คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : ตอนที่ 4 เล่นมันดิพี่
2อาทิย์่อมาหลัาที่ยอเทรับออมาเป็นบอี้าร์ให้ยออลยออลเป็นนสอนศิลปะาร่อสู้ให้ออทั้หมและสอนเี่ยวับโหมภาวะไร้สิหรือเรียอีอย่าโหมาำอี้วยึ่ออมีุสมบัิารใ้โหมนี้ไ้และยออล็ย้ำ้วยว่าใ้อนำเป็นริๆเพราะออมีวามสามารถเินมนุษย์นไหนะ้านไ้ถ้ายิ่ถ้าใ้โหมาำ็เหมือนนั่าีๆนี้เอ
วันนี้เป็นวันที่สิ้นสุารพัารเรียนยออลื่นึ้นมาอาบน้ำล้าหน้าแปรฟันสวมุำลัเินไปเรียนแ่ันมีออเินามมา้วยุนัเรียนที่เหมือนับเานะสิ
"็เ้าในะว่าพี่ออเป็นบอี้าร์ให้ผมแ่ไม่เห็น้อไปเรียนที่เียวับผมเลยอายุ็ปาไป20ว่าแล้ว"ยออล
"็นายให่สั่ให้อยูแลนายน้อยน่ะรับไม่ให้โนพัารเรียนอี"ออเินมา้าๆยออล
"่าเถอะอยู่ในโรเรียนให้เรียผมว่ายออล้วยนะรับ"
"รับทราบนายน้อย"
"เฮ้อ~"ยออลถอนหายใออมา
พอยออลและออเินมาถึที่ห้อเรียนอเา็พบว่ามีนมามุอยู่หน้าห้อยออลสัหรใแปลๆแหวฝูนเ้าไป็พบว่า
มีายหัวเหลือสวมแว่นำลัเะไ่เ้ารุ่นพี่อ้วนและมีอึนแทที่ร่าายถูสั้วยอะไรบาอย่าและูเหมือนมันไม่ใ่ารสัมันือารเียนที่เียนเ้าไปในผิวหนัและบอมแที่้มับมูที่เลือำเาไหล
"พี่เล่นไอ้เ้าีฮุนแม่ิ"อนนี้ยออลเือัและี้ไปที่รุ่นพี่สวมเสื้อสีเหลือที่ำลัหยิบัเอร์
"รับทราบนาย---ยออล"
ออพุ่เ้าไปับมือีฮุนที่ถือัเอร์และออแรนิๆบิ้อมืออมันนผิรูป
ร๊อบบ อ๊า มันร้ออย่าทุรนทุราย
"ใรน่ะ"อึนแทบอมแและเพื่อนในห้อ
"โย้ว!ว่าไพว"ยออลเินเ้าห้อมาทำให้ทุนแปลใ
"ยออล"อึนแท
"…"บอมแ้มหน้าไม่ล้ามอยออลเพราะเป็นเาที่ปล่อยให้อึนแทเป็นอย่านี้
ยออลเินเ้าไปหาบอมแและพยุเาึ้นมา
"เ็บมารึป่าว"
"ฮึๆอโทษนะยออลเป็นเพราะันอึนแทถึไ้เป็นอย่านี้"บอมแระบายออมา
"ไม่มีใรโทษนายหรอใ่ไหมอึนแท"ยออลหันไปหาอึนแท
"อืม"อึนแท
หลัาที่ออไ้บิ้อมือีฮุนแล้วเา็ับออมันและแทเ่าเ้าไปนั้และฟันหัหมไม่พอเ้าไปยัลิ้นปี่อีนีฮุนหายใไม่ออและเือบาย
"พี่พอแล้วล่ะเียวมันาย"ยออลบอออ
ออ็หยุมือและเ็เลือในมือที่เสื้ออีฮุนที่อนนี้สลบไปแล้วและเินมาหายออล
"นายเป็นใรมาแย่เหยื่ออันน่ะ"ายผมเหลือนามว่าุนูเินมาหาออ้วยอารม์หุหิ
"…"ออไม่อบทำหน้านิ่
นุนูเริ่มมีน้ำโหุนูเะไปยั้อเท้าอออหวัะให้ลมแ่ิผิออไม่ยับและรู้สึอะไรเลยานั้นุนู็เะไปยั้นอแ่ออ็หลบไ้แ่ไม่สวนลับ
"อย่าเอาแ่หลบสิฟะ"ุนูพยายาม่อยออแ่็ไม่เป็นผล
