ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    Can U Be My BoyFriend ? โทษนะนาย เป็นแฟนกับผมป่าว ? [Yaoi]

    ลำดับตอนที่ #38 : Can't Love you

    • เนื้อหานิยายตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 7.38K
      20
      3 พ.ย. 51




    2 ทุ่มนิดๆ หน่อยๆ



    ผมกลับมาจากบ้านไนท์ที่เรียกเท่าไหร่ก็ไม่ยอมมีปฏิกิริยาตอบกลับออกมาเลยแม้แต่กระปิ๋วเดียว  มัน
    คงจะหิวแล้วล่ะมั้ง ผมนั่งลงที่ระเบียงหน้าบ้าน กรีนไป
    ส่งพุดดิ้งกลับบ้านไปแล้ว เหลือแค่ผมกับเดย์
    เท่านั้นแหละ  ผมกินหอยทอดที่เดย์ซื้อมาให้ ปากก็กินไป ตาก็มองบ้านนู้นเผื่อมันจะเปิดไฟหรือมี
    อะไรตอบกลับ
    มาบ้าง แต่ก็ยังไม่มีเลย 

    " มองมันอยู่นั่นแหละ "เดย์ลงมานั่งข้างๆ ผม  ผมได้แต่หันไปยิ้มแหยๆให้เดย์   คนมันห่วงนี่หว่า

    " ตกลงจะกลับไปหาไอ้ไนท์เหรอ " เดย์พูดพร้อมเมินหน้าไปทางอื่น  เหมือนจะไม่อยากให้ผมเห็นสี
    หน้า 

    " พูดกับใครก็หันหน้าคนนั้นดิ หันไปทางนั้นพูดกับใครล่ะ " ผมบอกแล้วก็หันมามองหน้า เดย์ที่หัน
    หน้ามามองหน้าผม
    ใบหน้าของเดย์ตอนนี้กำลังยิ้มที่ฝืนๆให้ผม น้ำตาจำนวนมากคลออยู่ที่เบ้าตา
    เตรียมจะไหลลงมาในไม่ช้าและได้ทุกเมื่อที่มีสิ่งมากระทบกระเทือนจิตใจ นัยน์ตา
    แดงก่ำ   

    มันทำให้แลดูเหมือนผมเป็นคนผิดนะที่ทำเดย์ให้เป็นแบบนี้  แต่ความตั้งใจครั้งนี้ของผมไม่ได้มีเพื่อ
    เดย์ แต่มีเพื่อนไนท์ ผมต้องจิตใจมั่นคง และก็คง
    ถึงเวลาที่ผมไม่ชอบที่สุดแล้ว  การต้องปฏิเสธไป
    อย่างตรงๆ ดีกว่ารั้งไว้อย่างนี้ก็จะมีแต่ทำให้เดย์เจ็บมากไปกว่าเก่า 


    " ที่เดย์พูดไว้อ่ะ "

    " อืม " ผมตอบไป ไม่รู้จะพูดอะไรปลอบใจแล้วอ่ะ พูดไม่เก่ง

    " ใหม่เคยคิดหันมองเดย์บ้างไหม ? " 

    " ... " ผมได้แต่เงียบไม่ตอบอะไรเดย์ไป เพราะคำพูดที่พูดออกไป มันจะทำร้ายเดย์แน่ๆ แต่ถ้าผมไม่
    พูดนั่นก็ทำร้ายเดย์อีกเหมือนกัน 

    " ถามจริงๆนะ " เดย์พูดพร้อมจับมือผมไว้ น้ำตามันเอ่อล้นเต็มเหลือเกินแล้วที่จะกลั้นไว้

    " เคยรักหรือชอบเดย์บ้างไม๊ " มือของเดย์บีบมือผมไว้แน่นขึ้น  น่าแปลกที่มันไม่ได้อบอุ่นแต่มันกลับ
    เย็นเฉียบเหมือนจะสื่อความรู้สึกของเจ้าตัวมาที่ผม  แล
    เศร้าจังเลย


