ลำดับตอนที่ #9
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : chapter : 9
“เดี๋ยวเซ่ ! จะรีบไปตายที่ไหน”
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดด…..…ไอ้หยาบคาย พูดอย่างนี้กับผู้หญิงได้ไงย๊ะ
“ฉันจะไปไหนมันก็เรื่องของฉัน เอามือโสโครกของนายออกไปนะ”
“เป็นนางเอกแล้วหยิ่งเหรอ เอ๊ะ ! นางเองหรือเด็กเสริฟน้ำ”
“ถ้าคิดจะมายั่วโมโหฉันล่ะก็ เสียใจย่ะ ! วันนี้ฉันอารมณ์ดี ไม่สนใจกับเสียงเห่าหอนแถวนี้หรอก”
ฉันเดินหนีอีกครั้งแต่หมอนั่นก็ยังไม่วายจะดึงฉันไว้ก่อน
“จะรีบไปไหน ยังไม่หายคิดถึงเลยนะแม่นางเอก”
“แก!! แก! แกเลิกกับแฟนแกได้ไม่กี่วันก็มาป้อผู้หญิงอื่นเลยเหรอ ไอ้เลวเอ๊ย !!”
หมอนั่นดูจะอึ้งเล็กน้อยที่ฉันรู้ คงจะคิดมาตลอดล่ะสิว่าปิดบังฉันได้เสียใจฉันรู้หมดแล้วย่ะ ว่าแกมีแฟนแล้วตอนนี้แกก็เลิกกับแฟนแกแล้วด้วย
“อ้อ ! รู้แล้ว เธอก็เลยเจ็บปวดใช่มั้ยล่ะ ว่าแต่เธอไปรู้มาจากไหนเหรอบอกฉันได้มั้ย”
“ฉันรู้ก็แล้วกันย่ะ แล้วก็อย่ามาสำคัญตัวผิดว่าฉันเจ็บปวดนะเพราะฉันไม่ได้ชอบแกจำไว้”
“โกหก เธอชอบฉันมากและยังไม่ลืมฉันต่างหากล่ะ เธอเจ็บปวดเพราะเธอรู้ว่าฉันมีแฟนแล้ว แล้วก็เจ็บที่ฉันหลอกเธอ แต่ตอนนี้ฉันโปร่งแล้วนะ”
“โปร่งบ้าบอยังไงฉันก็ไม่ชอบแก ฉันบอกแล้วไงว่าฉันไม่เคยคิดจะชอบแกจำไว้”
“คนโกหก”
“เอ๊ะ ! พูดไม่รู้เรื่องเหรอ อย่ามายุ่งกับฉันนะไปไกลๆจากชีวิตฉันสักทีเถอะ”
“พูดเพราะๆ ให้มันสมกับหน้าตาน่ารักๆ ของเธอหน่อยสิ”
“ฉันไม่มีวันพูดดีๆกับแกหรอก ไอ้คนเลว ! อ้อ…..แล้วอย่ามาให้ฉันเห็นหน้าอีกนะ ฉันสาบานว่าถ้ามาอยู่ใกล้ๆ ฉันอีกล่ะก็ฉันจะชกหน้าแกแน่!!”
ฉันรีบวิ่งออกมาก่อนที่จะเก็บอารมณ์ไม่อยู่แล้วชกหน้ามันเข้าไปจริงๆ ผู้ชายอะไรเลวที่สุด ฉันเกลียดแกจริงๆ โจอี้ !! ไม่มีความสำนึกเลยสักนิด ฉันนึกว่าแกจะเศร้า แต่กลับมาทำหน้าระรื่นพูดจากวนบาทาใส่ฉัน มันไม่เสียใจเลยรึไง เป็นอย่างงี้ได้ไง มันเป็นอย่างนี้ไปได้ยังไง !! ฮึ่ม!
“โอ๊ย !!!!”
