คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : โรงเรียน! เหตุการณ์วุ่นว๊ายวุ่นวาย!!!
''นี่..ไอริส เธอเรียกพวกเรามามีอะไรหรอ''ยัยลี่พูดพลางโกยขนมเค้กก้อนที่ 4
เข้าปากอันแสนสวยงามของมัน ถามจริงเหอะ เมื่อไหร่แกจะอ้วนฟะ เครียด!!
''ช่าย ๆ ฉันรอแกจนรากจะงอกแล้วนะย่ะ'' มิมิพูดอย่างเซง ๆ แต่เอ่อ...ฉันไม่เห็น
รากที่ก้นแกเลยวะ เห็นแต่หางนะ - -*
''ที่ฉันเรียกพวกลิง ๆ อย่างแกมาเนี่ยนะ'' ฉันเว้นช่วงสักพักสังเกตุหน้าทุกคนตอนนี้
ที่หน้าผากอันใส ๆ ของมัน เริ่มมีเส้นเลือดผุดแล้วคะ ว่าแต่..
ฉันทำยัยผิดหยออO_o ฉันผิดอาร๊ายยย = =??
''ลีลาจังฟะแม้ง'' ยัยกีกี้พูดขึ้นตอนที่ฉันกำลังงงว่าฉันผิดอะไร
''ฉัน...จะกลับไปเรียนที่โรงเรียน'' พอพูดจบเท่านั้นแหละ!!!
โครม! ปัง! ปุ้ง! โพล้ง! เพล้ง!!!... ...........เงียบฉี่
พวกแกกลัวฉันเสียงตังน้อยรึไงย่ะ!!!!
อย่าตกใจคะ ไม่ใช่ระเบิดนะคะ แต่ยัยพวกนี้พังโต๊ะคะ!!! ขนมเค้กช้านนนน TT-TT
''ว๊ากกกกกกก Noooooo โรงเรียนหรอ ม่ายยยย'' ฉันสะดุ้งเฮือกเมื่อเสียงยัยกีกี้ดังขึ้น
''กี๊สสสสส ม่ายยยย โรงเรียนที่มีอาจารย์หน้าหื่น ๆ หนังย่อนยาน ม่ายเอ๊าาาา''
ยัยมิมิเสียงแกทำให้ขี้หูน้อย ๆ ของฉันตื่นนะย่ะ!!!
''อ๊ากกกก Noเวย์สเตนมยานนนนนน''ยัยมีนพูดราวกับฟ้าจะถล่มถลาย [เข้าขั้นเว่อร์]
'' It's a school. This is a bookkkkkkkkkk'' เอ่อ..ยัยไอซ์ฉันเข้าใจว่าแกตก
ภาษาอังกริด อย่าพยายามเลยวะ ฉันมองไปที่ฝั่งหนึ่งของร้าน เฮือกกกก ยัยลี่
''โอ้....~ ข้าแต่พระเยซูเจ้า พระเจ้ายอนปอนที่ 99 อ่า..~ จร์อดคุงผู้หล่อเหลา
ซาร่าจังผู้อ่อนโยน...ข้าแต่เทวดาเจ้า...ฉันฝันไปสินะ ฮ่า ๆ ๆ ๆ ใช่ ฉันฝันไป ฮ่าๆ''
ยัยลิลลี่บ่นอะไรก็ไม่รู้อยู่คนเดียวแล้วหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง
เพื่อนฉัน!!! เป็นอะไรกันหม๊ดดดดด เอ่อ...ใช่!! หลังคาแดง ต้องเรียกหลังคาแดง!!
''เอ่อ..พวกแก..ต้องการให้ฉันเรียก..หลังคาได้มั้ย'' ฉันถามพลางเอานิ้วไปจิ้ม ๆ ตัว
กีกี้อย่างกล้า ๆ กลัว ๆ แต่ยัยกีกี้หันมามองฉันด้วยสายตาที่ลุกเป็นไฟ
มันจะกัดฉันมั้ยคะเนี่ย!!!
