ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    Fic(My hero academia / Boku no hero academia x oc)(MHA)(BNHA) ผู้ทรนง ฮิมิยะ เคย์

    ลำดับตอนที่ #1 : เคย์จังและครอบครัว

    • อัปเดตล่าสุด 26 เม.ย. 67


    โลกของผู้มีอัตลักษณ์ พลังพิเศษที่ได้มาแต่กำเนิด 

    พลังนี้อยู่ร่วมโลกเรามาแล้วจะรวม200ปี ผ่านยุคการถูกปฏิเสธจากมนุษย์ดั่งเดิมที่จะสูญพันธุ์ไปจากโลก หรือยุคมืดที่อิธิพลของพวกชั่วใช้พลังสนองนีทตัวเอง 

    และใช่... ผ่านยุคแห่ง "สันติภาพ" จุดรุ่งเรืองที่สุดของการปรากฏตัวของ "ออลไมท์" นับจากปีนี้คงเป็นเรื่องราวเกิบ80ปีก่อน สานต่อถึงยุคของ "เดกุ" สันติภาพก็ยืนนานเท่านาน

    และบัดนี้คือยุคสมัยที่ฮีโร่สัญลักษณ์แห่งสันติภาพคนนั้นได้ปลดตัวลงไปเมื่อ20ปีก่อน และการขึ้นมาแทนตำแหน่งของฮีโร่รุ่นพ่อของฉัน ที่เป็นผู้สืบทอดสายตรงจากเดกุผู้นั้น

    แต่ถ้าจะพูดให้ถูกตอนนี้เป็นยุคของ "เดโวเอจ" ฮีโร่พลังประกายแสงดำ คือญาติอายุมากกว่าพ่อของฉันจะถูกกว่า และเขาคนนั้นก็คือผู้ยืนค้ำให้ความยุติธรรมมาตลอดช่วง20ปีมานี้คงได้ต้องปลดระวางกันละมั้ง?

    ที่เพ้อได้ขนาดนี้มีอยู่อย่างนึง นั้นเพราะจอทีวีกลางมหานคร ช่องข่าวรายการสัมภาษณ์ได้เชิญเขา ชายผู้เป็นสัญลักษณ์แห่งความหวังของปวงประชา และความกลัวของวิลเลิน

    "คุณเดโวเอจครับ ถ้าเกิดคุณมีแผนงานที่จะเกษียรคิดว่าคุณจะทำอะไรต่อไปครับ?"

    "ก็คิดว่า จะได้พักเครื่องยาว นั่งเลี้ยงหลานอยู่บ้านน่ะครับ"

    ชายวัยกลางหน้าหนุ่มหนุ่นแน่นดูหล่อเข้ม ผมสีทองชุดโทนขาวเป็นบอร์ดี้สูทเกราะอกหนังสีดำระยิบระยับ นั้นคือเดโวเอจฮีโร่แห่งยุค เขามีความอารีแสดงผ่านรอยยิ้มที่ไม่ขายตรง

    "แต่น่าเสียดายนะครับที่หากว่าคุณต้องปลดเกษียรไป คิดว่าคงเกิดเรื่องวุ่นวายไม่น้อยเลย"

    "โอ๊ะ ไม่นะครับ พวกลูกศิษย์ผมหรือฮีโร่หน้าใหม่ที่ผมฝึกสอนมีฝีมือที่จะสานต่อแบบเดียวที่ผมทำได้อยู่แล้วครับ ขนาดตอนที่คุณเดกุปลดเกษียรฝ่ายผมเองก็โดนตั้งแง่ไม่น้อยเหมือนกันครับ"

    "นี่คุณจะหมายถึง คาเงชิกสินะครับ?"

    "นั้นสินะ... ถ้าเป็นเขา ผมฝากโลกทั้งใบให้คงได้ครับ และเขาคงเหมาะกับผมมากกว่าเรื่องภาพลักษณ์ของฮีโร่ที่จะปกป้องทุกคนที่หลบด้านหลังเขาน่ะ"

    คุณลุง "ชิคุโระ" คิดถูกแล้ว เพราะพ่อผม"คาเงชิก" น่ะก็ทำได้เหมือนกัน

    คิดดื้อ ๆ เดินผ่านถนนทางข้ามพอดีกับสัญญาณไฟสีเขียวของคนเดิน 



    ฉันฮิมิยะ เคย์ เป็นผู้ชาย แค่ตอนนี้มาอยู่ในชุดใส่กระโปรงสั้นและถุงน่องสีดำเป็นจุดเด่น เพราะว่าเวลาใส่ของผู้ชายแล้วรู้สึกว่าไม่ถูกจริตเท่าไหร่

    นี่คือทางระหว่างการกับบ้านของฉัน  การเดินข้ามทางแล้วตรงแยกไปบล็อคทางซ้ายของตัวเมือง เดินลึกไปอีกหน่อยก็ถึง

    เป็นบ้านหลังใหญ่โตในกลางเมือง เด่นสง่าด้วยแสงสีส้มที่ตัดฟ้าในยามย่ำค่ำ

    และก็เสียงของ แม่...

