คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : อดีตที่ลบล้างไม่ใด้
" ริน" คุณากรเผลอพูดออกมา
"พี่คุณากร เพิ่งย้ายมาที่นี่เหรอคะ " รินถาม
"วันนี้กะว่าจะไปหาเธอแหละ ถ้าอยากรู้ก็รอที่บ้าน จะไปเยิ่ยม
พ่อเอลซักหน่อย"เขาพูดแล้วรีบไปโรงเรียน ยามแดดอ่อนๆ
ของการเข้าแถวชึ้นห้องในตอนเช้า มีประกาศว่า ให้ระวังตัวจาก
นักเลงมาเฟียด้วย....และขอให้กลับบ้านทันที เลิกชมรมที่ต้อง
ใช้ตอนเย็นหมดทุกชมรม คุณากรจึงใด้โอกาสโดดชมรมช่วงนี้
วิชาคาบเช้ามีเด็กที่ไม่ใด้มาโรงเรียนเวลานานเป็นชายสองคน
เพราะว่าเขาเป็นคนที่อ่อนแอแต่อัจฉริยะความจริงเขาทั้ง2เรียน
ถึงปี4เขาทั้งสองมีชื่อว่า เร็นและวิน เร็นผมสีแดงตาสีทองสูง172
เซนติเมตรหน้าตาดีใช่ใด้สว่นวินจะเป็นคนร่าเริงเขาสูงกว่าเร็น10
เซนติเมตรผมสีเหลืองตาสีเขียวและเป็นคนร่าเริง วันนี้ห้องเรียน
จึงดูครื้นเครงกว่าเดิมตอนพักกลางวันคุณากรมาที่ดาดฟ้าเช่น
เคยวันนี้เขามองลงไปที่สนามก็พบกับชายใส่ชุดดำคนนึงที่
บุกรุกเข้ามาที่โรงเรียนและฉุดผู้หญิงสาวคนหนึ่งออกไปและก็มี
ชายคนหนึ่งมาขวางใว้
"วิน"คุณากรพูดอย่างตกใจพลังวิ่งลงมาเพื่อไปช่วยเพื่อนแต่
ระหว่างทางไปเจอกะรินเธอพูดว่า
"พี่ชายช่วยเขาไม่ใด้หรอก....เพราะเขาถึงฆาตวันนี้มันเลี่ยงไม่
ใด้"แล้วเธอก็เดินไปทางห้องโหราศาสตร์คุณากรรีบวิ่งลงไปต่อ
ทันทีเมื่อลงจนสุดแล้วเขาตรงดิ่งไปที่โรงอาหารและชวนริวไป
ด้วยกันและเมื่อทั้งคู่รับวิ่งไปที่สนาม เสียงปืนก็ดังขึ้นผละเขาก็
เห็นวินนอนจมกองเลือดอยู่ ริวเห็นอย่างนั้นจึงโกรธมากจึงใช้
พลังเวทย์ซัดชายคนนั้นทันที ที่ชายคนนั้นไม่หนีไปตั้งแต่ตอน
ยิงวินเพราะเขาโดนเวทย์ล็อคตัวไปริวเข้าไปรัวเท้าใส่ชานคนนั้น
ต่อจนเพื่อนที่ตามมาทีหลังต้องห้ามเขาและจับเจ้านี่ไปส่ง
ตำรวจเมื่อถึงห้องพยาบาลอาจารย์ก็ผ่ากระสุนให้ทันทีแต่เขาก็
นั่งรออยู่ที่หน้าห้องที่มีโต๊ะนั่งคอย ริวเองก็รีบมานั่งคอยเช่นกัน
คุณากรนึกถึงคำพูดของริน.....คุณากรรู้สึกโกรธที่...รินแช่งเพื่อน
เขาแต่....เอลที่ตามมาก็พูดว่า
"อย่าไปโกรธเธอเลย"
"ทำไมเธอถึงรู้ล่ะ!!!"คุณากรพูดอย่างตกใจ
"รินมีพลังเห็นฆาตคนใด้ เธอลืมไปแล้วรึไง"เธอตอบ
"นั่นสินะ....ลืมไปเพราะวอเตอร์บลูแท้ๆเลยสินะ...."เขาพูดทบทวนความจำ
"วอเตอร์บลู!!!!?"คราวนี้เอลเป็นฝ่ายตกใจบ้าง
"แล้วเมื่อวานฝันแปลกนั่นอีก...เพราะอะไรนะ"เขาคำนึงคิดถึงฝันเมื่อวาน
แล้วอาจารย์ก็เดินออกมา พร้อมกับพูดถึงสิ่งทีคุณากรใด้ฟังจากเธอ
"เขาไม่รอดแล้ว"เธอพูดคำพูดนี้สร้างความแค้นให้ริวเป็นอย่างมากแล้วเขาก๋เดินออก
ไปทันทีและคุณากรก็ตามเขาไป........
"จะไปที่นั่นไช่ไหม"คุณากรถามริวที่มีความโกรธแค้นสีหน้าของเขาดูเกรี้ยวกราด
โกรธาเป็นอย่างมากเพราะชายที่เพิ่งเสียชีวิตไปนั้นเป็นเพื่อนที่ริวรักมากๆเพราะถ้าไม่
มีวินริวคงไม่มีที่พึ่งริวคงไม่กลายเป็นคนดีใด้
"ฉันจะไปกำจัดพวกมัน....เพราะไม่ว่าทำยังวินก็ไม่มีทางฟื้น อดีตเป็นสิ่งที่ลบล้างไม่
ใด้ฉันจะกำจัดพวกมัน....นายเองก็เหนื่อยมากแล้วไปนอนซะ...."
"ริว อยากรู้ไหมว่า วินพูดอะไรกับฉันก่อนที่จะเข้าห้องโรงพยาบาล"เขาพูด
"อะไรเหรอ" เขาทิ้งสีหน้าเดิมลงเล็กน้อยแล้วก็ถามชายผู้มีสีหน้าเศร้าลงเห็นใด้ชัด
"ต้องให้ริวเรียนให้จบแทนฉันด้วย ให้ฉันดูแลนายแทน"เขาพูดแล้วทำคิ้วของเขาลง
มาเล็กน้อยทำให้ดูจริงจัง
"อืม"....เขาหันหลังให้แล้วเดินต่อไป
"กลับมาให้ใด้นะ"คุณากรพูดด้วยความเป็นห่วง
"เออ กลับมาแน่ แค่ฉันต้องใด้เงินรางวัลจับพวกนั้นก่อน"เขาพูดแล้วก๋เดินออกไป
คุณากรก็เดินไปเจอรินพอดี จึงขอเรื่องไปพบพ่อเอลและคุยเป็นวันพรุ่งนี้ วันนี้เขาไม่
อยากคิดอะไรอีกแล้วอยากอยู่คนเดียวท่ามกลางห้วงเวลามากกว่า
ยามค่ำที่มีแสงจันทร์เปล่งประกาย สายลมเย็นพัดพาเรื่องเศ้ามาให้กับริวและตัวเขา
เอง เขาก็ลังจะนอนแต่ว่า....อยู่ดีๆก็มีอะไรบางอย่างทำให้เขาต้องออกไปข้างนอก
ความคิดเห็น