คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Go~To~Hell~!!!
''เฮ้ยย!! ยัยไอริส ยัยตูดหมึกกก'' เสียงอันแสบแก้วหุเป็นอันดับ 2 รองจากยัยมิมิดังขึ้น
''โอ้ยยย เจ๊โฟว์ กลัวหูฉันไม่หนวกรึไงหา'' ฉันพูดพลางหันไปมองเจ๊แกอย่างเคือง ๆ
''เออ แกจะนอนกินบ้านกินเมืองไปถึงไหน หา เปลืองค่าแอร์รู้มั้ย!! ต้องช่วยชาติประหยัดไฟเส่'' เจ๊แกสั่ง
สอนสะยืดยาวทั้ง ๆ ที่ตัวเองยังเปิดแอร์ค้างอยู่เช่นกัน
''ฉันกินบ้านได้ไงละ ฉันไม่ใช่เจ๊นะ'' ฉันพูดจบแล้ววิ่งเข้าห้องน้ำอย่างว่องไว เพราะเมื่อคืนฉันลืมอาบน้ำ - -
5 นาที ผ่านไปฉันออกจากห้องน้ำมาด้วยกลิ่นกายที่หอมฉุยยย~
''นี่!! เธอวิ่งผ่านน้ำรึไงหา '' เจ๊โฟว์ถามขณะที่กำลังอ่านหนังสือนิยาย...เอ่อ..เกย์ =O=
''ปล๊าวว ฉันไม่โดนน้ำเลยตะหาก'' ฉันพูดเสร็จและเดินออกจากบ้านอันแสนสวยงามไป
รู้มั้ยเค๊อะ?? วันนี้วันอาร๊ายย >< (ใครเขาจะไปตรัสรู้แกละย่ะ P: คนแต่ง)
(ฉันไม่ได้ถามเธอย่ะ P: ไอริส) (- -^^^ P: คนแต่ง)
วันนี้เป็นวันที่ยัยกีกี้นัดพบน้อง ๆ ที่น่ารักของฉัน ><
ตุ้งแช่ ตุ้งแช่ ตุ้งแช่ตะลุงตุงแช่ โอ..โอ..โอ...โรมิโอ...โอ..โอ...โอ..จูเลียตลัลล้า~
เอ่อ...เสียงโทรศัพท์ฉันเองคะ - -*
''ฮาเหล'' ฉันกรอกเสียงอันแสนเพราะพริ้ง(ไปหมด) ลงในโทรศัพท์
''มิมิ แกไปกินจิ้งหรีดมารึวะ'' ฉันถามพลางเอานิ้วแคะ ๆ ขี้หูตัวเอง (นางเอกโคด-ตะ-ระ โส)
''ปล๊าวว วันนี้เขาลองกินนกหวีดละ อันไหนเสียงดีกว่ากันหรอ'' ยัยนี่..ยังถามอีก - -*
''เออชั่งมันเหอะ ใกล้ถึงแล้วบาย '' ฉันพูดแล้วรีบกดวางสายเพราะกลัวเสียงมันจะฆ่าขี้หูน้อย ๆ ฉัน
ตอนนี้ฉันยืนอยู่หน้าที่ทำงานพ่อฉัน ซึ่งมีห้องเล็ก ๆ ซึ่งเป็นของฉันอยู่ข้างในห้องหนึ่ง ที่นั้นเป็นสถานที่นัด
พบ ตึกที่ฉันกำลังยืนจ้องอยู่นี้ เป็นตึกสูงใหญ่ สวยงามเลิศหรูอลังการงามสร้าง บลา ๆ ๆ
หน้าตึกเป็นรูปนกฟีนิกขนาดใหญ่ กลางปีกอย่างสวยสง่า
ฉันเดินเข้าไปในตึกพลางมองดูพวกชุดดำหน้าตาน่ากลัว ไม่มีคนหล่อ ๆ เล้ยย คนสวยโคดเศร้า T-T
ปัง!
