คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ฮิมิยะ เซย์นะ"เนื้อเรื่องปูในเหตุการณ์ในภาค3"
"ฮ้าย~...! เหนื่อยจังเลย..."
สวัสดีค่ะ ฉันเซย์นะค่ะ มาที่ฟิตเนสออกกำลังกายเล็ก ๆ น้อย ๆ ตามกิจวัตในวันหยุดเสาร์อาทิตย์
แล้วกำลังจะเดินไปเปลี่ยนชุดแล้วด้วย
แต่อยู่ ๆ ก็มีคนรู้จักคนนึงมาดักรอใกล้ ๆ กับเปลี่ยนเสื้อผ้าหญิง
"คุณเซย์นะคงเหนื่อยหน่อยสินะครับ"
"เก๋ย~...ตัวน่ารำคาญมาจนได้~..."
ถอนหายใจออกมายาว ๆ ย้อนมองตาขึ้นไป เห็นผู้ชายคนนั้น
"แหม่ ๆ คนสวยอย่างคุณเนี่ยดูแลตัวเองสม่ำเสมอเพื่อสายตาของผมตลอดเลยนะครับ~"
ผู้ชายผมดำหน้าม้าตาแดงกล่ำมีรอยสักที่ลามไปยังใต้คางนิดหน่อย อี ฮยองจุน เพื่อนร่วมชั้นปี2ของฉันเอง เขาทำสายตาดูคุกคามร่างกายของฉันจนต้องรีบเอามือไปปิดหันบิดด้านข้างหนีสายตานั้นไป
"เลิกตามตื้อฉันสักทีเถอะน่า! ตั้ง2ปียังไงมันก็เหมือนเดิมแหละ! อีกอย่างฉันไม่แคร์หรอกว่าตัวเองจะมีผู้ชายมาตามเกาะน่ะ!"
"อย่างนั้นก็เสียของแย่สิครับ... ทั้ง ๆ ที่แค่มาเป็นผู้หญิงของผมแล้ว ชีวิตคุณก็จะสุขสบายแล้วทั้งที"
"นี่ถามจริงเถอะ เห็นฉันเป็นยาจกบ้านไม่มีฐานะรึไงย่ะ!"
ยิ่งชวนหงุดหงิดคิ้วกระตุกในทุกที
คือบอกก่อนว่าพ่อของฉันน่ะคือฮีโร่ที่แข็งแกร่งที่สุดในโลก เป็นอันดับ1ในญี่ปุ่น ส่วนแม่ก็เป็นฮีโร่พลังธาตุผสม จนมีฉายาลือให้ลั่นว่า "เอเลเมนท์มาสเตอร์" เชียวด้วย
"คุณเป็นคนตรง ๆ แบบนี้บนเตียงพวกผมต้องปราบคุณด้วยความเจ็บปวดซะแล้วสิ"
"ไอ้หื่นกามบ้าผู้หญิงไปตายซะไป! "
แก้วโปรตีนสังเคราะห์โยนใส่หวังโดนหน้าของผู้ชายจอมคุกคาม แต่เขาก็สามารถจับมันไว้ได้พร้อมหัวเราะหน้ายิ้ม "ฮึ ๆ ๆ ๆ..."
ในห้องเปลี่ยนเสื้อผ้า...
