ลำดับตอนที่ #8
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : chapter : 8
“ลิซ ! ฉันจะฆ่าเธอ ยัยบ้า! เธอรู้มั้ยว่าเธอทำอะไรลงไป”
“ก็ฉันนึกอะไรไม่ออกแล้วนี่ แล้วฉันก็นึกถึงเธอขึ้นมา โธ่ ! โยริ ใครๆต้องอิจฉาเธอที่ได้เป็นนางเอกคู่กับมาร์ค มีผู้หญิงมากมายที่ยอมแม้ กระทั่งสละชีวิตเพื่อจะได้ใกล้ชิดมาร์คนะ”
“แต่ฉันไม่ใช่ผู้หญิงพวกนั้นพวกที่คลั่งพี่เธอนี่!! แถมหมอนั่นเหมือนไม่ชอบขี้หน้าฉันด้วย!! เข้าใจมั้ย!!!”
ตอนนี้ฉันควบคุมตัวเองไม่ได้ ฉันตวาดใส่ลิซเสียงดังลั่น
“เธอไม่พอใจเรื่องนี้หรือว่าเธอไม่พอใจเรื่องอื่นกันแน่”
“หมายความว่าไงลิซ”
“ฉันว่าเธอไม่ได้กลัวที่ต้องแสดงหรอกแต่เธอแคร์โจอี้มากกว่า เธอแคร์ที่โจอี้เห็นว่ามันเป็นเรื่องสนุก โจอี้นั่นแหละเป็นคนจุดชนวนให้เธอโกรธเป็นฟืนเป็นไฟแบบนี้ !!”
“………………………”
“ถ้าเรื่องแค่นี้เธอทำไม่ได้ ฉันก็ผิดหวังในตัวเธอมากเลยล่ะ ทั้งๆที่ฉันคิดว่าเธอออกจะเก่งในทุกๆเรื่องแท้ๆ”
ลิซออกไปจากห้องทันที ทิ้งให้ฉันอึ้งอยู่เล็กๆ ฉันยังไม่รู้ด้วยซ้ำว่าฉันอยู่ในความรู้สึกไหน แต่ลิซฉลาดถึงขนาดที่รู้ว่าฉันกำลังคิดอะไร สรุปว่าตอนนี้ฉันกับลิซก็ทะเลาะกันซะแล้วนะสิ -_- ฉันนั่งรอลิซทั้งคืนแต่ยัยนั่นก็ยังไม่กลับมาสักที ฉันตั้งใจว่าจะขอโทษลิซแล้วคุยกับลิซดีๆ เพราะดูเหมือนคนที่ผิดจะเป็นฉันนะที่ไม่พอใจแล้วไปตวาดใส่ลิซ แต่ว่าลิซยังไม่กลับมาเข้ามาเลยไปไหนของเค้าเนี่ย
ฉันเผลอหลับไปตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้แต่พอตื่นขึ้นมาฉันก็ไม่เห็นแม้แต่เงาของยัยลิซ ไปอยู่ไหนทำไมไม่กลับเข้ามานะ หรือว่า……ลิซ กำลังตกอยู่ในอันตราย !! ตายล่ะหว่า ! ลิซ !! รอฉันก่อนฉันจะไปช่วยเธอเดี๋ยวนี้!!
ปัง !!!!
“โอ๊ยยยยยยยย!!”
“อะไรอ่ะ !! อ้าว ลิซ ! ตายแล้ว ! เจ็บมั้ย ตายแล้วเธอนั่งอยู่ตรงนี้เหรอ ฉันขอโทษฉันไม่รู้”
“โอ๊ยยยย…….เจ็บจะตายอยู่แล้ว หัวฉัน…..ฮือออ…เจ็บ”
ฉันรีบร้อนจะออกจากห้อง โดยไม่รู้ว่าลิซนั่งอยู่หน้าประตูดังนั้นลิซจึงรับเคราะห์เข้าไปเต็มๆ แฮะๆ
“แล้วเธอมานั่งทำไมหน้าห้องล่ะ ทำไมไม่เข้ามาล่ะยัยบ้า”
“ก็ฉัน…….”
