คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทที่1 ปฐมบท
[บทที่ 1] — สรามผู้หิวโหย
ุเื่อในโะาไหม ใ้ลมหายใอันโรยรินหรือไม่ ผมไม่เยเื่อเลยว่าทุอย่าะเป็นามำทำนาย ผมใล้ายแล้วหรือ? อึ...ปืนในมือมันเริ่มหนัึ้นเรื่อยๆ ร่าที่เปียไป้วยเลืออสหายและอนเอ เลือสีแสทำให้รอบ้ารู้สึหนาวเย็น.... ผมำลัะายใ่ไหม ลมหายใมันแผ่วล แสระ่าบาๆสามาที่ใบหน้าอผมมันวนให้รู้สึระอัระอวน หื้อออ!!! วูบ!!! เสียหายใเฮือสุท้ายพร้อมเสียลมระา รุนแร!
ึ! อ๊อ! เสียนโหยหวนราวับอมีมแท่อนสิ้นีพ ผมหยิบหมวึ้นมาสวม รานอินทรีสะท้อนับเาแ รอบ้านหิมะาวโพน ผมมอเห็นแสาๆผ่านไอเย็น เปร้!!! าย!!! อ๊า!! เสียนี่มันอะไรัน ผมหันไปมออย่ารวเร็ว เห็นลุ่มนำลัปะทะัน้วยาบ ิ้วผมมวเป็นปมอย่าสสัย นี่มันเิบ้าอะไรึ้นัน สรามหรือ? นนับพันรหน้าำลัเ้าปะทะัน้วยาบ และุเราะ ุเราะหนา นั้นเป็นอัศวิน อยู่บนลัม้าทรส่า พลหออพุ่แท! ในมือผมถือปืนพอย่าสั่นเรือ ผมไม่ไ้ลัวาร่าฟันแ่ลัว สิ่ที่ไม่รู้ว่าเิอะไรึ้น ย๊า!!! เสียา้านหลั ฮึบ! ผมเพียเอียัวหลบ็พ้นาบหอยาวแหลม ปั! ่อนะเหนี่ยวไ นเสียปืนัสนั่นร่าผู้ใ้หอร่วลสู่ิน ผมเินมาที่เนินสูมอูพวสู้รบนี่อีรั้ แ่อนนี้พวเาหยุสู้ันแล้ว แ่ลับหันมอมาที่ผมแทน “บ้าเอ้ย!”ผมอพูไม่ไ้ วาที่บาเ็บลายเป็นรอยแผลเป็นผมเสียา้า้ายไปแล้ว ผมหยิบผ้าปิห้ามเลือออมา ผูปิาอผมเอ โยไม่สนใว่าพวเามอผมอยู่ แย่หน่อยนะที่ผมไม่อยายุ่ับพวุเท่าไหร่ ผมเห็นม้าที่ยืนินห้าอยู่ ึ่อยๆเินไปทามัน ระหว่านั้น็ผูสายเือระบี่ที่เอวแน่น เพื่อให้ระหว่าทานั้นสะว่อารใ้
#เายแนเวเรีย
ผมวบม้าสีาวออเทาไปทาะวัน แสอาทิย์อ่อนำลันำทาผมไป ผมไม่รู้ว่าะไปที่ไหน ผมไม่รู้อะไรเี่ยวับที่แห่นี้เลยแม้แ่น้อย รื้น! เสียฝูม้า ามหลัผมมาลุ่มให่ เป็นออัศวินพวนั้น เอ๋? ผู้นำบวนเป็นหิผมบรอนเิน ูารูปร่าเป็นนัรบที่แ็แร่ สายาผมมออย่าสนใ เธอะทำอะไรับผมันนะ
ิมาไป็ไม่ไ้อะไร เผิหน้าเลยีว่า ฮี่! ย๊า! ผมหยุม้า่อนะหันม้าลับ ฟิ้! ย๊า! ผมัระบี่ออมา แสระบี่สะท้อนวาม้าอเหล่าอัศวินบาัวทำให้พวมันหยุะั แรม้านั้นรวเร็วรเ้าุปะทะ อัศวินผมบรอนเิน ัาบอมาอย่ารวเร็วไม่น่าเื่อ เฟี้ย!! ฟื! มาบอเราปะทะัน เธอพุ่ผ่านัวผมไป อั! สันาปอหล่อนอันระแทลาแผ่นหลั ยิ่ไม่มีเราะ้วยแล้วทำให้ผมเ็บหนั แ่มันยัไม่บแ่นั้น้านหนัอผมมีลุ่มอัศวินำลัมาสบทบ "N'interrompez pas le duel!” เสียะโนนั้นเป็นเหมือนำสั่ หืม...ภาษาฝรั่เศสหรอ ผมมวิ้วแน่น ำไ้ว่าอนเรียนั้นนายร้อยพอไ้เรียน ภาษาฝรั่เศสบ้า แ่็ลืมๆไปแล้ว เ่นนั้นุยัน้วยาบเถอะ ย๊า! เปร้! ฮึย! เราปะทะยัยให่ ่อนที่ผมะล่วาม้า เพราะผมไม่ิว่าเธอะับอานเหวี่ยัวถีบผมลมา
