ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    Can U Be My BoyFriend ? โทษนะนาย เป็นแฟนกับผมป่าว ? [Yaoi]

    ลำดับตอนที่ #29 : The best time that I ever have.

    • เนื้อหานิยายตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 6.52K
      8
      24 ต.ค. 51




    หลังจากวันนั้น....


    วันที่ผมเสียใจที่สุดอย่างไม่มีวันลืม วันที่ผมรู้สึกว่าผมเสียไนท์ไปแล้วจริงๆ  ไนท์ที่ผมรู้จักได้ตาย
    จากผมไปแล้วจริงๆ เหลือไนท์ที่เย็นชา  ผมกลับมาอยู่ที่บ้านในวันรุ่งขึ้น  ไปโรงเรียนตามปกติ  ใช้
    ชีวิตเดิมๆ เหมือนคราวที่ผมไม่มีไนท์ ตอนบ่ายที่ผมต้องไปบำเพ็ญประโยชน์ผมก็หนีไปนั่งที่อื่นไม่ก็
    ไปเข้าเรียนพร้อมเพื่อน  ชีวิตดูเหมือนจะมีความสุขดี 


    แต่....ยังไงผมก็ลบไนท์ไปจากสมองไม่ได้ซักที ไม่ว่าจะนานแค่ไหน  แม้ว่าเดย์และกรีนจะพยายาม
    ชวนผมทำนี่ หรือมาคุยหรือพยายามทำอะไรก็ตาม ถามวว่ามันลืมได้ไหม ? มันก็ได้นะ แต่ทว่าชั่ว
    คราวเท่านั้นล่ะครับ  ผมอยู่คนเดียว ผมก็คิดฟุ้งซ่านเรื่องไนท์อยู่ดี  เดย์กับกรีนพยายามเข้ามาคุย 
    โทรมาคุยให้ผมอยู่คนเดียวน้อยที่สุด แต่มันก็ต้องมีบ้างล่ะครับ ที่ผมอยู่คนเดียว ตอนอาบน้ำ ตอน
    นอน ที่ไม่ค่อยได้หลับหรอกในหัวมันฟุ้งซ่านอยู่นั่นแหละ


    กลับมานั่งทบทวนถึงเรื่องดีดีที่เคยทำด้วยกันมา.....มันก็มีความสุขดีนะ   มันเป็นช่วงเวลาที่ดีที่มี
    ความสุขมาก... จนผมเรียกมันได้เลยว่าเป็นช่วงเวลาที่ดีที่สุดที่ผมเคยมีเลยล่ะ  ไม่ว่าเรื่องไปทะเล
    ด้วยกัน ที่ผมเปิดใจยอมรับไนท์ ไปเที่ยวด้วยกัน เราสองคนจูบกัน เราสองคนกอดกัน   เวลาที่ผ่าน
    มา ผมคิดว่าไม่ว่าจะผ่านไปอีกแค่ไหนก็จาม นึกถึงเรื่องพวกนี้ก็มีความสุข


    ความสุขที่มาพร้อมน้ำตา  น้ำตาที่ไหลออกมาจากความเศร้า รอยยิ้มที่ยิ้มมาเพราะความสุข  ความ
    เศร้าแบบว่ามันเป็นที่สุดแล้วล่ะของความเสียใจของผมน่ะ รู้ดีอยู่แล้วว่าไม่มีทางได้ไนท์คืนมาหรอก    ความสุขมันก็เป็นช่วงที่ดีที่สุดจริงๆ เวลาที่มีไนท์อยู่ข้างๆ 


    ความจริงวันพรุ่งนี้มันเป็นวันสอบวันสุดท้ายของผมแล้วล่ะ ก่อนจะปิดเทอมหนึ่งซะที  เดย์กับกรีนก็
    จะโทรมาราวๆ สี่ทุ่มเนี่ยแหละ แต่ผมไม่ได้อ่านหนังสือหรอก พรุ่งนี้ก็สอบแค่ ภูมิศาสตร์ กับ ภาษา
    ไทย ฟิสิกส์ แค่นั้น ไม่ได้ยากอะไรมากมายสำหรับผมหรอก  ที่ยากที่สุดสำหรับผมตอนนี้คือการลืม
    คนคนนึงเท่านั้นล่ะ ยากยิ่งกว่าสิ่งอื่นใด  ใครมียาที่กินแล้วลืมไปได้ ผมยินดีที่จะซื้อหรือแลกทุกสิ่ง
    ทุกอย่างกับมันเลย  


    ตอนนี้ผมไม่กลัวอะไรแล้ว ไม่กลัวอะไรทั้งสิ้นเลย  กลัวแค่สักวันนึงจะลืมความสุขแบบนี้ กลัวว่ามัน
    จะลบเลือนไปกับกาลเวลา


    บางที...ผมอยากจะขอ ถ้าปาฏิหาริย์มีจริงๆ  หรือไม่เป็นพรหนึ่งข้อจริงๆ  ผมเลือกที่จะลืมไนท์ไป
    ตลอดชีวิตเลย แต่ขอแค่วูบหนึ่งก่อนผมจะตายหรือหมดลมหายใจไปจากโลกนี้แล้ว  ขอแค่วูบนั้น
    ภาพที่ผมได้มีความสุขกับไนท์ ผมขอแค่ผมจำภาพนั้นได้ก่อนตายก็พอ