หน้าจอโทรศัพท์เปิดสว่างไว้ แชทพิมพ์ตอบกับญาติที่อายุเท่ากันอย่าง สึกิฮะและโยรุนะ พวกเธอเป็นลูกสาวของพี่สาวพ่อของฉัน เป็นคู่แฝดคู่สุดท้องของป้าฮิมาริ
“เซย์นะจะมาที่คาเฟ่ไหม?” สึกิฮะ
“ก็ต้องมาอยู่แล่ล้วสิ! แต่จะเข้าช่วงบ่ายนะ”
“งั้นฉันกับสึกิฮะจะบอกผู้จัดการให้นะ” โยรุนะ
“ขอบใจนะโยรุนะ “
จบการแชทเท่านี้ ขณะที่ยังอยู่ในสภาพบราชิ้นเดียว อธิบายอย่างเร่งด่วนว่าฉันทำงานพิเศษเป็นเมดประจำคาเฟ่ที่ นานากะ…หมายถึงแม่แท้ ๆ ที่คลอดฉันมาเคยทำงานอยู่
แต่ให้ทำไงได้ล่ะก็คนไม่รู้จักนอกจากภาพในชุดเจ้าสาว กับคำบอกเล่าของคุณตาฮาจิเมะเขาเท่านั้นนิหน่า อีกอย่างแม่ของฉันก็มี ชื่อ ฮิมิยะ โชโอรุ พวกเราสนิทกันดีจนเรียกเธอว่า “หม่าม้า” ซะด้วยซ้ำ
เรื่องของนานากะยังไงก็ช่างมันไปเถอะ ปีหน้าน้องชายฉันก็จะได้ขึ้นปี1แล้วด้วย มั่วแต่ก้ม ๆ เงย ๆ เดี๋ยวพิธีที่เจอหน้าพวกน้อง ๆ ก็คงจะไม่ค่อยดีเท่าไหร่ถ้าออกมาพัง ๆ น่ะ
แล้วไหนจะต้องตอนนี้ที่ต้องมาหนักใจไอ้เจ้าแมงดาที่รออยู่หน้าประตูนั้นอีก! ชักจะบ้าตายกันเป็นใหญ่แล้ว!!
ชุดเสื้อแขนสั้นคอกลมสีเหลืองส้มชาเย็นมีเส้นสีขาวกลางอกวาดเป็นรูปของลูกหมาตัวเล็ก กางเกงยีนสั้นระดับเพียงหน้าตัก เท่านั้นยิ่งเครียดทันทีที่ต้องใส่มันเพื่อไปเจอผู้ชายชั้นต่ำแบบนั้น!
สุดท้ายแล้วก็ใส่มันจนได้แล้วเปิดประตูออกไปรับชะตากรรม
“เอ้า! ถ้ากล้ามองล่ะก็แม่โทรจับเข้ากรงซะหรอก!--???"
หน้าส่ายกลับอย่างไวเห็นว่าที่นี้มีแต่ "ผู้ชาย" ทั้ง ๆ ที่แต่กอนหน้านี้มีแต่ผู้หญิงแท้ ๆ มิหน่ำซ้ำยังมีผู้ชายผมขาวทรงอันเดอร์คัตตาสีฟ้าถามฉันขึ้นมา
"เธอมาที่นี้ตั้งแต่เมื่อไหร่? นี่มันฟิตเนสชายนะ"
"เอ๋...? แต่ที่นี้มันฟิตเนสหญิงนะค่ะ!....--?"
สายตาด้านขวาแกว่งไปอย่างไม่รู้ตัว ที่ตรงนั้นเอง... ก็พบกับเขา...
ผู้ชายผิวซีดเผือกขาวโผล่นกำลังยกน้ำหนักด้วยมอเดียวอยู่... กับดวงตาสีแดงเลือดนั้นก็...
"น้าทาเครุ...?"
"นี่เธอ...เป็นใครน่ะ?"
คำถามสงสัยในตัวพาดวงตาเบิกกว้างรู้ตื่นตะลึงอย่างรุนแรง เพราะพอมามองเพ่งดี ๆ แล้ว...
น้าทาเครุเด็กลง?
"หรือว่า เซย์นะ!?"
เหมือนว่าฝั่งนั้นก็ไม่อยากเชื่อสายตาตัวเองด้วย ทางนี้ก็ได้แค่มีข้อมูลหลั่งไหล่เข้าสมองรั่วๆ จนเกิดการแฮงค์เข้าจนควันออกหัว พอมองที่โทรศัพท์ก็พบว่า...
นี่ฉันย้อนอดีตมาเมื่อ12ปีก่อน?
ความคิดเห็น