ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    Can U Be My BoyFriend ? โทษนะนาย เป็นแฟนกับผมป่าว ? [Yaoi]

    ลำดับตอนที่ #5 : White Stain

    • อัปเดตล่าสุด 6 ก.ย. 53





    เวลาสามทุ่มครึ่ง



    " เนี่ยแหละๆ จอดเลยหลังนี้แหละบ้านไนท์ " ไนท์บอกผมแต่สองมือก็ยังไม่ปล่อยจากเอว


    ไอ้ของแข็งๆ ก็ยังคงดุนหลังผมจนมาถึงบ้าน = =''

    พอไนท์ลงไปเปิดประตูรั้วปุ๊บ สิ่งแรกที่ผมเห็นก็คือ ไอ้แข็งๆ นั่น !!~

    มันคือ N95 ที่ห้อยอยู่กับสายคล้องคอ ที่ดันยาวลงไปถึงเป้าพอดี   
    รอดไป ~ นึกว่าต้องเสียความเป็นชายบนรถมอเตอร์ไซด์แล้วไงกู +_+


    บ้านของไนท์ต่างจากที่ผมคิดไว้มาก ผมคิดไว้ว่าเป็นบ้านใหญ่โต จากประตูรั้วถึงประตูบ้านประมาณ10กิโลเมตร มีพ่อบ้านแม่บ้านปู่บ้านอะไรเทือกเนี๊ยะ

    แต่ไม่ใช่เลย...


    บ้านไนท์เป็นบ้านธรรมดาแต่ดูคลาสสิคมาก ทุกๆส่วนของบ้านถึงแม้จะเล็กแต่ราคาสามารถซื้อบ้านผมได้ซัก100หลังมั้ง หน้าบ้านเป็นสนามหญ้าเล็กๆ มีบ่อปลาโคตรคลาสสิค



    " บ้านผมน่าอยู่อ่ะดิ๊ "

    " อืมก็น่าอยู่ดี " ผมจอดรถ ไนท์แบกเป้ผมขึ้นบ้านแล้วเดินเข้าไปเปิดไฟ ส่วนผมเดินตัวปลิวขึ้นบ้าน 


    ชุดโซฟาสีน้ำตาลตั้งอยู่กลางพร้อมบราเวียร์จอยักษ์ แถมด้วยเครื่องเสียงเมก้าโฮมเธียร์เตอร์
    เครื่องเล่นเกมส์เพลย์3 วางอยู่กับพื้น ตรงโซฟาก็มีPSPวางอยู่ มึงจะรวยไปแล้วไอ้ไนท์


    " อยู่คนเดียวเหรอ?? " ผมถามขณะเดินสำรวจห้องนู้นไปห้องนี้มา และมาลงเอยที่ตู้เย็น

    " อื้ม " 

    " พ่อกับแม่ไปไหนล่ะ " ผมหยิบแอปเปิ้ลจากตู้เย็นมากินก่อนจะตัดสินใจเดินไปที่ห้องที่เขียนติดว่า ' KNight '

    " พ่อกับแม่ก็อยู่แหละ อยู่ที่บ้านใหญ่ทั้งซอยเนี่ยเป็นของตระกูลไนท์หมดเลย พ่อถูกปู่สอนมาว่าทำอะไรให้ทำด้วยตัวเองเลยไม่มีคนรับใช้  เด็กผู้ชายที่โตพอจะอยู่คนเดียวได้ก็ให้อยู่คนเดียว เพื่อฝึกตนเองไง "


    ผมพยักหน้าหงึกๆ


    " ขอเข้าไปดูห้องนอนหน่อยนะ "

    " ตามสบาย จะมาเป็นเจ้าของห้องร่วมกันก็ได้นะ " ไนท์ยิ้มและหยิบเป้ของผมไปวางตรงโต๊ะหน้าห้องน้ำ

    " ไว้ชาติหน้าจะคิดดู " ผมตอบไปก่อนจะเปิดประตูเข้าไปในนั้น



    ในห้องเป็นห้องที่ดูมืด วอลเปเปอร์ด้านข้างเป็นสีน้ำเงินมืด ทำให้บรรยากาศในห้องดูมืดแต่อบอุ่นน่าอยู่  หัวเตียงเป็นรูปไนท์ในมาดที่ดูเท่มาก เสื้อเชิ๊ตสีขาวปลดกระดุมสามเม็ดบน

