~ร้อยเล่ห์ เสน่ห์ร้าย~

ลำดับตอนที่ #4 : Lesson...4...

“

“ ไม่ใช่อย่างนั้นหรอก…คนที่ไม่ชอบมี Sex เรื่อยเปื่อย แบบธีม น่ะ ไม่มีทางที่จะสนใจคนอื่นจริงจังหรอกนะ แล้วที่สำคัญ เขาไม่เคยรักใครนอกจากหนู หรอก พี่จา…”

“ มั่นใจเหลือเกินนะ ไม่กลัวว่าสักวัน ธีม จะหลุดหายไปหรอกเหรอ..” จา เปิดตู้เย็น แล้วหยิบน้ำเปล่าก่อนจะเทใส่แก้ว แล้วเดินมายื่นให้ อีฟ

“ ไม่ใช่ว่าไม่กลัวนะ แต่เขาเป็นคนให้คำมั่นสัญญากับ หนูเอง แล้วที่สำคัญ พี่จาก้อเลิกแต๊ะอั๋งได้แล้ว ไม่เข็ดซักทีนะ เดี๋ยวธีม ก็ชกอีกหรอก…” อีฟ พูดแล้วชายตามองมือที่กำลังโอบไหล่ ก่อนที่จาจะชักมือกลับแล้วพูดขึ้น

“ แหม…นิดเดียวเอง ไม่สึกหรอหรอกน่า…” จา พูดแล้วเดินไปนั่งข้างหน้าต่างอีกบาน ก่อนที่ อีฟจะเดินไปปิดคอม แล้วใส่เสื้อผ้า ก่อนจะเดินไปเก็บกล้องจากห้อง ธีม ก่อนจะเข้ามาเห็น จา นอนหลับคาหน้าต่างห้องหล่อน อีฟ เดินไปเปิดแอร์ ก่อนที่จะไปหยิบผ้าห่มมาคลุม แล้วหล่อน ก็เดินไปที่หน้าต่างบานเดิม เพื่อรอ ธีม…

ทางด้าน ธีม หลังจากขับรถไปเกือบถึงหอพัก เพลง แล้ว ธีมก็พูดขึ้น

“ เพลง เกิดอะไรขึ้น…”

“ ธีม…” เสียงสั่นเครือ ที่หลุดจากปากเพลง ทำให้ธีมมองอย่างสงสาร ถึงแม้เขาจะรู้อยู่เต็มอกว่ามันไม่ดีหรอกที่จะพาหล่อนไปเป็น นางเอกคลิป แบบนั้น แต่เขาก็จำเป็นต้องทำ ส่วนเพลงเอง ก็เสียใจเพราะคิดว่ายังไงธีม ก็คงรังเกียจหล่อนแล้ว เพลงจึงได้แต่ร้องไห้ ธีม ยื่นผ้าเช็ดหน้าให้ก่อนจะพูดขึ้น

“ ถึงหอแล้ว เพลงจะให้เราไปส่งที่ห้องไหม…”

“ ไม่ต้องหรอก เราไปเองได้ แล้วเจอกันวันหลังนะ…” เพลง คว้าผ้าเช็ดหน้า ก่อนจะเดินขึ้นไปโดยที่ไม่ยอมเหลียวหลังกลับมามองเลย เธอหวังเพียงว่า ผ้าเช็ดหน้าผืนนี้ที่เธอหยิบมาจากมือ ธีม จะทำให้ธีม ไม่โกรธเธอเท่านั้น เพราะเรื่องนี้เธอไม่กล้าบอก ธีม ว่าเธอมีอะไร กับอีกคน อย่างเต็มใจเสียด้วย

ส่วนทางธีม ที่เห็นเพลงเดินเข้าหอไป ก็รอเกือบ 10 นาทีก่อนที่จะขับรถกลับหอตัวเอง โดยที่เพลง ร้องไห้อยู่ที่ห้อง เธอมองลงมาจากระเบียงเห็นรถที่ขับออกไป เธอยิ่งสะเทือนใจจนกระทั่งเธอ ล้มตัวลงนอนบนเตียงก่อนที่จะคว้ายานอนหลับมากิน แล้วเธอก็ล้มลงบนเตียง