ให้ตายเซ่ ! ใครฟ่ะเดินไม่ดูตาม้าตาเรือมาชนฉันเนี่ย เจ็บชะมัดเลย อูยยยยยย….. ฉันค่อยๆเงยหน้าขึ้นทีละนิดๆ แล้วก็ต้องเงยหน้าขึ้นอีกนิด แล้วก็อีกนิด คนอะไรทำไมสูงจังไหนขอดูหน้าหน่อยเถอะ !! ยิ่งอารมณ์ไม่ดีอยู่ด้วย
“ซุ่มซ่าม”
อ้าว…..ด่ากันงี้ก็สวยเด้ะ ใครกันนะ ใครกัน อ๋อ….ที่แท้ก็อิตามาร์คนี่เอง โดดซ้อมไปตั้งแต่เช้าพึ่งกลับมาสินะ ฉันไม่ได้อยากจะทะเลาะกับนายหรอกนะยะ แต่วันนี้อารมณ์ไม่ดีขอด่าหน่อยเถอะ
“ใครซุ่มซ่ามกันแน่ คราวหลังจะเดินไปไหนดูด้วยนะคะคุณพระเอก ชนใครไปเรื่อยแล้วไม่ขอโทษแถมยังด่าอีกเนี่ยใช้ได้ที่ไหน”
มาร์คก้มหน้าลงมานิดหน่อย แล้วใช้สายตามองมาที่ฉันเหมือนจะพูดอะไรสักอย่าง
มาร์ค -ยัยเตี้ยเอ๊ย ! ทำไมฉันต้องขอโทษเธอด้วยฉันเดินของฉันดีๆ-
“ฉันก็ไม่อยากจะสร้างศัตรูนะถ้ายอมขอโทษฉัน ฉันก็จะยกโทษให้ นี่เห็นว่าเราต้องทำงานร่วมกันอยู่หรอกนะ ว่าไงล่ะ ? จะขอโทษฉันมั้ย เงียบทำไมล่ะคุณพี่”
มาร์ค -ไม่ !!! มีไรเปล่าวะ !-
“ตกลงจะไม่ขอโทษฉันใช่มั้ย ด้ายยย……ถ้านายไม่ใช่พี่ชายของเพื่อนฉัน ฉันจะกระโดดชกหน้านายสักที ยิ่งอยากฆ่าคนอยู่ด้วย วู้ !!! อารมณ์ไม่ดีเล้ย เจอแต่คนไม่สบอารมณ์ แบร่!!!”
ฉันแลบลิ้นใส่อิตามาร์คทีนึง แล้วเชิ่ดหน้าสะบัดหนีมาทันทีทำไมเจอแต่พวกกวนอารมณ์ทั้งนั้นเลยนะวันนี้ ลิซ ! เธออยู่ไหนเนี่ย พี่เธอน่ะทำฉันอารมณ์เสียนะ แถมยังอิตาโจอี้อีก อยากฆ่าคนก่อนอื่นจะฆ่านายโจอี้ที่มากวนโมโหฉันแต่เช้า แล้วคนต่อไปก็คืออิตามาร์คที่เดินชนฉันแล้วไม่ขอโทษทำให้ฉันอารมณ์เสีย แล้วฉันจะเอาเนื้อพวกแกไปโยนทิ้งทะเลเป็นอาหารปลา หึ หึ หึ!! ว่าแต่วันนี้ยังไม่เห็นลิซเลยนะไปอยู่ไหนของเค้าเนี่ย
-โรงละคร-
“อยู่ไหนนะโยริ เธออยู่ไหนเนี่ย”
“ลิซ ว่างอยู่เหรอ มาช่วยพวกเราหน่อยสิ”
“แฮะๆ ไม่ว่างค่ะเจียซิน กำลังตามหาโยริอยู่นะ คุณเวนดี้เค้าสั่งมา”
