คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : วันพรุ้งนี้รอเราอยู่(มั้ง) ถ้าฉันไม่ขาดใจตายก่อน
“แฮกๆ?!?” โอ้ยยยยยย!! ให้ตายสิทำไมมันเหนื่อยอย่างนี้ ขณะที่ฉันวิ่งไปห้อง ฝ่ายปกครอง แล้วฉันก็ต้อง อึ้ง = =
“0.o ที่นี้ที่ไหนกันน่ะ?” โอ้ว... มาย ก๊อจ โอ้ว... ไม่นะ ต้องไม่ใช่สิ ? นี้...ฉัน หลงทางหรอ? - -“
“ เหอๆ 555+” ฉันหัวเราะทั้งน้ำตา(เกือบไหล) มะ...ไม่จริงงงงงงงงงงง ชีวิตนี้ฉันเพิ่งหลงทางครั้งแรกนี้แหละ เป็นไปไม่ได้ oh no
“พระเจ้า โปรดช่วยสาวสวยน่ารักคนนี้ด้วย ได้โปรด พีสสสสส” ฉันสาบานได้ฉันไม่ได้ ตะโกนออกมา แต่แค่พูดเฉยๆ(ซะเมื่อไหร่)แต่(ไม่ต้อง)สงสัยว่ามันจะดังไป(ไม่)หน่อย - -“ พระเจ้า หรือ ยมทูตไม่รู้ให้ฉันเจอกับ...
“เธอนี้น่ารักดี นะเชื่อพระเจ้าด้วยหรอ อุ๊บ...”อุ๊บ? นี้นาย กลั้นหัวเราะหรอ หน่อย ตายซะ ย๊ากกกกกกกก
“อ๊ะ? เธอโกดหรอ ดูสิน่าแดงเลย หุหุ 55+ โทดๆมันกลั้นไม่อยู่แล้ว ก๊ากๆ” หมอนี้ตาย-อด-ตาย-อยาก มาจาไหนนะ แต่ช่างเถอะวันนี้ ถ้าฉันไม่ได้ฆ่าหมอนี้ ฉันนอนไม่หลับแน่!! บังอาจมาก มาหัวเราะสาวสวย(ซะเมื่อไหร่)อย่างฉัน ชิชิ
“แล้วเธออยากให้พระเจ้าช่วยไรล่ะ?” ก่อนที่ฉันจะฆ่าคนที่อยู่ตรงหน้า หมอนี้ก็ ถามฉันก่อน - - นายแน่มาก สามารถ ยื้อเวลาตายออกไปอีกได้ เหอๆ + +
“เรื่อง ของฉันไม่เกี่ยวกับนาย!!” เรื่องไรฉันจะบอกล่ะ ถ้าบอกว่าฉันหลงทางนายก็หัวเราะฉันจะ ท้องแตกตายละสิ (แบบว่า ขำมากไป) เรื่อง ที่ฉันหลงทางน่ะ - -ไม่บอกเด็ดขาด
“อ๊ะ!!ไม่แน่นะ ฉันอาจคนที่พระเจ้าส่งมาช่วยเธอก็ได้นะ เพราะงั้นเธอบอกฉันมาเถอะ” เหอๆ คนที่พระเจ้าส่งมางั้นหรอ ชิชิ ไม่บอกโว๊ยยย เป็นตาย ร้ายดี ยังไงฉันก็ไม่บอก
“นายเป็น ใคร ฉันเป็นใคร นายรู้แล้วหรอ ถึงจะมาช่วยฉัน?” ชิชิ ไม่เคยรู้จัก แล้วยังจะมาช่วยอีก ฝันซะเถอะ พ่อสอนมา อย่าเชื่อใจคนที่เพิ่งเคยเห็นหน้า 555+
(เขาอุสส่าห์มาช่วยนะนั้นนะ ไม่แน่ฉันอาจส่งเขามาช่วยเธอ เพราะงั้น ฉันคือ พระเจ้า เอิ๊กๆ : ADia )
“เธอ คือ คาเสะโนะ มาอิ ใช่ไหมล่ะ?” อ๊ะ!! รู้ได้ไงน่ะ หรือว่า หมอนี้มีดวงตา ยมทูต (เหอๆบ้า เดธ โน้ต)
“ใช่!! นายรู้ได้ไง? ”
“....” เงียบงั้นหรอ หรือหมอนี้ ไลท์? ไม่สิ คิระ (มันก็คนเดียวกันแหละ 55+ บ้า เดธ โน้ตจริง)
“แหม...น่าน้อยใจจริงๆเลย นี้เธอจำฉันไม่ได้จริงหรอ??” อ๊ะ!! หมอนี้ร้องไห้ หรอไม่ทำหน้าแบบนั้นล่ะ เอ๊ะ!! นะ..นี้ฉันเคยไปฆ่าใครในครอบครัวเขาหรอ? ไม่น่าจะมีคนรู้นี้นา ทุกทีที่ฉันฆ่าคนน่ะ ฉันจะแต่งตัวมิดชิดมากจนใครก็ดูไม่ออกว่าเป็นฉัน แล้วหมอนี้รู้ได้ไง โอ้..มาย กอจ ( - - ซะงั้น)
“เออ...ฉันไม่รู้จริงๆ นายเป็นใครหรอ บอกหน่อยดิ นะนะ”หุหุ ไม้ตายลูกแมวอ้อนคน ของฉันจะได้ผลไหมเนี้ย + +
“ฉันน่ะหรอ?” เออ...ก็นายน่ะเซ นายอยู่กับฉัน 2 คนคิดว่าฉันพูดกับ อากาศ หรือไง หา?