“Comment tu t'appelles?”อย่าน้อย็มีศัพท์่ายเธอถามถึื่ออผม มันแสถึเียิรอู่่อสู้ล่ะสินะ “Je m'appelle Stauffenberg.”นั้นือื่ออผม พันเอเาฟ์เฟนแบร์
“Je m'appelle francier” เธอแนะนำัวเอว่า “ฟรานเียร์” น่าะแบบนี้สินะผมมอเธออย่าพิารา หิแร่แบบเธอิะให้ผมายเลยสินะ ผมยับหมวเล็น้อยแสว่าไม่เรแม้ไรุ้เราะ แ่็ไม่ไ้หมายวามว่าผมสู้ไม่ไหว ผมำระบี่แน่น้าึ้นเหนือศีรษะ พึบ! ระ..เร็ว เพร็! ผมไ้แ่รับาบอเธอ เธอฟัน่อเนื่อไม่หยุ ผมเริ่มรับมือเธอไม่ทันแล้ว อึ! อ๊อ! ผมโนเธอถีบอัเ็มหน้าท้อสภาพูไม่ไ้ ผม่อยๆพยุัวเอึ้นมออัศวินหิรหน้า ผมสู้เธอไม่ไ้แล้ว แร็! ปั! ผมลั่นไลอย่าไม่ลัเลใส่าอเธอ เหมือนับว่าเธอนั้นไม่รู้ัวว่าเิอะไรึ้น แววาอเธอสับสน แ่พอรู้ัวเธอ็ล้มล อ๊า!!!!! อ่า! รี๊! เสียรีร้ออย่าเ็บปวออมาาปาหิสาว หมวเหล็อเธอหลุออ าบไม่ระับที่มือแร่อี่อไป ผมเินไปหาเธอ้าๆ มอูเลือที่ไหล ่อนะหันระบอปืนไปาทหารที่พยายามะรูเ้ามา เสียโหวเหว่าทอเป็นภาษาที่ผมฟัไม่รู้เรื่อ แ่เมื่อเห็นปืนที่ผม่อไปที่พวเาึรีบร่นถอยทันที ผมไม่อบใ้วิธีที่เมามานั แ่ปล่อยแบบนี้ไม่ีแน่ อั๊! ู่ๆผม็ปวหัวึ้นมา “เ้าบ้านนั้นใ้อาวุธอะไร!!” “้าไม่รู้ อาวุธอปีศาหรือ?” ผมเ้าใสิ่ที่พวเาพู หิสาวรหน้ามอผมอย่าโรธแ้น ผมหยิบมีเล็ออมาแล้วับาเธอแน่น”อยู่เยๆ”ผมพูสั้นๆ เอ๊ะ? ผมพูฝรั่เศสไ้แล้วหรือ นี่มันอะไรันผมมอรอยแผล่อนะเปิระเป๋าหยิบระปุสุราพพาออมา เปิฝาเล็ๆแล้วราลบนแผล รี๊!!!! นารีร้ออย่าเ็บปวแล้วทุบีผมอย่าแร “ถ้าไม่อยาายอยู่นิ่ๆ!”ผมเ้นเสียุทำให้นาสบล ผมยื่นผ้าเ็หน้าให้ ฟรานเียร์ัไว้ ่อนะแะระสุนออมา เธอิำินแน่น น้ำาลูผู้หิไหลออมา “มีไฟไหม”ผมหันไปหาลุ่มอัศวิน แ่สีหน้า ฟรานเียร์เห็นไ้ัว่านาไม่้อาร ให้เิรอยแผลเป็นให่ ผมึใ้เือปมพยาบาลมัาอเธอไว้ “ุทำสรามเพื่อสิ่ใ”ผมถามอย่าใร่รู้ะทำสราม้อมีมูลเหุ “ทำไม้า้อบอเ้า!”เวลานาหยิ่ทะน็ูามีนะ เธออทนเ่ว่าที่ิมอูทหารบานที่ไม่สวมเราะพวเาผอมแห้ ่อนผมะหันไปูสภาพวาล้อม มัน็ไม่แห้แล้นี่นา โนัำลัอาหาร ไม่็เป็นทหารที่ำลัหนีใรมาแล้วไม่มีเสบีย “แย่อาหารสินะ”ผมสรุปสั้นๆ ใบหน้าอ ฟรานเียร์ูอับอาย “พวเ้าไม่มีบ้านหรือ....หรือถูยึไปแล้ว”เมื่อบประโยสุท้ายทุนไ้แ่้มหน้า อัศวินว่า30 นหมำพู “่าม้าเสียเพื่อเ้าะไ้รอ”ผมล่าวอย่าไม่ลัเล
ความคิดเห็น