ธีม ขับรถเรื่อยๆ เธอรู้ว่านี่ไม่ใช่ครั้งแรก ที่เธอทำแบบนี้ เป็นครั้งที่ เท่าไหร่แล้วเธอก็จำไม่ได้ เธอ แวะจอดรถตรงข้างทาง ริมสระน้ำที่เธอมานั่งกับเพลง ก่อนที่จะพาเธอไปเจอเรื่องร้ายๆ ถ้าสักวัน เรื่องที่เกิดขึ้นนั้นเป็นเธอ หรือ อีฟ เธอจะทำใจได้ไหม คนที่ตัวเองรักจะต้องเป็นนางเอกคลิปแบบนั้น เธอจะทำใจอย่างไร และโดยฉับพลันกับสิ่งที่คิดในหัวใจ ธีม วิ่งไปที่รถ ก่อนจะกลับไปที่หอเพลง แล้วเดินไปเคาะประตูห้องเธอ ก่อนที่จะเปิดเข้าไป

“ ทำไมไม่ล็อกห้องล่ะนี่…” ธีม พึมพำออกมา ก่อนที่จะเห็นสภาพเพลง หลับพร้อมกับกระปุกยานอนหลับ และเม็ดยาที่กระจัดกระจายเต็มห้อง ทำให้เธอตกใจอย่างสุดๆ ก่อนที่จะเขย่าตัวเพลง

“ เพลง….เพลง….เพลง….ลุกขึ้นมาสิ…เพลง…” ธีม เขย่าตัว ก่อนที่จะอุ้ม ( ต้องเรียกว่าแบกถึงจะถูก..) เพลง ลงมาจากห้อง แล้วเรียกเพื่อนที่เจอกันพอดี

“ แป้ง…ช่วยเปิดประตูรถให้ที…” เพื่อนของ ธีม ที่หันมามอง ก็ตกใจ ก่อนจะวิ่งมาเปิดประตูรถ ธีม แล้วขอติดรถไปด้วย เพราะห่วงอาการเพลงเช่นกัน ก่อนที่ธีม จะ สตาร์ทรถแล้วขับไปที่โรงพยาบาล

“ เล่นแรงไปมั้ย คราวนี้น่ะ…” แป้ง ถามขึ้นมาหลังจากที่ขับถึงโรงพยาบาล และส่งตัวเพลง เข้าห้องฉุกเฉินเรียบร้อยแล้ว

“ ไม่รู้สิ คราวนี้แป้งไม่ได้ดูนี่นะ…” ธีม มองหน้าแป้ง ก่อนที่จะโทรหา อีฟ

“ อีฟ มาที่โรงพยาบาล ใกล้ๆ ม. ที่สุดน่ะ พี่จาอยู่ด้วยใช่ไหม…”

“ อ…อื้ม…เกิดไรขึ้นเหรอ…” อีฟ ถาม ก่อนที่เธอจะเปลี่ยนชุดเป็น เสื้อยืดกางเกงยีนส์ แล้วเดินไปปลุกจา ก่อนที่จาจะลืมตาขึ้นมอง แล้วอีฟ พูดขึ้น

“ ธีม บอกว่าให้ไปโรง

“ เกิดไรขึ้นล่ะ..” จาลุก แล้วเดินไปกินน้ำ ก่อนจะเดินมาหาอีฟ

“ เอ้อ ธีม เกิดไรขึ้นล่ะ…”

“ เพลงเข้าโรง

“ หวังว่า คงไม่เป็นไรมากนะ…”

“ ก็ได้แต่ ภาวนา…” แป้งนั่งลงตรงหน้าห้องฉุกเฉิน ก่อนที่ธีมจะนั่งตาม เพื่อรอฟังผล…