''หลังตาแดงอาร๊ายยย ม่ายต๊องงงง''ขณะนี้คนเงียบ ๆ อย่างกีกี้กำลังเสียสติ
ฉันจึงหันไปหาไอซ์แทนเพราะมีเรื่องที่ค้างคาอยู่เรื่องหนึ่ง
''เอ่อ..ไอซ์ ไอ It's a school เนี่ยก้อพอเข้าใจอยู่หรอกนะ แต่..This is a book มาจาก
ไหนฟะแก'' ฉันมองมันที่ค่อย ๆ หันมา
''หึหึ This is a book'' ยัยไอซ์หัวเราะในลำคออย่างชั่วร้าย
''มันคือหนังสือ...ดิสส อิสสส อะ บู๊คคคคคค ฮ่า ๆ''แง้ๆๆๆ พระอินทร์ช่วยนู๋ล้วยยย
''เฮ้ยยยย พวกแก!! ถ้าแกหยุดบ้าฉันจะเลี้ยงเฟ้ย!!!'' ฉันตะโกนออกไปอย่างเหลืออด
เพราะถ้าอยู่ต่อฉันจะบ้าเองนะสิ!TT-TT
เงียบ....สงบลงอย่างเห็นได้ชัด...ไอพวกเห็นแกกินเอ๊ยยย เงินช้านนนน
''เอ่อ..ทำไมแกถึงจะกลับไปในนรกวะ'' ยัยกีกี้ถามพลางเอามือกุมหัว
''ฉัน...ได้เบาะแสอาร์แล้วละ'' ทุกคนในตกจิงจังขึ้นมาทันที
เอ่อ...ท่าพวกแกตอนนี้เหมือนกำลังจะกินหัวฉันนะย่ะ
''จะ..จิง..หรอ''ยัยมิมิถามเสียงสั่น ๆ
''อื้มม ยัยหน้าญี่ปุ่นสืบมา'' ฉันพูด
''ละ..แล้วเคนอยู่ด้วยรึป่าว'' ยัยมิมิถามฉันขึ้นมาอีก
''อันนั้นฉันไม่รู้แต่น่าจะอยู่ด้วยแหละ'' ยัยมิมิยิ้มกว้างออกมาอย่างเหนได้ชัด
แน่ละก็พี่ชายต่างแม่ที่หายตัวไปตั้งหลายปีนี่นา...พร้อมกับคนรักของฉัน
''เบาะแสมีรัยมั้งละ'' ยัยลี่รีบ ๆ เร่งให้ฉันพูด
''อาร์...เขาจะคบกับเด็กผู้หญิงทุก ๆ คน ที่เป็นอันดับหนึ่งของโรงเรียน'' ฉันพูดออก
มาด้วยท่าทีที่ลำบาก แต่ถึงเขาจะคบกับใครฉันก็ไม่แคร์ ฉันเพียงแต่อยากเจอหน้า
อยากได้ยินเสียง...และ...อ้อมกอด
''ดังนั้น..ฉันต้องกลับไปที่โรงเรียนขึ้นเป็นที่ 1 ให้ได้'' ฉันพูดด้วยเสียงที่มุ่งมั่น
''เออ...สรุปคือพวกเราต้องเหยียบเข้านรกอีกใช่มั้ยวะ'' กีกี้ถามอย่างเซง ๆ
''เออ เรื่องนี้ฉันให้พ่อจัดการแล้ว''ฉันพูดแล้วนึกเรื่อง ๆ หนึ่งได้
''เออกีกี้...เรียกทุกคนมารวมกันด้วยนะที่เดิม''ฉันพูดกะกีกี้พลางรู้สึกได้ถึงสายตา
ที่ไม่ค่อยเป็นมิตรจากข้างหลัง
''เฮ้ย..หมายความว่าไรวะ'' กีกี้ถามฉันอย่างงง
''หงส์ขาวจะกลับมาอีกครั้งไงละ'' ฉันพูด และ หันไปมองข้างหลัง เป็นกลุ่มเด็ก
ผู้ชายรุ่นราวคราวเดียวกับฉัน หน้าตาดีโคด ๆ แม่ให้กินไรไปตอนเด็กฟะ - -*
ถ้าไม่ติดที่ว่าพวกมันกำลังจ้องฉันด้วยสายตาที่ไม่พอใจ
ฉันหันกลับมาที่โต๊ะเห็นยัย 5 คนนี้นั่งยิ้มแก้มปริเป็นที่เรียบร้อยแล้ว
''กี๊สสสส ฉันจะได้เจอพวกน้อง ๆ แล้วววว '' ยัยมิมิพูดอย่างดีใจ
ฉันว่าวันนี้หูฉันจะตึงเพราะมันนี่แหละ
''นี่พวกเธอ'' เสียงไม่พึงประสงดังมาขึ้นจากโต๊ะข้างหลัง ทำให้เราหันไปมองอย่าง
ไม่ค่อยจะพอใจสักเท่าไหร่
''อะไร'' ยัยลี่ถามออกไป ฉันสังเกตุนะมีคนหนึ่งในนั้นมองยัยลี่ไม่กระพริบตาเลย
''ช่วย..เบา ๆ หน่อยได้มั้ย รำคาญ'' หนุ่มผู้มีผมสีเดียวกะผมฉันพูดขึ้น
ชิส์บังอาจมาทำสีผมตามฉันเรอะ! [แกพึ่งเจอกันครั้งแรกนะเว้ย p:คนแต่ง]
''หนักหัวใครละ'' ยัยลิลลี่พูดขึ้นอย่างไม่กลัว
โครม!!