“ฉันนึกว่าเธอเป็นอะไรไปซะแล้ว”
“ฉันไม่กล้าเข้ามาในห้อง ไม่รู้จะพูดยังไงกับเธอดี พอฉันมาคิดดูอีกทีฉันไม่น่าไปพูดกับเธอแบบนั้นเลยทั้งๆที่ฉันเป็นคนผิดแท้ ฮืออ……ฉันขอโทษนะโยริ…..”
“ไม่เป็นไรหรอก ตายแล้วดูหัวเธอสิ เจ็บมากมั้ยเนี่ย”
ฉันจับที่ศรีษะของลิซพลางบีบนวดไปด้วย
“ฮืออออ…….”
“เธอเจ็บเหรอ ฉันขอโทษนะ ตายแล้ว ๆ มือหนักไปหน่อย ขอโทษๆ”
“ฉันขอโทษนะโยริ ฉันขอโทษ ฉะ..…ฉันทำให้เธอเดือดร้อน”
“เอาเถอะน่า ! ฉันก็ต้องขอโทษเธอเหมือนกันแหละที่ฉันไปตวาดใส่เธอแบบนั้น ไหนๆ มันก็เป็นแบบนี้แล้ว ฉันจะพยายามแล้วกัน”
“ฮือออ……โยริ เธอช่างแสนดีจริง เธอคือแม่พระของฉันเลยนะ ฮืออ……”
“หยุดร้องไห้ได้แล้วลิซ หยุดร้องไห้ได้แล้ว ฉันไม่ได้โกรธอะไรเธอสักหน่อย”
“ฮืออออ…….โยริ ฉันรักเธออออออ………”
สรุปว่าตอนนี้ฉันกับลิซก็เข้าใจกันแล้ว ยัยลิซกอดฉันแน่นจนจะใจไม่ออกอยู่แล้ว อ๊ายยยย…หายใจไม่ออก
“เฮ้ ! พวกเธอน่ะ อย่ามัวแต่กินเส่ะ ! ช่วยกันทำงานซะบ้าง”
ทุกคนก็ต้องเริ่มทำงานกันอย่างหนัก เหล่าหญิงสาวที่ก่อนหน้านี้เคยตื่นเต้นดีใจที่จะได้อยู่ใกล้นักเรียนฝั่งชายซะบ้าง แต่ทุกคนก็ต้องผิดหวังเพราะว่าผู้กำกับจากฝั่งชาย อเล็กซ์ ลี เป็นผู้กำกับที่โหดรายทารุณมาก อิตานี่โขกสับ ใช้งานทุกๆคนไม่ว่าหน้าไหน ไม่สนว่าเป็นผู้หญิงหรือผู้ชายมันเล่นจิกหัวใช้งานหมดทุกคน
“ใครเห็นมาร์คบ้าง ไอ้นี่มันใช้ไม่ได้จริงๆมันโดดซ้อมอีกแล้ว”
เป็นเรื่องน่าแปลกที่นักเรียนดีเด่นมีความรับผิดชอบอย่างมาร์คจะโดดซ้อม อเล็กซ์พูดว่าในเมื่อได้แต่ตัวพระเอกกับนางเอกก็ให้ฉันกับมาร์คซ้อมกับไปก่อนจนกว่าผลโหวตตัวละครอื่นๆ จะเสร็จ อย่าว่าแต่คนอย่างมาร์คที่โดดซ้อมเลยตอนนี้ฉันก็อยากจะหายไปจากตรงนี้เหมือนกัน คิดดูสิว่าพระเอกก็ต้องรับหน้าที่ระบายสีฉากอันเบ้อเร่อเพราะคนไม่พอ แถมนางเอกยังต้องเสริฟน้ำให้คนที่ไม่รู้จักไปทั่ว ไม่ทำก็ไม่ได้เพราะอิตาอเล็กซ์ขู่ว่าจะทำเรื่องส่งซิสเตอร์ว่าฝั่งหญิงไม่ให้ความร่วมมือ หน็อยแน่ะ !
