ลำดับตอนที่ #11
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : chapter : 11
“ขนาดมองไกลๆ ยังหล่อเลย”
ลิซกำลังเหม่อมองออกไปนอกหน้าต่าง สายตาพุ่งตรงไปทางมาสเซอร์อีริคที่อยู่ฝั่งชาย
“พอได้แล้วลิซ จะมองอะไรนักหนา นี่จะบอกให้นะมาสเซอร์อีริคเนี่ยหล่อร้อยเมตร”
“บ้า ! ไม่จริงนะโยริ เฮ้อออ……ถ้าได้เรียนกับมาสเซอร์อีริคฉันต้องไม่เป็นอันเรียนแน่ๆเลย”
เพราะว่าพวกเรามีข้อห้ามระหว่างหญิง-ชาย ชายห้ามมาฝั่งหญิง หญิงห้ามไปฝั่งชาย ห้ามติดต่อคบค้าสมาคมกันโดยเด็ดขาด แต่ก็ไม่ใช่ว่าจะได้ผลทั้งหมดหรอกนะไอ้ข้อห้ามทั้งหลายน่ะ เพราะยังมีนักเรียนแอบกิ๊กกันเยอะแยะ อย่างลิซก็ไปฝั่งชายออกจะบ่อยเพราะต้องไปหามาร์ค
“หล่อร้อยเมตรจะบอกให้ นี่ ถ้าเธอเห็นหน้ามาสเซอร์ใกล้ๆ เธออาจจะเลิกคลั่งเลยก็ได้นะ”
“ทำไมเหรอโยริ”
ลิซถามด้วยน้ำเสียงที่สงสัยปนข้องใจบวกกับไม่เห็นด้วยเล็กน้อย
“ก็เค้าอาจจะมีสิวเต็มหน้า !! หรือไม่งั้นก็ มีแต่ฝ้าเต็มไปหมดเลย !! เธอยังจะชอบเค้าอีกเหรอ !!!”
“บ้า !! โยริ ! บ้าน่ะสิ ไม่มีทางหรอก อย่ามากล่าวหามาสเซอร์อีริคนะ”
แล้วลิซก็ได้แต่เหม่อมองออกไปทางฝั่งชายต่อไป และบทเรียนของวันนี้ก็ไม่ได้ซึมเข้าสู่สมองน้อยๆของฉันอีกแล้ว เพราะฉันมัวแต่คิดเรื่องๆหนึ่งอยู่ตั้งแต่เมื่อวานแล้วน่ะสิ จนหมดคาบนี้ฉันก็ยังไม่ได้คำตอบให้กับตัวเองเลยว่าฉันจะทำไงดี
“นี่ ลิซ ถ้ามีผู้ชายมาชวนเธอไปเที่ยวเธอจะไปมั้ย”
“หมายถึงเดทน่ะเหรอ”
“ไม่ๆ ไม่ถึงขนาดนั้น ไม่ใช่หรอกน่า จะเป็นงั้นได้ไงล่ะ ไม่ใช่ๆ ไม่ใช่จริงๆ ไม่ใช่นะลิซ ไม่ใช่จริงๆ”
“โยริๆ เป็นอะไร ฉันยังไม่ได้ว่าอะไรเลย”
พอลิซพูดคำว่าเดทฉันก็จินตนาการไปไกล แต่พอนึกได้ว่าโจอี้เป็นคนชวนฉันก็เกิดอาการไม่อยากยอมรับขึ้นมาดื้อว่าตอนนี้ฉันกำลัง ‘ตื่นเต้น’ อย่างบอกไม่ถูกเลย…..
