เกิดใหม่เป็นนางร้ายยังไม่พอ ดันกลายเป็นว่าที่คู่หมั้นขององค์ชายอีก

ตอนที่ 1 : บทที่1 : ไม่มีใครอยากตาย

สวัสดีทุกคนค่ะ ฉันชื่อ ไอดาลิน เฟลอร์ แฟรงคลิน ในชาตินี้ แต่ถ้าชาติก่อนก็คือนักดนตรีที่ชื่อสายรุ้ง ไม่รู้ ว่าทำไมพอมาเกิดใหม่ถึงยังมีความทรงจำในอดีตอยู่ แต่ว่า...มันก็เป็็นโชคดีในโชคร้ายน่ะนะ

"ท่านดยุก เรื่องที่ราชาอยากให้ท่านหญิงแต่งงานกับองค์ชายท่านจะว่าอย่างไรรึ?"

"องค์ชายเล็กเป็นคนไม่ค่อยมีข่าวลือ ข่าเกรงว่าเขาจะเป็นคนไม่ดี"

ฉันแอบฟังบทสนทนาอยู่เงียบๆของท่านพ่อกับคนสนิท ใช่ท่านหญิงที่พูดถึงคือฉันเอง ตระกูลแฟรงคลินมีฉันเป็นบุตรแค่คนเดียว

ตั้งแต่เล็กจนโตท่านพ่อประคบประหงมฉันมาก ในโลกใบนี้ที่ขลับเคลื่อนด้วยพลังเวทย์ฉันถือเป็นคนนึงที่มีพรสวรรค์ ซึ่งมันแตกต่างจากในนิยายที่เคยอ่าน 

สิ่งสำคัญในนิยายนั้นก็คือ องค์ขายเล็กเป็นคู่หมั้นของฉันแต่เค้าไม่ได้รักฉัน เรื่องสำคัญคือเขารักบุตรีของดยุกแอนดราไดต์ แต่ว่าเรื่องนี้จบแบบดาร์กเอ็นคือบุตรีดยุกแอนดราไดต์เป็นคนไม่ดี แต่เกิดรักองค์ชายจริงจนพยายามยุติสงครามและตายในที่สุด ช่างเป็นนิยายที่น่าเศร้าจริงๆ

"นั่นใคร?!"

"!!" ฉันรีบถอยห่างจากประตู ฟึ่บ!

แอ๊ด~

"?...ก็ไม่มีใครนิ" ผู้ชายคนนั้นพูดก่อนจะปิดประตูกลับไป

"เฮ้อ" ฉันภอนหายใจออกมา

"เกือบไปแล้วนะคะ ท่านหญิง" หล่อนพูด

ผู้หญิงคนนี้ชื่อ นาร่า คาร์ลิ เป็นคนสนิทของเราเอง

"นาร่าเวทย์พรางตัวของเจ้ายังนอดเยี่ยมเป็นที่1ในปฐพีเลยนะ" ฉันพูดพร้อมยกนิ้วให้

"แหม ดิฉันก็ถนัดแค่นั้นแหละค่ะท่านหญิง"

"ไปที่ห้องข้าดีกว่าข้ามีเรื่องจะเล่า"

"คะ?"

"เอ๋?! ท่านหญิงหมายความว่าราชาอยากให้ท่านหญิงแต่งงานกับองค์ชายเล็กเหรอคะ?"

"ใช่น่ะสิ ดีนะที่ท่านพ่อยังไม่ตอบตกลง"

"แต่องค์ชายเล็กเองก็คงหน้าตาดีนะคะ ราชาออกจะหล่อขนาดนั้นองค์ชายใหญ่กับองค์หญิงรองก็เบ้าหน้าดีทั้งคู่"

"ปัญหาคือมันไม่ใช่ว่าหล่อหรือไม่หล่อ แต่คือเค้าเป็นคนดีที่ปกป้องข้าไม่ให้วุ่นวายกับการชิงอำนาจ และฉลาดพอรึเปล่าตะหาก"

"แหม~ท่านหญิงเรื่องแบบนี้มันเป็นเรื่องของหัวใจ รสนิยมที่ท่านตั้งไว้ก็เหมือนกับผ้าๆหมแหละค่ะ ดิฉันว่าอยูีที่ชอบหรือไม่ชอบลองใส่แล้วหรือยังตะหาก"

"นาร่าเจ้าเงียงเลยนะ องค์ชายเล็กอะไรนั่นแก่กว่าข้าตั้งสองสามปี จะคุยกับรู้เรื่องรึเปล่าเหอะ"

"ท่านหญิงก็ไม่เด็กแล้วเลิกทำตัวเป็นเด็กเถอะค่ะ"

"อย่าคิดว่าตนเด็กกว่าข้าแค่ปีเดียวจะมาพูดเรื่องอายุได้นะ นาร่า"

"เจ้าค่ะๆ แล้วนี่ท่านหญิงจะทำอะไรคะเนี่ย?" นาร่าถามเมื่อเห็นฉันเก็บกระเป๋าเสื้อผ้า

"เจ้ารีบไปเก็บของวันนี้เราจะหนีออกไปกัน"

"อะ..อะไรนะคะ?"

"เจ้าเข้าใจบ้างมั้ยเนี่ย? ข้าพูดว่าข้าจะไม่อยู่ที่คฤหาสน์นี่แล้ว ข้าจะไปผจญภัยในเมือง"

"ไหนท่านหญิงบอกท่านดยุกไม่ให้ท่านหญิงแต่งงานนี่คะ?"

"อั๊ยย่ะ! ใครบอกข้าหนีงานแต่งข้าหนีตายตะหาก ข้าอยากจะค้นพบโลกภายนอกใช้เวทย์ที่ข้าฝึกฝน มีชีวิตเหมือนเด็กสาวธรรมดา" ฉันพูด ก่อนจะเก็บไวโอลินใส่ในกระเป๋าเฉพาะ

วันนี้ฉันคือไอดาลิน จากยี้จนกว่าจะตาย ไม่มีใครอยากตายเฉยๆโดยที่ไม่ได้เที่ยวเล่นและทำในสิ่งที่ตัวเองต้องการหรอกนะ

แล้วอีกอย่าง ถ้าเราอยู่ที่นี่ต่อไปเกิดจับพลัดจับผลูเหมือนในละครแต่งงานกับองค์ชายเล็กขึ้นมาทำไงล่ะ? 

"ท่านหญิงคะ ดิฉันเก็บกระเป๋าเรียบร้อยแล้ว"

"อื้ม งั้นไปกันเลย แล้วก็ต่อจากนี้อย่าเรียกฉันว่าท่านหญิงและพูดคำสุภาพอีกล่ะ เพราะตอนนี้ฉันจะเป็นพี่ใหญ่ของเธอ"