“ไง อเล็กซ์ ช่วงนี้วุ่นเหรอ ไม่ได้เข้าทีมบ้างเลยนะแก”
เสียงนี้มันคุ้นหูฉันมาแต่ไกล ฉันรีบหันหลังก่อนที่อิตาโจอี้จะรู้ว่าฉันอยู่แถวนี้
“แหม ! เปรมเชียวนะแก ฉันหัวบานแล้วโว้ย !! งานก็หนักอย่างแบกภูเขา แล้วช่วงนี้แกออกไปทุกวันเลยเหรอวะโจอี้ ทำได้ไงฟ่ะ ! มาสเซอร์ไม่เคยจับได้”
“ฮ่าๆ เอาเป็นว่าแกยังไม่ได้เข้าทีม ฉันจะพักเรื่องนั้นไว้ก่อนรอจนกว่าแกจะเสร็จงานนี้ โอเคมะ”
“ฉันรู้ว่าที่แกยังไม่อยากออกไปร่อน เพราะแกพึ่งอกหักมาใช่มั้ยล่ะ ไอ้เด็กน้อย 1 อาทิตย์ที่ผ่านมาเสียน้ำตาไปกี่เขื่อนแล้วล่ะ”
“แกเคยตายตอน บ่ายๆมั้ยวะ”
“เฮ้ย ! ไอ้บ้านี่ ล้อเล่นทำเป็นเครียด น่า โอ่เอ้ๆ ฉันขอโทษก็ได้ เดี๋ยวฉันไปก่อนนะเว้ย ! ฉากยังไม่เสร็จ”
“ระวังฉากทับหัวแกตายนะเว้ย !”
“ปากเหรอ ไอ้ ห่ า”
บทสนทนาระหว่างอเล็กซ์จอมโหดกับโจอี้เมื่อกี้ฉันได้ยินมันตั้งแต่คำแรกจนถึงคำสุดท้าย ไม่ยักรู้ว่าประธานนักเรียนอย่างอเล็กซ์ก็อยู่ใน Death`X ของอิตาโจอี้ด้วย ทำเป็นมาเรียกให้มันดูดีว่า ทีม ชิ! ไอ้แก๊งกวนเมืองเอ๊ย ! แต่ก็สมน้ำหน้าที่มันอกหัก เป็นไงล่ะถูกเยนี่ที่แสนดีสลัดทิ้ง สมน้ำหน้า ว่ะฮะฮ่า
“ฮึ ฮึ !!”
“ไง ! แม่นางเอก”
ฉันสะดุ้งเฮือกเมื่อได้ยินเสียงของหมอนั่น ซึ่งฉันจำมันได้ดี
“ก็ฉันนึกอะไรไม่ออกแล้วนี่ แล้วฉันก็นึกถึงเธอขึ้นมา โธ่ ! โยริ ใครๆต้องอิจฉาเธอที่ได้เป็นนางเอกคู่กับมาร์ค มีผู้หญิงมากมายที่ยอมแม้ กระทั่งสละชีวิตเพื่อจะได้ใกล้ชิดมาร์คนะ”
“แต่ฉันไม่ใช่ผู้หญิงพวกนั้นพวกที่คลั่งพี่เธอนี่!! แถมหมอนั่นเหมือนไม่ชอบขี้หน้าฉันด้วย!! เข้าใจมั้ย!!!”
ตอนนี้ฉันควบคุมตัวเองไม่ได้ ฉันตวาดใส่ลิซเสียงดังลั่น
“เธอไม่พอใจเรื่องนี้หรือว่าเธอไม่พอใจเรื่องอื่นกันแน่”
“หมายความว่าไงลิซ”
“ฉันว่าเธอไม่ได้กลัวที่ต้องแสดงหรอกแต่เธอแคร์โจอี้มากกว่า เธอแคร์ที่โจอี้เห็นว่ามันเป็นเรื่องสนุก โจอี้นั่นแหละเป็นคนจุดชนวนให้เธอโกรธเป็นฟืนเป็นไฟแบบนี้ !!”