“แล้วนายคิดว่าฉันพูดกับใครล่ะ?” แต่จะว่าไปหน้าหมอนี้ เคยเห็นที่ไหนนะ? นึกไม่ออก
“เธอลองทายสิ” ไม่รู้โว้ย!!
“.............” ชิชิ ใครมันจะไปรู้ล่ะ? ฉันไม่เคยเห็นหน้านายด้วยซ้ำ ถึงมันจะคุ้นๆก็ เถอะนะ
“ok ฉัน เฉลยละนะ” ตามบายเลย แต่ที่นี้มันโรงเรียน ไม่ใช่ Game Show นะเฟ้ย จะได้มีเฉลยน่ะ
“ฉัน คือ........”คือ....
“ฉันคือ......”ใคร น่ะ เร็วๆโว้ยคนยิ่งรีบๆอยู่ บอกแล้วไม่ใช่ เกม โชว์ ที่จะได้รอ ถูกต้องนะคราฟ น่ะ
“ฉัน คือ.........ฉันคือ อยู่นั้นแหละ เมื่อไหร่นายจะบอกสักทีนะ?” ฉันยอมพูดก่อนแล้วนิ เร็วบอกมา
“okๆ ฉันคือ........ใครน่ะ?” หา- - หมอนี้จะมากวนประสาทฉันหรอ - -เอาล่ะฉันเสียเวลามามากพอแล้ว
“บาย!! ลาก่อน ขอเราอย่าเจอกันอีกเลย ” ชิชิ ฉันไม่สนแล้ว ไปบอกก็ไม่มีใครเขาอยากรู้หรอกนะ
ฉันรีบเดินออกมาจากตรงนั้น ทันที
หมับ??
รู้สึกว่าตัวฉันถูกใครบางคน กอดอยู่ โอ้ มาย ก๊อจ นี้ไม่ใช่แต่รู้สึก แต่....
“นี้!! เธออย่าเพิ่งรีบไปสิ ฉันล้อเล่นน่ะ ก็เธอมันน่าแกล้งนี้นา” เสียงหมอนี้ทำให้ฉัน ขนลุกเลย ฉันรีบหมุนตัวออกจากเขาทันที (ก็อยู่ๆเขาก็วิ่งมากอดฉันอะ T^T !!)
เพี้ย
“นายมีสิทธิอะไรมากอดฉันน่ะ?” คำตอบไม่ดี นายไม่ได้เห็นวันพรุ่งนี้แน่
“ฉันไม่ได้ตั้งใจนะ แต่เห็นเธอตัวเล็กแบบนี้ แต่มือเธอนิ หนักดีนะ”นี้นายว่าฉันเตี้ยหรอ - - (ตัวเล็กๆ เน้น) หมอนี้พูดพร้อมเอามือขวาลูบ แก้มตัวเองที่แดง เป็นลายนิ้วมือ (ชัดมาก)ของสาวสวยอย่างฉัน 555+
“ก็ใครใช้ให้นายมากอดฉันล่ะ?” นายผิดเองนะที่มากอดฉัน ชิชิ
“ฉันบอกแล้วว่าไม่ตั้งใจ เอางี้แล้วกันนะ ฉัน คาเครุ มิโนรุ อยู่ห้อง 4B ห้องเดียวกับเธอไง”หาห้องเดียวกับฉัน หมอนี้เองที่ เรียกชื่อฉันซะ หนิดหนม เลย ชิชิได้เวลาแก้แค้นแล้ว มาอิ ใจเย็นๆ หลอกให้หมอนี้พาไปหา มารุจัง แล้ว จัดการ ฆ่าปิดปากซะ 55+
“งั้นหรอ นายอยู่โรงเรียนนี้มานานแค่ไหนแล้ว?” ตองถามก่อนว่าหมอนี้ รู้ทิศทางมากแค่ไหน หุหุ แผนการอันชานฉลาด 55+
“ก็ประมาณ เกือบ 4ปีแล้ว อยู่ตั้งแต่ ม.1 ตอนนี้ ม.4 อะนะ ทำไมหรอ”หุหุ 4ปี ใช้ได้
“นี้ๆฉันมีไรจะให้นายช่วย น่ะ ได้ป่าว?” ฉันพูดพร้อมกับ ดึงเสื้อของหมอนี้ แต่หมอนี้ทำหน้า ตาไม่ต่างกับ ตาบ้านั้นเลยคือ ฉันคือ
ผู้ชนะ - -“
“ได้สิมีไรให้ช่วยล่ะ? แต่มีข้อแลกเปลี่ยนนะ”หา? ข้อแลกเปลี่ยน จริงสิ ในโลกนี้ไม่มีสิ่งที่ได้มาฟรีๆหรอก แม้แต่ความรัก…..
