คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : II (ยังไม่ตรวจคำผิด)
ความเดิมตอนที่แล้ว
“ขะ…ขอบคุณที่ช่วยผมไว้นะครับ”
ผมพูดขอบคุณออกไปตัวเสียงสั่นๆ ตัวพวกเขาสองคนเต็มไปด้วยเลือดของคนตัวใหญ่พวกนั้น เลือดนั้นเหมือนจะค่อยๆระเหยไปอย่างช้าเมื่อเลือดนั้นระเหยไปจนใกล้หมดผมก็ได้เห็นใบหน้าของคนนึงชัดๆ
“พี่อีธาน”
อีวานเรียกชื่อคนตรงหน้าออกไปด้วยอารมณ์ที่มีอย่างหลากหลาย ทั้งดีใจ ทั้งคิดถึง น้ำตาไหลออกมาอีกครั้ง ก่อนที่จะพยายามลุกขึ้นเดินไปหาแฝดพี่ของเขาอย่างช้าๆ แล้วสวมกอดแฝดพี่ของตัวเอง ส่วนอีธานก็กอดปลอบคนเป็นแฝดน้องพร้อมลูบหัวเบาๆ
“อีธาน เราต้องรีบแล้ว เดี๋ยว ไททัน มันจะมากันอีก”
ผู้ชายอีกคนที่ยืนข้างๆพี่อีธานพูดขึ้นก่อนที่อีวานจะสำรวจใบหน้าของคนที่อยู่ข้างๆอีธานด้วยความอยากรู้อยากเห็น อายุดูเท่าๆกับอีธานและอีวาน ผมสีน้ำตาลอ่อน ดวงตาออกสีส้ม ไม่ได้สำรวจให้มากมาย อีธานก็อุ้มอีวานก่อนจะพยักหน้าให้ผู้ชายคนนั้น
ชายคนนั้นพยักหน้าตอบกลับ แล้วเขาก็หยิบบางอย่างออกมา มันเหมือนก้อนอัญมณีอะไรบางอย่าง อีวานจ้องไปที่ก้อนอัญมณีีอันนั้นด้วยแววตาเป็นประกาย แต่ก็จ้องได้ไม่นานอีธานก็เอื้อมมือมาปิดตาอีวานเอาไว้ ผ่านไปไม่นานอีธานก็เอามือออกจากตาอีวาน อีวานตาโตตกใจกับสิ่งที่เกิดขึ้น พวกเขาทั้งสามคนไม่ได้อยู่ที่เดิม แต่ที่ที่เขาอยู่ตอนนี้มันเหมือนเนินเขาที่มีต้นไม้ใหญ่อยู่หนึ่งต้น
“พี่อีธานครับ พี่ปล่อยผมลงได้แล้ว ไม่ต้องอุ้มผมตลอดหรอกครับ"
“เราเดินได้แบบปกติแล้วรึไง”
“ก็ให้ผมหัดสิครับ อุ้มผมแบบนี้แล้วผมจะเดินได้ตอนไหนกัน”
อีธานมองหน้าอีวานสักพักก่อนจะค่อยๆปล่อยอีวานลงพื้น ส่วนอีวานเมื่อเท้าสัมผัสกับพื้นเจ้าตัวก็พยายามยืนให้อยู่ แต่ตอนก้าวขาเดินก็เหมือนจะล้มแหล่ไม่ล้มแหล่อีธานเลยต้องช่วยพยุง
“อ๋อ จริงสิ นี่คือ แจสเปอร์ คู่หูพี่เอง”
“สวัสดีครับ ผมชื่ออีวานนะครับ”
“อืม ยินดีที่ได้รู้จักนะ จริงสิอีธาน เอเลน มันหลับอยู่ตรงนั้น แล้ว มิคาสะ ก็กำลังมาทางนี้ด้วย”
แจสเปอร์พูดชื่อคนสองคนออกมาทำให้อีวานเอียงคอทำหน้าสงสัยเข้าไปใหญ่
“ก็ดีสิ จะได้ให้ทำความรู้จักกับอีวานด้วย เดี๋ยวต้องฝากอีวานไว้กับครอบครัว เยเกอร์ หน่อยแล้วแหละ”
“เดี๋ยวก่อนนะ ทำไมพี่ต้องฝากผมไว้ให้กับใครก็ไม่รู้ด้วยล่ะ ไหนว่าเราเป็นแฝดกันต้องไปไหนมาไหนด้วยกันไม่ใช่หรอ ผมไม่อยากมีความรู้สึกที่เหมือนเสียพี่ไปอีกแล้วนะ”
“พี่กับแจสเปอร์มีงานอันตรายที่ต้องทำ อีกอย่าง พ่อ ของเอเลนเป็นหมอ เราเดินยังไม่แข็งใช่มั๊ยล่ะ เราก็ควรไปให้หมอรักษานะ จะได้รู้สาเหตุด้วยว่าทำไมเราถึงเดินไม่แข็งแบบเมื่อก่อน”
“ก็ได้ครับ นี่แจสเปอร์ครับ ฝากดูแลพี่อีธานได้มั๊ย”
อีวานตอบรับหน้าสลดก่อนจะหัดปหาแจสเปอรืแล้วฝากให้ดูแลอีธาน แจสเปอร์ยิ้มอ่อนๆแล้วพยักหน้ารับเบาๆก่อนจะเดินมาลูบหัวอีวานด้วยความเอ็นดู
เพี๊ยะ!
