คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : ลุยโลด~**ตะลุมบอลช้างตกมัน>
หลังจากที่ฉันและพรรคเพียกทิ้ง 6 หนุ่มไว้ที่ห้องน้ำอันแสนสวยงามฉันก็เดินขึ้นห้อง
มาเรียนตามปกติ
''เฮ้..! ไอริส'' ยัยกี้ทักฉันเสียงเครียด ๆ
''ว่าไงกี้'' ฉันถามออกไปด้วยความสงสัย เอ๊ะ!! รึมันจะบอกว่าฉันแทงหวยผิด ม่าย
น๊าาTT-TT
''ข้างหน้าแกอ่ะ'' ยัยกี้พูดแล้วบอกให้ฉันหันไปมองหน้าข้างหน้า พอฉันหันไปปุ้ป!!
อึ้งกิมกี่ คะ พี่น้องคะ มันคนรึช้างวะ!!!
''เธอ..ไอริสใช่มั้ย'' ยัยนั้นจ้องฉันแบบที่จะกินหัวฉันให้ได้ ขอร้องละ ฉันรู้ตัวว่าฉัน
สวย อย่าจ้องฉันแบบนั้นสิจ๊ะ TT-TT ถ้าฉันสวยกว่าเธอ เธอก็ไปโทษแม่ฉันละกันนะ
ฉันม่าเกี่ยวง่ะ หน้าเธอเหมือนจะกินหัวฉันแย้วน๊า
''อื้อ..what'' ฉันตอบด้วยเสียงที่ไม่เต็มใจสักเท่าไหร่ เพราะอะไรนะเหรอ ถ้าเธอทับ
ฉันฉันตายแน่!!!!
''ขอคุยไรด้วยหน่อยได้มั้ยละ'' ยัยถามพร้อมกับก้าวเท้าอันมหึมามาหาฉัน แว๊กกก
ฉันกลัวแย้ววว แม่จ๋า หนูยังไม่บอกรักแม่ก่อนตายเยย TT-TT
''อะไร...รีบ ๆ พูดได้มั้ย จะเรียน ไม่อยากโง่'' ฉันตอบอย่างเซง ๆ ทั้งที่ตอนนี้ฉันกลัว
มันทับใจจะขาด
''ได้ข่าวจากคุณหนูแทมมี่ว่าเธอจะมาแย่งที่ 1 จากเขาหรอ'' คิ้วพี่แกเขาเริ่มขมวดเข้า
หากัน ตั๊ยแน่ ๆ
''อ่ะฮะ'' ฉันตอบสั้น ๆ และง่าย ๆ เออชั่งเหอะ ฉันขี้เกียจกลัวมันละ - -*
''ฮึ..กล้ามากนะ..เธอรู้กฏรึปล่าวละ จะแข่งกับที่ 1 อ่ะนะต้องเจอกับที่ 2 สะก่อนนะ
ย่ะ'' ยัยช้างดำพูดแล้วทำตาโต มันจะหลุดออกมาจากเบ้าตามั้ยฟะเนี่ย ฉันว่าเธอเริ่ม
ดูเป็นคิงคองขึ้นทุกทีแล้วนะ
''กล้าไม่กล้าเธอก็เรียกที่ 2 มาสู้กะฉันละกัน ขี้เกียจตอบละ รำคาญ ง่วง บาย'' ฉันพูด
เสร็จก็เดินขึ้น
ห้องเรียนทันที ฉันรอดแล้วว้อยยย วะ ฮ่า ฮ่า ฮ่า
''เสาร์นี้...หลังตึก ถ้าเธอกล้า 2 ทุ่มมาหาฉันที่นั้น แล้วฉันจะให้เธอจำไปจนวันตาย''
ยัยช้างดำพูดต่อ
แล้วเดินจากไป ฉันกับพวก 5 คนเงียบสักพักนึ่ง
''เอ่อ...แกสังเกตกันมั้ยวะ'' ยัยลี่พูดพลางเดินเข้าไปดูที่ที่ยัยช้างดำยืน
''สังเกต? อะไรของแกวะ'' มิมิพูดแล้วเดินตามลี่ไป แต่พอมันไปถึงปุ้ป หน้ามันซีด
ทันที
''เอ่อ...แกมาดูแล้วแกจะรู้ว่า...'' ยัยมิมิพูดแค่นั้นฉันก็เดินไปดูที่ที่ 2 คนนั้นยืนอยู่
เฮือก!! นะ...นี่มัน
''เหอ ๆ อสุรีมาเยือนแล้วเมิงเอ๊ยย'' ลิลลี่พูดแล้วเกาหัวอย่างเซง ๆ อยากรู้หรอคะ! ว่า
