คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : ความหล่อของผม เป็นเหตุ(นิชิโนะ ฮารุกิ)
ไม่จริงง่ะ .....เป็นไปไม่ได้ Impossible อ๊ากกกกกกกกกกก - - ไม่สิ ผมต้องฝันไปแน่ๆ ผมพยาม ยิกแก้มตัวเอง
โอ๊ย!!เจ็บแฮะ............
“อ่า..นี้ทุกคนครูมีนักเรียนใหม่มาให้รู้จักนะ อ้าว..คาเสะโนะ มาแนะนำตัวสิ” เสียงของ อาจารย์ นิชิมูระ ทำเอาผมตกใจอย่างมากมาย หรือ ว่า ยัยนี้จะมาแก้ แค้นผมหรือป่าว- - ไม่สิ เขาต้องหลง เสน่ห์ เราแน่ๆ หุหุ(แหมๆช่างมองโลกในแง่ ดีจริงนะ : ADia)
"ฉัน คาเสะโนะ มาอิ ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ.." เอิ๊กๆ ชื่อ คาเสะโนะ มาอิ งั้นหรอ ชื่อน่ารักจังแฮะ?!? ( เอิ๊กๆขอบคุนฉันสิจ๊ะ ฉันเป็นคนคิดชื่อเอง 55+ : ADia)
"เฮ้?!! มาอิจัง" เอ๊ะ!! ใครเรียกชื่อเธอน่ะ อ่อ นาย คาเครุ มิโนรุ เองหรอ เอ๊ะ!! แปลกแฮะ ร้อยวันพันปี ไม่เคยเห็นหมอนี้ ทักใครก่อนเลย - - วันนี้ฝนจะตกไหมเนี้ย
"เธอมาจาก โรงเรียนไรหรอ" ถามได้ดีมาก ผมก็ อยากรู้ หุหุ ผมจะได้ไปเผาโรงเรียนยัย นี้ซะ ข้อหาทำเสื้อผมเลอะ!!
"อ่อ... มาจาก กักเซย์ซัง" หา!! โรงเรียน กักเซย์ซัง ที่อยู่ ฮาราจุกุ น่ะหรอ 555555+ ที่ผมขำ เพราะมันเป็นโรงเรียนที่ บ้านนอก(มาก)
"แล้วทำไมเธอมาเรียนที่นี้ละ?" …….คำถามของ คาเครุ นี้ทำเอา ยัยนี้ เงียบ ไปเป็น ชั่วโมงเลย (ความจริงไม่ถึงหรอก เพิ่มบรรยากาศให้รู้ว่า มันนานมาก)
"เฮ้ๆ เธอเป็นไรหรือป่าวน่ะ ทำไมไม่ตอบ" นายคาเครุ เริ่มใจไม่ดีแล้วสิ ส่งสัยคิดว่า ยัยนี้ ขาดการกาศหายใจตาย เพราะ คำถาม (เกี่ยวกันไหมเนี้ย)
"เฮ้อ...” ผมถอนหายใจออกมา (ดังมากเลย) จนทำให้คนเกือบทั้งห้องหันมามอง
"พวกนาย ถามอะไรกันน่ะ.. ไร้สาระจริง.." ผมหันไปหา ยัยนั้นที่ ยืนสันด้วยความตกใจ (อยากบอกว่า ก็ เพราะใครล่ะ? หาที่ทำให้นางเอกของ ฉันตกใจน่ะ: ADia) ผมหันไปทาง ยัยนี้ สื่อให้รู้ว่า ถ้าจะมาพูดไร้สาระ เธอเงียบไปเลยดีกว่า !! แล้วผมก็หันไปหา อาจารย์ นิชิมูระ (เฮ้อ...ทำไม บท ครูมีเยอะจังแฮะ :ADia)
