คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : III
ความเดิมตอนที่แล้ว
“อย่าลามปามถึงแม่เลยนะ"
.
.
.
โครม!!
“เห้ย แทยอน กลับมาเรียนอีกรอบกล้าขึ้นเยอะนะแกน่ะ”
“……”
“เหอะ!! ลุกขึ้นมา อยากรู้จังว่าจะกล้าขนาดไหนกัน”
จินซองพูดพลางลุกขึ้นยืน แทยอนค่อยๆลุกขึ้นแล้วทำให้เห็นถึงความต่างของส่วนสูงที่ชัดเจน แทยอนส่วนสูงน้อยกว่าจินซองอยู่มากโข พวกผู้ชายในห้องต่างพูดจากดูถูกแทยอนกันยกใหญ่
“ก็พวกคุณพูดถึงแม่คนคนนั้นไม่ดีนี่นา ทำไมต้องลามปามไปถึงแม่เขาคนนั้นด้วยล่ะ”
“หนอยแก ปากเก่งขึ้นนะ เอาล่ะ ฉันจะจัดการแกเอาให้เห็นหน้าที่โดนผมปิดหน้าของแแกออกซะ”
หมับ!!
“อะไรของแก ปล่อยนะ!!"
แจยอลเดินมาคว้าข้อมือจินซองที่กำลังจะชกมาที่แทยอนไว้ จินซองรีบสะบัดมือออกก่อนจะพุ่งหมัดตรงไปที่แทยอนทันที จินซองยกยิ้มมุมปาก แต่ในขณะที่หมัดกำลังจะโดนหน้าแทยอนนั้น เขาได้ย่อตัวอย่างรวดเร็วเพื่อหลบหมัดของจินซอง ทำให้ทั้งห้องนิ่งค้างกันไปเป็นแทบ
“อะ…ฮึก น่ากลัว”
“เฮ้ย นี่แกหลบได้งั้นหรอไอ้ปากดี แน่จริงอย่าหลบดิว่ะ อึก!”
จินซองหันหน้ามาทางที่แทยอนอยู่ ก็ได้เจอกับดาเมจที่รุนแรงพอสมควร แทยอนไม่ได้สวนหมัดกลับแต่เป็นใบหน้าของแทยอน ที่ออกไปทางหน้าหวานหน้าตาน่ารักน่าทะนุถนอมที่ตอนนี้น้ำตาไหลเป็นสาย
“อย่าทำร้ายกันเลยนะ”
เป็นเสียงของเด็กใหม่อย่างฮยองซอกที่เดินเข้ามากั้นตรงกลางระหว่างทั้งคู่ ทั้งๆที่เจ้าตัวก็กลัวไม่ต่างแทยอนเลย แต่ร่างกายและคำพูดกลับหลุดออกมาเอง จินซองเดือดหนักกว่าเดิมก็เลยปล่อยหมัดใส่ฮยองซอกเต็มที่ แต่ฮยองซอกกลับหลบได้หมด และสวนหมัดกลับไปที่ลิ้นปี่จนจินซองถึงกลับทรุดลงไปนั่งกุมท้องกับพื้นทันที แล้วเรื่องก็เหมือนจะจบลง
.
.
.
