ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : chapter : 2
“โยริ ! โยริ อ๋าา…….ทำไงดี โยริ เธอเป็นอะไรไป โยริ !!!!!”
“หะ….หา อ ะไรลิซ ทำไมเหรอ”
“ทำไมทำหน้าตาล่องลอยแบบนั้นล่ะ เธอเป็นอะไรเหรอ”
“เปล่านี่”
“เอ่อ…….โยริ เธอยังไม่ลืมเรื่องนั้น หรือว่าเธอมีเรื่องอื่นที่กำลังไม่สบายใจ”
ลิซท่าทางเป็นห่วงฉันมาก ฉันไม่อยากให้ลิซมากังวลไปกับฉันด้วยหรอก
“ไม่หรอกน่า ! ดูสิ ฉันออกจะสดชื่น เอางี้วันนี้เราไปเที่ยวกัน”
“จริงเหรอ เธอไม่เศร้าแล้วจริงๆเหรอ”
“โธ่ ! ยัยบ้า ฉันจะเอาเรื่องอะไรมาเศร้าล่ะ วันนี้เราไปเที่ยวกันโอเคมะ”
“แล้วถ้าซิสเตอร์รู้ล่ะ เธอไม่กลัวเหรอ วันนี้ไม่ใช่วันหยุดเสาร์-อาทิตย์นะ”
“ก็อย่าให้รู้สิ”
(^_-)(-_^)(^_-)(-_^)(^_-)(-_^)(^_-)(-_^)
“นี่ลิซ เร็วๆ หน่อยสิ เดี๋ยวรถก็ชนตายหรอก”
ลิซกำลังทำท่าป้ำๆเป๋อๆ ตอนกำลังข้ามถนนยัยคุณหนูนี่จริงๆเล้ยย….
“ก็รถมันเยอะนี่ ฉันก็เลยหยุดให้รถไปก่อน”
“จำไว้นะลิซ อย่าหยุดเดินกลางถนน จำไว้ขึ้นขึ้นใจ”
“ค่ะๆ แล้วนี่เราจะไปไหนกัน”
ฉันไม่ตอบอะไรเพียงแต่หันไปขยิบตาให้ลิซทีนึง
“โอ้ว ! พระเจ้า โยริ เธอเอาจริงเหรอ”
ลิซเอามือทั้งสองข้างจับแก้มตัวเองพร้อมทำตาโต
“ทำไมล่ะ หรือว่าเธอไม่อยากเข้า”
ฉันหยุดมองหน้าลิซที่ยังทำหน้าอึ้ง ทึ่ง เสียว ไม่หยุด
“พระเจ้าช่วย ! อยากสิ ตั้งแต่เกิดมายังไม่เคยมาไนท์คลับเลย ไปกันเถอะ\"
ตอนแรกฉันเป็นคนพาลิซมาแต่ตอนนี้เธอสลัดคราบคุณหนูออกจนหมดสิ้นจูงมือฉันเดินเข้าไนท์คลับหน้าตาเฉย
“คนเยอะจังเลยโยริ เสียงดังได้ใจมาก ตั้งแต่เกิดมาฉันก็พึ่งเคยเห็นอะไรตื่นเต้นๆก็ที่นี่แหละ”
“อย่าลืมนะลิซ เที่ยงคืนเราต้องกลับไม่งั้นถ้าเกิดไปเจอซิสเตอร์เข้าพวกเราเน่าแน่”
“โอเค เที่ยงคืนเราจะกลับ แต่โยริ เธอช่วยเก็บเรื่องนี้เป็นความลับอย่าบอกพี่ฉันเป็นอันขาดนะ”
“แค่พูดฉันยังไม่คิดจะพูดกับพี่เธอเลย แล้วฉันจะไปบอกพี่เธอได้ยังไง”
ลิซยิ้มกว้างพร้อมฮัมเพลงตาม ฉันกับลิซสั่งน้ำส้มคนละแก้ว เพราะพวกเราเป็นประเภทได้กลิ่นแอลกอฮอล์ก็ยังมึน ที่ไนท์คลับนี่มีแต่ผู้หญิงแต่งตัวเซ็กซี่เต็มไปหมดฉันมองดูชุดที่ตัวเองใส่ก็รู้สึกว่าเป็นยัยเฉิ่มยังไงไม่รู้
“ลิซ ฉันไปห้องน้ำก่อนนะ ไปด้วยกันมั้ย”
“ไม่ล่ะ เธอไปเถอะฉันอยู่คนเดียวได้”
ฉันปล่อยให้ลิซซึ่งกำลังทำท่าทาง happyสุดขีดนั่งฮัมเพลงต่อไปอย่างมีความสุขส่วนฉันก็เดินหาห้องน้ำอยู่นานจนเจอ ฉันมองหน้าตัวเองในกระจกแล้วพิจารณามันอยู่อย่างนั้นทำไมหน้าฉันมันจืดชืดแบบนี้ โอ้ว ! ไม่นะ ฉันไม่เคยพกเครื่องสำอางด้วย ช่างเถอะมีแต่คนที่เห็นความงามที่แท้จริงเท่านั้นแหละที่จะมองเห็นความสวยของฉัน เมื่อทำธุระเสร็จแล้วฉันก็ออกมาอย่างรวดเร็วโดยไม่ทันสังเกตุอะไรๆรอบตัว
ตุ้บ !!