    "เคย์จังสายันต์สวัสดิ์"

    "สายันสวัสดิ์ครับ แม่"

    แล้วก็ผู้หญิงที่เป็นผู้ให้กำเนิดอีกคน เป็นแม่อีกคนของผม

    "เคย์แม่ทำกับข้าวรอไว้นานมาก รีบทานก่อนมันจะเย็นกว่านี้ด้วย"

    "ครับ แม่"

    เรียงตามคนทักผมผู้หญิงวัย20ปลาย ๆ 2คน คนแรกเป็นผู้หญิงผมเขียวยาวดวงตาสีน้ำผึ้งชุดกันเปื้อนแบบแม่บ้านคนนึง ส่วนคนนึงก็ผมยาวสีดำปลายออกเหลืองในรูปของฮิเมะคัต ดวงตาสีเหลืองมะม่วงดอง ชุดสูทดำเหมือนว่าพึ่งกลับมาจากภารกิจส่วนตัวของเธอ

    ใช่ ฉันมีแม่2คนซึ่งพวกเธอเป็นคนเดียวกันจากร่างที่แยกมาจากแม่คนแรกของฉันซึ่งก็คือผู้หญิงผมเขียว คือ "มินาสึกิ" ส่วนฝั่งอีกคนนึงก็คือแม่คนที่2ที่ฉันมีเซลล์ของเธออยู่ในร่างด้วย ชื่อ "บรินด์ฮิลด์"

    และทั้งคู่ก็มีพวกน้อง ๆ ให้ผมด้วย

    """"เคย์จัง!"""" """"เคย์!""""

    เหมือนฝีเท้ามากมายจะทำบ้านหลังกว้างจะถล่ม น้องชายน้องสาวแฝด4คน ของแม่แต่ละคนของฉันเข้ากระโจนใส่อย่างเร็วทันตา เอาซะเกิบก้นถึงพื้นไปยังดีที่ได้ชั้นวางรองเท้ารองแขนไว้ก่อน

    "เคย์จังมีของฝากมาไหม!?"

    เริ่มจากน้องสาวแฝดที่โตที่สุด เธอมีสีผมสีเขียวเหมือนแม่มินาสึกิ แต่จะมัดทวินเทลที่ด้านหลังอายุก็5ขวบ ดวงตาสดใสสีน้ำผึ้ง เว้นแต่ผิวที่เป็นสีขาวจนซีดเผือก ชื่อเธอคือ "ฮิมิยะ อิจิรุ"

    "เคย์จังช่วยขัดหลังให้ที!"

    ส่วนอีกคนนึงก็รองลงมาจากเธอเป็นแฝดชาย สีผมและดวงตาเหมือนแม่แต่ผิวนั้นคือเสื้อเนื้อคนปกติ ผมเป็นทรงเม่นฟู ๆ คือ "ฮิมิยะ นิฮาระ"

    "มาแข่งเกมกับฉันหน่อยสิ!"

    เด็กผู้ชายผมหน้าม้าปิดครึ่งใบหน้า แฝดคนที่3 "ฮิมิยะ ซันซะจิ" เป็นน้องชายที่ฉันมักเล่นกับเขาบ่อยที่สุดในหมู่แฝด4คนนี่

    "เดี๋ยวลองมาชิมคุ๊กกี้ที่ฉันทำคู่กับแม่มินาสึกิด้วยนะ!"

    และลูกแฝดคนสุดท้ายของแม่มินาสึกิ เป็นผู้หญิงที่มีผมสีขาวซีดแต่ดวงตาสีน้ำผึ้งเหมือนแฝดของเธอผมบ็อบสั้นมีลูกปัดติดผมด้านขวา ท่าทางร่าเริงชื่อ "ฮิมิยะ โยสุริ"

    "ไว้ก่อนแล้วกันเดี๋ยวฉันขอตัวอาบน้ำก่อนนะ"

    "ไม่อ้าว!! เคย์ต้องเล่นกับพวกเราก่อน!"

    คำขาดเสียงดังมาจากท้างเท้าด้านหลังที่ผมถูกเกาะจนแน่น โดยฝีมือของเด็กผู้หญิงผมดำปลายเหลืองทรงผมลอน ดวงตาสีแดงเลือด น้องสาวแฝดคนพี่ของเหล่าลูกแฝดของแม่คนที่2ของผม อย่างแม่บรินด์ฮิลด์ ชื่อของเธอก็คือ "ฮิมิยะ รูเบล"

    "รูเบลพูดถูกแล้ว ถึงอย่างนั้นพวกเราต้องมาอาบน้ำที่ออนเซ็นพร้อมกัน!"

    เด็กผู้ชายผมเปิดหน้าผากเสยสีขาวดวงตาสีเหลืองมะม่วงดอง น้องชายแฝดคนที่2 "ฮิมิยะ อารัม"

    "ถ้าเคย์จังไม่ชวนเดี๋ยวจะร้องแล้วนะ~..."

    เสียงกระซิกเบา ๆ พาจะร้องไห้ แฝดชายที่รูปร่างเหมือนกับอารัมต่างแค่ทรงผมเป็น แบบทูบล็อค แฝดคนที่3 "ฮิมิยะ คาริส"

    "พวกพี่ ๆ...พอเถอะนะ เดี๋ยวเคย์เขาก็ไม่มีเวลาส่วนตัวพอดี..."