มันคืออะไร
ก็ได้คะ แท่ม~ แท่ม~!! (เสียงดนตรี)
''ถ้าอยากรู้เรื่องราวให้กระจ่าง'' มิมิ
''พวกเราก็จะขอบอกให้'' มิน
''เพื่อปกป้องไม่ให้โรงเรียนถูกทำลาย'' มิมิ แต่.. เฮ้ยย ฉันว่ามันเริ่มคุ้น ๆ ฟะ
''เพื่อปกป้องสันติภาพของเด็กนักเรียนโรงเรียนนี้'' มิน คุ้น ๆ ฟะ นึกไม่ออก - -*
''เผยตัวเลขน้ำหนัก และรอยพื้น'' เฮ้ยย นึกออกแล้ว
''นางเอกผู้แสนน่ารักและมีเสน่ห์'' มิน แก..นี่มันแก๊งร๊อคเก็ตนี่ฟ่า!!
''เฮ้ยย..พอ!! รำคาญ'' ในที่สุดกีกี้ทนไม่ไหวจึงตะโกนขึ้นมา แก๊งร๊อคเก็ตจึงเงียบ
ด้วยประการฉะนี้เอง(แกยังไม่ได้บอกฉันเลยนะย่ะ!! ว่าอะไรที่แกตกใจนะ P: คนอ่าน)
อะ..อ๋อ...ลืมคะ แหะ
มันคือรอยเท้าเช้าดำคะ!!! สาบานได้ว่าเท้ายัยนั้น เพราะทางที่ยัยนั้นเดินไป พื้นมัน
ร้าว!!!
''ต้องสู้กะไอบ้านั้นหรอวะเนี่ย...ฉันไม่อยากคิดเลยวะ ว่าเพื่อนมันจะตัวขนาดไหน บ้า
จิง'' ฉันบ่น
อย่างเซง ๆ ขึ้นห้องเรียนเอากระเป๋าแล้วกลับบ้านไปเตรียมตัว เตรียมตัว? ก็พรุ้งนี้
วันเสาร์นะเส่!
''เจ๊โฟว์'' ฉันเดินไปหาเจ๊โฟว์อย่างเซง ๆ และก็อย่างที่ฉันคาดไว้ ยัยนี่อ่านหนังสือ
อยู่แต่มันมีอะไรต่างจากเดิมไปนิส ๆ นั้นก็คือ....มันเปลี่ยนจากเกย์มาเป็นเลสเบี่ยน
วะ กุละกลุ้ม
''อะไรย่ะ'' เจ๊โฟว์พูดกับฉันในขณะที่ตายังมองหนังสือ
''ยืมสนับดำหน่อยเดะ'' ฉันขอพี่แกเขาอย่างง่าย ๆ สนับดำเป็นของพ่อฉันเองแหละ
ใช้ดีมาก ๆ ต่อยทีหลับไป 3 วัน 2 คืนเลย แถมยัง เท่ห์มากมาย > <
''เออ...อยู่ในห้อง แกจะไปตีกับใครวะ เดี๋ยวไอพี่วันมันรู้ก็เอาแกตายหรอก'' เจ๊โฟว์พูด
พี่วันเป็นพี่คนโตสุดในบ้าน และ หล่อมาก ๆ บ้านฉันเงี๊ยแหละมีแต่คนหน้าตาดี โดย
เฉพาะ..ฉันเอง วะฮ่า ๆ
''เจ๊ก็อย่าบอกเส่ ยืมหน่อยละ'' ฉันพูดแล้วเดินไปหยิบสนับดำมาเตรียมไว้
โทหายัยกีกี้แล้วคุยเรื่องแผนพรุ้งนี้สักพักก็วางแล้วก็นอนหลับไป (แกไปอาบน้ำก่อน
เหอะฉันขอร้องงง P:คนแต่ง)
พอฉันตื่นตอนเช้า ฉันก็เข้าห้องน้ำและอาบน้ำทันที ด้วยเหตุที่ว่า ฉันทนกลิ่นตัวเอง
ไม่ไหว - -*
ฉันออกจากบ้านแต่เช้าว่าจะไปหายัยพวกเพื่อนตัวแสบที่นัด ๆ กันเอาไว้แล้ว ว่าจะ
ไปเรียกพวกน้อง ๆ ก่อน แล้วค่อยไปลุย
''แก...ฉันมีลางสังหรณ์'' อยู่ดีดียัยไอซ์ก็พูดขึ้นมาทำให้พวกเราถึงกับชะงัก...ก็ยัยนี้
สังหรณ์ทีไร มันเป็นจริงทุกทีเลยนะเส่!!