    คำถามนี้...คำตอบมันไม่ยากเลย ผมรู้คำตอบตั้งแต่เดย์ยังไม่ได้ถามด้วยซ้ำ แต่การที่ยากที่สุดคือผม
    ต้องตอบเดย์ไปเนี่ย คำตอบของผมมันเหมือนจะฆ่าเดย์ไป
    เลยนะ  ผมไม่ได้คิดอะไรกับเดย์เลยนอก
    จากเพื่อนที่แสนดีคนนึง 

    เข้าใจว่าการแอบรักใครสักคนมันทรมานแค่ไหน ?? การรักใครสักคนแต่เราบอกไม่ได้มันเป็นยัง
    ไง  ?? การรักแล้วไม่ได้อะไรตอบแทนมันเป็นยังไง ?? อันนี้
    ผมรู้ดีที่สุด  ความรู้สึกทรมานอย่างที่
    สุด   อย่างว่าแหละที่ว่า คนที่เรารักเค้าแต่เค้าไม่รักเรา ทำดีไปเท่าไหร่ก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้น


    แต่ผมพึ่งรู้สึกว่าการที่เราจะปฏิเสธใครสักคน มันยากนะถ้าคนนั้นเป็นเพื่อนเรา เป็นเพื่อนที่คิดอะไร
    เกินเลยไปคนเดียว เราไม่ได้คิดอะไรไปด้วย มันยากที่จะ
    ปฏิเสธความรู้สึกดีดีไป  คนที่เราไม่ได้รักทำ
    ดีเท่าไหร่ก็ไม่ได้อะไรหรอกครับ  กลับกลายเป็นว่าเหมือนผมจะโดนยัดเยียดไปเลยมากกว่า


    ผมนั่งเงียบไปเดย์ก็เมินหน้าไปทางอื่นรู้สึกได้ถึงของเหลวใสๆ ที่ออกมาจากตาของเดย์หยดโดนลง
    แขนของผมยิ่งทำให้ผมรู้สึกผิดไปใหญ่เลย  จะบอกหรือไม่
    บอกดี ??  ความลังเลบังเกิดขึ้นอีกแล้ว 
    แต่ผมตัดสินใจแล้วล่ะ ดีกว่าต้องทรมานอยู่แบบนี้ทั้ง 2 คน

    " ถ้าลำบากใจ ไม่ต้องตอบก็ได้นะ " เดย์พูดขึ้น ตอนที่ผมกำลังจะอ้าปากพูดเหมือนกัน  

    " เปล่าๆ " ผมพูดพร้อมจับมือเดย์ไว้

    " เดย์รักผมเหรอ  ? " 

    " อืม แบบไม่เคยได้มากเท่านี้ด้วย " 

    " ขอบใจนะ "

    " อะไร ? " เดย์ถาม

    " ขอบคุณนะที่รักผมน่ะ " ผมพูดพร้อมจับมือเดย์ บีบให้แน่นขึ้น ถ้ามันถ่ายทอดความรู้สึกได้จริงๆ 
    เดย์ต้องเข้าใจความรู้สึกผมตอนนี้ 

    " อื้ม " 

    " แต่ผมคงรักเดย์ไม่ได้หรอก "

    ผมพูดออกไปเหมือนมันยกภูเขาออกจากอกแล้วเครื่องยนต์ที่ปากและสมองผมก็ทำงานพร้อมกัน 
    คิดคำพูดพร้อมสรรพได้ในหัวไม่เหมือนตอนก่อนพูดออกไป
    เดย์น้ำตาไหลและดึงมือออกจากผม   
    เสียงสะอื้นเบาๆ ดังเข้าหูผม

    " ความรักที่ทำร้ายใคร มีไปก็คงไม่ดีหรอกครับเดย์  ที่ผ่านมาผมเห็นเดย์เป็นเพื่อนที่ดีที่สุดคนนึงนะ 
    ถ้าไม่มีเดย์ผมก็คงเป็นใหม่วันนี้ไม่ได้หรอก " ผมพูดต่อไป