“………………………”
“ถ้าเรื่องแค่นี้เธอทำไม่ได้ ฉันก็ผิดหวังในตัวเธอมากเลยล่ะ ทั้งๆที่ฉันคิดว่าเธอออกจะเก่งในทุกๆเรื่องแท้ๆ”
ลิซออกไปจากห้องทันที ทิ้งให้ฉันอึ้งอยู่เล็กๆ ฉันยังไม่รู้ด้วยซ้ำว่าฉันอยู่ในความรู้สึกไหน แต่ลิซฉลาดถึงขนาดที่รู้ว่าฉันกำลังคิดอะไร สรุปว่าตอนนี้ฉันกับลิซก็ทะเลาะกันซะแล้วนะสิ -_- ฉันนั่งรอลิซทั้งคืนแต่ยัยนั่นก็ยังไม่กลับมาสักที ฉันตั้งใจว่าจะขอโทษลิซแล้วคุยกับลิซดีๆ เพราะดูเหมือนคนที่ผิดจะเป็นฉันนะที่ไม่พอใจแล้วไปตวาดใส่ลิซ แต่ว่าลิซยังไม่กลับมาเข้ามาเลยไปไหนของเค้าเนี่ย
ฉันเผลอหลับไปตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้แต่พอตื่นขึ้นมาฉันก็ไม่เห็นแม้แต่เงาของยัยลิซ ไปอยู่ไหนทำไมไม่กลับเข้ามานะ หรือว่า……ลิซ กำลังตกอยู่ในอันตราย !! ตายล่ะหว่า ! ลิซ !! รอฉันก่อนฉันจะไปช่วยเธอเดี๋ยวนี้!!
ปัง !!!!
“โอ๊ยยยยยยยย!!”
“อะไรอ่ะ !! อ้าว ลิซ ! ตายแล้ว ! เจ็บมั้ย ตายแล้วเธอนั่งอยู่ตรงนี้เหรอ ฉันขอโทษฉันไม่รู้”
“โอ๊ยยยย…….เจ็บจะตายอยู่แล้ว หัวฉัน…..ฮือออ…เจ็บ”
ฉันรีบร้อนจะออกจากห้อง โดยไม่รู้ว่าลิซนั่งอยู่หน้าประตูดังนั้นลิซจึงรับเคราะห์เข้าไปเต็มๆ แฮะๆ
“แล้วเธอมานั่งทำไมหน้าห้องล่ะ ทำไมไม่เข้ามาล่ะยัยบ้า”
“ก็ฉัน…….”
“ฉันนึกว่าเธอเป็นอะไรไปซะแล้ว”
“ฉันไม่กล้าเข้ามาในห้อง ไม่รู้จะพูดยังไงกับเธอดี พอฉันมาคิดดูอีกทีฉันไม่น่าไปพูดกับเธอแบบนั้นเลยทั้งๆที่ฉันเป็นคนผิดแท้ ฮืออ……ฉันขอโทษนะโยริ…..”
“ไม่เป็นไรหรอก ตายแล้วดูหัวเธอสิ เจ็บมากมั้ยเนี่ย”
ฉันจับที่ศรีษะของลิซพลางบีบนวดไปด้วย
“ฮืออออ…….”
“เธอเจ็บเหรอ ฉันขอโทษนะ ตายแล้ว ๆ มือหนักไปหน่อย ขอโทษๆ”
“ฉันขอโทษนะโยริ ฉันขอโทษ ฉะ..…ฉันทำให้เธอเดือดร้อน”
“เอาเถอะน่า ! ฉันก็ต้องขอโทษเธอเหมือนกันแหละที่ฉันไปตวาดใส่เธอแบบนั้น ไหนๆ มันก็เป็นแบบนี้แล้ว ฉันจะพยายามแล้วกัน”
“ฮือออ……โยริ เธอช่างแสนดีจริง เธอคือแม่พระของฉันเลยนะ ฮืออ……”
“หยุดร้องไห้ได้แล้วลิซ หยุดร้องไห้ได้แล้ว ฉันไม่ได้โกรธอะไรเธอสักหน่อย”
“ฮืออออ…….โยริ ฉันรักเธออออออ………”
สรุปว่าตอนนี้ฉันกับลิซก็เข้าใจกันแล้ว ยัยลิซกอดฉันแน่นจนจะใจไม่ออกอยู่แล้ว อ๊ายยยย…หายใจไม่ออก
“เฮ้ ! พวกเธอน่ะ อย่ามัวแต่กินเส่ะ ! ช่วยกันทำงานซะบ้าง”