ฉันเปิดประตูบานใหญ่เข้าไป (ไหนบอกเล็ก ๆ ฟะ) เห็นเด็กผู้หญิงกว่า 100 คนนั่งอยู่กระจัดกระจาย
''พี่ไอริส!! '' เด็กสาววิ่งมาทักไอริสพร้อมกับรอยยิ้มที่กว้าง สดใส น่าร๊ากก
''ว่าไงทุกคน วันนี้พี่มีเรื่องจะคุยกับทุกคนนะจ๊ะ'' ฉันเดินไปที่ที่พวกเพื่อนเลิฟรออยู่ โอ้ววว...รอนานมั้ยโรมิ
โอ
ทุกคนเงียบกริบเตรียมฟังสิ่งที่ฉันจะพูด อูยยย แม่ปลื้ม
''พวกพี่จะกลับไปเรียนที่โรงเรียนนะ'' ฉันพูดพลางมองหน้าทุก ๆ คนที่กำลังงงงวย เงะ ง่ะ โง่ะ - -*
''พวกพี่มีเหตุผลที่จะต้องกลับไปสู้อีกครั้งจ๊ะ'' มิมิพูดต่อ
''อื้มม...พี่ไม่บังคับน้อง ๆ นะจ๊ะ เพราะพี่เชื่อใจน้อง ๆ ทุกคน ที่พี่รู้จัก ว่าจะให้ความร่วมมือ'' พูดสะกดดันเลย
วะ ยัยมินเอ๊ยย
''พวกหนูจะช่วยพี่ ๆ คะ!!! '' เสียงสดใสตะโกนดังขึ้นพร้อมกับทุก ๆ คนที่ตอบรับ
ฉันคลี่ยิ้มอย่างดีใจ
''งั้นวันนี้พวกเรากลับไปพักผ่อนให้เต็มที่นะจ๊ะ...พรุ่งนี้เปิดเทอมแล้ว..ตั้งใจเรียนนะ'' ยัยลี่ที่ปิดปากมานาน
พูดขึ้น
''อ๋อ...ฝึกซ้อมกันมาด้วยนะจ๊ะ เพื่อความปลอดภัยนะ!! '' ยัยมินพูดแล้วเดินออกไป
โป๊ก!! เสียงมะเหงกมาจากหนใด
''ยัยบ้า จะหลับอีกนานมั้ยหา'' อ๋อเสียงยัยกีกี้เขกหัวยัยไอซ์นี่เอง ยัยนี่มันหลับได้ทุกเวลาจริง ๆเล้ยยย
''ชิส์ ตื่นแล้วย่ะ'' ยัยไอซ์บ่นอุบอิบแล้วเดินออกไป
''เจอกันพรุ้งนี้นะเว้ย'' ฉันตะโกนบอกพวกมันแล้วเดินกลับบ้านไปอีกคน
''ชะเอิ้ง~ชะเอิ้งเอยย~พรุ่งนี้และสิหน๊อออ พรุ่งนี้มาเยือนและหน๊อออ วันนรก นรก นรก นรกอเวจี อีอีอีอีอี''
ฉันร้องเพลงเข้าบ้านอย่างสบายใจ + อยากตาย
ขึ้นเตียงแล้วก็นอน (แกไม่คิดจะอาบน้ำรึไงฟะP:คนแต่ง) (คร๊อกฟี้~~P:ไอริส)
ป้าป ๆ ๆ ๆป้าปปาดูป้าป ๆ ๆ ๆ เจ้าหญิงจอมโหดตื่น ๆ ป้าป ๆ ๆ ๆ ป้าปปาดูป้าป ๆ ๆ ๆ
เอ่อ..เสียงนาฬิกาปลุกอันแสนไพเราะของฉันดังขึ้น
ไอบ้าเอ๊ยยยย พึ่ง 6.30 ปลุกหาฟาเธอร์หรอฟะ
ฉันคิดพลางเกาหัวแกรก ๆ แล้วเดินเข้าห้องน้ำ วันนี้ฉันอาบ 10 นาทีนะ - -*
แต่งตัวแล้วก็ยืดแล้วยืดอีกจนมาดูนาฬิกาอีกที
เออแม้งก็พึ่ง 7.45 นี่หว่า ชิส์
....
.....
.....
ชิโด้!!! 7.45 สายจนตูดงอนแล้วนี่หว้า Shit…!!!
ฉันคว้าทุกอย่างที่ฉันเห็นแล้วโกยหลวงพ่อวิ่งไปขึ้นรถเมล์ทันที!
เฮ้อ...รถเมล์มาพอดี ลัคกี้ฟุ้ย แต่...
เฮือกก!! ยัยแม่มดกำลังเหม่อลอยแล้วนั่งพึมพำคนเดียวมันดูแล้วเหมือน...คนบ้า - -*
ฉันพยายามหลบยัยนั้นอย่างสุด can
แต่can ยัยนั้นมันเยอะกว่า คือ...มันเจือกเห็นฉัน!!