    เฮ้ยยย !!  นี่ผมคิดไรอยู่เนี่ย ~ แย่แล้วๆ !! ผมไม่ใช่เกย์น้าท่านผู้อ่าน ( ยังไม่ใช่อีกเหรอ 55+ = 
    JeFinx
     )


    " ห้องไนท์สวยป๊ะ? "

    " สวยดิ ไม่เหมือนห้องผมเลย รกเกินบรรยาย " ผมทิ้งตัวลงบนเตียงขนาดคิงไซส์ข้างๆ เป็นคล้ายๆโต๊ะทำการบ้าน มีโน๊ตบุ๊ควางอยู่

    " ที่ไนท์แต่งห้องแบบนี้เพราะว่า.. ไนท์ชอบตอนกลางคืนมากกว่ากลางวัน " ไนท์พูดและทิ้งตัวลงมานั่งๆ ข้างผม

    " กลางคืนเป็นเวลาของความสุข ผ่อนคลายจากตอนกลางวันไง " ไนท์พูดพร้อมกอดผมไว้

    " รู้ไหม.. ไนท์อยู่คนเดียวมา5ปีแล้วนะ ไนท์เหงามาก " ไนท์พูดต่อเสียงเศร้า



    น่าแปลกที่คราวนี้ผมไม่รู้สึกอยากปัดป้องเลย  ชีวิตของไนท์ก็น่าสงสารอยู่เป็นผมคงทนไม่ได้หรอกที่จะอยู่คนเดียวมา5ปี



    " ลีๆ เว่ย เฉิน เมอ หนี่ หุย เจีย เจ้อ เตี่ยน " ( ไนท์ ทำไมแกถึงกลับตอนเวลานี้  )
    *หมายเหตุ ลี แปลว่า อัศวิน ตรงกับชื่อไนท์พอดี  [ ภาษาจีนนะจ้ะ = JeFinx ]


    เสียงผู้หญิงตะโกนมาจากนอกรั้ว ไนท์แสดงสีหน้าหงุดหงิดไม่พอใจ


    " รอแปปนะใหม่ " ไนท์หันมายิ้มให้ผม แต่ผู้หญิงคนนั้นที่ไนท์จะออกไปหามารออยู่หน้าห้องนอนแล้ว


    เป็นผู้หญิงสาววัยกลางคนแต่งหน้าซะเข้มเหมือนไปเล่นงิ้ว -*- จิกสายตามองผมเหมือนผมจะต้อยต่ำมาก และนั่นก็ทำให้ไนท์ยิ่งโกรธ


    " ทา ซื่อ เฉย? " ( เขาเป็นใคร? )

    " หว่อ เตอ เผิง โหย่ว เว่ย เฉิน เมอ หนี่ ไหล หว่อ เตอ เจีย? " ( เพื่อนผม คุณมาบ้านผมทำไม? )

    " เว่ย เฉิน เมอ หว่อ ปู้ เหนิง ไหล หนี่ เตอ เจีย หว่อ ซื่อ หนี่ เตอ มาม่า " ( ทำไมชั้นจะมาบ้านแกไม่ได้ ชั้นเป็นแม่แกนะ )

    " หนี่ ปู้ ซื่อ หว่อ เตอ มา ม่า หว่อ เตอ มาม่า ไจ้ เทียน ถาง " ( คุณไม่ใช่แม่ผม แม่ผมอยู่ที่สวรรค์ ) ไนท์ตะคอกใส่หน้ายัยป้านั่น ที่ถอยหลังด้วยความกลัว


    เวลาไอ้หมอนี่โกรธเนี่ย น่ากลัวฉิบหายเลยล่ะท่านผู้อ่าน


    " หนี่ ซื่อ หว่อ ปา ป้า เตอ ซิน เตอ ไท่ ไท่ " ( คุณก็แค่ภรรยาใหม่ของพ่อผม ) 