ทุกคนก็ต้องเริ่มทำงานกันอย่างหนัก เหล่าหญิงสาวที่ก่อนหน้านี้เคยตื่นเต้นดีใจที่จะได้อยู่ใกล้นักเรียนฝั่งชายซะบ้าง แต่ทุกคนก็ต้องผิดหวังเพราะว่าผู้กำกับจากฝั่งชาย อเล็กซ์ ลี เป็นผู้กำกับที่โหดรายทารุณมาก อิตานี่โขกสับ ใช้งานทุกๆคนไม่ว่าหน้าไหน ไม่สนว่าเป็นผู้หญิงหรือผู้ชายมันเล่นจิกหัวใช้งานหมดทุกคน
“ใครเห็นมาร์คบ้าง ไอ้นี่มันใช้ไม่ได้จริงๆมันโดดซ้อมอีกแล้ว”
เป็นเรื่องน่าแปลกที่นักเรียนดีเด่นมีความรับผิดชอบอย่างมาร์คจะโดดซ้อม อเล็กซ์พูดว่าในเมื่อได้แต่ตัวพระเอกกับนางเอกก็ให้ฉันกับมาร์คซ้อมกับไปก่อนจนกว่าผลโหวตตัวละครอื่นๆ จะเสร็จ อย่าว่าแต่คนอย่างมาร์คที่โดดซ้อมเลยตอนนี้ฉันก็อยากจะหายไปจากตรงนี้เหมือนกัน คิดดูสิว่าพระเอกก็ต้องรับหน้าที่ระบายสีฉากอันเบ้อเร่อเพราะคนไม่พอ แถมนางเอกยังต้องเสริฟน้ำให้คนที่ไม่รู้จักไปทั่ว ไม่ทำก็ไม่ได้เพราะอิตาอเล็กซ์ขู่ว่าจะทำเรื่องส่งซิสเตอร์ว่าฝั่งหญิงไม่ให้ความร่วมมือ หน็อยแน่ะ !
“ไง อเล็กซ์ ช่วงนี้วุ่นเหรอ ไม่ได้เข้าทีมบ้างเลยนะแก”
เสียงนี้มันคุ้นหูฉันมาแต่ไกล ฉันรีบหันหลังก่อนที่อิตาโจอี้จะรู้ว่าฉันอยู่แถวนี้
“แหม ! เปรมเชียวนะแก ฉันหัวบานแล้วโว้ย !! งานก็หนักอย่างแบกภูเขา แล้วช่วงนี้แกออกไปทุกวันเลยเหรอวะโจอี้ ทำได้ไงฟ่ะ ! มาสเซอร์ไม่เคยจับได้”
“ฮ่าๆ เอาเป็นว่าแกยังไม่ได้เข้าทีม ฉันจะพักเรื่องนั้นไว้ก่อนรอจนกว่าแกจะเสร็จงานนี้ โอเคมะ”
“ฉันรู้ว่าที่แกยังไม่อยากออกไปร่อน เพราะแกพึ่งอกหักมาใช่มั้ยล่ะ ไอ้เด็กน้อย 1 อาทิตย์ที่ผ่านมาเสียน้ำตาไปกี่เขื่อนแล้วล่ะ”
“แกเคยตายตอน บ่ายๆมั้ยวะ”
“เฮ้ย ! ไอ้บ้านี่ ล้อเล่นทำเป็นเครียด น่า โอ่เอ้ๆ ฉันขอโทษก็ได้ เดี๋ยวฉันไปก่อนนะเว้ย ! ฉากยังไม่เสร็จ”
“ระวังฉากทับหัวแกตายนะเว้ย !”
“ปากเหรอ ไอ้ ห่ า”
บทสนทนาระหว่างอเล็กซ์จอมโหดกับโจอี้เมื่อกี้ฉันได้ยินมันตั้งแต่คำแรกจนถึงคำสุดท้าย ไม่ยักรู้ว่าประธานนักเรียนอย่างอเล็กซ์ก็อยู่ใน Death`X ของอิตาโจอี้ด้วย ทำเป็นมาเรียกให้มันดูดีว่า ทีม ชิ! ไอ้แก๊งกวนเมืองเอ๊ย ! แต่ก็สมน้ำหน้าที่มันอกหัก เป็นไงล่ะถูกเยนี่ที่แสนดีสลัดทิ้ง สมน้ำหน้า ว่ะฮะฮ่า
“ฮึ ฮึ !!”
“ไง ! แม่นางเอก”
ฉันสะดุ้งเฮือกเมื่อได้ยินเสียงของหมอนั่น ซึ่งฉันจำมันได้ดี
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น