ตอนที่ 13 : EP.12 คนที่ต้องลอบเข้าไป
"นี่คือห้องของพวกเรา ส่วนห้องผู้ชายจะอยู่ถัดไป" เซน่าพูด
"แล้วฉันต้องอยู่หองเดียวกับโบรีอัส ชูเหรอ?"
"ใช่"ฉันเห็นเดเรคลอบทำหน้าไม่สบอารมณ์เล็กน้อย
"เรียกประชุมเถอะพวกเธอตามพี่มาทางนี้เลย"
"พี่นี่ทำงานมานานรึยังคะ?"
"ไม่นานหรอก พี่เพิ่งเข้ามาเมื่อปีก่อนองค์กรเราเปิดมายี่สิบปีพี่เป็นปีที่ยี่สิบ พวกเธอก็เหมือนเด็กฝึกจะคัดเลือกในพวกเธอไปอยู่ก็จะเป็นรุ่นที่21 แต่การทดสอบปีก่อนๆไม่โหดขนาดนี้หรอกนะ"
"เห~" ฉันทำเสียออกมา ท่านพี่จงใจเล่นงานเราอยากให้เรากลับไปที่วังรึไง? ไม่มีทางหรอกเราไม่ใช่องค์หญิงแล้วสักหน่อย
"เริ่มประชุมได้" อัลฟินพูดผมสีดำกับดวงตาสีดำแบบนี้ชวนให้เกรงกลัวจริงๆแต่พอดูใกล้ๆก็ไม่น่ามีพิษมีภัยอะไร
"อย่างที่รู้เราจะแบ่งออกเป็นสามกลุ่ม รับข้อมูลที่นี่ สืบข้อมูลภายนอก และลอบเข้าวัง"
"ค่ะ/ครับ"
"ฉันกับเซน่าจะอยู่ที่นี่ ส่วนคนท่จะลอบเข้าไปในวังคือไอกับบุตรท่านเอิร์ล ที่เหลือสืบข่าวจากข้างนอก"
"ลอบเข้าวัง?" ฉันพูดอย่างไม่เข้าใจ
"ทำไม่ได้?" พี่รีอัสหันมาพูดกับฉัน แต่ว่าฉันน่ะรับรูัได้นะว่ามันเป็นคำพูดที่ชวนดูถูก
"ทำได้ค่ะ"
"ดีครับ พวกคุณสองคนเหมาะมาก ไอจะต้องเป็นนางรำในงานวันเกิดเป็นไปได้ต้องใกล้ชิดหับราชาให้มากที่สุด ส่วนบุตรท่านเอิร์ลไปเป็นสาวใช้ ข่าวจากสาวใช้น่าเชื่อถือมาก"
"สาวใช้!"
"ครับ"
"ผมเป็นผู้ชาย"
"ฟังไม่ผิดฉันก็เรียกคุณว่าบุตรท่านเอิร์ล" เค้าพูดด้วยท่าทีกวนบาทา
"ฉันชื่อเดเรค เอิร์ล เรียกไอว่าไอได้ทำไมเรียกกระผมว่าเดเรคบ้างไม่ได้ครับ"
"ใจเย็นก่อนนะคะ" โฮราเทียรีบเข้าไปไกล่เกลี่ย
"อย่าน่า งานทางนี้มันต้องทำได้ทุกทางคนที่เป็นคุณชายตั้งแต่เกิดก็ต้องเรียนรู้กันทั้งนั้น"
"คุณ!"
"อย่าทำเลาะกับเซ่!" รุ่นพี่เซน่าตะโกนก่อนจะหยิบน้ไสองแก้วมาวาง
"เราอยู่ต่างบ้านต่างเมืองกันนะคะมีสติหน่อย พี่เบิร์คพี่เป็นรองหัวหน้าทำตัวน่าให้เกียติบ้างสิ ส่วนพี่ชูจะนั่งนิ่งไปถุงไหนคะทำไมไม่ห้าม?"
"แล้วทำไมต้องห้ามฉันก็ว่ามันสนุกดีนิ"
"พี่ชู!"
หลังจากทะเลาะกันพักใหญ่เราเลยโดนพักกินข้าว คนอื่นๆกำลังกินกันอยู่ส่วนฉันน่ะ...
"เป็นไง?"
"รุ่นพี่คะมันส้มไปค่ะ" ฉันพูดพร้อมกับมองหน้าตัวเองในกระจก
"นางรำควรแต่งหน้้้าจัดๆสิ"
"ถึงอย่างนั้นก็ควรเป็นสีแดงไม่ใช่สีส้มสิคะ"
"แต่ว่า..."
"ทำไมรุ่นพี่ไม่ให้คนที่ทำงานอยู่ที่สถานเริงรมย์แต่งหน้าให้ล่ะคะ?"
"ก็มันออกแนวจัดจ้านเกินไปอีกอย่างถ้าเป็นไปได้ก็ไม่อยากรบกวนพวกเค้ามากด้วย"
"..."
"ลองอีกรอบเถอะนะ" เซน่ายิ้มแล้วลงเครื่องสำอางให้ฉันอีกครั้งคราวนี้เป็นสีแดงแต่ไม่ได้จัดจ้านมาก
ผิวขาวอมชมพูเข้ากับสีแป้งสีแดงริมฝีปากสีชาด ดวงตาสีเดียวกับแก้มดูน่าค้นหาผมที่ถูกทำมาอย่างดีหน้าม้าส่วนนึงถูกเก็บไปด้วยกิ๊ปผีเสื้อ
"สวยมั้ย?"
"สวยมากค่ะรุ่นพี่"
"ผู้ชายเห็นต้องตะลึงแน่ๆ ตามพี่มาสิ" เธอมาพยุงฉันเพื่อเดินทางไปที่ห้องอาหาร
แอ๊ด~
"สวยพอเป็นนางรำมั้ยทุกคน" เสียงของรุ่นพี่ทั้งร่าเริงและสดใสถามขึ้นก่อนที่สายตาทุกคนจะมองมาที่ฉัน
"สวยมากเลยค่ะ"
".../!/:)"
เกือบทุกคู่ต่างทองด้วยสายตาตกตะลึง ทำให้ฉันใจสั่น แต่นั่นก็ยังไม่มากพอกับทีแววตาที่เขาจ้องมาที่ฉัน
เขาจะชอบมั้ยนะ?
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