    " น่า เมอ ทา เหอ หนี่  ซื่อ เฉิน เมอ หว่อ จือ เต้า เลอ ทา ซื่อ หนี่ เตอ ... " ( ถ้างั้นมันเป็นใครล่ะ ฉันรู้แล้ว มันคงเป็น...  )

    " ทา ซื่อ หว่อ เตอ หนู่ว เผิง โหย่ว  หรู สือ เฉิน เมอ " ( เค้าเป็นแฟนผม แล้วไงล่ะ  )


    ไนท์ดุร้ายขึ้นเรื่อยๆ จ้องเหมือนจะกินเลือดกินเนื้อ จนยัยป้านั่นวิ่งแจ๋นกลับบ้านไป


    " โทษทีนะ นั่นภรรยาใหม่พ่อไนท์น่ะ ทะเลาะกันอย่างนี้ประจำแหละ ^-^"  ไนท์หันมายิ้มแย้มกับผมต่อหลังจากทิ้งให้ผมเอ๋อฟังไรไม่ออกเลย - -+

    " ไม่ว่าจะยังไงใหม่อย่าโกรธไนท์นะ ไม่พอใจอะไรไนท์บอกได้เลย ไนท์ไม่อยากอยู่คนเดียว " 
    ไนท์จับมือผมไว้

    " อืม " ผมตอบตกลงไป ขณะที่ไนท์ค่อยๆ ยื่นหน้าพร้อมกุมมือผมไว้ไม่ให้หนี
    หน้าของไนท์ใกล้เข้ามาเรื่อยๆ ผมเม้มปากและก้มหน้า (  >~<)

    " ผมไปอาบน้ำก่อนนะไนท์  " ผมลุกพรวดขึ้นคว้าเช็ดตัวที่แขวนไว้แล้ววิ่งออกจากห้องนอนไป



    ..........




    ผมอาบน้ำเสร็จสรรพสระผมเรียบร้อย เดินออกมาและไม่ลืมที่จะย่องดูก่อนด้วยว่าไนท์อยู่แถวนี้หรือเปล่า  
    แต่.. ไม่มีวี่แววเลยแฮะทีวีก็ไม่ได้เปิดสงสัยจะอยู่ในห้องนอน ผมใส่ชุดนอนแล้วย่องเข้าห้องไปหา พบว่าไนท์นอนหลับไปแล้วทั้งชุดนักเรียน เวลาไอ้หื่นนี่หลับก็เหมือนเด็กคนนึงนี่เอง ผมลองเดินเข้าไปดูใกล้ๆ

    ผมยิ้มออกมาโดยไม่ทราบสาเหตุและจะชะโงกหน้าเข้าไปดูใกล้ๆ อีก

    เท้าของผมที่รีบออกมาจากห้องน้ำไม่แห้งดีก็...

    ทำให้ผมลื่นลงไปคร่อมตัวไนท์ทันทีและเจ้าตัวก็ลืมตาโพล่ง o_0



    " ใจเย็นดิครับใหม่ ให้ไนท์อาบน้ำก่อนดิ " ไนท์กอดผมไว้ทั้งอย่างนั้น คือผมกำลังคร่อมไนท์อยู่

    " ไนท์ปล่อยเหอะ " ผมพยายามดิ้น ไอ้หื่นนี่ปลาหมึกกลับชาติมาเกิดเปล่าว่ะกอดแน่นชิบหาย

    " ได้ไงล่ะ มาทำไนท์เจ็บต้องชดใช้ " ไนท์พูดก่อนจะพลิกตัว



    ทำให้สถานการณ์ย่ำแย่กว่าเดิม ตอนนี้กลายเป็นไนท์คร่อมตัวผมและจับข้อมือทั้งสองของผมไว้ตอนนี้ผมหมดทางขัดขืนโดยสิ้นเชิง ไอ้เกงนอนเนี่ยทำไมผมถึงเลือกใส่บ๊อกเซอร์ด้วยเนี่ย 
    ทำไมผมไม่ฉุกคิดก่อนนนนน !! T-T

    " ขอค่าเสียหายแล้วกันน้าา ที่ทำไนท์เจ็บ " ไนท์ก้มลงมาเรื่อยๆ ใบหน้าของเราสองคนใกล้กันเรื่อยๆ ปากของไนท์แตะกับปากผม รสจูบที่มีเสน่ห์พาผมเคลิ้มไป เวลาที่เหมือนจะหยุดลงแค่นั้น