    โทรศัพท์บนเตียงสั่น ผมคว้ามารูปบนจอคือรูปเดย์ที่กำลังแอ๊คท่าอะไรของมันไม่รู้อยู่ มันเป็นความ
    เคยชินแล้วล่ะที่ต้องคุยกันอย่างนี้ก่อนนอน กรีนก็อีกคนนึงเหมือนจะจีบผมกันอ่ะนะ แต่ไม่เป็นไร
    หรอก มีคนให้เป็นที่ระบายก็พอแล้วล่ะ


    ผมครุ่นคิดยิ้มออกมา แต่ก็สะดุ้งเพราะปล่อยมันสั่นนานแล้วเดี๋ยวคนโทรมาจะวางสายไปซะก่อน


    " ฮัลโหล " 

    ( เออ ไมรับช้าจังอ่ะ )

    " ก็คิดไรเพลินๆ อยู่ " 

    ( คิดถึงแต่ไอ้ไนท์อ่ะดิ๊ ) เดย์พูดแทงใจดำจริงๆ 

    " แล้วกรีนอ่ะ " 

    ( โห ถามถึงแต่กรีนว่ะ โทรไปหามันดิ )

    ตึ๊ดๆ


    เสียงสายซ้อนแทรกเข้ามา โทรศัพท์ขึ้นรูปเป็นรูปของกรีน แหม่ ตายยากดีจริงๆ 
    ผมกดรวมสายเข้าด้วยกัน  ประชุมมันซะเลย มันเป็นประจำทุกคืนอยู่แล้วล่ะครับ

    " อือ ว่าไงกรีน " 

    ( ไม่มีอะไร โทรมาไม่ได้เหรอ ) กรีนพูด แต่น้ำเสียงช่างกวนตีนจริงๆ 

    ( ไม่ได้โว๊ย กูหวง ) เดย์แทรกขึ้นมา

    ( อะไรมึง ใหม่แฟนมึงเหรอ ? ) 

    ( ไม่ใช่อะ แต่กูหวงโว๊ย !! )

    " เหอๆ " 

    (  หวงได้ไง สาดด !!  )

    ( เชี่ยกรีน มึงด่ากูเหรอ )

    ( กูชม )

    ( พ่อมึงเหอะ )

    ( อี๊มึงด้วยล่ะ )

    ผมหัวเราะ ไอ้สองคนนี้มันทะเลาะกันได้ทุกวี่ทุกวันจริงๆ แต่แม่งก็สนิทกันดีหลังจากรู้จักผมเนี่ย   
    คลื่นวิทยุที่ผมจูนก็ผ่าๆน ก็เปิดเพลงที่ทำให้ผมสะดุดต้องฟัง เป็นพลงของผู้หญิงเสียงใหญ่ เนื้อหา
    ราวๆ ชีวิตผมตอนนี้เลยทำให้ต้องเอาโทรศัพท์ออกจากหูฟังเพลงที่น่าจะกลางๆ เพลงแล้ว

    " ฮัลโหล มาแล้วๆ "

    (  ไปไหนมาอ่ะ ) เดย์ถามผม เสียงเหมือนกำลังกินอะไรบางอย่างที่ผมเดาว่าคงเป็นมาม่า

    ( เสือกไรเค้าล่ะ ) กรีนพูด เหมือนจะถูกใจผมนะ 

    ( มึงมาต่อยกับกูเลยไหมพรุ่งนี้เลย เชี่ยกรีน )

    ( ไม่ว่ะ กูไม่รังแกสัตว์ )

    " เลิกกัดกันได้แล้ว เดี๋ยวกูก็วางซะหรอก "

    ( เพราะมึงแหละ ไอ้เดย์  )

    ( มึงแหละกรีน ) 

    " พรุ่งนี้สอบเสร็จกี่โมงกันวะ " 

    ( ของเดย์ เสร็จแต่เช้าเลยอ่ะ )

    ( ของกรีน บ่ายสามอ่ะ )

    " ผมเสร็จบ่ายโมงอ่ะ " 

    ( ไปเที่ยวไหนกันดีใหม่ ) กรีนถามผม เที่ยวเหรอ ? จะว่าไปก็ไม่ได้ไปนานแล้วนะ

    ผมตกลงจะไปเที่ยวกันกับเดย์ก่อน  แล้วพอตอนเย็นๆแล้วก็ไปร้านเหมิงเซี่ยงฉากับกรีน ไปหาชาฟรี
    กินกัน หวังว่าหมดสอบไปชีวิตคงจะมีอะไรที่ดีขึ้น
    แต่ไม่ว่าจะยังไงก็ตาม


    ไนท์คือเวลาที่ดีที่สุดที่ผมเคยมีเลย

    ______________________________________________________
    สั้นๆๆ
    แต่ตอนนี้มันไม่มีอะไรมากอยู่แล้ว
    ตอนต่อไปต่างหาก

    วันนี้อัพสองตอนจ้า !!! 



    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×