"นี้พี่เาวนเล่น็เล่นลับหน่อยสิเบาๆนะเี๋ยวาย"ยออล
"ว่าไนะเ้าหนู!---เฮ้ย!"ุนูหลบหมัอออไ้หวุหวิ
'ไว!น่าะไวว่าอนอี'
ในะทีุ่นูำลัิเา็เห็นหมัอออพุ่เ้ามายัใบหน้าอย่ารวเร็วเา็ะหลบแ่หมันั้น็หยุระหว่าใบหน้าแ่มิลเียว
เป็นยออลที่ึายเสื้ออออไว้
"พอแล้วล่ะพี่อาารย์มาแล้ว"ยออลบอออล
พวอาารย์ที่เห็นสภาพภายในห้อ็เรียทุนที่มีส่วนร่วมรวมถึยอวอลไปที่ห้อปรออี้วย
'อะไรฟะเปิมา็ะโนพัอีั้นหรอเนี่ย'
แ่โีทีุ่นูพูแทนทั้หมเลยไม่มีใรโนอะไรเว้นแ่รุ่นพี่3นนั้น
"นี้!พี่นายโรเ่เลยอ่ะพี่นายเล่นศิลปะาร่อสู้ั้นหรอ"อึนแทถามอย่าสนใ
"อืม็ประมานั้นแหละ"
"โห้!ั้นันไปอให้พี่นายสอนไ้รึป่าวหล่ะ"อึนแท
"ไ้สิ"
"เยี่ยมบอมแนายะไป้วยไหม"อึนแทหันไปถามบอมแ
"ไปสิๆันอยาแ็แร่มั้"บอมแ
"ั้น็ีแ่่อนอื่นรอยพวนั้นะทำยัไหล่ะ"ยออลี้ไปที่ัวอึนแท
อึนแท็ไม่พูอะไรบอมแเสนอให้ไปสัทับูเหมือนอึนแทะสนใานั้นยออล็พาไปร้านสั
ริ๊ๆ เสียระิ่หน้าร้านัึ้นทำให้่าสัมอมาทาหน้าประู
"ไลุลีฮอแยสบายีป่าว"ยออลทัทายลุหน้าาีที่มีลอยสัที่แน
"็สบายีแล้วสิฟะแล้วมีไรหล่ะวันนี้"ฮอแย
"ผมมาเพื่อนมาสัทับน่ะ"ยออลี้อึนแทและบอให้อึนแทถอเสื้อเพื่อให้ฮอแยู
"หืม?ใรเป็นนทำเนี้ย"เมื่อฮอแยเห็นแผล็้อผั
"่าเถอะว่าแ่ทำไ้ไหม"ยออล
"สบายๆ"
านั้นฮอแย็ไปเรียมอและบอให้อึนแทนอนบนเียสั่อมาฮอแย็เินมาพร้อมเรื่อมือและเริ่มสั
หลายั่วโมผ่านไป
้อบอเลยว่าอึนแทเป็นนที่อึมาแ่ไม่ีั่วโม็สัทับแผลทั้หม
"่าสัเียวโอนให้นะลุ"ยออล
"โอเๆ"
และพวเา็เินออาร้านมาบอมแและอึนแท่าอวลอยสัอัวให้ันและันู
"นายไม่สัั้นหรอยออล"บอมแถาม
"อ่อันสัมาั้นานแล้วน่ะ"
านั้นยออลถแนเสื้อึ้นปราลอยสัมัรเลื้อยพันแนอย่าสวยาม
"โห้!!สุยอโรสวยเลย"อึนแท/บอมแ
"ฮ่าๆไม่นานั้นหรอ"
วับ!
"่าเถอะันหิวแล้วไปิน้าวัน"บอมแออทั้สอ
"ันเอา้าวมันไ่นะ"ยออล
"ันเอานม็อโ"อึนแท
'นม็อโไม่ใ่้าวนะอึนแท'ยออล/บอมแ
หลัาที่เิเหุาร์นั้นิทั้รุ่นพี่ทั้สาม็ไม่ปราัวอีเลยทำให้พวยออลเรียนไปอย่าไม่มีปัหา่อนที่ยออละออลาันและไปเรียน่อที่เมือนอเป็นเวลา3ปีทำให้พวเาไม่ไ้ิ่อับยออลอีเลย
-----------------------------
่าสั
ลีฮอแย
ลีอึนแท หรือ วาสโ้
ปาร์บอมแ
ิมุนู,ปาร์อน
*ประาศนิ๊นึ*
พรุ่นี้ผมไป่าัหวัทำให้ไม่สามารถล่อเนื่อไ้
แ่ถ้าลับวันไหนะลให้ทันทีเลยนะรับ
ความคิดเห็น