ทางด้าน อีฟ หลังจากที่ขับรถออกมาถึง โรง

“ ธีม แป้ง…” อีฟ มองหน้า ก่อนที่ธีมจะเล่ารายละเอียดให้ ทั้ง จาและก็ อีฟ ฟัง ก่อนที่ จา จะรู้สึกว่าตัวเองก็ทำรุนแรงไปจริงๆ ในครั้งนี้ จาพูดขึ้น

“ เอาเป็นว่า เดี๋ยวเรื่องนี้ พี่รับผิดชอบเอง…”

“ แต่ว่า…” ธีม ที่ขัดขึ้นก็ถูก อีฟ กระชากตัวมาแล้วพูดขึ้นเบาๆ

“ ครั้งนี้ โชคดีมากที่พี่จา เขายอมรับผิด แล้วทำไมนายจะต้องเอาตัวเข้าไปเสี่ยงด้วย หา…”

“ แต่นี่ เพื่อน เรานะ อีฟ…” ธีม มองหน้า ก่อนที่อีฟ จะอ่อนแรงลงแล้วพูดขึ้น

“ อ๊ะ…ขอโทษที…” ธีม มองหน้า อีฟ อย่างสงสัย ก่อนที่จะเอ่ยขึ้น

“ ครั้งนี้ พี่จาไม่ได้ผิดแค่คนเดียว ธีมเองก็มีส่วนร่วมด้วย ธีมไม่คิดว่าพี่จา จะไม่ใช้ยานอนหลับ แสดงว่าพี่จา คงรู้สึกชอบเพลงขึ้นมา ครั้งนี้ถือว่าร้ายแรงมาก ให้พี่จารับคนเดียวคงไม่ไหว…”

“ แล้วอีฟ ล่ะ…อีฟไม่ผิดเลยใช่ไหม…” อีฟ ทรุดนั่งลง แต่มือยังคงดึงชายเสื้อ ธีมไว้

“ อีฟ…เราไม่ได้บอกว่าอีฟไม่ผิดนะ แต่ความผิดของอีฟน่ะ มันเทียบไม่ได้หรอก ระหว่างเรากับพี่จา คนที่ผิดก็คือเรา เพราะเราแท้ๆ ที่ทำให้เพลงเป็นแบบนี้…”

“ แต่…” อีฟ ที่สวนขึ้น กลับถูก ธีม ก้มลงจูบ แล้วพูดขึ้น

“ ไม่ต้องพูดหรอกนะ คราวนี้ พี่จา ยอมรับแล้ว ธีมก็คงขอโทษเพลงเขาได้อย่างเดียว แล้วเราก็ทำอะไรไม่ได้ จนกว่าข่าวดี จะออกมาจากหน้าประตูนั้น…” ทุกคน มองไปทางประตูเป็นทางเดียว ก่อนที่หมอจะเดินออกมา แล้วกล่าวขึ้น

“ ขอโทษนะครับ ตอนนี้คนไข้ พ้นขีดอันตรายแล้ว ขอเชิญญาติของคนไข้ กรอกข้อมูลทางด้านนี้ด้วยครับ เชิญครับ…”

ทุกคนโล่งอก ธีม กำลังจะเดินตามหมอ ก็ถูก จา ดึงไว้ แล้ว จาก็พูดขึ้น

“ พี่รู้จัก เพลง มานานแล้ว ก่อนที่พี่จะขอร้องให้ ธีม ไปพามา พี่จะให้รายละเอียดเอง ธีมไปหาอีฟ เหอะ รายนั้นน่ะ เขาคอยนายกลับหอ ยังไม่นอนเลย…” จา พูด จบแล้วก็เดินไป ธีม หันไปมอง อีฟ แล้วเดินไปหาแป้ง ก่อนที่จะพูดขึ้น

“ แป้ง เดี๋ยวเราไปส่งนะ…”

“ เฮ้ย…ไม่ต้องหรอก เดี๋ยวเรากลับกะพี่จาดีกว่า นายน่ะ พาอีฟ กลับหอเหอะ…”

“ อื้ม…ขอบใจนะ…” ธีม พูดจบ แป้งก็เดินกึ่งวิ่ง ตามจาไป ก่อนที่ ธีมจะเดินเข้าไปหยุดยืนตรงหน้า อีฟ แล้วพูดขึ้น