''เออ ฉันก็นึกแล้วว่าแกต้องทำให้คนบนรถหันมามองฉันได้'' ฉันพูดจริง ๆ นะคะ!! ทั้งรถหันมามองฉันกะ
มันคะ
อ่า~Hell
ฉันเดินเข้าไปในโรงเรียนแต่ก็ต้องหยุดเพราะยัยลี่ไม่ยอมเดิน มันกำลังทำหน้าเหมือนจะตาย - -*
''อ่า~พระเจ้าช่างกลั่นแกล้งคนสวย (ไปหมดสิแกอ่ะ) ทำไมต้องให้คนสวยมาเรียนในทีที่แบบนี้ด้วย (กลับ
บ้านไปเลยปะ) ถ้าเลือกได้คนสวยอยากตาย (เอามะ? ฉันจะฆ่าแกเดี๋ยวนี้เลย) โลกช่างโหดร้าย ฮืออออ''
ยัยนี่พูดพลางปิดหน้าวิ่งเข้าโรงเรียนไป
''ปวดขี้หรือไงฟะ'' ฉันพูดแล้วเดินตามหลังมันเข้าโรงเรียน
ไม่รู้อะไรดลใจ..ฉันแอบรักแฟนของเพื่อน~ เอ๊ยยยยย ไม่ใช่ ไม่รู้อะไรดลใจทำให้ฉันหันไปมองด้านขวา
มีเด็กผู้ชาย 6 คนนั่งอยู่ที่เก้าอี้ม้าหิน เท่ห์ตายแหละ เหอ ๆ
เท่านั้นไม่พอหมอนั้น!! คีลลล ไอบ้าที่มันย้อมสีผมตามฉัน!!
ฉันเดินเข้าไปหายัยพวกเพื่อนเลิกก่อนจะหันมามองข้างหลัง
''ไง..ยัยเท้าช้าง'' เหมเหม่ดู๊ดู่มันทักน่าเหยียบอีกข้างมั้ยละ เฮอะ!!!
''ไง...ไอเท้าเหล็ก'' ฉันกวนมันตอบ โฮ่ ๆ ๆ
''คีล~~~~~~-ขา'' เสียงเหมือนคนมีเขาตรงหน้าผากดังขึ้น - -*
''แทมมี่คิดถึงคีลจังเลย'' ฮะ ชื่อไรนะ แทมหม้อ อ่อ ๆ แทมหม้อ
''อะไรของเธอเนี่ย'' คีลพูดเสียงเย็นชาต่างไปจากเสียงล้อเล่นที่พูดกับฉันเมื่อตะกี้อย่างสิ้นเชิง
''คนนะสิ เธอไม่มีตารึไง'' โอ้โห!! เป็นครั้งแรกที่นายตอบเข้าหูฉันนะเนี่ย
''แล้วมายุ่งอะไรกับคีลของฉันย่ะ'' ยัยแทมหม้อพูดพลางมองฉันอย่างเคือง ๆ ปนหน้าแตก อนาจวะ แทนที่
จะ....ไปเย็บหน้า - -*
''แล้วมายุ่งอะไรกับคีลของฉันย่ะ!! '' สะ..เสียงสะท้อนคะ
''อะไรของเธอเนี่ย ฮะ? '' ยัยแทมหม้อพูดแล้วหันไปมองหน้ายัยมิน อ๋อที่แท้ยัยจอมกวนประสาทนี่เอง
''กรี๊สสส คีลล มันเยาะเยยแทมมี่'' ยัยนั้นพูดแล้วกระโดดเกาะแขนคีล ซึ่ง...นายนั้นหลบ
''กรี๊สสสส คีลล มันเยาะเยยแทมหม้อ'' นั้น!!..สมแล้วที่เป็นเพื่อนตู ขนาดชื่อยังคิดเหมือนกันเลย ยัยมินพูด
ตามแล้วกระโดดเกาะแขนยัยมิมิ
''อ๊ายยย หยุดพูดตามฉันนะย่ะ'' ยัยแทมหม้อพูดพลางชักกะแด่ว ๆ
''อ๊ายยย หยุดพูดตามฉันนะย่ะ'' ยัยมินพูดพลางชะกะแด่ว ๆ เช่นกัน ตอนนี้ฉันหัวเราะไม่หยุด ยัยลี่ก็เหมือนกัน
ยัยกีกี้กลั้นหัวเราะอย่างเต็มที่ ส่วนยัยไอซ์...หลับ - -*
''คีลลล ช่วยแทมมี่ด้วยสิคะ'' ยัยนี่พูดพลางส่งสายตาไปให้คีล