''ฮะ..เฮ้ยย จริงหรอวะ'' กีกี้เริ่มมีสีหน้าที่เครียด ๆ
''อื้ม...งานนี้ตะลุมบอลโลด'' ยัยไอซ์พูดแล้วเดินต่อ เวงเอ๊ยยย ตะลุมบอลอีกแล้ว
เหรอเนี่ย
''ฉันละโคดเกลียดเลย ไอแบบเนี๊ย เซงจิต หิวว้อย'' มิมิพูดแล้วเดินเข้าร้านอาหาร
แห่งหนึ่งแล้วมันเกี่ยวอะไรกะหิวละฟะ ไอบ้าเอ๊ย
ฉันกับมิมฟัดกันอย่างเมามัน เอ่อ...ข้าวนะคะข้าว
''อิ่มว้อยย ค่อยมีแรงหน่อย'' มิมตะโกนสะลั่นร้านแต่นหน้าด้านคะ
''ไปได้ยังวะ อีกชม.1 ไปหาน้อง ๆ ก่อนแล้วค่อยไป'' กีกี้พูดแล้วลุกขึ้นยืน พวกเรา
เลยเดินออกจากร้านอาหารด้วยสีหน้าที่มีฟามสุขข
ฉันเปิดประตูมองดูเด็กกว่า 100 คนที่อยู่ในห้องแล้วคิดอะไรบางอย่างขึ้นมาได้
''เฮ้ย..งานนี้ฉันว่าลางยัยไอซ์คงถูกละ เราจะสู้แค่ 6 คนนะ ส่วนน้อง ๆ ยืนดูเอาไว้
นะ'' ฉันบอกพวกน้อง ๆ ที่มีสีหน้าสงสัย เครื่องหมายคำถามเต็มหัวแล้วจ๊ะน้องจ๋า
''ทำไมวะ ไอริส'' ยัยลี่ถามแบบสงสัย (ไม่สงสัยแล้วจะถามเรอะ)
''ก็...แกก็เห็นไอบ้านั้นตัวเท่าคิงคอง เราสู้กันเองดีกว่าน่า ให้น้อง ๆ เก็บแรงไว้ตอน
เจอยัยแทมหม้อไม่ดีกว่ารึไงวะ'' ฉันพูดแล้วขอความเห็นจากกีกี้ ซึ่งมันเห็นด้วย
''แต่พี่ไอริสคะ พวกหนูมีแรงเยอะนะคะ ให้พวกหนูยืนมองพี่ไอริสสู้หนูไม่เอานะคะ''
น้องแคทพูดออกมา เด็กคนนี้ฉันรักมากเลยละ เธอถูกเพื่อนแกล้งแล้วฉันเห็นจึง
ช่วยเธอมา ความจิงแล้วเธอเป็นเด็กเข้มแข็งมาก ฉันเลยบอกให้มาเข้า หงส์ขาว
เธอก็ตอบตกลง
''เชื่อพี่เถอะนะ'' ฉันพูดออกไปอีกครั้งทำให้ไม่มีใครกล้าขัดขึ้นมาอีก
''ไปกันได้แล้ว'' ยัยกีกี้พูดพลางไปหยิบไม้ประจำตัวของมันที่ข้างเสามา ยัยมิมิเอา
สนับประจำตัวของมันขึ้นมา ฉันไม่อยากจะพูดหรอกนะ แต่ไม่มีสนับอันไหนน่ากลัว
กว่าของยัยนี่หรอกฉันสาบานได้ - -* (ไหนบอกไม่อยากจะพูด) ยัยลี่ ยัยมิน ยัยไอซ์
ไปตัวปล่าว ฉันเอาสนับดำของพ่อ
ฉันไปถึงหลังโรงเรียนตามเวลา 2 ทุ่ม เห็น กลุ่ม.....