"เออ..ครูคับ ผมปวดหัวขอไปห้องพยาบาลหน่อยนะ.."แล้วผมก็ ลุกออกจากที่นั่ง แล้วก็เดินออกมาจากห้อง
ตุบ!! “ว๊าย!!~ คาเสะโนะจัง เป็นอะไรน่ะ?” เอ๊ะ!! เกิดอะไรขึ้น ผมรีบ วิ่งเข้าห้อง ภาพที่ผมเห็น คือ ยัยนี้ นอน อยู่บนพื้น!!มีเลือดไหลเต็มพื้นเลย 555+ สะใจ ชะมัดเลย (ล้อเล่นน่ะ ถ้าเป็นอย่านั้นจริง ผมจะ ปิดบ้านเลี้ยง ราเมงเลย (มันถูกดีอะ)
ยัยนี้ เป็นลมงั้นหรอ ?? (ไม่ใช่ประเดน โว้ย!! รีบไปช่วยสิ : ADia)
“เออ...นิชิโนะคุงเธอช่วยพา คาเสะโนะจังไปห้องพยาบาลทีสิ ไหนๆเธอก็จะไปห้อง พยาบาลไม่ใช่หรอ?”อะไรนะ? นี้ครู จะใช้ เจ้าชายอย่างผมหรอ ? (ก็เออ...สิ)
“งั้นเดียวผม พาเธอไปเองก็ได้ครับ ครู”เสียงของ นาย คาเครุ ทำให้ผมไม่สบอารมเลย ไม่รู้ว่าเพราะอะไร
“ไม่เป็นไรครับครู เดียวผมพา(ยัยบ้านี้)ไปเอง”แล้วผมก็ อุ้ม ยัยนี้ ออกมาจากห้องเลย ผมไม่สนใจสายตาของ คาเครุ ที่จ้องจะ เขมิบผม ตามติดด้วย เสียง กริ๊ด กร๊าด ของสาวๆ
ตึกๆปัง!! เสียงเปิดประตูห้องพยาบาล แน่นอน คนที่เปิด เป็น คนหน้าตาดี หรือ เจ้าชาย ฮารุกิ นั้นเอง 55+
(เหอๆ พอๆกันกับ นางเอกเลย : Adia ) แล้วผมก็พายัย นี้ไปที่เตียง (แล้วฆ่าปิดปากซะ-_-“) ขณะที่ผมกำลัง หามีดในห้องพยาบาลอยูนั้น
แอ๊ก!!เสียงเปิดประตู(ห้องพยาบาล ก็ถูกเปิดออก)
“ฮารุกิ คุงหน้าที่ที่จะต้องดูแล คาเสะโนะ จังให้ฉันทำเถอะนะ”ยัย ริกิ นี้เธอจะตามตัวฉันเป็น หมัดเลยหรอ(นี้นาย มาว่าตัวร้าย(ประกอบ)ของฉันเป็นหมัดได้ไง อ่อ...หมัดมันตามติดกับตัวไรน้า... : ADia)
เงียบไปเลย ยัยอาเดียร์ คนแต่งบ้าไรฟร่ะ ทำไมต้องให้ ยัยนี้มาขัดขวางการ ฆาตกรรมของฉัน หา?
(อ้าว! นางเอกตายเรื่องก็ จบสิ เอาไว้เรื่องอื่น ถ้ามีนะ ฉันจะให้นาย
คอยดูนะ ซักวันผมจะฆ่าคนเขียนเรื่องนี้!!
