คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ฉัน คือ คาเสะโนะ มาอิ รายงายตัวค่ะ!!!
ฮ้าว...(0_o) เสียงของสาวสวยที่เพิ่งตื่นนอน- -''
กริ๊งๆๆ ตามมาด้วยเสียง นาฬิกาปลุก บอกเวลา 07.30 น.
"อ๊ากกกกกกกกกกกกกกก อะไรเนี้ยสายขนาดนี้เชียว"เสียงที่สามารถทำให้ บ้านทั้งหลังพัง ทลายลง นางเองของเราได้ตายไปจากโลกนี้แล้ว น่าสงสาร -.-
"ใครแต่งเรื่องนี้ฟร่ะ ฉันจะฆ่ามัน ย๊ากก"(okๆ งั้นข้างบนนั้นตัดทิ้งก็ได้ชิชิ: Adia)
เริ่มใหม่นะ......
ตึก..ตึก"แฮะๆ..."เสียงที่วิ่ง แล้วเสียงหอบแฮกๆ(เหมือนหมาอะ :Adia)
"อ๊ากก ในที่สุดก็ถึง โรงเรียน ซักที"
กริ๊งกอง กางกอง (อย่าตกใจนี้คือ เสียงออด ของโรงเรียน :Adia)
"ไม่นะไม่จริง โอ้มายก๊อด วันนี้ฉันมาสาย เฮือก"เมื่อฉันรู้ว่าฉันมะโรงเรียนสาย เรื่องอะไรละที่ฉันจะยืนอยู่ตรงนั้น วิ่งสิ ย๊ากกก!!!ใครที่ขวางทางอยู่หลบไปปปปปปปปปปป
ตึง.."โอ้ย..""ว๊าย.."ก้นฉันได้กระแทกกับพื้นโดยไม่ได้ตังใจ โอ้ย..หรอ0.o เสียงอะไรน่ะ...ไม่นานฉันก็รู้คำตอบ เพราะฉันโดนใครบางคนกระชากคอเสื้อจนตัวฉันเกือบลอย ใบหน้าของเขาอยู่ใกล้เกือบติดกับหน้าของฉัน แค่ไม่ถึง 5 เซนด้วยซ้ำ อะไรนะ นั้นเขาจะจูบฉันหรอ..โอ้ว..ไม่นะฉันยังเฟิร์มอยู่ อ๊ากก..แต่ว่า..แต่ว่าเขาก็หล่อดีนะลองดูไม่เสียหาย จุฟๆ(ช่างเป็นนางเอกที่ หืนอะไร อย่างนี้- -" :Adia)
"นี้...เธอ เดินยังไงน่ะ ตาบอดหรอ เห็นคนยืนอยู่วิ่งมาชนได้ไง ชดใช้มาเลย รู้ป่าวเสื้อฉันน่ะมันแพงขนาดไหน" หน่อย...อะไรนะหน้าตาดีทำไมนิสัยอย่างนี้เนี้ย..หมอนี้อะไรฟร่ะ บอกให้หลบไปไง(ร้องบอกในใจอะ แต่มันดังนะจะบอกให้ ชิชิ)
"ถ้าเสื้อนายมันแพงมาก แล้วนายจะใส่ไปทำไมละ"แน่นอน 100%ว่าคำพูดนั้น ฉันไม่คิดก่อนเลย มันเป็นอารม น่ะ - -
"ยัยโง่!! ถ้าฉันไม่ใส่แล้วจะให้เดินไม่ใส่เสื้อเข้ามาให้โรงเรียนหรอ"หา? อะไรนะ นายว่าฉันโง่หรอ เกรดฉันน่ะ 2.79 เชียวนะ (ไม่โง่ใช่ป่าว??) (แหมๆ เข้าข้างตัวเองเชียวนะ :Adia)
ก่อนที่ฉันจะได้เถียงกับหมอนี้ เสียงสวรรค์ หรือนรกไม่รู้ ดั้งขึ้น(อีกรอบ)กริ๊งกอง กางกอง
"ฝากไว้ก่อนนะ ถ้าฉันเจอเธอเมื่อไหร่ เธอไม่รอดแน่!!"หมอนั้นพูดด้วยสายตาข่มขู่ บอกความในว่า ถ้าฉันเจอเธออีกฉันจะฆ่าเธอ ทิ้งซะ- -" แน่นอนว่าฉันก็ไม่ยืนนิ่งอยู่ตรงนั้นให้โง่หรอก ไปห้องวิชาการ อะดิ สายแล้ววววววววว ย๊ากกกก!!!
