ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    Can U Be My BoyFriend ? โทษนะนาย เป็นแฟนกับผมป่าว ? [Yaoi]

    ลำดับตอนที่ #34 : Ready And Go !!

    • เนื้อหาตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 6.64K
      15
      28 ต.ค. 51



    หลังจากฟังแผนการอันชั่วร้ายของพุดดิ้ง

    ผมฟังแผนของพุดดิ้งแล้วทำให้ผมรู้สึกว่าผู้หญิงคนนี้น่ากลัวมาก  ดีนะที่เธอไม่แค้นผม เพราะเวลา
    เธออธิบายแผนเนี่ยนัยน์ตาจะฉายแวววาบๆ พร้อมรอยยิ้มที่
    เหมือนเวลาฆาตกรโรคจิตก่อนจะลงมือ     เป็นการดีมากที่ว่าอย่าทำให้ผู้หญิงคนนี้โกรธเพราะผมคงไม่อยากถูกลักพาตัวพ่อแม่ หรือโดน
    ประทุษร้ายต่างๆ นาๆ

    ผมฟังพุดดิ้งแล้วพยักหน้าหงึกๆ ตาม


    แผนคร่าวๆ ของเธอคือผมต้องไปเผชิญหน้ากับฟินส์ที่บ้านไนท์พรุ่งนี้เพราะไนท์ไปโรงเรียนรวบรวม
    คะแนนอะไรซักอย่างส่งทางกองอำนวยการนี่แหละ  

    ส่วนผมก็จะต้องพยายามยั่วโมโหหรือยังก็ได้ให้มันพูดความจริงออกมา  ส่วนพุดดิ้งจะอัดวีดิโอไว้ก่อนตอนนั้นแล้วค่อยมารุมสะกำตอนหลังให้หายแค้น ผมไม่ค่อยเห็นด้วยเท่าไหร่หรอกนะครับ แต่จะ
    ไปห้ามทำไมล่ะ ร้ายซะขนาดนั้นเจอร้ายกลับซะหน่อยคงไม่เป็นไรหรอก  

    กรีนมีหน้าที่ดูต้นทางโดยการบังคับของผม มันบอกว่าไม่อยากยุ่งด้วยแต่จนแล้วจนรอดมันก็หนีไม่
    พ้นอิทธิพลมืดของผมไปได้   ส่วนเดย์จะคอยดูไนท์ให้ 
    เนื่องจากผมบอกเดย์ไปแค่ว่าผมแค่ต้องการ
    จะเอาคืนไนท์ให้มันรู้ความจริงเฉยๆ   ส่วนพุดดิ้งลงทุนถ่อมาถึงบ้านพร้อมเตรียมฉะกับฟินส์โดย
    เฉพาะ ช่างน่า
    ขอบคุณเธอเลยจริงๆ 


    ผมนอนคิดนั่งคิดอยู่ตลอดคืน และกะว่าคงไม่ได้นอนแน่ๆ เลยหยุดความคิดตัวเองลงก่อน เพราะใน
    วันพรุ่งนี้ผมอาจจะเจอเหตุการณ์ไม่คาดฝันจะได้หลบเลี่ยง
    ทัน ไม่ใช่อยู่ในสภาพอดหลับอดนอน
    แบบนี้  กรีนหันมามองหน้าผมแล้วยิ้มๆ  ผมหันไปมองหน้ามันแล้วงงๆ ว่าจะยิ้มทำไม ??


    " เมื่อไหร่มึงจะนอนวะครับใหม่ จะตีสองแล้วนะ " กรีนหันมาพูด  ชิบหายลืมดูนาฬิกา จะตีสองอยู่
    แล้ว ผมหันไปยิ้มแหยๆให้กรีนก่อนจะเดินไปปิดสวิทซ์ไฟ
    โดยดี  แหมคนเรามันต้องมีลืมมีพลาดกัน
    บ้างสิครับ 

    " ก็ไม่ได้ดูนาฬิกานี่นา " ผมพูดพร้อมนอนหันหลังให้กรีนกอดหมอนข้างเอาไว้ แก้เขิน 

    " เอาเหอะ "  กรีนตอบ

    " อืมๆ ฝันดีๆ " 

    " ฝันดีไม่ได้หรอก " 