''โรมิโอ....ผมจะปกป้องคุณครับ!! '' ยัยมิมิก็เอากับมันด้วยวุ้ย
''จูเลียตฉันรักคุณฮ้า'' โรมิโอภาคกระเทียม = =
''โรมิโอ...ผมก็รักคุณ'' จูเลียตภาคทอม = =
แล้วยัย 2 คนนั้นก็กอดกัน
ยัยกีกี้กลั้นหัวเราะลากยัยลิลลี่ ยัยมิมิ ยัยมิน และยัยไอซ์เดินไปนั่งที่เก้าอี้
''แก๊!! ไม่รู้รึไงฉันเป็นใคร ฮะ? ฉันเป็นนักสู้หญิงอันดับ 1 ของโรงเรียนนี้นะย่ะ พวกเธอไม่ตายดีแน่!!!! ''
ยัยนั้นพูดแล้วเดินสบัดตูดไป
''เฮ้ยยย!!! งั้นจำไว้ด้วยละฉันจะไปแย่งตำแหน่งนั้นมา บ๊ายบาย โปริโอ'' ยัยนั้นหันมามองก่อจะวิ่งออกไป
ฉันหันไปเจอคีลกำลังหัวเราะท้องแข็ง
''หัวเราะไรของนายหา'' ฉันถามมันเพราะฉันหยุดขำแล้ว
''โปริโอ ก๊าก ๆ ๆ ๆ'' นายนั้นพูดแล้วหัวเราะไม่หยุด ไอบ้าหัวเราะให้ตายเลยนะย่ะ!!
''เออ...เชิญหัวเราะต่อเถอะย่ะ'' ฉันพูดและกำลังจะเดินไปหายัยกีกี้
''เดี๋ยวว เธอยังมีคดีอยู่นะ'' นายนั่นพูดแล้วดึงมือฉันไว้ มันต้องเป็นจับเซ่!! แต่ไอบ้านี่ดึง TT-TT
''อะไรของนายฮะ? บ้าป่ะ? ปวดขี้หรอ? '' ฉันถามมันด้วยสายตาซื่อ...ไปหมด
''ป่าวพึ่งขี้เสร็จ....'' เอากะมันสิดั๊นนน ตอบกลับมาอีกว่าแต่...แม้งล้างมือยังฟะ -*-
''มีไรก็ว่ามาน่า น่ารำคาญ'' ฉันพูดพลางดึงมืออก
''เธอเหยียบเท้าฉัน ลืมแล้วรึไง'' นายนั้นพูดพลางทำหน้าคิด ๆ เครียด ๆ
''แค่เหยียบเท้า ฉันไม่ได้เหยียบหางได้นิ...แล้วไง...คิดถึงเท้าฉันหรอ'' ฉันพูดอย่างกวน ๆ พลางเห็นเส้น
เลือดเริ่มปุดที่ใบหน้า
''หึ..คิดถึงเส่ มากด้วย'' ไอบ้าคีลเดินมาใกล้ ๆ โอยแม้งหล่อเว้ย!! ละลายยยย
''หรอ...อื้ม...ได้งั้นจะทำให้หายคิดถึง'' ฉันหยึดคิดว่ามันหล่อแค่นั้น แล้วประทับฝ่าเท้าลงไปที่เท้าข้างขวาของ
มัน ง่าย ๆ คือ...ฉันเหยียบteenมัน
''
ฉันแลบลิ้นแล้ววิ่งไปหายัยกีกี้ หมอนั้นจะตามมาอีกแล้วแต่เพื่อนเขาก็วิ่งมาจับเช่นเคย ฉันชอบเพื่อน ๆ
ของเขาจริง ๆ ก๊าก ๆ ๆ
ฉันเดินมาหยุดหน้าตึกเรียน แล้วหันไปมองคู่ โรมิโอ and จูเลียต ที่แปลงเพศกันมาแล้ว
''โอ้ววว...จูเลียตเรากำลังจะไปนรกชิมิฮ้า'' ยัยมินพูดพลางทำหน้าอยากตาย
''ใช่แล้วโรมิโอ...ผมจะปกป้องคุณเอง'' ยัยมิมพูดพลางกอดยัยมิน
''
''จูเลียต.....''
โป๊กกก!! โป๊กกก!!
ยัยกีกี้ทนไม่ไหวเลยแจกมะเหงกมันไปคนละทีทำให้มันบ่นอุบอิบตลอดทาง
ครืดดด!!!
เมื่อเราเปิดประตูห้องไปเราก็เจอกับ.......??????
ความคิดเห็น