    แม้ว่าเดย์จะหันหลังให้แล้ว จะฟังหรือไม่ฟังก็แล้วแต่เดย์ แต่ผมจะพูด

    " เดย์รักผม ผมก็รักเดย์ได้นะในฐานะเพื่อนน่ะ  ถ้าเดย์รักผมจริงๆ เดย์ไม่อากให้ผมมีความสุข
    เหรอ ??  แต่ไม่ต้องกลัวหรอกนะ ว่าผมจะหายหนีไป ผมยังจะ
    เป็นเหมือนเดิมจะเป็นเพื่อนกับเดย์
    เหมือนเดิมนะ "

    ผมพูดไปจนหมดแล้วสิ่งที่ผมจะทำต่อไป  เดย์นั่งนิ่งสะอื้นอยู่เรื่อยๆ คงทำอะไรไม่ได้นอกจากนั่งเป็น
    เพื่อนกันอยู่อย่างนี้แหละ  ความจริงที่ผมพูดไปมันคง
    โหดร้ายกับเดย์ แต่มันก็เป็นทางเลือกที่ดีที่สุด
    แล้ว และเป็นทางเลือกเดียวของผมที่มีอยู่



    4 ทุ่ม



    ผมนั่งอยู่กับเดย์อยู่แบบนี้มาชั่งโมงกว่าๆ แล้วจะลุกหนีก็น่าเกลียดไป  เดย์หยุดสะอื้นแล้วล่ะเริ่มหัน
    มา แต่ไม่ได้มองที่ผมหรอกมองไปอย่างไร้จุดหมายเลย รู้สึก
    แย่จังเลยครับในตอนนี้ 

    " เห้อ ไม่เป็นไร เพื่อนก็เพื่อนวะ " เดย์หันมาพูดกับผม  เล่นเอาผมอึ้งๆ  ไมแม่งทำใจเร็วเกิ๊นวะ   ท่าที
    ของเดย์เปลี่ยนไปรอยยิ้มที่มีมาให้ผมทำให้ผมใจชื้นและ
    ดีใจขึ้นมาหน่อย

    " อืม เพื่อนว่ะ " ผมตบไหล่มันเบาๆ 

    " ไหนๆ ก็ไหนๆ ฉลองอกหักให้กูทีดิ๊ อยากมีแฟนแต่ได้เพื่อน คงไม่เป็นไรหรอกว่ะ " เดย์พูดพร้อม
    เดินเข้าไปในบ้าน ที่ผมคาดเดาคงจะหนีไม่พ้นของมึนเมา
    เล็กน้อยๆ แน่ๆ เพราะคืนนี้ถ้าซัดเต็มที่ผม
    คงไม่ไหวหรอก อีกอย่างนั่งกินกันแค่สองคน  คงไม่กินอะไรมากหรอกครับ


    หวังว่าเรื่องร้ายๆ คงหมดไปซักที เพราะที่ผ่านมารู้สึกเหมือนว่าชีวิตผมจะเจอเรื่องราวพวกนี้มาเยอะ 
    เยอะเกินไปแล้ว ความจริงถ้าวันนั้นผมไม่เลือกที่จะเจอกับ
    ไนท์ ไม่เลือกที่จะคบกับไนท์  เพราะเลือก
    แล้วผมต้องเจอปัญหาเยอะขนาดนี้    ถ้าย้อนเวลากลับไปได้ ผมก็ยังยืนยันที่เลือกทางเส้นนี้อยู่
    เหมือนเดิมครับ เพราะ
    ฟ้าคงลิขิตให้ผมกับเดย์รักกันไม่ได้ เป็นเพื่อนกันน่ะดีแล้ว

    แต่ทำยังไงไอ้บ้านหลังนู้นก็ยังไม่มีปฏิกิริยาเลย   ยังเงียบสนิทไม่มีใครเปิดไฟหรือไม่มีเสียงอะไร
    ออกมาเลยให้ตายสิ ปัญหาเดียวของก็คงเป็นไนท์แหละครับ
    ไม่รู้เป็นอะไร ถามอะไรก็ไม่ตอบไม่
    ยอมออกมาเจอหน้า แล้วจะให้ทำความเข้าใจยังไง หรือคิดไปเองว่าผมคงไม่ให้อภัย ไม่ก็อาจจะนอนอยู่บนเตียง เปิดเพลง
    ยิ่งรู้ยิ่งไม่เข้าใจแล้วนอนคิดมากว่าตัวเองไม่เหลือใครแล้ว  แล้วก็คิดว่าตัว
    เองเคยเข้าใจความรักแต่ตอนนี้ยิ่งรู้จักความรักก็ยิ่งไม่เข้าใจแน่ๆ เลย [ รู้ดีจริง แกไป
    อ่านตอนที่แล้ว
    มารึไง 55+ = JeFinx ]

