คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #15 : You still have me
" บ้าเหรอวะ กูทะเลาะกะแฟนห่าไร " ผมตกใจที่กรีนรู้เรื่องด้วย บอกได้คำเดียว ชิบหายแล้ว
" กูเป็นเพื่อนสนิทไอ้ไนท์นะ กูรู้หมดทุกเรื่องเกี่ยวกับมันแหละ ไม่ต้องห่วงไป กูไม่บอกใครหรอก "
กรีนยิ้มมุมปากโชว์เหล็กดัดฟันให้ผม
ถ้ากรีนรู้เรื่องแล้วมีใครรู้อีกบ้างเนี่ย ไอ้ไนท์แม่งก็ไม่เสือกบอกอะไรเลย เดี๋ยวก่อนนะกรีนบอกว่าเป็น
เพื่อนสนิทไนท์ รู้เรื่องทุกอย่างของมันงั้นเหรอ ?? ถ้างั้นกรีนก็ต้องรู้เรื่องเกี่ยวกับไอ้คนชื่อฟินส์อ่ะดิ
" เออ แล้วมึงรู้จักไอ้คนชื่อฟินส์เปล่าวะ แล้วมันเป็นอะไรกับไนท์ " ผมว่าจะแย็บๆก่อน แต่เปลี่ยนใจ
ถามไปตรงๆ ดีกว่า
" ถ้ามึงรู้แล้วมึงไม่สบายใจหรอก เพราะงั้นมึงอย่ารู้เลยดีกว่า " กรีนหันมาส่ายหน้า
" เออจำไว้เลยนะโว๊ย "
" เหอะๆ ผิดคนเปล่าวะ นี่กรีนนา ไม่ใช่ไนท์ งอนผิดคนแล้ว "
" กูไม่ได้งอนโว๊ย ไม่บอกก็ไม่ต้องบอก " ผมบอกไป แม่งเพื่อนกันจริงๆ ถามไรก็ไม่ยอมบอก
" ก็น่ารักได้ใจเหลือเกิน~ ที่สุดแล้วชอบใจเหลือเกิน~ ก็ต้องขอเอาสักหน่อย " เสียงเรียกเข้ามือถือ
ของผมดังขึ้น โชว์รูปของไนท์ขึ้นมา สายตาของผมลังเลมองไปสองทางระหว่างปุ่มสีเขียวกับสีแดง
" คิดดีๆนะ รับหรือไม่รับอันไหนมันจะสบายใจกว่ากัน " กรีนพูดลอยๆ แต่ช่างกระแทกใจมาก ผมกด
ปุ่มสีเขียวอย่างไม่ลังเลแล้ว
" เออ "
( อยู่ไหนวะเนี่ย แล้วออกไปไหนกับไอ้กรีน )
" โทษทีไนท์ กูไม่สะดวกใจบอกมึงหรอก "
( อย่าประชดดิวะ เป็นห่วงนะครับ ไอ้ดื้อ )
" เป็นห่วงฟินส์เหรอ ?? นี่เบอร์กูชื่อใหม่ ไม่ใช่ฟินส์ โทรผิดแล้วว่ะ "
( เป็นอะไรเนี่ย ไม่ได้เป็นอะไรกับฟินส์จริงๆ เป็นแค่....เพื่อนจริงๆ )
" เรื่องของมึงดิ กูไม่อยากคุยกับมึงแล้วไนท์ "
ผมวางสายแล้วกดปิดเครื่อง น้ำตาไม่รักดีก็ไหลออกมา ผมพยายามเงยหน้าขึ้นเพื่อไม่ให้กรีนเห็น
และเผื่อน้ำตาห่าเนี่ยมันจะหยุดไหล แต่ก็ทำไม่ได้ทั้งสองอัน กรีนเห็นผมร้องไห้แล้วน้ำตาก็ไหลออก