“ว่ามีแต่ใครเห็นโยริกับมาร์คบ้างมั้ย โยริ !! มาร์ค โยริ ! มาร์ค !! อยู่ไหนนะ”
“หนวกหูโว้ยย !! ใครมาตะโกนโหวกเหวกแถวนี้วะ อ้ะ…อ้าววว…..ยัยเป๋อ เธอนั่นเองไม่มีงานทำรึไงถึงได้มีเวลามาสร้างความรำคาญให้กับคนอื่น”
“กรี๊ดดด……นี่นายเรียกฉันว่ายัยเป๋อเหรอ ตาบ้า! เอาเถอะๆ ฉันไม่อยากลดตัวลงไปทะเลาะกับนายหรอก แล้วฉันไม่ได้มีหน้าที่อะไรให้ต้องมาเกี่ยวข้องกับที่นี่หรอกย่ะ แค่ฉันได้รับคำสั่งจากประธานนักเรียนฝั่งหญิงให้มาตามหา สึเคคาว่า โยริ กับ มาร์ค โช”
“ถ้าเจอก็รีบไปเซ่ ! อย่ามาเกะกะแถวนี้”
“ก็ฉันยังไม่เจอน่ะสิ ! ถ้าเจอก็ไปตั้งนานแล้วไม่อยากยืนอยู่แถวนี้มากนักหรอกเค้าบอกมาว่าแถวนี้สุนัขดุ”
อเล็กซ์ -นังนี่มันหมายความว่าไงวะ !!-
ลิซ -มองหน้าทำไม มีปัญหารึไงย๊ะ-
“มีเรื่องอะไรฝากฉันไว้ เดี๋ยวฉันจะบอกพวกนั้นให้”
“ไม่ ! ฉันจะต้องเจอโยริกับมาร์คด้วยตัวเอง”
อเล็กซ์ -เอ๊ะ ! ยัยนี่ เดี๋ยวก็ตบจูบซะนี่ !-
“บอกให้เอามานี่”
“ว๊าย ! นี่นาย ไร้มารยาทที่สุด เอาคืนมานะ”
“เดี๋ยวฉันเอาให้พวกนั้นเอง เธอกลับไปได้แล้ว”
“นี่นาย ! เอาคืนมานะ”
“จะไปดีๆ หรือต้องให้จูบลา หะ !”
“กรี๊ดดดดด…..อิตาบ้า หยาบคาย น่าเกลียดที่สุด”
“กรี๊ดอยู่ได้ ไปแล้วไม่ต้องกลับมาอีกนะเจ๊ ! โหยยย…..ใครจะไปจูบลงวะ คำก็วี๊ด สองคำก็ว๊าย เสีย Feeling เว้ย !”
…………………………………………..
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดด…..…ไอ้หยาบคาย พูดอย่างนี้กับผู้หญิงได้ไงย๊ะ
“ฉันจะไปไหนมันก็เรื่องของฉัน เอามือโสโครกของนายออกไปนะ”
“เป็นนางเอกแล้วหยิ่งเหรอ เอ๊ะ ! นางเองหรือเด็กเสริฟน้ำ”
“ถ้าคิดจะมายั่วโมโหฉันล่ะก็ เสียใจย่ะ ! วันนี้ฉันอารมณ์ดี ไม่สนใจกับเสียงเห่าหอนแถวนี้หรอก”
ฉันเดินหนีอีกครั้งแต่หมอนั่นก็ยังไม่วายจะดึงฉันไว้ก่อน
“จะรีบไปไหน ยังไม่หายคิดถึงเลยนะแม่นางเอก”
“แก!! แก! แกเลิกกับแฟนแกได้ไม่กี่วันก็มาป้อผู้หญิงอื่นเลยเหรอ ไอ้เลวเอ๊ย !!”
