คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : ภาคพิเศษ ตอนที่ 2.(จบ) ฝันร้ายของ HARUKI
กริ๊งกอง กางกอง (เสียง ออดในโรงเรียนแห่งหนึ่งดังขึ้น เพื่อบอกให้นักเรียน เตรียมตัวกลับบ้าน)
แควก-.-.-.-.- (เสียงซีปปิดกระเป๋าของเด็กชายคนหนึ่ง)
“สวัสดี ครับผม คาเครุ มิโนรุ ครับ ผมเรียนอยู่ ห้อง 4-B ปัจจุบัน ผมมีคนที่ชอบอยู่แล้ว เธอเป็นคนที่น่ารักมากในสายตาผม ” ….ผมเป็นคนน่าตาดี(ขอยอตัวเองบ้างเป็นบางครั้งบางคราว) และผมก็มีแฟนคลับ(ตั้งชมรม เหมือนเดิมคล้ายๆ ฮารุกิคุง)แต่ผมตัดทุกสิ่งทุกอย่างไปไหมดแล้ว เพื่อไม่ให้คนรักของผมไม่สบายใจ...
(อ๊ากกกก อยากได้แฟนแบบ คาเครุ บ้างจัง อิอิ : ADia )
(เฮ้ๆ ทำไม? นายคาเครุ เปิดเรื่องมาถึงมีแฟนเลยล่ะ? แล้วทำไมฉันไม่มี : HARUKI)
“คาเครุคุง!!..กลับบ้านกันเถอะ..”นั้นไง...เสียงหวานๆของคนรักของผม
(ใครกันน่ะ เสียงคุ้นๆหูแฮะ? : HARUKI)
(อ่อ!?!นั้น มาอิ คาเสะโนะ มาอิ แฟนผมครับ : MINORU)
(หา? ยัยนั้นน่ะหรอ - - : HARUKI)
“คาเครุๆ เป็นไรไปอยู่ก็นิ่ง เงียบเลย” มาอิ พยาม ดึงเสื้อผม เพราะผมคุยกับใครไม่รู้อยู่ในใจ - -“
“หืม...”ผมพูด แล้วพยามเอามือของผมไปลูบที่หน้าเธอ ช่างน่าจุ๊บอารัยอย่างนี้นะ แฟนเรา =_=
“เออ....คาเครุคุงทำไรน่ะ!!อืม....”เอ๊ะ!!นี้ผมทำอะไรลงไปน่ะ??
“คะ...คาเค..คาเครุ หยุดนะ!!”อะไรน่ะ
พลั๊ก---- ตุบ
ผมล้มไปกอง อยู่กับพื้น เอ๊ะ?เมื่อกี้อะไรน่ะ? เอ๊ะ!มาอิ ล่ะ?
0.o สภาพที่ผมเห็นเธอคือ ตอนนี้เธอร้องไห้อยู่
“มะ...มาอิ”ผมพยามจะไปจับตัวเธอ แต่เธอกลับถอยหลัง หนีผม...ทำไมน่ะ
“ยะ..อย่าเข้ามานะ” ทะ...ทำไมล่ะ? พระเจ้าบอกผมทีมันเกิดอะไรขึ้น??