Shit!!! ฉันถามจริง ๆ เลยนะพวกแกเป็นคนรึป่าววะ ถ้าจะให้ฉันคาดคะเนน้ำหนักแต่
ละคนที่นั่งอยู่ตรงนั้นนะ สาบานได้ว่า 80 อัพ ทุกคน ให้ตายเหอะ!
''มาแล้วหรอ...หึ อาวุธแค่นี้จะทำไรฉันได้ พวกตัวเปล่าก็อวดเก่งกันจริ๊ง ถึงเวลา
แล้วจะทำให้ร้องไห้ขี้มูกโป่งเลย'' ยัยช้างดำพูดแล้วหันไปหัวเราะกับช้างทั้ง...โขลง
ละกันนะ
''1-1 ตะลุม พูดแล้วเริ่มสะ'' กีกี้พูดอย่างหงุดหงิด พลางยิ้มออกมาอย่างเยือกเย็น กี
กี้ฉันกลัวแกวะ
''1-1? ฮะ ไม่มีย่ะ อย่างพวกเธอมันต้องตะลุมเส่ ลุยโลดว้อยย!!'' ยัยช้างดำพูดขึ้นส่ง
ผลให้ช้างทั้งโขลง
ประมาน 200 กว่าคนวิ่งเข้ามาหาพวกฉันอย่างว่องไว
''หยุดดดดดดดด!!!!!!!!'' ยัยลิลลี่ตะโกนออกไป ทำให้ช้างเบรคกันเป็นแถว
''อะไรของเธอฮ๊าาาา'' เฮือกก!! คนที่ตะโกนออกมาเหมือน...จัมโบ้ - -*
''เธออย่าวิ่งกันได้มั้ย ก้มลองมองดูที่เท้าตัวเองสิย่ะ เธอกำลังทำให้สวนสวย ๆ ของ
โรงเรียนเรายุบนะย่ะ!!!'' คำพูดของยัยลี่ส่งผลให้ยัยพวกนี้เป็นช้างตกมัน! ซวยแล้ว
แกเอ๊ย
''แกตายย ย๊าก ๆ ๆ ๆ'' ยัยพวกนั้นพูดแล้ววิ่งเข้ามาหาพวกเราใหม่
''หยุดดดดด!!!!!!!'' เอี๊ยดด!!! คราวนี้เป็นเสียงของยัยไอซ์ทำให้ช้างตกมันหยุดอีก
ครั้ง มันจะอะไรกันนักหนาฟะเนี่ย - -^
''ว้อยย...อะไรของพวกเธอวะเนี่ย!!'' คราวนี้มันตกมันก้อนใหญ่แล้ว
''ฉันไม่เกี่ยว งานนี้ไม่สนุก นอนละนะ '' ไอซ์พูดแล้วเดินไปหาแคทขอหนุนตัก แล้ว
ขึ้นไปเฝ้าพระอิทร์อย่างง่ายดาย สักวันเหอะ!! ฉันสาบานเลยว่าแกจะต้องแต่งงาน
กับพระอินทร์!!! สักวันนะ มันก็แค่สักวันอ่ะ TT-TT
''เออไม่มีอะไรจะสั่งเสียแล้วใช่มั้ย ตายยยย'' ยัยพวกนั้นวิ่งเข้ามาอีกครั้งง เอาละเริ่ม
เอาจริงกันสักที
''กีกี้ แกว่ากี่คนวะ'' ฉันถามยัยกีกี้อยางเร่งด่วย
''สัก 200 กว่า ๆ วะ เอาไง'' ยัยกีกี้มีสีหน้าเครียดไม่แพ้ฉันเช่นกัน 200หรองั้นก็
''เฮ้ย..อัดแหลกนับเอาเอง คนละ40คน ลุยโลดเว้ย!!!'' ฉันพูดกับเพื่อน ๆ ที่มันหน้า