หมอนั่นดูจะอึ้งเล็กน้อยที่ฉันรู้ คงจะคิดมาตลอดล่ะสิว่าปิดบังฉันได้เสียใจฉันรู้หมดแล้วย่ะ ว่าแกมีแฟนแล้วตอนนี้แกก็เลิกกับแฟนแกแล้วด้วย
“อ้อ ! รู้แล้ว เธอก็เลยเจ็บปวดใช่มั้ยล่ะ ว่าแต่เธอไปรู้มาจากไหนเหรอบอกฉันได้มั้ย”
“ฉันรู้ก็แล้วกันย่ะ แล้วก็อย่ามาสำคัญตัวผิดว่าฉันเจ็บปวดนะเพราะฉันไม่ได้ชอบแกจำไว้”
“โกหก เธอชอบฉันมากและยังไม่ลืมฉันต่างหากล่ะ เธอเจ็บปวดเพราะเธอรู้ว่าฉันมีแฟนแล้ว แล้วก็เจ็บที่ฉันหลอกเธอ แต่ตอนนี้ฉันโปร่งแล้วนะ”
“โปร่งบ้าบอยังไงฉันก็ไม่ชอบแก ฉันบอกแล้วไงว่าฉันไม่เคยคิดจะชอบแกจำไว้”
“คนโกหก”
“เอ๊ะ ! พูดไม่รู้เรื่องเหรอ อย่ามายุ่งกับฉันนะไปไกลๆจากชีวิตฉันสักทีเถอะ”
“พูดเพราะๆ ให้มันสมกับหน้าตาน่ารักๆ ของเธอหน่อยสิ”
“ฉันไม่มีวันพูดดีๆกับแกหรอก ไอ้คนเลว ! อ้อ…..แล้วอย่ามาให้ฉันเห็นหน้าอีกนะ ฉันสาบานว่าถ้ามาอยู่ใกล้ๆ ฉันอีกล่ะก็ฉันจะชกหน้าแกแน่!!”
ฉันรีบวิ่งออกมาก่อนที่จะเก็บอารมณ์ไม่อยู่แล้วชกหน้ามันเข้าไปจริงๆ ผู้ชายอะไรเลวที่สุด ฉันเกลียดแกจริงๆ โจอี้ !! ไม่มีความสำนึกเลยสักนิด ฉันนึกว่าแกจะเศร้า แต่กลับมาทำหน้าระรื่นพูดจากวนบาทาใส่ฉัน มันไม่เสียใจเลยรึไง เป็นอย่างงี้ได้ไง มันเป็นอย่างนี้ไปได้ยังไง !! ฮึ่ม!
“โอ๊ย !!!!”
ให้ตายเซ่ ! ใครฟ่ะเดินไม่ดูตาม้าตาเรือมาชนฉันเนี่ย เจ็บชะมัดเลย อูยยยยยย….. ฉันค่อยๆเงยหน้าขึ้นทีละนิดๆ แล้วก็ต้องเงยหน้าขึ้นอีกนิด แล้วก็อีกนิด คนอะไรทำไมสูงจังไหนขอดูหน้าหน่อยเถอะ !! ยิ่งอารมณ์ไม่ดีอยู่ด้วย
“ซุ่มซ่าม”
อ้าว…..ด่ากันงี้ก็สวยเด้ะ ใครกันนะ ใครกัน อ๋อ….ที่แท้ก็อิตามาร์คนี่เอง โดดซ้อมไปตั้งแต่เช้าพึ่งกลับมาสินะ ฉันไม่ได้อยากจะทะเลาะกับนายหรอกนะยะ แต่วันนี้อารมณ์ไม่ดีขอด่าหน่อยเถอะ
“ใครซุ่มซ่ามกันแน่ คราวหลังจะเดินไปไหนดูด้วยนะคะคุณพระเอก ชนใครไปเรื่อยแล้วไม่ขอโทษแถมยังด่าอีกเนี่ยใช้ได้ที่ไหน”
มาร์คก้มหน้าลงมานิดหน่อย แล้วใช้สายตามองมาที่ฉันเหมือนจะพูดอะไรสักอย่าง
มาร์ค -ยัยเตี้ยเอ๊ย ! ทำไมฉันต้องขอโทษเธอด้วยฉันเดินของฉันดีๆ-
“ฉันก็ไม่อยากจะสร้างศัตรูนะถ้ายอมขอโทษฉัน ฉันก็จะยกโทษให้ นี่เห็นว่าเราต้องทำงานร่วมกันอยู่หรอกนะ ว่าไงล่ะ ? จะขอโทษฉันมั้ย เงียบทำไมล่ะคุณพี่”
มาร์ค -ไม่ !!! มีไรเปล่าวะ !-
“ตกลงจะไม่ขอโทษฉันใช่มั้ย ด้ายยย……ถ้านายไม่ใช่พี่ชายของเพื่อนฉัน ฉันจะกระโดดชกหน้านายสักที ยิ่งอยากฆ่าคนอยู่ด้วย วู้ !!! อารมณ์ไม่ดีเล้ย เจอแต่คนไม่สบอารมณ์ แบร่!!!”