“ริกิ อาจารย์ นิชิมูระ บอกเธอให้มาดูแล ยัย(บ้า)นี้หรอ” ถ้าไม่ใช่ ยัยนี้เจอฝันร้ายแน่ แต่ก็ดีเหมือนกัน555+ จะได้รู้ว่า นรกมีจิง
“ไม่ใช่หรอกนะ!! ฉันคิดว่า ฮารุกิคุง คงจะไม่รู้เรื่องการปฐมพยาบาลน่ะ เลยคิดจะมาช่วยไงละ!!!”0.o จะมาปฐมพยาบาล หรือมาซ้ำเติมกันแน่
“งั้นตามใจนะ ฉันไปก่อนล่ะ!!”ผมออกมาจากห้องพยาบาลแล้ว แต่เหมือนได้ยินเสียงอะไรซักอย่างเลย ลอง(แอบ)ฟังดู
“อืมๆ.....ใช่แล้ว.....เด็กใหม่ที่ไม่รู้จักเจียมตัว มายุ่งกับเจ้าชายของเรา….เราต้องสั่งสอน....อืมๆ แค่นี้ก่อนนะ โทรมาหาละ..บาย”0.o ยัยนี้ น้ำนิ่งไหลลึกแฮะ !!ช่างเถอะ-_- ไม่ใช่เรื่องของเรานิ ถึงเราจะเป็น โปเตโต้(คนกลาง)ก็เถอะนะ
ผมไม่สนใจอะไรทั้งสิ้น รีบไปฐานลับ(ของผมคนเดียว หุหุ)
ตึกๆ แอ็ก.... (เสียงเปิดประตู บนดาดฟ้า ง่ายๆก็คือ ฐานลับของ ฮารุกิ)
“อ่า...ที่นี้และ เงียบไม่มีใครมารบกวน หลับซักงีบดีกว่า”แล้วผมก็มองหาที่ๆคิดว่านอนได้...แล้วก็หลับมันซะตรงนั้นเลย 555+
--------------------2 ชั่วโมงผ่านไป--------------------------
ปัง !!พลั๊ก....ตุบ เสียงอะไรบางอย่างทำให้ผมตื่น
“นี้!!เธอจะทำไรฉันน่ะ..”เอ๊ะ!! เสียงกวนประสาท อย่างนี้.... หา!!ยัยนั้นกล้ามาจองเวร ฉันถึงฐานลับ (ดาดฟ้า) ของฉันเลยหรอ โอ้ว... พระเจ้า
“ทำอะไรน่ะหรอ?”เสียงยัย ริกิ เอ๊ะ!! หรือว่า พวกนี้จะมา...ฆ่ากันที่นี้ งั้นหรอ เฮ้ย!!อย่านะ....
“เธอยังไม่รู้ตัวใช่ไหม!! กล้าดียังไงน่ะมาอ่อย เจ้าชายของพวกเราไป” เฮ้อ...โชคดีอีกอย่างที่ไม่ได้ทะเลาะ กันเรื่อง ผมแต่งเป็นเรื่องเจ้าชาย ของ ยัยริกิ (ก็ผมนั้นแหละ)0.0
กริ๊ง..—กริ๊ง เสียงโทรศัพท์ ของยัย ริกิก็ดังขึ้น
“HELLO ....อืม........อืม ฉันอยู่ที่ ดาดฟ้าตึกA......รีบมานะ”กิก..เสียงกดวางสาย
“ชิ..ดันโทรมาได้ตอนนี้..ช่างเถอะเรามาต่อกัน” ยัยริกิ พูดพร้อม ยิ้มแหย่ๆให้ ยัยนั้น ส่วนยัยนั้นนิ่งเงียบคง ช็อก ตายไปแล้วมั้ง- - เห็นเงียบนานแล้วนิ
“เอาละ....ฉันขอแนะนำตัวหน่อยนะ ฉัน มาซามิ ริกิประธาน ชมรม แฟนคลับ ฮารุกิ” 0.o มาประกาศ อย่างนี้................
“หึหึ...แค่คนธรรมดาแค่นี้ไม่เห็นต้องทำOVER ขนาดตั้งชมรม5555+”+_+ ว่าไงนะ ก็ช่วยไม่ ได้ ก็ฉันมันหล่อ เกินเหตุ นิ (เอิ๊กๆ มีความสุขจริงที่ เกิดมาหล่อ)
“นี้เธอ.......”เพี้ย !!!หานี้ ยัย ริกิ ทำไมลงมือเร็วจังปกติ จะรอลูกน้องก่อนนินา- -
“นี้เธอทำอะไรกับฉัน !!!” ยัยนั้น เริ่มโวยวายแล้ว..แต่เอ๊ะ!!! ทำไมทำหน้าเหมือนจะร้องไห้ อย่านั้นล่ะ?
(นี้นายไม่รู้หรือแกล้งโง่ ฟร่ะ : ADia)
“ทำอะไร น่ะหรอ?........ก็ให้รางวัลเธอไง ที่กล้าดียังไงมายุ่งกับเจ้าชายของพวกเรา”- - ของพวกเรานี้ กล้าเอาฉันไปเปรียบเทียบก็ของสะสมของพวกเธอหรอ หา?
ปัง!! ใครมาอีกละนั้น - - เอิ๊กกกกกก มากันหมดทั้งกลุ่มเลย วันนี้ ยัยนั้นไม่รอดแน่ ตายสถาน เดียว- -
...................................................................................................................................................................................
ความคิดเห็น