“อะ…อ๋อ….คือ ช่างเถอะ ฉันไปก่อนนะ”
“อ้าว ! ยังไม่ทันรู้เรื่องเลย แล้วเธอจะไปไหนเหรอ”
ฉันหันไปโบกมือให้ลิซแล้ววิ่งต่อไป วันนี้พฤหัส ส่วนพรุ่งนี้วันศุกร์ แล้ววันมะรืนก็วันเสาร์ โอยยย…….แล้วฉันทำไมต้องมาตื่นเต้นด้วยเนี่ย ไม่เห็นอยากจะไปเลยไอ้นัดบ้าบออะไรนั่น แต่ว่าทำไมฉันต้องยิ้มด้วยเนี่ย ฉันกำลังเป็นบ้าอะไรของฉันเนี่ย ยิ้มทำไมหุบปากเดี๋ยวนี้นะโยริ
เวลาได้ผ่านไปเรื่อยๆอย่างไม่หยุดส่วนฉันก็ยังคงให้คำตอบกับตัวเองไม่ได้ว่าตอนนี้ฉันเป็นอะไรเนี่ย -_-ทำไมจะต้องเอาแต่ตั้งหน้าตั้งตารอให้ถึงวันเสาร์ เอ๊ย ! ไม่ใช่ๆ ไม่ได้ตั้งหน้าตั้งตารอสักหน่อย โยริ….ใจเย็นๆ ไว้ ใจเย็นๆ และในที่สุดวันศุกร์ก็มาถึง ฉันไม่ได้ตื่นเต้นอยากไปตามนัดหรอกนะแค่เพียงนับวันไปเล่นๆเท่านั้นแหละ แต่ฉันไม่ไปหรอกนะ ไม่ไปเด็ดขาดเลย ไม่ไปๆ เอ่……ใส่ชุดไหนดี อ้าว! ยังไงเนี่ยฉัน ไม่เอาแล้ว ชุดบ้าบออะไรไม่ต้องเลือกแล้วโยริ ไม่ไปๆ ท่องไว้ ไม่ไป
“เอ่อนี่โยริ พรุ่งนี้วันเสาร์ไปดูหนังกันมั้ย”
“เอ่ออออ……คงไม่ได้อ่ะลิซ ฉันต้องซ้อมละครน่ะ”
ตายล่ะ ! ฉันโกหกลิซไปแล้ว แล้วทำไมต้องโกหกด้วย แต่ฉันอยากทำตัวให้ว่างทั้งวันเลยนะพรุ่งนี้ ไม่ได้ทำเพื่อโจอี้นะ ฉันแค่อยากว่างเฉยๆ
“ว้า…..น่าเสียดาย งั้นฉันยังไม่ไปดีกว่า ถ้าจะไปกับมาร์ค มาร์คก็คงต้องซ้อมละครเหมือนกัน”
“ฉันนอนก่อนนะราตรีสวัสดิ์”
ฉันรีบดึงผ้าห่มมาปิดหน้าเอาไว้ แกล้งทำเป็นหลับเพราะไม่อยากพูดอะไรมากเดี๋ยวความตื่นเต้นจะพาลทำให้ฉันเผลอพูดออกไปจนหมดเปลือก แต่คืนนี้ไม่ว่าฉันจะข่มตาหลับยังไงมันก็หลับไม่ลง ไปหรือไม่ไปดี แต่นายนั่นมันบอกจะรอฉันนี่นา แต่ถ้ามันแกล้งชวนไปแล้วไม่มาตามนัดล่ะฉันก็หน้าแตกสิ ไม่ได้ ! ต้องทำเป็นไม่อยากไป โอยยย…..พระเจ้าช่วยลูกด้วย ช่วยลูกคิดหน่อยว่าพรุ่งนี้จะเอาไงดี
“ริ โยริ….โยริ โยริ !!!”