มาไม่หยุดจริงๆ คนชื่อฟินส์นี่ก็แปลกเนอะ ขนาดยังไม่เห็นหน้า ยังทำได้ขนาดนี้ น้ำตาของผมยัง
ไหลอยู่ ผมก้มหน้าด้วยความรู้สึกที่อาย ภายนอกผมเป็นคนเข้มแข็งมาก ไม่เคยร้องไห้ให้ใครเห็น
แต่ทำไมครั้งนี้.....ผมทำไม่ได้ กรีนเดินมาตบบ่าผม ไม่รู้จะทำยังไงแล้วเนี่ย ถ้ารู้ว่ามีแฟนแล้วเป็น
แบบนี้ ไม่มีเสียยังดีกว่า
ตอนเช้า
ผมยังนั่งเหม่อลอยอยู่ตรงเก้าอี้นวมตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว หลับๆ ตื่นๆ ผมยังคงครุ่นคิดเรื่องของไนท์ จน
จะแปดโมงอยู่แล้วผมยังไม่ได้อาบน้ำเลย กรีนก็พึ่งอาบน้ำเสร็จเดินจับไหล่ผม ผมไม่ได้หันไปมอง
แต่อย่างใด ง่วงก็ง่วงนะ เครียดก็เครียด
" จะไปโรงเรียนมั้ยวะเนี่ย "
" กูไม่อยากไปว่ะ "
" มึงไม่ไป งั้นกูก็ไม่ไป เดี๋ยวกูอยู่เป็นเพื่อน
" ไม่เป็นไร กูอยู่คนเดียวได้ "
" ห้องกู ตัวกู กูจะอยู่ว่ะ " กรีนเดินไปใส่ชุดธรรมดาแล้วโยนชุดมาให้ผม
" ทำไมวะ "
" ใส่ไปเหอะ นั่นอ่ะตัวเล็กที่สุดของกูแล้ว มึงยังไม่ได้อาบน้ำเลยนี่ " กรีนยิ้ม
ผมหยิบเสื้อผ้าแล้วเดินไปอาบน้ำโดยดี ยังดีวะ ไปเที่ยวหาเรื่องอะไรให้แม่งลืมๆ ไปแล้วกัน
กว่าผมจะแต่งตัวเสร็จเล่นเอาเกือบสิบโมง โดนไอ้กรีนด่าเช็ดเลย มันหิวข้าวน่ะครับ ก็ผมแต่งตัว
นานนี่อาบน้ำก็เกือบชั่วโมงแล้ว ไหนจะแต่งตัวอีกล่ะ ไม่ว่าที่ไหนผมก็แต่งตัวนานได้ ไม่แคร์อะไรอยู่
แล้ว ฮ่าๆ
" ไปไหนดีวะ ไหนๆ ก็ว่างทั้งวันแล้ว " ผมถามไอ้กรีน ป่านนี้ไนท์จะเป็นยังไง คงห่วงแต่ฟินส์นั่นล่ะ
เหอะ
" ขอกูนึกก่อน กูก็โดดบ่อยนะโว๊ย แต่อ้างคำสั่งสารพัดสารเพอะไรหนักหนาไม่รู้เลยไม่เคยมส. "
" แม่งโกง เป็นกรรมการฯ ใช่ป้ะ "
" ถูก ไอ้ไนท์เป็นประธาน กูก็เลขาฯ ไง "
" หึหึ " ได้ยินชื่อมันแล้วปวดท้องชะมัดไม่อยากได้ยินโว๊ย
" รู้แล้ว ไปแดกข้าวกันก่อนแล้วไปกบดานร้านเหมิงเซี่ยงฉากัน [ เหมิงเซี่ยงฉา = ชาในฝัน ] "
" เหมิงเซี่ยงฉาคือไรวะ " มาอีกแล้ว ภาษาต่างดาวเนี่ย