    และมาถึงคนสุดท้ายของบ้าน แฝดน้องผมหางม้ามัดรวบกับหนังยางดำ กลืนกับสีผมของเธอ กับ หน้าม้าที่ปรอย ๆ เส้นบาง ๆ ลงมา "ฮิมิยะ แอนนา"

    ทั้งหมดนั้นคือลูก ๆ ของบ้านนี้ที่รวมสถิติทั้งหมดคือ9คนนับฉันด้วย เรียกว่าโชคดีหรือว่าโชคร้ายดีที่ว่าพ่อของพวกเรามีลูกตั้ง9คน ถ้าเป็นครอบครัวปกติคงยากจะเลี้ยงดูไปแล้ว แต่ว่าพ่อของพวกเราเป็นฮีโร่อันดับ1ที่อเมริกาเลยไม่มีปัญหาอะไรนัก

    อย่างนั้นฉันก็วางมือเบา ๆ ลงบนหัวของทุกคนตามลำดับของเหล่าแฝด ๆ ทั้งหลายอย่างตอนนี้ฉันก็รู้ได้ว่า

    "ยังไม่ได้อาบน้ำกันสินะ ทุกคน"

    แค่นั้นมากพอที่ทุกคนจะรู้ทันทีว่าหมายความว่าอะไร ซึ่งนั้นก็ใช่ในเรื่องปกติของบ้านนี้

    แต่แม่บรินด์ฮิลด์จะตาเฉือนมองเหล่าเด็กลูกตามDNAอย่างแรกว่า

    "มากินข้าวก่อนซะทุกคนเลย"

    "ครับ" "ค่ะ" 9เสียงพี่น้องสานคำรับ ทำตามที่คนเป็นแม่สั่งก่อน แล้วหลังจากนั้นก็...


    ตูม!! 8คนโดดลงบนสระออนเซ็นอาบน้ำกันในบ่อน้ำร้อนออนเซ็นที่อยู่ที่หลังบ้านหลังนี้ ฉันที่ผโตพอก็ปล่อยเรือนร่างนี้ติดสระคล้ายเมื่อยอย่างสบายปล่อยให้เสียงฝืน ๆ ในจมูกคล้ายเสียงครางของผู้หญิง พ้นเสียงหน้าหวาดเสียวใจผ้ชายขึ้น

    "อ๊า~.... รู้สึก~...กำลังละลายอยู่~..."

    ตามที่พรรณะนาไปเส้นผมยาว ๆ กับหน้าสวย ๆ ที่แทบหน้าแดงจากไอร้อนของน้ำ เหล่าพี่น้องในบ่อในสระนี้สาดน้ำร้อนใส่กันอย่างเล่นสนุกตามภาษาเด็ก

    จบการแช่น้ำร้อนของการอาบน้ำก็เช็ดถูเรือนร่างที่ว่าถ้ามีเต้าคู่นี่ก็ผู้หญิงแล้ว

    ดวงตา2สีนี้ที่ได้มาจากแม่ทั้ง2ผ่อนคลายเหมือนเคลิ้มในบรรยากาศที่แสนจะธรรมดา

    แล้วภารกิจพิชิตน้อง ๆ ก็ไล่ตามเควส์ที่น้อง ๆ ขอร้องมาทั้งหมดทั้ง ชิมคุ๊กกี้ หรือว่า เล่นเกมแข่งกับน้องชาย

    ทั้งหมดเสร็จสิ้นแล้ว ฉันก็ทิ้งตัวลงไปในห้องนอนส่วนตัวอย่างอ่อนล้า

    "พ่อคงไม่กลับเร็ว ๆ นี่สินะ"

    นิสัยบ่นกับตัวเองพร้อมหยิบรูปถ่ายของครอบครัวที่ตอนนั้นยังมีแค่ฉันอยู่เป็นลูกน้อยที่ตอนนั้น ผมนั้นเป็นดำเขียวสลับกันมาก่อน ซึ่งปัจจุบันนี้เป็นสีขาวจากการย้อมผมมา

    หลังจากที่ขอวางรูปไว้ที่เดิมบนหัวเตียงแล้ว

    ฉันก็หลับตาลงไป...

    และนี้คือ1ในพลังที่อัตลักษณ์ฉันทำได้

    คือการ "แยกร่าง" ระหว่างหลับไปกระทืบพวกคนเถื่อนรอบเมืองนี้ในฐานะฮีโร่ผิดกฏหมายไงล่ะ!





    (ใครที่มาตามที่หลังบอกไว้ก่อนว่านิยายนี้มีภาคก่อนแต่ไม่ใช่เคย์ดำเนินเรื่อง และนี้คือภาคที่5ด้วย ตัวละครOGจากMy hero รวมถึงOCเรื่องผมในภาคแรกปัจจุบันอายุ 70++ปีกันแล้ว แต่ลูกหลานของพวกเขาบางคนยังมีบทต่อ ๆ ไปอยู่)



    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×