ไอหน้าหล่อผลักเก้าอี้ล้ม
โครม!!
ยัยลิลลี่เตะเก้าอี้อีกตัวล้มเช่นกัน เอากะมันสิเพื่อนกุ
''เฮ้ยย คีลใจเย็นเว้ย'' เพื่อนในกลุ่มพูดขึ้นพลางจับแขนผู้ชายคนนั้นไว้
''ไอริสไปจากร้านนี้กันเถอะ'' ยัยกีกี้พูดพลางลุกขึ้นยืน
มันจะไปทำไมเนี่ย ยังไม่เห็นฉากเด็ดเลยโว้ยย
''อะไรของแกวะกีกี้ แกปอดแหกอย่างนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย'' ลี่พูดอย่างเซง ๆ
แล้วฉันก้อเหลือบไปเห็นคนคนหนึ่งของกลุ่มมัน ไอนั้นมันที่อยู่ในโทรทัศน์นี่หว่า
ฉันรู้ละว่าทำไมยัยกีกี้ถึงให้พวกเราไป ก้อไอพวกนี้อ่ะ
มันเป็นนักสู้ชายอันดับ 1 ของเขตนะเส่!!!
''อ่อ อื้ม ไปเถอะ '' ฉันลุกขึ้นตามกีกี้แล้วจะเดินออกจากนอกร้าน
''โห..ที่แท้ก้อดีแต่ท่านี่หว่า'' ผู้ชายคนนั้นพูดขึ้นอีก ทำให้ฉันไปหยุดอยู่ตรงหน้ามัน
โอยยย แม้งหล่อวะ
''ไม่ต้องห่วงหรอกนะ เราได้เจอกันอีกเร็ว ๆ นี้แหละ บ๊ายบาย'' ฉันพูดแล้วเหยียบเท้า
มันลงไปที่นึงด้วยความหม่ำไส้ ก่อนจะออกมาจากนอกร้าน
ฉันเห็นมันจะตามฉันมาด้วยละแต่โดนเพื่อนจับไว้ ไอบ้าที่นั่งอยู่ยังจ้องลิลลี่ไม่เลิก
''เฮ้ยยย ทำไมต้องออกมาด้วยวะ'' ยัยไอซ์ถามขึ้นหลังจากเงียบไปนาน
''ไอพวกนั้นมันอันดับ 1 ของเขตนะว้อย'' ยัยมีนพูดอย่างเซง ๆ
''ใช่ ๆ ฉันก้อรู้จักนะ คนที่ไอริสเหยียบเท้าเป็นหัวหน้า ชื่อ คีล'' ยัยมิมิร่าย
ชื่อก็ดีหรอกชิส์ นิสัยห่วยแตกยิ่งก่าปาร้าสะอีก Shit แย่ ๆ
''ที่สำคัญ ไอพวกนั้นอยู่โรงเรียนเรา'' ยัยกีกี้พูด เออดี พบเพื่อนแต่วันแรกเลยวุ้ย
''เราจะกลับนรกวันไหน'' ลี่พูดขึ้นมาบ้าง
''เปิดเทอมเดือนหน้านี่แหละ'' ฉันพูดแล้วเดินต่ออย่างเซง ๆ
วุ่นแน่ ๆ งานนี้ เฮ้อ...
''เออ ยังไงวันนี้กลับไปพักผ่อนก่อนละกัน วันเสาร์หน้าเจอที่เดิมนะ จะนัดน้อง ๆมา
ให้'' ยัยกีกี้พูดพลางเดินแยกจากพวกเรา
''บาย'' ฉันพูดแล้วเดินกลับบ้านอย่างเซง ๆ
เฮ้อ..นึกว่าเรื่องจะง่าย ดันไปมี้เรื่องกะไอพวก คีล ขี้ อะไรนั้นอีก
นึกว่าจะขึ้นเป็นที่ 1 แล้วเจออาร์ได้สบาย ๆ สะอีก
เซง!! เครียด !! อยากฆ่าคนน!!! ชิส์
ความคิดเห็น