    " ไมอ่ะ " 

    " ไม่มีหมอนข้างกอด ใหม่แย่งไปแล้ว  "

    " เอาคืนไหมอ่ะ " 

    " ไม่ต้องหรอก กอดใหม่ดีกว่า ฝันดี "


    ไม่พูดเปล่า กรีนพูดพร้อมดึงตัวผมเข้ากอดไว้ ขายังก่ายอีก เล่นเอาผมดิ้นไม่หลุดเลย  ไอ้นี่มันแรง
    ยังกะควาย ใครจะไปดิ้นหลุดได้ล่ะครับ  แต่จะว่าแอร์มันก็
    หนาวเกินไปนะเนี่ย  ผ้าห่มก็ไม่ได้หนาอะไร
    มาก ให้กรีนกอดไว้คงไม่เป็นไรหรอก  แก้หนาวได้อีก ผู้ชายเหมือนกันไม่มีอะไรเสียหายหรอกน่า  


    ผมหลับตาลงแต่ใจยังคงไม่หลับตาม   คำพูดของดิ้งตอนกลางวัน มันยังคงอยู่ในหัวเสมอ  คำพูดที่
    ทำให้ผมลังเลในการกระทำที่ผมจะทำในวันพรุ่งนี้ ว่าผม
    ควรจะทำมันดีหรือเปล่า ? ทำไปแล้วมันจะดี
    เหรอ ? มันเป็นสิ่งที่ต้องการแน่เหรอ ?? 

    " ทำไมใหม่ ถึงไม่เลือกกรีนล่ะ กรีนก็รักใหม่ขนาดนั้นดิ้งดูรู้ "  

    คำถามนี้ผมตอบได้สบายๆ ว่าว่า กับกรีนเราเป็นแค่เพื่อนกันดีที่สุดแล้วล่ะ เห็นผมเป็นคนยังไง
    กัน
    เหรอไม่ได้ไอ้นี่ ก็ล่อเพื่อนมันซะเลย  คนมักรักแล้วมันเลือกกันไม่ได้หรอก

    " ใหม่รักไนท์จริงๆ เหรอ " 

    ผมคิดคำตอบอยู่นาน ความรู้สึกที่ผมมีกับไนท์กับที่ผมมีให้เดย์มันต่างกัน  ไม่ว่าเดย์จะทำดีซักแค่
    ไหน คำที่มีให้ได้คงเป็นแค่เพื่อน
    เหมือนกรีนนั่นล่ะ เพราะคนที่เหมือนเข้ามาให้ชีวิตใหม่กับผม   
    ผู้ชายที่ผมจะรักได้มีแค่สองคนเท่านั้น หนึ่งในนั้นคือพ่อผม แล้วก็ไนท์เท่านั้นล่ะ


    ผมคิดฟุ้งซ่านไปเรื่อยเปื่อยพร้อมยิ้มออกมาน้อยๆ ในอ้อมกอดของกรีนที่กรนดังสนั่นหวั่นไหวมาก
    มายตอนนี้ แต่แม้จะดังขนาดไหน ความง่วงที่ไม่เคยปราณี
    ใครก็พรากผมลงสู่ห้วงนิทราในที่สุด



    เก้าโมงแล้ว



    ผมลุกขึ้นมาก่อนเพราะนาฬิกาปลุกแล้วเติมน้ำร้อนใส่มาม่าคัพไว้สองถ้วย นั่งรอกรีนแต่งตัวและมา
    กินมาม่า เวลาที่นัดกันไว้คือ 11 โมง แต่ผมต้องไปเตรียม
    ตัวกันที่บ้านเดย์ก่อน   ที่ห้องกรีนไม่มีโต๊ะ
    กินข้าว เพราะฉะนั้นพื้นสถานเดียว  หวังว่าถ้ามันมีแฟนมันคงจะหาที่ดีกว่านี้นะเวลาพาแฟนมาห้อง
    น่ะ


    " แหม ทีงี้อ่ะตื่นเช้า รักเหลือเกินไอ้ไนท์เนี่ย " กรีนลงมานั่งตรงข้ามผมคว้ามาม่าไปกิน 

    " อย่างว่าคนไม่เคยรักใครจะไปรู้ได้ไงล่ะ " 