“ข้อแลกเปลี่ยนอะไร?”
“ถ้าฉันช่วยเธอ แล้วเธอต้องมีข้อแลกเปลี่ยน แต่ตอนนี้ฉันยังคิดไม่ออกอะนะ เดียวเอาไว้คิดออกจะบอกเธอแล้วกัน เธอว่ามาสิมี อะไรให้ฉันช่วย?”มีงี้ด้วยหรอ เอาไว้คิดออกก่อน = =
“พาฉันไป ฝ่ายปกครองทีสิ”
“อุ๊บ!!” หน่อย ไปฝ่ายปกครองแค่นี้มันตลกนักหรือไงฟร่ะ กลั้นเข้าไปกลั้นหัวเราะน่ะ ขอให้นายขาดอากาสหายใจตายๆไปเลย
ชิชิ ไอ้บ้า
“นายขำไรนักหนาน่ะ?” บอกมา คำตอบไม่ดี นายไม่ตายดีแน่!
“ ho sorry ป่าว ฉันคิดว่าเธอหลงทาง ตอนแรกนึกว่าไม่น่าจะใช่ที่ไหนได้ล่ะ เธอหลงทางนี้เองถึงขอให้พระเจ้าช่วย 55+”แล้วมันตลกมากหรือไงฟร่ะ? แค่หลงทาง
“ตลกมากหรอ?” มันตลกมากหรอ ตอบสิ
“ขอโทดแล้วกัน แต่เวลาเธอโกรธนิน่ารักดี ว่าแต่เธอจะไปทำไรที่ห้อง ปกครอง?”
“อ่อ ไปหารายชื่อ ลูกพี่ลูกน้อง น่ะ ว่าอยู่ห้องไหน”หลังจากที่ฉันบอกหมอนี้ไปทำให้หมอนี้ เป็นมากกว่าเดิมอีก = =
“55555555555555+ แล้วเธอไม่รู้ แม้แต่ชื่อ ลูกพี่ลูกน้อง หรอ หุหุ”หมอนี้พูดพร้อมกับเอามือ กุมท้องตัวเอง - -
“ฉันรู้แต่ว่า ฉันไม่รู้ว่าอยู่ห้องไหน”ชิชิ
“งั้นชื่อไรล่ะ?”
“คาเสะโนะ มารุ” ไงนายรู้จักป่าว?
“อ่อ รุ่นพี่ มารุน่ะหรอ?” เอิ๊กๆ ฟ้าเป็นใจ หมอนี้รู้จัก ยิปปี้
“มารุ...มารุ คาเสะโนะใครกันน่ะ”- - อ้าว
“แล้วทำไม เมื่อกี้นายทำท่า เหมือนจะรู้จักล่ะ?”หมอนี้โกหกอีกแล้วแน่
“ฉันป่าวนะ เธอดูเองต่างหากท่าทางฉันก็เป็นแบบนี้แหละ”= = ชัวร์เลย ฉันโดนหลอก
“ฉันจะฆ่านาย ย๊ากกกกกกกกกก”ฉันหมดความอดทนแล้วนะ
“เดี๋ยวดิ!! ฉันล้อเล่น ฉันรู้จัก ไม่งั้นฉันจะรู้หรอว่าเขาเป็น รุ่นพี่ หุหุ เธอนิหลอกง่ายจังนะ” - - ขอสาบานจากวันนี้เป็นต้นไป
หลังจากที่หมอนี้ หมดผลประโยชน์ฉันจะฆ่ามัน
“.............”