ฉันแลบลิ้นใส่อิตามาร์คทีนึง แล้วเชิ่ดหน้าสะบัดหนีมาทันทีทำไมเจอแต่พวกกวนอารมณ์ทั้งนั้นเลยนะวันนี้ ลิซ ! เธออยู่ไหนเนี่ย พี่เธอน่ะทำฉันอารมณ์เสียนะ แถมยังอิตาโจอี้อีก อยากฆ่าคนก่อนอื่นจะฆ่านายโจอี้ที่มากวนโมโหฉันแต่เช้า แล้วคนต่อไปก็คืออิตามาร์คที่เดินชนฉันแล้วไม่ขอโทษทำให้ฉันอารมณ์เสีย แล้วฉันจะเอาเนื้อพวกแกไปโยนทิ้งทะเลเป็นอาหารปลา หึ หึ หึ!! ว่าแต่วันนี้ยังไม่เห็นลิซเลยนะไปอยู่ไหนของเค้าเนี่ย
-โรงละคร-
“อยู่ไหนนะโยริ เธออยู่ไหนเนี่ย”
“ลิซ ว่างอยู่เหรอ มาช่วยพวกเราหน่อยสิ”
“แฮะๆ ไม่ว่างค่ะเจียซิน กำลังตามหาโยริอยู่นะ คุณเวนดี้เค้าสั่งมา”
“ว่ามีแต่ใครเห็นโยริกับมาร์คบ้างมั้ย โยริ !! มาร์ค โยริ ! มาร์ค !! อยู่ไหนนะ”
“หนวกหูโว้ยย !! ใครมาตะโกนโหวกเหวกแถวนี้วะ อ้ะ…อ้าววว…..ยัยเป๋อ เธอนั่นเองไม่มีงานทำรึไงถึงได้มีเวลามาสร้างความรำคาญให้กับคนอื่น”
“กรี๊ดดด……นี่นายเรียกฉันว่ายัยเป๋อเหรอ ตาบ้า! เอาเถอะๆ ฉันไม่อยากลดตัวลงไปทะเลาะกับนายหรอก แล้วฉันไม่ได้มีหน้าที่อะไรให้ต้องมาเกี่ยวข้องกับที่นี่หรอกย่ะ แค่ฉันได้รับคำสั่งจากประธานนักเรียนฝั่งหญิงให้มาตามหา สึเคคาว่า โยริ กับ มาร์ค โช”
“ถ้าเจอก็รีบไปเซ่ ! อย่ามาเกะกะแถวนี้”
“ก็ฉันยังไม่เจอน่ะสิ ! ถ้าเจอก็ไปตั้งนานแล้วไม่อยากยืนอยู่แถวนี้มากนักหรอกเค้าบอกมาว่าแถวนี้สุนัขดุ”
อเล็กซ์ -นังนี่มันหมายความว่าไงวะ !!-
ลิซ -มองหน้าทำไม มีปัญหารึไงย๊ะ-
“มีเรื่องอะไรฝากฉันไว้ เดี๋ยวฉันจะบอกพวกนั้นให้”
“ไม่ ! ฉันจะต้องเจอโยริกับมาร์คด้วยตัวเอง”
อเล็กซ์ -เอ๊ะ ! ยัยนี่ เดี๋ยวก็ตบจูบซะนี่ !-
“บอกให้เอามานี่”
“ว๊าย ! นี่นาย ไร้มารยาทที่สุด เอาคืนมานะ”
“เดี๋ยวฉันเอาให้พวกนั้นเอง เธอกลับไปได้แล้ว”
“นี่นาย ! เอาคืนมานะ”
“จะไปดีๆ หรือต้องให้จูบลา หะ !”
“กรี๊ดดดดด…..อิตาบ้า หยาบคาย น่าเกลียดที่สุด”
“กรี๊ดอยู่ได้ ไปแล้วไม่ต้องกลับมาอีกนะเจ๊ ! โหยยย…..ใครจะไปจูบลงวะ คำก็วี๊ด สองคำก็ว๊าย เสีย Feeling เว้ย !”
…………………………………………..
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น