ลืมตาตื่นขึ้นมาก็กลายเป็นนางเอกเสียแล้ว

ตอนที่ 14 : EP.13 นางรำมือใหม่

"มือน่ะต้องอ่อนช้อยกว่านี้!" คุณครูพูดแล้วฟาดไม้มาที่ก้นฉัน ให้ตายตั้งแต่เกิดมาสิบแปดปี(ถึงจะสิบเจ็ด)ยังไม่เคยมีใครกล้าทำแบบนี้กับฉันเลยนะ

"ค่ะๆ" 

"เป็นผู้หญิงแต่บุคลิกแบบนี้จะดีเหรอ จริงอยู่ที่ดูน่าปกป้องแต่ไม่ลองเปลี่ยนบุคลิกแบบโฮราเทียที่เรียบร้อยหรือเซน่าที่ร่าเริงดูล่ะ"

"บุคลิกฉันไม่ดีเหรอ ฉ้นก็เป็นแบบนี้ตั้งนานแล้ว"

"ผู้หญิงฉลาดผู้ชายมักเกรงกลัวพอๆกับผู้หญิงเอาแต่ใจที่ผู้ชายไม่เข้าใกล้เธอน่ะมีทั้งสองแบบแต่ไม่รํ้ทำไม..."

"ทำไมเหรอคะ?"

"เปล่าหรอก ผู้ชายมาฮัมโดยเฉพาะที่ทำงานสายลับน่าจะรสนิยมแปลก แต่ข้าว่าราชาของเซพาร์คงไม่ชอบ"

"?"

"ต้องทำตัวให้น่าปกป้องกว่านี้" เธอพูดพร้อมกับยื่นชุดเดรสยาวสีชมพูให้

ทำไมต้องใส่ของแบบนี้ด้วย เราก็น่ารักเรียบร้อยอยู่แล้วหรือมันยังไม่พอกันนะ?

.

.

"ไอ"

"คะ?" ฉันหันไปถามอัลฟิน ไม่ติองแปลกใจนะเรามาอยู่ที่นี่ได้สองสามวันแล้ว เราสองคนปรับความเข้าใจกันเหมือนเค้าก็จะหมดเยื่อใยกับไอแต่ไม่ใช่รู้สึกเค้าไม่ได้ชอบฉันแต่ในแววตายังมีความรักเหลือให้คนที่ไม่ใช่ฉัน แต่เค้าคงๆม่รู้หรอกว่าเราไม่ใช่ไอแต่เป็นองค์หญิงรอง

"พี่ชูบอกให้พวกเราไปตรวจตราในเมืองไปได้มั้ย?"

"ค่ะ ไม่มีซ้อมรำแล้วด้วย"

"ว่าแต่ไอจะไปชุดนี้เหรอ?" เขาถามพร้อมกับชี้ไปที่ชุดที่ฉันสวม ใช่ชุดเดรสสีชมพูเกิดอะไรขึ้นมาคงเคลื่อนไหวไม่สะดวกแต่เราไม่ใช่สายกำลัฃอยู่แฃ้วคงไม่เป็นไร

"คือฉันกำลังฝึกตัวเองให้เป็นผู้หญิงอ่อนหวานเผื่อราชาเซพาร์จะสนใจมากขึ้นน่ะค่ะ"

"ฮะๆ"

"?"

"ไอนี่ไร้เดียงสานะ แต่ว่าผู้ชายน่ะชอบผู้หญิงอ่อนหวานจริงๆ"

"ฉันนี่ไร้เดียงสาเหรอ?" 

"หืม? ก็..."

"!/!"

 "ดูเหมือนมาครั้งนี้จะถูกเวลานะ" เค้าพูดพร้อมมองรอบๆด้วยแววตามีความหมาย

ใช่ ตอนนี้พวกเรากำลังถูกล้อมด้วยคนที่คิดว่าเป็นทหารพิเศษของเซพาร์

"ชนะไม่ได้แน่นอน" เขาหัวเราะก่อนหยิบชิ้นส่วนหอกที่ซ่อนไว้มาประกอบ

"!" ไม่ทันจับสำผัสก็มีมีดปลายแปลมเข้ามาจี้ที่คอจนเลือดเริ่มซิบ

"ยอมแพ้แล้วไปกับพวกเราเถอะ" ชายชุดดำคนนึงพูดก่อนที่อีกคนจะตะวัดดาบฟันจนเสื้อผ้าฉันขาดลิ่วเกือบเห็นชุดข้างใน

"หึ" แต่อัลฟินกลับหัวเราะ และมองด้วยแววตาอาฆาต

"รู้มั้ยว่าตั้งแต่เกิดมาข้าไม่เคยฆ่าคนตายเลยสักครั้ง..."

แสงสีเขียวล้อมหอกยาวไว้และยังปรากฏโอบล้อมชายที่เหลืออีกด้วย

"...เพราะ พวกมันฆ่าตัวเองหมดยังไงล่ะ"  เขาพูดก่อนที่คนพวกนั้นจะบีบคอตัวเอง

"!!!" ชายที่จับตัวฉันทำตัวไม่ถูกฉันเลยนำยันต์ที่ซ่อนไว้กับตัวแปะเข้าไปที่แขนของเขา

"อ๊ากกกกกกก" เขากรีดร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด ก่อนที่น้ำแข็งจะปกคลุมรอบตัวเขาจนแข็งตาย

"อะ" อัลฟินรีบถอนเสื้อคลุมแล้วเอามาสวมให้ฉัน ฉันได้แต่ทำหน้าปนะหลาดใจอยู่อย่างนั้น

"เกือบโดนพวกผู้ชายโรคจิตลวนลามแล้วมั้ยล่ะ?"

"ลวนลาม?"

"ไม่รู้จักเหรอ"

"อื้ม"

"ไหนเจ้าเคยบอกอ่านหนังสือมามากไม่เคยอ่านนิยายเหรอ"

"เคยสิ"

"ไม่เคยอ่านนิยายรักด้วย? มันเป็นสิ่งที่จะทำกับตนที่รักไง"

"ไม่เคยอ่าน ท่านพี่บอกมันไร้สาระข้าเลยเคยอ่านแต่สืบสวนฆาตกรรมจิตวิทยาแล้วก็สงคราม"

"ไร้เดียงสาจริงๆด้วย" พอเขาพูดแบบนั้นฉันก็น่าเสียขึ้นมาเล็กน้อย

"งั้นเดี๋ยวซื้อให้นะ ตามมาสิ" หลังขากนั้นฉันเลยได้หนังสือรักเล่มแรกมา

'ข้อแลกเปลี่ยนของชะตาบนฟากฟ้า'