" ร้านชา คนรู้จักกูเอง " มันตอบ ร้านชาจะมีไรนักหนาวะ น่าเบื่อแหงมๆ แต่ไปหน่อยก็ดีนะ
เราจัดแจงออกจากห้องลงลิฟต์ แล้วขี่มอเตอไซด์ดูคาติของไอ้กรีนออกไป ซัดข้าวที่ตลาดกันอย่าง
เรื่อยๆ ซื้อไอ้ขนมติดมือไปเผื่อไปกินที่ร้านก็ปาไปจะเที่ยงแล้วแดดร้อนมากผมใส่เสื้อคลุมมาเลยไม่
กลัวดำเท่าไหร่ ร้านชานั่นก็อยู่ไม่ไกลมาก แถมใกล้มหาลัยแห่งหนึ่งด้วย สาวๆเยอะดี ผมล่ะชอบ
ถึงร้านเหมิงเซี่ยงฉา เป็นร้านที่ไม่ใหญ่มากนัก หน้าร้านติดป้ายด้วยภาษาจีนแต่ตกแต่งแบบสบายๆ
เฟอร์นิเจอร์ในร้านเป็นโซฟาที่จัดแจงแบ่งออกเป็นมุมๆ แลดูผ่อนคลายดีมีบาร์แล้วมีผู้หญิงยืนอยู่
หนึ่งคนที่กรีนบอกว่าชื่อพี่หญิงเป็นมาสเตอร์ร้าน ในร้านมีลูกค้านั่งอยู่สองสามโต๊ะ
" ดีคร้าบพี่หญิง " กรีนยกมือไหว้
" อ้าว สวัสดีค่ะน้องกรีน จะมาสมัครงานร้านพี่แล้วเหรอ มาเลย ๆ " พี่หญิงรับไหว้แล้วทำท่าเหมือน
หาใบสมัคร
" เปล่าครับพี่ นี่เพื่อนผมครับชื่อใหม่ " ผมยิ้มให้พี่หญิง พี่หญิงยิ้มตอบ
" จ้ะ "
" วันนี้ผมว่างเลยมาเล่นให้แล้วกัน "
" เย้ ดีจังน้องกรีน ร้านคนเงียบๆไปเหมือนกัน "
กรีนเดินไปที่ตรงกลางร้านเป็นเปียโนสีขาวตั้งอยู่ ไมค์ตัวนึง กีต้าร์คลาสสิค แค่นี้แหละถ้าเล่นเพลง
คงเสริมบรรยากาศดีให้ร้านนี้ได้เยอะแยะ กรีนเดินมานั่งทีเปียโน ผมก็นั่งตรงบาร์ไม่ได้สนใจ
" เฮ้ย มึงขึ้นมาดิวะ " กรีนกวักมือเรียกผม อ้าวให้กูขึ้นไปทำไรวะเนี่ย กูเล่นอะไรไม่เป็นนะโว๊ย
" ไรวะ " ผมเดินเก้ๆกังๆขึ้นไปหามัน
" นั่งลงแล้วร้องเพลง " มันจับผมลงนั่ง พี่หญิงก็แนะนำอะไรเสร็จตแล้วคนในร้านปรบมือกัน
ทำนองเพลงขึ้นแล้ว เพลงห่าไรวะเนี่ย คุ้นๆแต่แม่งนึกไม่ออก ผมหันไปมองกรีนที่ขยับปากบอกผม อ้อ เพลงหวังดีเสมอนี่เอง ว่าแต่เวอร์ชั่นแม่งเพราะเวอร์ว่าขนาดแค่อินโทรนะเนี่ย แต่ถ้าเสียง
ผมเป็ดไป เพลงก็คงไม่มีอะไรดีขึ้นนอกจากร้องเบาๆ ให้ดนตรีกลบเสียงไป
" ฉันคงไม่มี ไม่กล้ารู้สึก ไม่กล้าจะนึกอะไรไปมากกว่านี้ ให้เธอทุกอย่างด้วยความหวังดี ตอบมาแค่