“ขอโทดนะ...เมื่อกี้ฉันไม่รู้ตัวว่าทำอะไรลงไปพอรู้ตัวอีกที เธอก็ยืนสั่นแล้ว...” คำพูดผมยิ่งทำให้เธอร้องไห้หนักขึ้นไปอีก
“ฮือ...คาเครุ ฉันคงคบกับนายต่อไปไม่ได้แล้ว!!” หา!!อะ..อะไรนะ
“ทะ...ทำไมล่ะ?” ผมต้องรู้ให้ได้มันเพราะอะไรกันน่ะ
“…..”แต่เธอกลับเงียบทำให้ผมหนักใจเข้าไปอีก
(ทนไม่ไหวแล้วโว๊ย!!ดูมาตั้งนานแล้ว นายกล้ามากนะที่ไปจูบเธอน่ะ : HARUKI)
หา?เมื่อกี้นาย
(ทำไมนายพูดแบบนี้!!นะ ต่อไปนี้ฉันสัญญากับนายในฐานะลูกผู้ชายด้วยกันว่าต่อจากนี้และ ตลอดไปฉันจะไม่ยกยัยนั่นให้ นาย : HARUKI)
(คำพูดแบบนี้แหละที่ฉันอยากได้ยิน โฮะๆ...เออ..ขอบใจนะ คาเครุคุงที่ช่วยแสดงละครให้ หุหุส่วนเธอยัยมาอิ เก่งนิบีบน้ำตาได้เนียนมาก สมเป็นคนที่ฉันเลือกไว้ 555+ : ADia)
(หาว่าไงนะยัย อาเดียร์ ยัยโหด ยัย...ชิหมดคำจะพูด(คิดไม่ออกแล้วโว๊ยที่แน่ๆอยากไปให้ไกลๆจากตรงนี้) : HARUKI)
(แต่ว่านะครับ ถึงผมจะอยู่ใน ตอนพิเศษนี้ แต่ความรู้สึกของผม ผมชอบ มาอิจัง จริงๆนะครับ //-o-// : MINORU)
(เออ....คาเครุคุงละก็...ฉันก็เขินเป็นนะ : MaI)
(เอ๊ะๆ เดียวดิ พวกเธอมาเล่นพูดตัดบทที่ซาบซึ้งของฉันได้ไงเนี้ย แล้วนิยายฉันจะเขียนต่อยังไงล่ะหมดทางไปเลย(เรื่องจริงผ่านจอ) : ADia)
(เออ...ความจริงฉันก็ชอบคาเครุเหมือนกันนะ (อ๊ากกก..เขิน) : MaI)
(จริงหรอ?ห้ามบอกว่าล้อเล่นนะ!! งั้นเรามาเป็น แฟนกันจริงๆดีไหม (เมื่อกี้แสดงละครให้คนบ้าดู(ฮารุกิ)) : MINORU)
(เอาจริงหรอ?? ดีสิ งั้นเราเป็นแฟนกันนะ : MaI)
(เฮ้ๆ แล้วนิยายฉันล่ะ? โถ่...ฉันเป็นคนสร้างพวกเธอขึ้นมานะสนใจกันบ้างดิ (งอลแล้วคร่าท่านผู้อ่าน งอลจริง) : ADia)
(นี้พวกเธอ...จะ..จะเป็นแฟนกันจริงๆหรอ (ไม่นะ...ไม่ผมไม่ยอมจริงด้วย ยัยอาเดียร์เธอต้องช่วยฉันนะT^T) : HARUKI)
(ฮือ...ฉันไม่สนแล้วว่าใครจะเป็น..ใครจะอยู่...ใครจะตาย...แต่นิยายของฉันจบเห่ เพราะพวกเธอมาตัดบท ซึ้งๆของฉัน ย๊ากก : ADia)
(เออ...เราสองคนไปก่อนนะ บ๊ายบาย อาเดียร์ ลาก่อนนะ ฮารุกิ : MaI)
แล้วสองคนนั้นก็เดินจูงมือกันไป
(ช่างประทับใจจริง(ตรงไหน) ตอนต่อไปให้คาเครุ เป็นพระเอกดีกว่า : ADia)
...........................................................................................................................................................
“อ๊ากกกกกกกกกกกกกก.....ไม่นะ..”
โป๊ก
“โอ๊ย!!”หัวผมชนกับ พนัง(บนดาดฟ้าของ โรงเรียน)อย่างจังเลย
“หืม...0.o อ๊ะ?นี้ฉันฝันไปหรอ?? น่ากลัว(ตรงไหน)ชะมัดเลย” ไม่มีวันที่คนอย่างฉันจะไปสนใจ ยัยนั่นเด็ดขาด
วันนี้มันวันอะไรของฉันฟร่ะเนี้ย ชิชิ (วันโกหกไง)
กลับบ้านดีกว่า หลับไปตั้งแต่ตอนไหนยังไม่รู้เลย เหอๆ - -
...........................................................................................................................................................
ความคิดเห็น