“ กลับบ้านกันนะ…” ธีม ยื่นมือให้ อีฟ ก่อนที่น้ำตาน้อยๆ จะร่วงลงมาใส่มือ ธีม แล้วยื่นมือมาจับมือธีม แล้วเดินตามหลังไป

ทางด้านจา หลังจากที่ให้ข้อมูลเรียบร้อยแล้ว ก็จองห้องพิเศษไว้ ให้เพลง ก่อนที่ จะเดินเข้าไปหาเพลง จาก็เดินไปหาแป้งแล้วพูดขึ้น

“ อ่ะ กุญแจรถ…พรุ่งนี้เอามาให้ชั้นด้วยนะ..” แป้ง รับกุญแจ แล้วพูดขึ้น

“ ฝากเพลงด้วยนะ ยังไงครั้งนี้เธอก็ต้องทำให้เขา ลืมเรื่องร้ายๆ ให้ได้นะ ไถ่โทษไง..”

จาพยักหน้า ก่อนจะเดินเข้าไปหาเพลง แล้วเอามือลูบหัว ก่อนที่แป้ง จะปิดประตูให้แล้ว ออกไปที่รถของจา ก่อนจะขับกลับหอ

ส่วนทางธีม อีฟหยุดร้องไห้แล้วมองไปทางหน้าต่างข้างๆ ก่อนที่ธีมจะหยุดรถ ตรงที่ๆ เขาฉุกคิดถึงเพลง แล้วพูดกับอีฟ

“ อีฟ…ไม่เป็นไรใช่ไหม…” ธีม ยื่นมือไปแตะหน้า อีฟ ซึ่งอีฟ ก็ละสายตาจากข้างทางมาเป็นหน้าคนขับแทน ก่อนจะพูดขึ้น

“ เพลง จะให้อภัยพี่จามั้ย…” อีฟเอ่ยขึ้น

“ ให้สิ ต้องให้อยู่แล้ว เชื่อเหอะนะ…” ธีม เช็ดน้ำนาให้อีฟ ที่กำลังจะไหลออกมา

“ แล้ว ธีม ล่ะ จะทำไง เพลงเค้าชอบธีมไม่ใช่เหรอ…” อีฟ จ้องหน้า ก่อนที่ ธีมจะบรรจงก้มจูบเบาๆ แล้วถอนริมฝีปากออกมา ก่อนจะพูดขึ้น

ไง อีฟ หึงเขาล่ะสิ…” จาที่เปิดประตูห้องอีฟเข้ามา เห็นอีฟยืนมองรถ ธีม ที่วิ่งออกไป สภาพที่ นุ่งผ้าเช็ดตัวผืนเดียว ไม่บอกก็คงจะรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น อีฟ หันกลับมามองเจ้าของเสียง ก่อนตอบกลับ’บาล ด่วน…”’บาล รีบมาเหอะน่า รายละเอียดค่อยคุยกัน…” ธีม วางสาย ก่อนที่จะหันไปมองหน้าแป้ง แล้วพูดขึ้น’บาล แล้ว ก็วิ่งมาที่หน้าห้องฉุกเฉิน เพราะเธอเดาได้ว่า โทรมากระทันหันอย่างนั้น คงไม่ไปอยู่ห้องคนไข้ธรรมดาแน่ ก่อนที่จะเห็นแป้ง และธีมนั่งด้วยกัน

“

ธีม รักอีฟนะ รักมาตลอด แล้วก็ไม่เคยรักใครเท่านี้ อย่างเป็นห่วงไปเลยนะ ธีม ไม่ทำให้ทั้ง 2 ฝ่ายต้องลำบากใจเด็ดขาด เพราะที่จริง เรื่องทั้งหมด พี่จาเป็นคนขอร้องเราเอง…” ธีมยิ้มให้คนตรงหน้า ก่อนที่อีฟ จะยิ้ม แล้วธีม ก็ขับรถกลับหอ…..