย้อมคนนี้ให้
พอเช็คว่าไม่มีอะไรนั้นก็เบาใจอดหัวเราะในหลอดลมเบา ๆ
"คราบ~! ทุกคนเข้านอนกันได้แล้วนะ"
ฉัน พี่ชายคนโตของบ้านหลังนี้ที่มีน้อง ๆ ทั้ง8คนกำลังนอนประจำฟูกราคาแพงของแต่ละคนขายเสียง "ครับ" "ค่ะ" กันอย่างพร้อมตาตามความเป็นเด็กใกล้ขึ้นมัทธยมของพวกเขา
มือที่รอที่จะดึงโคมไฟก็ดระตุกลงปิดไฟในห้องนั้นลงไป พร้อมแทรกตัวเข้าไปนอนกับพวกเด็กแฝด4 2คู่น้องชายน้องสาวของผมที่แสนนุ่มฟูพวกเขาด้วยกันตามความเป็นพี่เป็นน้องกัน
อาทิตย์ทัดมา…
แดดจ๋าจากแสงตะวัน เสียงนกนาร้องหลงฟ้า หาดทรายสีอ่อนขาวงามสะกดดวงตาโทนเหลือง2สีคู่นี้ ที่เอามือจับเอวที่สวมกางเกงลิงมาตัวนึงสบาย ๆ ให้ลมได้พัดใส่ร่างกายนี้ไป
เส้นผมที่ปลิวไสวไหล่หลังที่เนื้อนวลรักษาตัวดีเช่นนี้ หลายสายตามองตรงมาด้วยความช็อคว่า “ผู้หญิงเปื่อยบน!!! เอ้ย! เคย์นิหว่า!?” แล้วเสียงใจเต้นรัว ๆ ถี่ ๆ
พอ ๆ นั้นก็มีคนแนวหน้าผมดำยาว หน้าความสวยได้ครึ่งนึงของฉันเอง (หมั่นหน้าเกินไปนะเคย์จัง) โซโรนาจิก็เข้ามาพร้อมพวกผู้ชายคนอื่น ๆ ในห้องทีเหลือที่มีทั้งดับเบิลชิโรซาเมะ และก็ ยามิมูระ
และไม่นานนักเองสิ่งชูใจก็มา เมื่อเสียงของผู้หญิงที่ไล่มา2เสียง
"เดี๋ยวสิค่ะคุณโฮชิโนะ!...หยุดดันฉันได้แล้วค่ะ!"
"น่า ๆ เก็บของดีไว้กับตังก็ออกนำหน้า พวกเราสาว ๆ ห้องAไปก่อนซะสิจ๊ะ!"
"อ้าย!"
ความสงสัยพาให้สายตาหันไปมอง
สีดำชุดว่ายน้ำที่ปิดเล็กน้อย สัดส่อนบนนั้นเรียกว่าต่ำกว่ามาตรฐาน แต่ส่วนต้นขาที่พยายามแนบเก็บเอาไว้ล้นทะลัก ให้รู้ว่ามันเย้ายวนขนาดไหนเมื่อ เจ้าหญิงผมหน้าม้าฮิเมะคัตสีดำม้วนปลายผมด้านขวา เลื่อนสายตาขึ้นมายังพวกเพื่อน ๆ ชายของห้อง
"...ขอโทษที่เสียงดังค่ะ..."
ชายมากมายในห้องสะส่วนใหญ่ใจเต้นกับเสน่ห์ที่ไม่เกี่ยวกับใบหน้าของเธอ
หากแต่ว่าอีกคนที่แฝงอยู่ด้านหลังนั้นเค้นเสียงจากเงามืดขึ้นมา
"พวกแกทุกตัวจ้องน้องสาวฉันทำมะแสงไรฟระ...!?"
"...!!" ทุกรายนั้นสตั้นค่อย ๆ เลื่อนหน้ามาด้านหลัง เมื่อไหร่ไม่รู้ แต่ฉันรู้เลยกอดอกเคานิ้วทั้งหลับตา
"มาแล้วเหรอปี2"
เรือนผมสีทองคำทรงหน้าม้าโค้งเหลม ดวงตาสีเทานัยน้ำตาลและสีเขียวอมฟ้าคนละข้าง ที่รวมจ้องดุใส่อย่างหึงหวง ทั้ง ๆ ที่ตัวเองมีแฟนอยู่แล้วแท้ ๆ ก็พาฉันอดบ่นไม่ได้เลย
"ให้ตายสิ...ไอ้นายซิสค่อนปล่อมมาแล้ว........... ชินจิ"
ความคิดเห็น