“อ่า.......เธองอลรึ? ฉันจะพาเธอไปหา รุ่นพี่มารุ แล้วกันนะหุหุ แต่อย่าลืม สัญญาละ?”สัญญา? แบบนั้นเรียกว่าสัญญารึ ถ้าฉัน
ช่วยเธอ แล้วเธอต้องมีข้อแลกเปลี่ยน แต่ตอนนี้ฉันยังคิดไม่ออกอะนะ เดียวเอาไว้คิดออกจะบอกเธอแล้วกัน
“ยังงัยก็เถอะ ฉันไม่มีทางเลือกนี้นา ตกลง!!” - -
“ดีมาก งั้นตามฉันมานะ”พอหมอนี้พูดจบก็ จับมือฉันลากฉันออกไปจากตรงนั้นเลย
..................................................................................................................................................................................
อ๊ากกกกกกกก นี้นายเห็นมือฉันเป็นอะไรน่ะ จับซะแรงเชียว
“อ๊ะ!! ถึงแล้ว”เสียงคนที่ลากฉันมา ก็เอยขึ้น หา? ไมถึงเร็วจัง ตอนนี้ฉันยืนอยู่หน้าห้อง 5-A
“คาเสะโนะ มารุ อยู่ไหมครับ?” หมอนี้ถามคนที่อยู่ในห้อง 5-A นั้น
“เฮ้ๆ คาเสะโนะ มีเด็ก ม.4 มาหาแนะ แหมมีเด็กมาจีบเชียวนะ 55+” เสียงของคนที่หมอนี้ถาม เรียก มารุจัง
“หนวกหูน่า ถ้านายไม่อยกตายหุบปาก!!”เจ้าของเสียงข่มขู่คนที่พูดก่อนหน้านี้เดินมาหา ฉัน อ๊ากกกกก อย่าเข้ามานะ ฉันกลัว แง้!! ฉันพยามไปหลบหลังของ หมอนี้ ทำให้หมอนี้สะดุ้งไปด้วย เหอๆ
“อ้าว? คาเครุคุง เองหรอมีอะไรละ ถึงมาหาพี่?”เอ๊ะ รู้จักหรอ?
“เออ...ไม่ใช่ผมหรอครับ คนนี้ต่างหาก!!”หมอนี้ ดันฉันออกมา ทำให้ฉันเกือบชนกับคนที่อยู่ตรงหน้า
“อ๊ะ!! มาอิจัง หรือป่าวน่ะ ไม่เจอกันซะนานนะ ไงเสื้อผ้าเอาไปไว้ไหนซะละ สบายดีไหม คุณน้าเป็นไงบ้าง?” เฮ้ๆ ถามฉันแบบนี้ แล้วฉันจะตอบอันไหนก่อนละนี้ - -“
“ใช่ ฉัน คาเสะโนะ มา...อุบ”เอิ๊ก.....ฉันถูกกอดเป็น รอบที่ 2ของวันนี้
“คิดถึงจางเลย จุฟๆ ” อ๊ากกกกกก ฟ้าจะฝ่าฉันไหมเนี้ย ชั้ฉันมองไปรอบๆสิ่งที่ฉัน ช๊อก ยิ่งกว่านั้นคือ ...หมอนั้น เลือดกำเดาไหล
= =
“เออ...คาเครุคุงเป็นไรหรือป่าว?”ฉันพูดพร้อมจะยิบผ้าเย็ดหน้าอยู่ในกระเป๋าให้เขา แต่..
“เฮ้ๆ คาเครุ นายเป็นไรหรือป่าวน่ะ?”มารุจังตัดหน้าฉันเอาผ้าเช็ดหน้าให้ก่อน
“มะ...ไม่เป็นไรครับรุ่นพี่” อ๊ะ!!หมอนี้หน้าแดง แฮะ?
“ดีแล้วละนะหุหุ นักฟุตบอลจะเลือดกำเดาไหลง่ายๆได้ไงล่ะ? ร่างกายต้องแข็งแรงเข้าไว้”หา?หน้าตา(คุณหนู)อย่างหมอนี้ เป็นนักฟุตบอล
“อ่า....มาอิจัง เสื้อผ้าเธอไว้ไหนอะ?”
“อ่อ...ฝากอาจาร์ไว้ห้อง วิชาการ น่ะ”
“ห้องวิชาการ?” ผิดหรอหา?
“งั้นเราไปเก็บของกัน ไปหอของพี่”เอ๊ะ!!ไปตอนนี้เนี้ยนะ?
“ตอนนี้หรอค่ะ?”ยังไม่ถึง เวลาเลิกเรียนเลย?
“ใช่!!”
“แต่นี้ยังไม่ไม่ถึง…”
.....................................................................................................................................................
กริ๊งกอง กางกอง (เหอๆ มาได้เวลาเชียว หน้าฉันจะแตกไหมเนี้ย)
“เมื่อกี้ว่าไรนะ มาอิจัง?” ซวยแล้วสิ
“ปะ...ป่าวค่ะ ไม่มีไรเหอๆ”จะรอดไหมเนี้ย
ความคิดเห็น