เหวอไป 3 วิก่อนจะพยักหน้ารับอย่างรวดเร็ว
ยัยช้างตัวแรกวิ่งเข้ามาถึงฉันปุ้ปก็ออกหมัดปล่อยใส่ฉันทันที แค่รูปร่างก็ผิดกันแล้ว
ว้อยฉันหลบได้อย่างสบาย ๆ พลางเอามือที่ใส่สนับดำ ต่อยยัยช้างตกมันตัวแรก
มันล้มลงไปยังง่ายดาย
เอา 1 แล้ว ฉันซัดยัยพวกช้างตกมัน จนกระทั่งถึงคนสุดท้าย สภาพฉันไม่เหลือชิ้นดี
เลยละ ก็ยัยพวกนี้แรงโคดควายเลยนะเส่
เหลืออยู่ 5 คน ฉัน มิมิ กีกี้ มิน ลิลลี่ ยืนประจัญหน้ากับคู่ต่อสู้ตัวเอง ในสภาพที่ดูไม่
ค่อยดีนัก
ยกเว้นน...ยัยกีกี้ - -* และฉัน ซึ่งมีบาดแผลค่อนข้างน้อย
พลั่ก!!
เสียงกำปั้นกระแทกหน้าอย่างจัง ยัยช้างตกมันลงไปนอนอยู่แทบเท้ากีกี้ กีกี้นั่งลงที่
พื้นแล้วชู2นิ้วให้พวกเรา มันคือสัญลักษณ์ของ หงส์ขาว สื่อได้ว่า ไม่เป็นไร
''นี่แก!...ความจริงฉันอุบของลับไว้แหละ'' ยัยมิมิพูดกับช้างตกมันที่อยู่ข้างหน้า
''อะไรของแกฮะ จะตายแล้วยังปากดีอีก'' ช้างตกมันพูดแล้วแสยะยิ้ม ทุเรศจับใจ
จร์อดเลยวะ
''วิชานินจา คถาพริกไทยหงส์ขาว!!!!'' ยัยมิมิพูดแล้วเหวี่ยงกำปั้นที่ใส่สนับอยู่ แต่..
ไม่โดนหน้ายัยช้างตกมันนั้น แต่มีบางสิ่งบางอย่างเกิดขึ้น!!!
''โอยยย...แสบตา'' ช้างตกมันร้องขึ้นแล้วขยี้ตาอย่างบ้าคลั่งยัยมิมิได้โอกาส ชก
ท้องมันทันทีช้างตกมันล้มลงไปกองกับพื้น ยัยมิมิหันมาแล้วชู 2 นิ้วให้เหมือนกีกี้
โป๊ก!!
เสียงข้าง ๆ ฉันดังขึ้น ภาพที่ฉันเห็นคือ ยัยมินเอาไม้ไปตีหัวช้างตกมันอย่างง่าย
ดาย - -*
''ฉันขี้เกียจเล่นแล้วอ่ะ แหะ ๆ เลยจบมันไปทีเดียวเลย'' ยัยมินยิ้มแห้ง ๆ ชู 2 นิ้วให้
แล้วเดินไปหากีกี้ เหลือฉันกับลี่
''ถึงเวลาใช้ไม้ตายก้นหีบแล้ว...'' อยู่ ๆ ยัยลิลลี่ก็พูดขึ้นมา
''หึหึ....คถาาเที่ยงธรรม...อำนาจแห่งเทพ..เพลงกระบอง 3 โป๊ก!!!!! ย๊ากกก'' ยัยลิลลี่
พูดแล้ววิ่งไปหายัยช้างตกมันที่ดูจะงงกับชื่อคถา
โป๊ก โป๊ก โป๊ก!!!
