ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [Lookism] [Yaoi] อย่าแกล้งกันเลยนะครับ

    ลำดับตอนที่ #11 : XI

    • อัปเดตล่าสุด 27 ต.ค. 64


    งานแจวอนครั้งที่ 10

    “อื้มๆ แจยอลไม่ต้องห่วงนะ ผมไม่เป็นไรจริงๆ แค่เจ็บคอนิดหน่อย”

    “……”

    “ไปเถอะครับ ไปดูฮยองซอกร้องเพลงไง ถือว่าผมขอร้องนะครับ”

    หงึกๆ

    จากนั้นแจยอลก็เดินออกจากห้องไป แทยอนถอนหายใจออกมา ก่อนจะลุกขึ้นมาจากเตียง นั่งฟังเสียงเท้าที่เดินออกห่างจากห้องนอนของตัวเองแล้วก็ได้ยินเสียงปิดประตูห้องออกไป เมื่อแน่ใจแล้วว่าแจยอลออกไปจากห้องแล้ว ตัวผมเองก็ลุกขึ้นยืนก่อนจะเดินตรงเข้าห้องน้ำเพื่ออาบน้ำ 

     

    “เฮ้อ ต้องทำจริงๆใช่มั้ยเนี่ย ผู้หญิงจากโรงเรียนนั้นต้องมาแน่ๆ กันไว้หน่อยก็ดี”

     

    เมื่อบ่นเสร็จผมก็แต่งตัว และออกจากห้อง 

    “ขอซื้อขนมหน่อยค่ะ”

    “อ่ะ…ครับ นี่ครับ”

    “ขอบคุณค่ะ”

    หญิงสาวคนหนึ่งแวะซื้อขนมจากแผนกเบเกอรี่มากิน แล้วก็มุ่งหน้าเข้าสู่พื้นที่การประมูลทาส ท่ามกลางสายตาของชายหนุ่มที่มองมาที่หญิงสาวคนนั้นด้วยความสนใจ 

     

    “ตอนนี้ได้เวลาประมูลทาสแล้วนะครับ” 

    ผมเดินมาอยู่ใกล้ๆเวทีในการประมูลทาส เพื่อที่จะได้มองเห็นฮยองซอกได้ชัดๆ การประมูลผ่านไปคนแล้วคนเล่าจนสุดท้ายก็มาถึง ปาร์ค ฮยองซอก แผนกแฟชั่น ที่ผู้หญิงทุกคนตั้งตารอกัน แล้วก็มีกลุ่มนักเรียนหญิงกลุ่มหนึ่งมาและทุกคนก็ต่างพากันรู้จักดี คิมลาล่า จากโรงเรียนชาแนล

     

    พิธีกรเริ่มที่จะเตือนฮยองซอกว่าผู้หญินคนนี้น่ากลัวยังไง ผมสังเกตเห็นแจยอลที่วิ่งไปที่โซนสตาฟและดูเหมือนจะคุยเรื่องอะไรกัน ซึ่งเท่าๆที่ผมเดาน่าจะขอประมูลฮยองซอก แต่ว่าเพราะเป็นผู้ชายเลยไม่สามารถประมูลได้

     

    “สามแสน!”

     

    ฮานึลพูดขึ้นซึ่งดูๆแล้วเหมือนเธอจะทุ่มหมดตัวเลยก็ว่าได้ แต่ผมว่านะ แค่สามแสนน่ะ ไม่กระทบคนอย่างคิมลาล่าอยู่แล้ว

     

    “หนึ่งล้าน”

    ทุกคนต่างตกใจกับราคาที่พุ่งขึ้นสูงแบบคาดไม่ถึง แต่ตกใจได้ไม่นานก็มีอีกเสียงหนึ่งพูดขึ้น

    “สองล้าน”

    ผมชะงักไปทันที สองล้านเลยหรอ ผมเอาเงินมาแค่นิดเดียวเองนะจะช่วยได้มั้ยเนี่ย ฮยองซอกผมจะช่วยเท่าที่ช่วยได้แล้วกันนะ

    “สองล้านห้า”

    พรึ่บ!

    “สามล้านค่ะ”

    “!!!”

     

    ฮยองซอก พากย์

    มีผู้หญิงอีกคนยกมือขึ้นเพื่อประมูลผม เธอเป็นคนที่สวยมาก ผมรู้สึกคุ้นกับเธอคนนี้มากๆ แต่ก็นึกไม่ออก สำเนียงการพูดมันคุ้นมากๆ ดูตัวเล็กน่ารัก ดูขี้อายไม่เหมือนพี่สาวใจดีที่ร้านสะดวกซื้อที่ดูเป็นคนมีความมั่นใจในตัวเอง 

     

    “ใครอ่ะแก ดูน่ารักเนาะ”

    “นั้นสิ ไม่ใช่คนในโรงเรียนเราด้วยอ่ะ แต่ดูน่าเอ็นดูยังไงไม่รู้อ่ะ”

    “การประมูลที่สามล้านนะครับ”

     

    “ห้าล้าน”

     

    พี่สาวใจดีคนนั้นยกมือเพื่อขอประมูลอีกครั้งซึ่งเป็นราคาที่น่าตกใจมาก คนที่ชื่อคิมลาล่าดูเหมือนจะสู้ไม่ไหวและในขณะที่การประมูลกำลังจะจบลง ผู้หญิงที่น่ารักคนนั้นก็ยกมือและพูดจำนวนเงินที่น่าตกใจออกมา

     

    “ยี่สิบล้านค่ะ”

    “!!!”

    ทุกอย่างเงียบกริบ พิธีกรที่ตั้งสติได้ก็ได้ประกาศขึ้นมาท่านกลางความตกใจของคนแถวนั้น

     

    “ขอจบการประมูลไว้ที่ยี่สิบล้านครับ!”

     

    ลานจอดรถ

     

    “เฮ้ออ เงินเก็บหายหมดเลย ต้องเริ่มเก็บใหม่หรอ ฮือออ”

    “เอ่อ…ขอโทษนะคะ คุณคือ..”

    “อ่ะ…พี่สาวใจดี..อุ๊บ!”

    “เอ๊ะ…เสียงแบบนี้ แทยอนหรอ”

    “เอ่อ…ป่าวนะคะ คือๆๆ”

    “อย่าโกหกกันเลยนะคะ”

    “คะ…ครับ ผมแทยอน”

    ผมก้มหน้าตอบรับเสียงอู้อี้ไป กลัวว่าจะโดนมองแปลกๆ ที่ผู้ชายอย่างผมมาแต่งเป็นผู้หญิง จะโดนเกลียดรึป่าวนะ ที่ผมแต่งแบบนี้เพราะมาช่วยฮยองซอกนะ ก็มันเป็นเรื่องที่จำเป็นอ่ะ 

    “เธอคือแทยอนหรอ”

    “!!!…ฮยองซอก"

     

     

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน
    นิยายแฟร์ 2024

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×