    ~ รู้ทั้งรู้ว่าเธอรักใคร รู้ว่าเป็นไปไม่ได้ ก็จะรัก ขอแค่ได้รัก ~ 
            
    เสียงริงโทนของ N95 ดังขึ้นไนท์จึงถอนจูบจากผมไป



    " เล่นเกมไปก่อนก็ได้นะ เดี๋ยวไนท์คุยโทรศัพท์เสร็จก็จะไปอาบน้ำเดี๋ยวมาเล่นด้วย " ไนท์ขยี้หัวผมที่ยังนอนหน้าแดงก่ำ


    ไนท์ออกไปจากห้อง ส่วนผมก็นอนเอ๋ออยู่อย่างนั้น #_+

    ผมเป็นอะไรไปเนี่ย?? ทำไมผมเป็นไปได้ขนาดนี้  ผมส่ายหัวไล่ความคิดออกไป (  _ _)(_ _  )(  _ _)

    ผมเป็นผู้ชาย ผมเป็นแฟนพุดดิ้ง  ไนท์เราเป็นได้แค่....เพื่อน จริงๆ เหรอ?
    ผมหยิบโทรศัพท์กดเบอร์พุดดิ้ง เพราะได้เวลาโทรฟรีตามโปรโมชั่นของผมแล้ว คุยยันหลับเลยแล้วกัน ผมปิดสวิทซ์ไฟแล้วล้มตัวลงนอนคุยโทรศัพท์กับแฟนสาว




    ........เช้าแล้วเหรอ ??

    ผมงัวเงียยังไม่ยอมลืมตา  นอนต่อดีมั้ยน้า??
    ว่าแต่ทำไมมีอะไรหนักๆ ตรงตัววะ 

    มือไอ้ไนท์นี่หว่า ผมหยิบมือมันออก
    แอร์ก็เปิดแรง ดันถอดเสื้อนอนอีก ผมพิจารณาสภาพไอ้ไนท์ที่กอดผมและห่มผ้านวมไว้


    อะไรวะ?


    ผมเหลือบไปเห็นกระดาษโน๊ตตรงหัวเตียงเขียนไว้ว่า...



              " หลับเร็วเชียวนะ โทรศัพท์ชาร์ตอยู่ข้างนอก  

                วันนี้ไปเที่ยวกันนะไอ้ดื้อ ถ้าตื่นก่อนแล้วหิว ปลุกเลยนะคับ

         ไนท์ "

    หว่อ ปู้ เข่อ เหนิง ถิง จื่อ อ้าย หนิน = ผมไม่สามารถหยุดรักคุณได้


    ลงท้ายด้วยภาษาจีนลายมือของไนท์ที่ผมอ่านไม่ออก ตกลงไอ้ไนท์นี่มันได้กี่ภาษาเนี่ย


    ผมยิ้ม นอนเปิดแอร์ทำไมเหนียวตัวจังวะ ผมเลิกเสื้อขึ้นดู ทำไมผมไม่ใส่เสื้อ !!
    เมื่อคืนยังใส่อยู่เลยนี่หว่า? ชิบหายแล้วไง

    ผมจับตรงหน้าท้องที่แบนราบของผมทำไมมีคราบขาวๆ ติดมาด้วยอ่า
    คราบไรวะเนี่ย !! แล้วเลอะตั้งแต่เมื่อไหร่วะ เสื้อก็ไม่ได้ใส่ ! คราบขาวๆ ตรงหน้าท้อง !

    ผมหันไปมองไอ้ไนท์ ที่ถอดเสื้อเหมือนกัน ก่อนจะปะติดปะต่อเหตุการณ์ได้



    " ไอ้ไนท์ !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!   " ผมตะโกนลั่นบ้าน




    _______________________________________________

    เผื่อพรุ่งนี้อาจจะไม่ได้ลง
    เหมือนจะเผาไปหน่อยนะ

    ไม่ต้องรักเรามาก
    ไม่ต้องโหวตก็ได้

    เม้นท์ให้เราก็พอนะ ..



    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×