ยัยลี่เอาไม้ไปตีหัวยัยช้างนั้น 3 ทีก่อนที่ยัยช้างจะลงไปนอนกับพื้น ความจำจะเสื่อม
มั้ยเนี่ย - -* แล้วคถาบ้าไรฟะไม่เคยได้ยิน
เหลือฉัน...กับยัยช้างดำ ฉันก็คงต้องเอาไม้ตายออกมาใช้มั้งละสินะ
''แก...โชคร้ายหน่อยนะเจอกับฉัน'' ฉันพูดพลางเอามือชู 2 นิ้วมาประกบกัน (ดูนารุ
โตะจะรู้ - -*)
''อะไรของแกฮะ?'' ยัยนั้นพูดขึ้น....ถึงเวลาอันสมควรแล้ว
''วิชานินจา....'' ฉันพูดขึ้นพลางดูยัยช้างดำเตรียมตัว ฮึ อย่าหวังเลยว่าจะรอดไม้ตาย
ฉัน
''วิชานินจา...เหยียบเมฆเหินเวหา..สบัดก้านคอ!!!'' ฉันพูดแล้ววิ่งอย่างรวดเร็ว
กระโดดเตะก้านคอมันทันที
อ้าว งง ละสิงง ง่าย ๆ คือมันคือวิชากระโดดเตะก้านคอแหละ พวกเพื่อน ๆ มองฉัน
แบบทึ่ง ๆ
''ชนะวะเฮ้ย...ฮ่า ๆ ๆ'' ฉัน ชู2นิ้ว ให้ยัยพวกนั้นแล้วดีใจกันยกใหญ่ แล้วเดินออกจาก
สวนหลังโรงเรียน
พลางทิ้งจดหมายเอาไว้ให้พรุ้งนี้เช้า
''ฉันชนะพวกเธอแล้ว...ถ้าตามกฏฉันจะขึ้นเป็นที่ 2 ใช่มั้ยละ อย่าลืมสะละ อ๋อ...จำ
ชื่อคาถาดีดีนะเพราะฉันคิดเองสด ๆ เลยวะ ฮ่า ๆ เออที่สำคัญ แกอ้วลได้ใจฉัน
มาก!!! กร๊ากก ๆ''
ไอริส
''โอ้ยย.!!'' มิมิร้องขึ้น เราทุกคนต่างมีบาดแผลยกเว้ยยัยกีกี้ กับ ยัยไอซ์
''ระ...โรมิโอ..อย่าเป็นอารัยน๊าาาาา '' มินพูดพลางกอดมิมิ
ยัยมิมิหัวแตก กีกี้ปากเขียวเล็กน้อย มินกับลิลลี่ ไม่เป็นอะไรมาก ส่วนยัยไอซ์...พึ่ง
ตื่น - -*
''อ่า...จูเลียตฉันรักนะคุณฮ้าาา'' มิมิพูด เออยังล้อเล่นได้อีก
''จูเลียตฉันจะไปรอคุณ...ที่...ที่...ทางช้างเผือกนะ'' ยัยมิมิพูดแล้วหลับไป
''เออ..ว่าแต่ไอริสส แกไม่เป็นไรนะเว้ย'' ยัยมินถามอย่างเป็นห่วง แกลืมรึไงฉันมัน
คนเหล็กนะ!!!