“หืมมม…..อะไรลิซ”
“ตื่นสิ นี่มันเที่ยงแล้วนะ จะนอนกินบ้านกินเมืองไปถึงไหน”
โอยยย….พึ่งจะเที่ยง…..เที่ยง !!!! แล้วเหรอ
“เที่ยง ! เที่ยงเหรอ ให้ตายสิ ! หลับไปนานขนาดนั้นเชียวเหรอ”
เอ่……วันนี้วันเสาร์นี่ ทำไงดี เอาไงดี ไปหรือไม่ไปดี ลองเดินผ่านไปแถวนั้นก่อนดีกว่าว่านายนั่นมารอฉันจริงๆ อย่างที่พูดรึเปล่า หรือว่าจะแกล้งพูดไปงั้นให้ฉันเสียฟอร์มถ้าฉันเกิดไปตามนัดจริงๆ
“ลิซ ฉันออกไปข้างนอกนะ”
ฉันอาบน้ำด้วยความเร็วสุดๆ แล้วรีบวิ่งออกไปดู หน้า ร.ร. มายัง…มายัง โธ่เอ๊ย ! ไม่เห็นจะมีหมามีแมวตัวไหนมารอฉันสักตัวเลย ไหนบอกจะมารอไงไอ้คนโกหกเอ๊ย ! กลับดีกว่าไม่น่าบ้าไปตื่นเต้นกับมันเลย อ่า….เดี๋ยวก่อน นายนั่นมันไม่ได้บอกเวลาฉันด้วยสิ ทำไงดีเนี่ย แล้วฉันจะรู้ได้ไงว่ามันจะมาเวลาไหน
ฉันป้วนเปี้ยนอยู่แถวนั้นหลายต่อหลายชั่วโมงจนเย็น ก็ยังไม่เห็นแม้แต่เงาหัวของอิตาโจอี้ เหอะ ! โดนหลอกอีกแล้ว ฉันไม่น่าไปตื่นเต้นกับคำชวนของแกเล้ยยย……ฉันมันบ้าไปคนเดียวทั้งนั้น ฉันมันบ้าที่ยังลืมแกไม่ได้ ถึงฉันไม่อยากจะยอมรับก็เหอะ แต่ฉันมันบ้าไปคนเดียวจริงๆ พอ กลับดีกว่า
“ไปไหนมาอ่ะโยริ”
“ง่วงอ่ะ นอนก่อนนะลิซ”
ฉันจะต้องหลับ หลับให้ลืม ลืมแกโจอี้ ฉันจะต้องลืมแก ไม่เอาแล้วต่อไปนี้ฉันจะต้องไม่หวั่นไหว ตื่นเต้น ไขว้เขว ดีใจ หรืออะไรๆ กับแกหรือคำพูดของแกอีกแล้ว พอกันที ฉันเกลียดผู้ชาย !
หืมมม…..เสียงเพลงมาจากไหนกัน อืม….เพราะดี เพลงนี้ฉันชอบ ได้ feel ดี อ้าว ! ทำไมมันสั่นๆ ด้วย เหมือนมันจะสั่นอยู่เรื่อยๆเลยนะ อะไรกันเนี่ย….
“โอ๊ย !!”
ฉันพลิกตัวมาด้านซ้ายทำให้หัวไปชนกับขอบขอบเตียงเข้า ความเจ็บทำให้ฉันต้องลุกขึ้น นี่มันกี่โมงกี่ยามแล้วเนี่ย โอ้ววว….พระเจ้าช่วย 5 ทุ่ม ฉันหลับไปนานขนาดนั้นเลยเหรอ แล้วลิซไปไหนเนี่ย อ้าว ! ใครโทรมา มิน่าล่ะ ฉันถึงได้ฝันถึงเพลง cannon แถมยังสั่นๆที่หัวอีกด้วย ที่แท้มีคนโทรมานั่นเองว่าแต่ใครกันนะ
“ฮัลโหล”
“ยัยบ้า ! ฉันมารอเธอตั้งนานทำไมเธอยังไม่ออกมาอีกห๊ะ !”
“นั่นใครน่ะ”
“ฉันเอง”
“ฉันไหนล่ะย๊ะ !”
“ฉันไง โจอี้”
หาาา……โจอี้ โจอี้ โจอี้ ฉันยังจำแกได้ จำได้ขึ้นใจเลย โจอี้ โจอี้ โจอี้ ไม่นะ โยริ ไม่ใช่แน่ๆ ฉันคงไม่ได้ดีใจหรอกนะตอนนี้ นี่ฉันเป็นอะไรเนี่ย อยู่ดีๆก็ยิ้มเหมือนคนบ้า ให้ตายสิ !
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น