“มันเจ็บนะอีธาน มาตีแขนกันอย่างนี้ได้ไง”
แจสเปอร์พูดขำๆ กับความหวงแฝดน้องของคู่หูตน แต่มันไม่เพ้อแบบแต่ก่อนก็ดีแล้วแหละ แต่ก่อนที่อยู่กับมันสองคนมันมีแต่บ่นถึงแฝดน้องตัวเองว่า อีวานน่ะ เป็นเด็กดีอย่างนู้น อย่างนี้ เขาล่ะปวดหัวกับมันจริงๆ
“มิคาสะมาแล้ว เราไปหาพวกนั้นกันเถอะ เอเลนก็เหมือนจะตื่นแล้ว"
เมื่อแจสเปอร์พูดจบ ทั้งสามคนก็เดินไปหาเอเลน และ มิคาสะ ที่แจสเปอร์พูดถึงตอนแรก ทั้งสองคนเมื่อเห็นอีธาน กับ แจสเปอร์ ก็ดูดีใจมาก แต่ก็ต้องทำหน้างงเมื่อเห็นอีวาน
“อีธาน นายมีสองคนหรอ ทำไมนายอีกคนดู เตี้ย กว่านายจัง”
“อะไรกัน ผมชื่ออีวานเป็นแฝดน้องของอีธานนะ มาว่าผมเตี้ยได้ไงกัน ผมแค่ยังไม่สูงเอง นายก็เตี้ยเหมือนกันนั้นแหละ”
“เตี้ยอะไรของนาย นายแค่ขี่หลังอีธานเท่านั้นแหละ แน่จริงลงมายืนเทียบกันเลยมา”
“ไม่มีทางหรอก แบร่!”
“หนอยแน่/เอเลน หยุดเลยนะ”
“ปล่อยฉันนะมิคาสะ”
“พอเถอะทั้งสองคน นี่เอเลน พ่อนายอยู่บ้านรึเปล่า อีธานมีเรื่องจะคุยด้วยน่ะ”
“อยู่สิ ตามมาเลย พวกเราก็กำลังจะกลับบ้านเหมือนกัน”
มิคาสะตอบแทนเอเลนที่ตอนนี้กำลังยืนแยกเขี้ยวใส่อีวานอยู่ ในขณะที่ทั้งห้าคนกำลังเดินทางไปที่บ้านเยเกอร์ก็มีเสียงระฆังดังขึ้นเอเลนเลยวิ่งมาบนลังไม้เพื่อดูกลุ่มคนที่ผู้คนแถวนี้เรียกว่าทหารทีมสำรวจ พวกเขาใส่ผ้าคลุมสีเขียวมีลายปีกขนาดใหญ่ปักอยู่ข้างหลัง
อีวานที่ขี่หลังอีธานอยู่เลยมองเห็นได้ชัดเจนกว่าใคร พวกทหารทีมสำรวจก็มองเห็นอีวานชัดเหมือนกัน คงเพราะดวงตาสีม่วงแปลกตาชายหนุ่มผมเรียบสีทอง ตาสีฟ้า มองมาทางอีวาน อีวานมองทหารหน่วยสำรวจทุกคนก่อนจะพูดพึมพำออกมา แต่ดันมีคนได้ยินคำพูดของอีวานอยู่หลายคน
“ทั้งๆที่ข้างนอกน่ากลัวขนาดนั้นแท้ๆ ยังมีความกล้าออกไปเผชิญหน้า คนแบบนี้แหละมั้ง ที่จะตายแบบไม่ไร้ค่า”
เหล่าทหารทีมสำรวจบางคนได้ยินอย่างนั้นก็ดูเหมือนจะมีกำลังใจขึ้นมาบ้างนิดนึง เมื่อทหารทีมสำรวจกลับไป พวกเขาสามคนก็ตามเอเลน และมิคาสะ กลับไปที่บ้านเยเกอร์
บ้านเยเกอร์
“กลับมาแล้วครับ”
“กลับมาแล้วหรอเอเลน มิคาสะ อ้าวพวกอีธานกันแจสเปอร์ก็มาด้วยหรอวันนี้ แล้วนั้นใครล่ะจ๊ะ หน้าเหมือนอีธานเลย”
“สวัสดีครับคุณนายเยเกอร์ นี่อีวาน แฝดน้องของผมครับ วันนี้ผมพาน้องมาให้คุณเยเกอร์ตรวจดูอาการหน่อยครับ”
“ได้สิ น้องนายป่วยเป็นอะไรงั้นหรอ”
“น้องผมจากที่เคยเดินได้ปกติ วันนี้ก็เดินไม่แข็งน่ะครับ ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นเหมือนกัน”
"งั้นพาน้องนายมานั่งที่เก้าอี้ก่อนเลย เดี๋ยวฉันตรวจดูให้
“ขอบคุณมากครับ”
อีธานพาอีวานไปนั่งที่เก้าอี้ข้างๆหมอเยเกอร์ หมอเยเกอร์ก็เริ่มทำการตรวจร่างกายก่อนจะทำสีหน้าเครียดออกมา
“น้องผมเป็นอะไรหนักหรอครับ”
“ไม่ใช่ น้องนายเหมือนคนที่นอนมาเป็นเวลานานมากๆ เลยยังเดินไม่แข็ง แต่ว่าถ้าอยู่กับนาย นายไม่น่าปล่อยให้น้องนายนอนนานๆแน่ๆใช่มั๊ยล่ะ ฉันเลยแปลกใจน่ะที่น้องนายอยู่ๆก็เป็นแบบนี้”
เมื่อหมอเยเกอร์พูดจบทุกอย่างในบ้านก็เงียบลงทันที จนสุดท้ายมิคาสะก็พูดขึ้นมาว่า
“เอเลนอยากเข้าทีมสำรวจค่ะ”
.
.
.
.
.
มาต่อให้อีกตอนครับ เป้นยังไงบ้างอย่าลืมคอมเม้นบอกกันหน่อยนะครับ
วันที่อัพเดต:18/05/2564
ความคิดเห็น