    " ทำไมจะไม่เคยรักวะ " กรีนลดถ้วยมาม่าที่บ้งหน้าลงและจ้องตาผม

    " แล้วรักใครล่ะ " หลอกถามซะหน่อย  ผมไม่ค่อยจะเชื่อพุดดิ้งหรอก ฟังหูไว้หู อย่างไอ้กรีนเนี่ยนะจะ
    ชอบผม ไอ้เดย์มันดูดีกว่าเยอะไมไม่ไปชอบมัน 

    " ก็รักมะ.. " 

    " รักใครวะ ?? มอๆ รักกูเหรอ " ผมแย๊บไปเลย

    " เปล๊าาา " 

    " แหนะ ?? ชอบกูอ่ะดิ๊ "

    " หลงตัวเอง ใครจะชอบวะอย่างมึงอ่ะ กูชอบไม คุจากุ ไมจากยูกิต่างหากหรอก " กรีนพูดพร้อม
    หัวเราะกลบ อย่างที่ผมอยากให้มันสาบานจังเลยว่าที่มันทำอยู่
    เค้าเรียกกันว่าหัวเราะ  

    " เออๆ  เรื่องของมึง " อย่าชอบกูเล๊ยกรีน  เพราะในใจกูตอนนี้คงมีแค่ไนท์แล้วล่ะ 

    " อืม " กรีนตอบพร้อมมองหน้าผม  แล้วโยกหัวเบาๆ แล้วยิ้มแบบมีเลศนัย

    " มองหน้าไม " 

    " เปล๊าา " 

    " ก็มึงมองกูอ่ะกรีน " 

    " อ้าว ถ้ามึงไม่มองกูก่อนจะรู้เหรอว่ากูมองมึงอ่ะ "

    หลังจากกินมาม่ากันเสร็จพวกผมก็ยกโขยงกันไปที่บ้านของเดย์อย่างเนิบๆ ไม่รีบไม่ร้อน ส่วนผมที่ต้องเตรียมคืออารมณ์เย็นๆ ไม่ผลีผลามวู่วามใจร้อน  ไม่งั้นคงจะได้ซัดหน้ามันแหกก่อนจะได้พูด
    อะไรเลยมั้ง  สวดสัพพีติโย สงบใจจะได้ไหมเนี่ย ??



    โต๊ะกลางบ้านของเดย์กลายเป็นโต๊ะประชุมผู้นำ 4 ฝ่ายชั่วคราว  จะเวอร์ไปไหนวะ ?? คือเอาง่ายๆ 
    พวกผม เดย์ กรีน พุดดิ้ง นั่งคุยกันกลางบ้านของเดย์น่ะครับ
    เตรียมพร้อมกันตามแผน   พุดดิ้งขอกรี
    นขี่หลังเล่นอย่างไม่ลดละ  กรีนก็ได้แต่หัวเราะเหอะๆ   ผมกับเดย์ก็นั่งกันเฉยๆ เดย์ถามนู่นถามนี่ เอาไอ้นู่นไอ้นี่ไหม ผม
    ก็ได้แต่ยิ้มเขินๆ แล้วก็บอกว่าไม่เป็นไร แต่ก็กินขนมมันจะหมดเป็นห่อที่สามแล้ว 


    " กรีนนจ๋าาาาาาาา " พุดดิ้งเรียกเสียงหวาน เดินมาเงยมองหน้ากรีน

    " อ่ะ..อะไรครับ " กรีนเหวอๆ พร้อมยิ้มแหยๆให้พุดดิ้ง คงไม่รู้ว่าดิ้งเธอจะมาไม้ไหนได้อีก 

    " ดิ้งชอบกรีนนะ " พุดดิ้งพูดพร้อมยิ้มกว้าง แล้วก้มหน้าบิดไปบิดมา 


    ผมที่กระดกน้ำส้มอยู่ถึงกับพ่นใส่หน้าเดย์แล้วหันไปมองสองคนนั้น แล้วดูว่าไอ้กรีนจะเอาไม้ไหนมา
    รับมือยัยพุดดิ้ง


    " เหรอ " กรีนตอบไปแล้วยิ้ม

    " ดิ้งชอบกรีนมาตั้งนานแล้วนะ " พุดดิ้งยังไม่หยุดยั้ง

    " เหรอ " 