นี้ก็ดีก็ขอบใจ " ผมร้องไป ไมค์ร้านนี้มันดีจริงเป็นครั้งแรงที่ผมรู้สึกเสียงตัวเองเพราะ อย่างงี้ลุยเลย
กี่เพลงพ่อร้องได้หมด
ผมสลับไปพักบ้างกรีนก็ร้องไปพลาง พี่หญิงก็เอาชามะนาวมาบริการ ถามผมอีกว่าหิวไหมเอาอะไร
ไหม พออิ่มหนำสำราญ ผมก็ขึ้นไปร้องต่อ รู้สึกตัวอีกทีข้างนอกก็มืด ทุ่มกว่าจะสองทุ่มแล้ว เวลา
มันผ่านไปเร็วจัง ตอนนี้ลูกค้าเต็มร้านเต็มบาร์ไปหมดแล้ว พี่หญิงหน้าบานเป็นกระด้งเลย แกมาพูด
ให้ผมฟังว่าวันไหนกรีนมาก็จะมีคนเยอะ แต่พอผมมากับกรีนลูกค้ามาร้านเยอะมากที่สุดตั้งแต่เปิด
ร้านมา
พอร้านปิดแล้วผม กรีน ก็ลงมานั่งคุยกับพี่หญิง
" สุดยอดเลยพี่ไปซื้อของเพิ่มตั้งสี่ห้ารอบน่ะ มาทุกวันเลยนะจ๊ะ " พี่หญิงชมพวกผมยกใหญ่ อย่างว่า
ครับพี่หญิงคนมันหล่อ ฮ่าๆ อารมณ์ดีจัง
" จะมาบ่อยๆ แล้วกันครับ " ผมยิ้มให้พี่หญิง
พี่หญิงล้วงแบงค์ห้าร้อยออกมาสองแบงค์ส่งให้ผมกับกรีน ว้าว ~ ห้าร้อยแหนะ แต่กรีนจับมือพี่หญิง
แล้วกำไว้ดันคืนไปเหมือนเดิม
" ถ้าพี่ให้ผม พวกผมไม่มาแล้วนะ แค่พี่ให้พวกผมมากินมาเล่นเนี่ยพอแล้วล่ะครับ "
" ไอ้นี่หนิ ให้ตังค์กี่ทีก็ไม่เอา "
" พวกผมกลับแล้วล่ะครับ "
" จ้าๆ กลับดีดีนะ มาเล่นให้ร้านพี่บ่อยๆล่ะ "
ผมกับกรีนลาพี่หญิงแล้วบึ่งรถไปหาอะไรกินที่ตลาดโต้รุ่งกัน วนอยู่หลายร้านไปตกลงปลงใจกินกันที่
ร้านก๋วยเตี๋ยว สั่งๆกันแล้วก็มานั่ง ไม่เรื่องมากหรอก อะไรก็กินได้ที่ร้านก๋วยเตี๋ยว
" เป็นไงวันนี้ สนุกป้ะมึง " กรีนถาม
" โคตรๆ ว่ะ วันหลังไปอีกนะโว้ย "
" เออ ไปอยู่แล้วล่ะ เสียงดีนะมึงอ่ะ "
" อย่างว่า ก็กูหล่ออ่ะนะ "
" ไอ้เหี้ยนี่ หลงตัวเองอีกมึง " กรีนส่ายหน้า ส่วนผมหัวเราะร่วน
" สบายใจแล้วดิ "
" เออว่ะ กูไม่เครียดแล้ว "
" ที่มึงถามกู กูจะบอกก็ได้ " กรีนเกริน ถ้าหูผมกระดิกได้มันคงชี้ตั้งเหมือนหมาเลยล่ะ