ปัง-- ฉันถีบประตูเข้าไป รู้สึกว่ามันจะเสียงดังมากจนอาจารย์ที่อยู่ในห้องหันมามองฉันเกือบทุกคน
(ไม่เกือบหรอ ทุกคนแหละ - - :Adia) ฉันลืมบอกไปว่า ฉันมาเรียนที่นี้วันแรก เหอๆ - -จะไปรอดไหมเนี้ย...บรรยากาศเงียบ..ไม่มีแม้เสียงลมผ่าน(ก็มันห้องแอร์อะ :Adia) ท่ามกลางความเงียบ
"เออ...เธอมาทำอะไรน่ะ"เสียงของใครบางคนดังขึ้นท่ามกลางบรรยากาศอันเย็นเฉียบของแอร์ - -
"เออ..ฉะ..ฉันปะ..ปะ..เป็นนักเรียนใหม่ค่ะ"ฉันพูดติดๆขัดๆอะ ก็มันตื่นเต้นนี้นา- - อือ..หน้ากลัวอะ พ่อนะพ่อช่าง ส่งสาวน้อยน่ารักอย่างฉันมา สมัครเรียนคนเดียวได้ไง- -“
"อ๋อ..เธอ..คาเสะโนะ มาอิจังใช่ไหม"อาจารย์คนเดิมพูดขึ้น
"ค่ะ!!"ต่อจากนี้ไปฉันจะไม่เล่าเหตุการณ์ให้ฟังนะว่าเป็นไง เพราะมันยาวมาก
(งั้นฉันเล่า :Adia)
เง้อ..- -''
(ต่อจากนั้น.. :Adia)
นี้เล่าเลยหรอ??
(อืม.. อาจารย์ก็สอบถามประวัติอย่างระเอียด เหมือนผู้ต้องหาในคดี อะไรทำนองนั้น สรุป ยัยมาอิ ก็ได้เป็น นักเรียนของโรงเรียน..โชจูคุแน่นอนที่โรงเรียนนี้มีชื่อ เสียงทางด้านกีฬา ชุดนักเรียนเนียบสุดๆ นี้แหละเหตุผลที่ ยัย มาอิจะมาเรียนโรงเรียนนี้ :Adia)
กึก..แคก.--ปั้ง!! เสียงประตู ห้อง 4-B ถูกเปิดโดยใครบางคน คนที่น่ารักที่สุด คนๆนั้น คือ...ฉันเอง 555+
(ไม่ค่อยจะหลงตัวเลย - -นางเอกของเรา :Adia)
"อ่า..นี้ทุกคนครูมีนักเรียนใหม่มาให้รู้จักนะ อ้าว..คาเสะโนะ มาแนะนำตัวสิ"อาจารย์พูดด้วยหน้าตายิ้มๆ
"ฉัน คาเสะโนะ มาอิ ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ.."แล้วฉันก็ก้มหัวลง บรรยากาศเริ่มเงียบ(อีกแล้ว - -'') คราวนี้ไม่เย็น เพราะไม่มีแอร์เหอๆ จากนั้นประมาณ 5 วินาที
"เฮ้?!! มาอิจัง"ใครนะบังอาจเรียกชื่อฉัน ซะหนิดหนมเลย
"เธอมาจาก โรงเรียนไรหรอ"เด็กชายคนเดิมถาม
"อ่อ มาจาก กักเซย์ซัง"ฉันตอบแบบไม่ได้คิดไรนะ
"แล้วทำไมเธอมาเรียนที่นี้ละ?" คำถามนี้ฉันไม่ค่อยอยากตอบอะนะ
(ก็เพราะ เมื่อวันก่อน พ่อของฉันจะไปทำงานต่างประเทศ(อเมริกา)พ่อไม่พาฉันไปด้วย เพราะกลัวว่าจะเหงา(ทำไรไม่เป็น โง่ เซ่อ ซื่อบื่อ- -)เลยจะฝากฉันไว้กับ ลูกพี่ลูกน้องของฉัน แต่ฉันยังหาเขาไม่เจอเลยฉันบอกพ่อว่า"แต่.."ก่อนที่ฉันจะพูด พ่อบอกว่า "มารุจัง(ชื่อลูกพี่ลูกน้องของฉัน)เขาเรียนโรงเรียน โซจูคุ ถ้าลูกจะไปกับพ่อ พ่อก็ไม่ว่า แต่ถ้าลูกอยากเรียน.."ก่อนที่พ่อฉันจะพูดจบ ฉันพูดขึ้นว่า"หนูจะอยู่ที่นี้ค่ะ หุหุ- -"ฉันรู้ว่าพ่อจะพูดอะไรต่อ จากนั้นพ่อก็สงสายตาห่วงใยมาให้ แต่ฉันตาลุกวาวด้วยประกายไฟ หุหุ โซจูคุ อยู่ไม่ไกลแล้ว 555+)
".........."ฉันคิดอยู่อะ
"เฮ้ๆ เธอเป็นไรหรือป่าวน่ะ ทำไมไม่ตอบ"เสียงพูดนั้นทำให้ฉันสะดุ้งเล็กน้อย
"เฮ้อ...”เสียงถอนหายใจจากใครบางคนที่ทำให้ฉันต้องหันมอง แล้วต้องตกใจอย่าหนัก -*-
"พวกนาย ถามอะไรกันน่ะ ไรสาระจริง.."หมอนั้นพูด แล้วหันมาทางฉัน ที่ยืนตกใจอยู่ สายตาที่สื่อความหมายว่า รำคาญ แล้วหันไปทางอาจารย์
"เออ..ครูคับ ผมปวดหัวขอไปห้องพยาบาลหน่อยนะ.."แล้วหมอนั้นก็ลุกไปเฉยเลย ท่ามกลางสายตาของคนในห้อง
เอ๋??? เดียวก่อนนะ นี้ฉันไม่ได้เข้าห้องผิดใช่ไหม อ๊ากกกก..ฉันอยากจะหาค้อนมาทุบหัว นี้..ฉัน..ฉะ..ฉัน อยู่ห้องเดียวกับหมอนั้นหรอ.. !!
ความคิดเห็น