    " หูยย กรีนอ่ะ เซ็งว่ะ " 

    " เหรอ " 

    " ขอรูปหน่อยดิ " 

    " เอาที่อยู่มาดิเดี๋ยวจะส่งจดหมายไปให้ " กรีนจอบไป พุดดิ้งทำหน้าเหวอเล็กน้อย คงไม่คิดมั้งว่ากรี
    นมันจะกวนตีนขนาดนี้

    " ไม่ต้องหรอก เดี๋ยวไปเอาที่โรงเรียนก็ได้ " 

    " เทอมหน้าย้ายแล้ว " 

    " ย้านไปที่ไหนอ่ะ " 

    " สตรีวัดระฆัง " 

    " ตลกแล้ว ไอ้บ้า " 

    พุดดิ้งตีแขนกรีนพร้อมกระฟัดกระเฟียดมานั่งงอนตุ๊บป่องตรงโซฟาคนเดียว กรีนก็ลงมานั่งกับพวก
    ผมไม่ได้มีท่าทีสนใจพุดดิ้งที่งอนอยู่เลย   ส่วนผมกับเดย์ก็
    ได้แต่ฮากลิ้งกันตามระเบียบ  พุดดิ้ง
    พยายามร้องไห้เสียงดังมากขึ้นเพื่อให้กรีนหันไปสนใจ แต่เปล่าเลยกรีนกลับนั่งฟังเพลงเฉย

    " ใหม่ " กรีนหันมาเรียกผม ไอ้เดย์มันก็หุผึ่งด้วยล่ะ เห็นมันมองไปที่ไอ้กรีนตาไม่กะพริบ

    " หืม " 

    " เมื่อคืนมันส์มากเลยว่ะใหม่ " กรีนพูดพร้อมยักคิ้วให้ผม ไอ้เดย์ตาโตลุกวาวทำท่าจะลุกขึ้น

    " มันห่าไรอ่ะ นี่ก็ต๊องไปเชื่อมันอีก " ผมหันไปเตะเดย์เบาๆ กรีนหัวก๊ากๆลั่น ผมหมั่นไส้เลยเอาหมอน
    ไปยัดปากซะ


    พุดดิ้งหยุดร้องไห้ปลอมๆ แล้วเดินมาสะกิดพวกผมให้ฟังเสียงมอเตอไซด์บ้านตรงข้ามดังขึ้น และ
    ออกตัวไป

      พวกเราทุกคนขยับกันอย่างอัตโนมัติ  พุดดิ้งหยิบลิปมาทาปากพร้อมยิ้มดูความสวยในกระจกเงา 
    แล้วคว้า
    กล้องวีดิโอเดินตามพวกผมออกมา  ผู้หญิงเนี่ยน้าจะตบจะมีเรื่องยังห่วงสวยอีก

    เอาล่ะมึง ฟินส์คราวนี้ตากูเอาคืน !!


    ____________________________________________________________________

    Ps. มาแล้วๆๆ  กะจะให้ยาวกว่านี้แต่กั๊กไว้ก่อนน่ะ  ตบกันมันไม่ดีไม่งามไว้ตอนหน้านู่น เอิ๊กๆ 
    อ่ะแฮ่ม !! เริ่มรู้สึกเกิดคำถามกับคอมเมนท์ที่บอกว่าไม่อยากให้
    ไนท์เป็นพระเอก อยากให้ไนท์เจ็บ 
    บลาๆๆๆๆ   ทำไมเหรอ ?? เหอๆ   ไนท์เป็นพระเอก  แค่นี้พอนะ ตอบแค่นี้แล้วนะ 

    เราเปิด FAQ มั่งดีกว่า  ขัดดอกไว้ก่อน หางานให้ตัวเองอีกแล้ว  ทั้งดูคนทายใหม่ เรื่องเรียน อัพนิยาย แล้วยังมา FAQ หรอก เราว่าคงไม่เยอะนะ เราคงตอบได้
    หมดล่ะจ้ะ  อย่าให้เราเปิดเก้อ
    น้าาาา       หมดเขตเมื่อ   ตอน Can't love you มาลงนะจ๊ะ !!

     


     

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×