" คนที่ฟินส์อ่ะนะ คือ แฟนเก่าไอ้ไนท์เรียนเมืองนอก อายุเท่ามึงกะกูแหละ แต่แม่งเรียนลัดไปเลยจบ ม.6 แล้วเนี่ย แม่งโคตรฉลาดอ่ะมึง มันเป็นแฟนไอ้ไนท์ล่ะ แต่วันนึงไอ้ฟินส์มันไปเจอคนใหม่มั้ง แม่งบอกเลิกไอ้ไนท์ ตอนนี้ไอ้ไนท์แม่งเยี่ยงหมาเลยอ่ะ ถ้าเป็นแต่ก่อนนะมึง อย่าให้พูดลย ใครพูดชื่อฟินส์ไอ้ไนท์ร้องเลย แต่พอมันมาเจอมึงอ่ะ กูว่ามันดีขึ้นว่ะ มึงสงสารมันเถอะนะ อย่าไปโกรธมัน
เลยไอ้ไนท์อ่ะ แม่งยังเด็กอยู่ สมองมันอ่ะนะ "
กรีนสาธยายประวัติฟินส์ให้ผมฟังยาวเฟื้อยแบบละเอียด คร่าวๆคือฟินส์คือแฟนเก่าไนท์ ไนท์ยังลืม
ไม่ได้ แค่นี้เองบอกแต่แรกก็จบอ่ะ ผมไม่ได้ซีเรียสเลยเรื่องลืมแฟนเก่าไม่ได้ โธ่ๆๆๆ ผมหยิบ
โทรศัพท์ที่ปิดเครื่องมานาน เปิดเครื่อง รอการทำงานแปปนึง
ข้อความแจ้งว่ามีกี่สายที่ผมไม่ได้รับส่งมาบอกว่า มีกี่สายที่ผมไม่ได้รับ ของไนท์ 976 สาย จะบ้า
ตายมันขยันโทรดีเนาะ
" ว่าไงคราวนี้ จะให้ดูคาติคันนี้ไปหอแคลิฟฟ์หรือบ้านไนท์ "
" อันที่จริงอยากไปหอแคลิฟฟ์นะ แต่ไปบ้านไนท์ดีกว่า " ผมก้าวคร่อมซ้อนกรีนไว้
เท่านั้นล่ะ กรีนบิดสุดเลย ดูคาติพุ่งไปตามที่เจ้าของมันบิดผมแทบหงายตกรถไป แต่จะว่าไปดูคาติ
แม่งเร้าใจดีจริงๆ ให้ตายสิ
มาถึงบ้านของไนท์แล้ว ผมลงจากรถสงสัยคงตรอมใจอยู่ในบ้านแล้วล่ะมั้งเนี่ย
" ขอบใจนะกรีน ที่มาส่ง "ผมยิ้มให้กรีนพร้อมตบบ่ามันเบา
" เออ ไม่เป็นไรครับ " ครั้งแรกที่มันพูดครับกับผม
" บายโว๊ย ไว้เจอกัน "
" เออๆ ไว้เจอกัน "
ผมหันหลังจะเข้าบ้าน ไม่ได้ล็อคประตูรั้วอีกเนี่ย ถ้าเป็นขโมยจะยกเค้าแม่งให้หมดบ้านเลย
" ใหม่ " กรีนเรียกผม
" ฮะ " ผมหันไปหากรีนที่เหมือนจะพูดอะไรบางอย่าง กรีนหันมามองหน้าผมยิ้มด้วยรอยยิ้มที่แฝง
ด้วยความอบอุ่น
" ถ้าเกิดอะไรขึ้นหรือไอ้ไนท์มันทำไม่ดีล่ะก็ ไม่ว่าจะยังไง ยังมีกรีนนะ "
________________________________________________
รักกรีนที่สุดในโลก
มาอัพแล้วนะจ๊ะ
ใครทำแบนเนอร์ให้เค้าได้มั่งเนี่ย
ต้องการจริงๆน้า ใครทำได้เมนท์บอกไว้เลยน้า !!
จะขอบใจมากเลย
ความคิดเห็น