“ว้าย ! ขอโทษค่ะ”
ฉันขอโทษไปตามสัญชาติญาณแต่พอฉันเงยหน้าขึ้นฉันก็ต้องพบกับคนที่ฉันไม่จะอยากเห็นแม้แต่ด้านหลังในชีวิต
“อ้าว !”
คำแรกที่หลุดจากปากเขามันชวนอยากให้ฉันชกเข้าที่หน้าหล่อๆ ของหมอนี่สักหมัดแต่ฉันก็เลือกที่จะไม่มีเรื่องดีกว่า จึงเดินเลี่ยงมา
“จะไม่ทักทายกันสักหน่อยรึไง โยริ”
โจอี้เดินมาขวางฉันไว้ก่อน ฉันไม่ได้อยากจะยุ่งกับนายเลยนะไปให้ไกลจากชีวิตฉันสักที
“หลีกไปซะก่อนที่ฉันจะโมโห !”
ฉันมองหน้าโจอี้ด้วยสายตาที่เกลียดชัง แล้วเดินกระแทกเท้าหนีไป โจอี้ยังคงเดินตามฉันอยู่
“เดี๋ยวสิ !”
ฉันเร่งฝีเท้าให้เร็วขึ้นก่อนที่หมอนั่นจะตามทัน และพระเจ้าก็เห็นใจฉัน
“Hi ! สุดหล่อ คิดถึงจังเลย”
แม่สาวหน้าตาน่ารักโผล่มาจากด้านหลังแล้วกอดเข้าที่เอวของโจอี้ ยี้ ! น่าเกลียด หน้าไม่อาย ฉันเข้าใจนะว่าโจอี้มันหล่อ บ้านมันรวย แต่มันน่ะเลวสุดขั้วเป็นไอ้ตัวที่ฉันเกลียดสุดชีวิต แถมมันยังเป็นหัวหน้าแก๊งค์ Death`X ที่ชอบซิ่งรถท้าตายเพราะนึกว่ามันเท่ห์ ชิ ! เกลียดชะมัด แต่ทำไมพวกผู้หญิงถึงได้หลงมันนักหนา
“ลิซ เรากลับกันเถอะ !”
“อ้าว! ทำไมล่ะ ยังไม่อยากกลับเลย”
ลิซดูท่าทางจะชอบที่นี่เข้าซะแล้วยังดื้อดึงจะอยู่ต่อ
“เอาล่ะครับ ได้เวลาที่ทุกคนรอคอยแล้ว พบกับ Black ได้เลย”
พอสิ้นเสียงของดีเจหนุ่ม สาวๆก็กรี๊ดกันสนั่น ว่าแต่ Black นี่มันอะไรเหรอ ??
“โยริ ดูสิ หน้าตาดีทั้งวงเลย”
ลิซทำตาลุกวาวขณะที่ Black กำลังบรรเลงเพลงสุดมันส์ Black อะไรนี่มันเป็นชื่อวงของไอ่หล่อพวกนี้ที่อยู่บนเวทีน่ะแหละ แล้วเมื่อไหร่มันจะร้องสักทีดีดกีตาร์รุนแรงซะ หนวกหูจริงๆ สักพักก็มีเสียงกรี๊ด เสียงแหลมบาดหูจากสาวๆ ดูเหมือนว่านักร้องนำของวงนี้มันจะปรากฎตัวต่อหน้าฝูงชนแล้วล่ะ สงสัยจะหล่อที่สุดเพราะฟังจากเสียงกรี๊ดของสาวๆแล้ว เกิด 80 เดซิเบลซะงั้น
“อืมม….ลิซ นักร้องนำหน้าตาคุ้นๆ นะ เธอว่ามะ”
ทุกคนออกอาการดิ้นกันสุดฤทธิ์ ดูแต่ละคนอย่างกะจิ้งจกโดนไม้เสียบ เต้นท่าบ้าบออะไรของมัน
“here we go หาา….เธอว่าไงนะ โยริ เอาใหม่อีกทีซิ”
ลิซกำลังตะโกนร้องเพลงไปกับวง Black อะไรนี่ด้วย
“ฉันบอกว่านักร้องนำหน้าตามันคุ้นๆ หน้าเหมือนพี่เธอยังไงไม่รู้”
เพลงจบพอดี เป็นโอกาสให้ลิซได้มองหน้านักร้องคนนั้นชัดๆ ตอนนี้หมอนั่นกำลังอยู่ในดงนารีอย่างหาทางออกไม่ได้ ลิซลากฉันเดินเข้าไปใกล้หมอนั่นมากขึ้น แต่ก็ยังไม่สามารถฝ่าวงล้อมของสาวๆตรงหน้า และในขณะนั้นสายของของฉันก็ไปปะทะกับหมอนั่นพอดีต่างฝ่ายต่างมองหน้ากันอย่างไม่แน่ใจ และฉันก็เริ่มรู้สึกถึงรังสีอำมหิตเมื่อมือของลิซเริ่มสั่นพร้อมกับลากฉันเดินหนี
“เอ่อ….ฉันว่าเรากลับกันเถอะ”
“อืม……ฉันก็ว่างั้นแหละ”
ฉันกับลิซจับมือกันแน่นในใจรู้แล้วล่ะว่าถ้าไม่รีบวิ่งล่ะก็ตายแน่ !! ดังนั้นเราสองคนจึงวิ่งด้วยความเร่งคงที่ออกมาอย่างไม่อายสายตาคนนับร้อยที่มองมาอย่างสงสัยว่า
-เกิดจะมาวิ่งหาพระแสงอะไรในนี้วะ !-
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น