''เออ'' ฉันตอบมิน เรานั่งรถสักพักก็ถึงโรงพยาบาล พ่อของมิมิตกใจมาก ๆ ๆ ท่าน
เคยเห็นมิมิเป็นแบบนี้หลายครั้งแล้วแหละ แต่ก็ไม่ชินสักที
''ยัยตัวแสบเอ๊ยย อย่าทำให้พ่อเป็ยห่วงได้มั้ย แล้วหนูไอริสเป็อะไรมากรุปล่าวเนี่ย''
พ่อมิมิพูดอย่างหัวเสียกับความดื้อรั้นของลูกสาวตัวเอง
''พ่อค๊าาาา นิดหน่อยเอง ไม่เจ็บหรอกคะ'' ยัยมิมิที่พึ่งตื่นพูดอ้อนพ่อแล้วเข้าไปหอม
แก้มท่านฟอดใหญ่
''จ้า ๆ'' พ่อมิมิพูดแล้วเอาผ้ากอตมาพันแขนให้ฉันจนแขนข้างนั้นเป็นมัมมี่!!
แล้วก็แนะนำวิธีการดูแลตามด้วยการเทศนาพวกเราอยู่พักใหญ่ ๆ จนพวกเราแยกย้าย
กันกลับบ้าน
''มาแล้ว'' ฉันพูดแล้วเปิดประตูเดินเข้าไป เฮือกก!! พี่วัน พี่ทู พี่ทรี เจ๊โฟว์ ที่สำคัญ
ป๊ะป๊า อยู่กันครบเลยตายละหว่า แขนทำไงดเนี่ย
''ไงยัยตัวแสบมาแล้วหรอ'' พี่วันพูดทักฉัน ฉันหันไปมองหน้าเจ๊โฟว์ที่ยิ้มแหย ๆ ให้
ฉัน
''เฮ้ยย..หนูน้อยย แขนไปด้วยอะไรมา!!'' พี่ทรูร้องเสียงหลงรีบวิ่งเข้ามาด้วยความ
ตกใจ
ตามมาด้วยพี่ทรีกับป๊ะป๊าที่ทำหน้าเหมือนจะฆ่าคน หนูกลัวน๊าาา TT-TT
''ตัวเล็ก..ใครทำแกบอกฉันมานะ!'' พี่ทรีตะโกนขึ้นพร้อมป๊ะป๊า
บ้านฉันก็เงี๊ยแหละฉันมีชื่อดั๊นนน ไม่เรียกกันสักคน
พี่วันจะเรียกฉันว่า ตัวแสบ พี่ทรูจะเรียกฉันว่า หนูน้อย พี่ทรีกับพ่อจะเรียกว่า ตัวเล็ก
เจ๊โฟว์จะเรียกฉันว่ายัยตูดหมึก - -*
''อ่อ..หนูตกบันไดคะ ตกบันได แหะ ๆ'' ฉันพูดแล้วยิ้มแห้ง ๆ ให้ครอบครัวหรรษา
''จริงรึป่าว...มีใครรังแกบอกพี่นะ'' พี่วันพูดแล้วลูบหัวฉันเบาเบา ฉันไม่ใช่หมานะพี่ก็!!
''ไม่มี๊ ไม่มี ^ ^'' ฉันพูดแล้วยิ้มหวานให้พี่วัน
''อื้ม...งั้นหนูน้อยขึ้นไปนอนเถอะ'' พี่ทรูพูดแล้วหอมแก้มฉันเบา ๆ
''จ้า ๆ'' ฉันพูดแล้วเดินขึ้นห้องนอนอย่างเซง ๆ เดินเข้าไปล้างหน้าแปรงฟัน
ย้ำล้างหน้าแปรงฟันแต่...ไม่อาบน้ำ
''โอยยย...เหนื่อยเป็นบ้า'' ฉันทิ้งตัวลงนอนบนเตียงก่อนจะคิดถึงหน้าตาคีลที่ทำหน้า
ตอนที่โดนยาถ่ายแล้วหัวเราะอยู่คนเดียว ก็มันฮานี่หว่า ฮ่า ๆ แล้วทำไม...ฉันต้อง
คิดถึงเขาด้วยละเนี่ย เออชั่งมันเหอะ...นอนดีกว่า
(แกอาบน้ำเหอะน๊า ตื่นก่อลเส่!!!! P: คนแต่ง)
ความคิดเห็น