พักเที่ยง
“นี่ได้ยินข่าวเรื่องที่จินซองโดนหมัดเดียวของฮยองซอกแล้วแพ้มั๊ย”
“ได้ยินสิแก แต่ว่าตอนนี้ฉันไม่ได้สนใจเรื่องต่อสู้หรอกนะตอนนี้”
“แล้วแกสนใจเรื่องอะไร”
“เรื่องของ คิม แทยอน ไง”
“อ๋อ หนุ่มน้อยมืดมนที่โดนแกล้งตลอดจนเข้าโรงพยาบาลไปใช่มั๊ย”
“ใช่แล้ว คือแทยอนก็ไม่ได้ขี้เหร่นะแก ตอนนั้นดูอวบๆไม่ถึงกับอ้วนมาก แต่ที่โดนแกล้งคงเพราะชอบปิดหน้าปิดตาแล้วดูอ่อนแอแหละมั้ง”
“แกเห็นหน้าแทยอนตอนร้องไห้วันนี้ป่ะ”
“ไม่เห็นอ่ะ แกเห็นหรอ”
“เออดิ เห็นแบบชัดมาก โคตรน่ารักเลยเว้ย ในเพสบุ๊คก็มีนะ มีคนอัพลงแล้ว”
“ไหนอ่ะแก ขอดูหน่อยๆๆๆ”
“นี่ไงๆ”
“น่ารักกก”
“ใช่มั๊ยแก ว่าแต่พักเที่ยงไม่เห็นลงมากินข้าวเลยนี่นา”
“น่าจะช็อคอยู่มั้ง ปล่อยไปก่อนเถอะ ให้เขาได้พักผ่อนไปก่อนเพราะเมื่อเช้าเขาร้องไห้หนักมากเลย”
“โอเคแก รีบกินข้าวเถอะ"
ด้านแทยอน
ผะ….ผมไปหาเรื่องจินซองซะแล้ว พรุ่งนี้ผมจะโดนอะไรอีกนะ จริงสิ เราต้องหาของมาให้เพื่อขอโทษ เมื่อผมคิดได้แบบนี้ก็เลยจดไว้ในสมุดจดบันทึกเพื่อกันลืม ก่อนที่ผมจะได้ยินเสียงเดินใกล้เข้ามาในห้องเรียน ผมที่ไม่รู้จะทำยังเลยไปหลบใต้โต๊ะ เพราะตอนนี้ผมอยู่ในห้องเรียนคนเดียว
ครืนน
ผมค่อยๆลืมตาก็เห็นว่าเป็นแจยอล ที่ตอนนี้กำลังนั่งยองๆมองผมอยู่ ผมยิ้มแห้งๆให้ก่อนจะค่อยๆออกมาจากใต้โต๊ะ ก่อนที่แจยอลจะยื่นนมกล้วยแล้วก็แซนวิชให้ ผมรับมาก่อนจะหยิบเงินในกระเป๋าจ่ายคืน แจยอลพยายามที่จะไม่รับแต่ผมทำหน้าดุใส่เขาเลยยอมรับไปแล้วเก็บเข้ากระเป๋าตังค์ของเขา
“ขอบคุณนะครับแจยอล คุณเป็นคนดีจังเลย งั้ม~”
แจยอลเขาไม่ตอบอะไร นั่งมองออกไปทางหน้าต่างซึ่งผมก็นั่งกินแซนวิชต่อไป
.
.
.
โดยที่ไม่รู้เลยว่า ไอ้หน้าดุๆที่ทำใส่อีกคนนั้นไม่ได้น่ากลัวเลย มันดูเหมือนลูกแมวตอนฝึกขู่ไม่มีผิด น่ารัก น่าเอ็นดู แล้วอีกคนก็ไม่ได้แค่นั่งมองหน้าต่างอย่างเดียว แต่อีกคนนั่งมองหน้าต่างพลางยกยิ้มบางๆไปด้วย แล้วก็มีแอบเหลือบมองแทยอนเป็นระยะๆอีกตัว
.
.
.
.
.
.
ไรท์มาต่อให้แล้วววว อย่าหงุดหงิดกับยัยน้องเลยน้าาา เรื่องนี้จะแต่งแบบให้นายเอกน้องแบบน้องสุดยอด ไม่มีฉากที่น้องต่อสู้เล๊ยยยย จริงจริ๊งงงงง อย่าลืมคอมเม้นท์กันมาเยอะๆนะครับ ไรท์อ่านเม้นท์แล้วมีกำลังใจมากๆเลยแหละ ไรท์ไปก่อนน้าาา จะพยายามมาอัพให้ทุกวันนะครับ
ความคิดเห็น