    " อ้ะ มาแล้วๆๆๆ " เดย์เดินออกมาพร้อมสปายแบล็คสองขวด ขวดละ 30 บาทหาซื้อได้ที่เซเว่นอีเลฟเว่น และร้านค้าทั่วไป   ผมสะบัดหัวไล่ความคิดฟุ้งซ่านตั้งสติก่อนที่ผมจะเพ้อไปมากกว่านี้ ช่างคิด
    ไปได้เนาะ   ผมรับสปายมาจากเดย์แล้วกระดกเลย  แต่รู้สึกเหมือนจะมีผงๆ ติดอยู่ตรงปากขวดน้า  
    แถมรสชาติยัง
    ขมๆเหมือนยาด้วยแฮะ  

    " วางยากูรึไงเนี่ยเดย์ " ผมพูดพร้อมเช็ดคราบขาวๆ ผงๆ ตรงปากออก อาจจะเป็นคราบกระดาษแห
    ละมั้ง อย่าไปใส่ใจเลย

    " มั้ง " เดย์พูดยิ้มๆ แล้วมองผมอย่างมีเลศนัย



    15 นาทีผ่านไป



    รู้สึกไม่มีแรงแฮะ โลกมันหมุนๆ ไงก็ไม่รู้ แถมยังร้อนรุ่มยังไงก็ไม่รู้ว่ะครับ  ผมค่อยๆเอนลงไปซบไหล่เดย์ที่มันถอดเสื้อรออยู่แล้ว 

    +++ ตัดมาที่ เจฟิงซ์   +++


    เดย์จับใหม่ที่ซบไหล่ให้ลงมานอนที่ตัก  สายตาของเดย์ที่มองไปยังร่างน้อยๆ ที่ซบไหล่ของตนอยู่ก็
    ยิ้มแบบมีเลศนัย เดย์วางขวดสปายลงแล้วช้อนตัวใหม่อุ้ม
    ขึ้นแล้วเดินไปเข้าไปในห้องนอน วางร่าง
    บางลงเบาๆ  ก่อนจะค่อยขึ้นคร่อมไว้  มือลูบที่ใบหน้าของใหม่ที่ตายังมองร่างที่คร่อมอยู่แต่ไม่ได้มี
    ปฏิกิริยาขัดขืน
    อะไร 

    ใบหน้าของเดย์ค่อยๆซุกไซร้ไปยังคอขาวๆ  ใหม่ครางอือๆ ออกมาเบาๆ ความรู้สึกซาบซ่านแผ่ไป
    ทั่ว สองมือโอบแผ่นหลังของเดย์ไว้  เดย์เลื่อนหน้าขึ้นค่อยก้มลงไปจูบกับใหม่เบาๆ ก่อนจะถอนออก
    แล้วพูดว่า

    " ถึงกูจะไม่ได้ใจ แต่ได้แค่ตัวก่อนไอ้ไนท์ก็พอ " ว่าจบริมฝีปากก็ลงไปจูบบดขยี้กับริมฝีปากชมพู
    น้อยๆอย่างรุนแรง

    __________________________________________________________

    Ps. ตัวร้ายก็ยังคือตัวร้ายยันวันยันค่ำ   ทำไมมันทำแบบนี้ !!!!!!   เหตุการณ์จะเป็นอย่างไร ?? ขอปิด FAQ อย่างเป็นทางการ แล้วนะจ๊ะ  ตอนต่อไป NC เต็มบทรึเปล่า ??  นั่นสิๆๆๆ  อยากอ่านชะ
    ม้า ???   รอจ้ารอๆๆๆๆ          จะพยายามอัพบ่อยๆอย่างนี้แล้วกัน       


    ชอบเพลงนี้จัง ^^


    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×