Water Blue

ลำดับตอนที่ #2 : Aries ดวงดาวราษีเมศ

ยามเย็นแสงอาทิตย์สีส้มใด้สาดส่องเข้ามาในบ้านของเคย์...ไอริสซึ่งเธอนั้นเตรียมชาให้ทั้งคุณากรอยู่ปล่อยชายหนุ่มสองคนนั่งคุยกัน



ตามภาษาผู้ชายคุณากรรู้จักเคย์เมื่อไม่นานมานี่เองเมื่อ4เดือนก่อนคุณากรใด้ส่งข้าวกล่องตามบ้านต่างๆจนพบบ้านของเคย์ซึ่งตอนนั้น



เขาทั้งสามก็แค่ใด้คุยกันนิดหน่อย แต่เมื่อคุณากรมาทำงานที่ร้านอาหารก็มีโอกาสใด้เจอ2คนนั้นบ่อยๆเพราะว่าเธอกะเขาชอบมาซื้อ



ของที่นี่และถ้าเขาสั่งให้ไปส่งที่บ้านคุณากรก็ชอบที่จะไปส่งให้เพราะว่าคุณากรชอบที่จะมาดูบ้านของเคย์เพราะว่าเคย์เคยเป็นสุด



ยอดจิตรกรด้วยวัยเพียง18มาก่อนเลยทำให้คุณากรทึ่งและชอบในความสามารถในตัวเขาคุณากรจึงมาขอคำปรึกษาในเรื่องงานของ



ทั้งสองบ่อยๆแต่ช่วง2เดือนให้หลังมานี่คุณากรถามแต่เรื่องข้อคิดในการมีชิวิตอยู่ เคย์และไอริสก็แปลกใจมากจนถามมาหลายครั้ง



แต่เขากลับพูดว่าไม่มีอะไรเคย์เองก็พยามพูดถึงการสู้ต่อไปและร่าเริงเข้าใว้แต่ถึงวันนี้คำถามเขากี่เปลี่ยนแนวอีกครั้งหนึ่ง



"พี่เคย์คิดว่าคนอย่างผม...เหมาะสมกับการอยู่นิ่งๆแบบนี้ไหม"เขาถาม



"นิ่งๆ ? พี่ไม่ค่อยเข้าความหมายของนายหรอกนะแต่คนเราน่ะอยู่นิ่งๆพี่ว่ามันไช้ไม่ใด้สำหรับบางเรื่องแต่บางเรื่องก็ใช้ใด้ดีทีเดียว



ถ้าเกิดนายไปโมโหใครเข้านิ่งๆนี่ล่ะดีแล้วแล้วแค้นใครไม่ดีหรอกรู้ไหมเอาล่ะหมดคำถามรึยัง"เคย์ถามคุณากรที่กำลังนั่งคิดอะไร



บางอย่างอยู่ ซึ่งไอริสก็เอาแก้วที่มีน้ำชามาให้คุณากร



"เอ้า...ดื่มให้หมดนะคะแล้วจะรู้สึกสบายใจ"ไอริสพูด



"ครับแล้วตอนนี้ผมมีคำถามอีกข้อหนึ่งครับ" คุณากรพูด



"อะไรเหรอ..?"เคย์ถาม



"พี่ไม่เคยท้อรึครับ...?"คุณากรพูดสีหน้าเศร้าๆ



"เคยแต่...ก็มีเธอมากะไอริสนี่แหละ ถึงแม้ชีวิตมันจะไม่เหมือนเดิมแล้ว ตอนแรกๆก็ไล่ไอริสไปแต่...ก็ใจอ่อนล่ะก็ให้อยู่ด้วย



ซักพักมันก็ดีเองล่ะ"เคย์พูดแบบเรียบๆ



"งั้นเหรอครับ....แต่ว่าตวามฝันของผมมันคงไปไหนไม่ใด้แล้วล่ะครับ ขอโทษนะครับ..."เขาพูดแล้วเดินออกจากบ้านเคย์ไปบาสสิ่งบาง



อย่างที่เขายังไม่รู้รวมถึงอนาคตของเขา...พรุ่งนี้คืออนาคตที่ไม่รู้จบของเขา...อนาคตที่มีความเศร้าแฝงอยู่......



เมื่อกลับมาบ้านแล้วเขาก็ตรงดิ่งเข้าห้องนอนทันที...เมื่อเขาถึงห้องนอนแล้วเขามองไปที่หน้าต่างใกล้ๆเตียงของเขา



เขามองไปยังดวงจันทร์ที่เหลืองนวล



"ฉันนี่มันใช้ไม่ใด้เลยนะ" เขาพูดแล้วเหม่อลอยดังกับเวลาใด้หยุดลง......ที่เวลานั้น...เขาก็หลับไปโดยไม่รู้ตัว



เขาฝันถึง4เรื่องด้วยกันในค่ำคืนนี้



เรื่องแรก...เป็นเรื่องสมัยเด็กของเขาที่กำลังเจ็บปวดกับอะไรบางอย่าง...มันพุ่งชนเขาอย่างจังใช่แล้ว....เพื่อใครบางคนเขา



ถูกรถชนแต่ว่าเขาไม่เป็นอะไรากแต่ว่า...เขาเห็นผู้หญิง2คนที่ร้องให้อยู่ คนแรกก็คือเอลอีกคนหนึ่งเป็นใครนะ



ไม่ว่ายังไงเขาก็จำไม่ใด้....



เรื่องที่สอง



เขาฝันเห็นเด็กสาวคนหนึ่งมาปลุกเขาทุกวันที่เป็นเด็กสาวขี้อายแต่เธอก็ยิ้มแย้มตลอดเวลาเธอเป็นคนใจดี....



แต่ว่า...ในฝัน...หลังจากที่เธอเดินไปที่ๆแห่งหนึ่ง....ที่ๆไม่มีใครรู้จักที่นั่นเธอกะเขาอยู่ด้วยกันเขาเห็นเธอร้องให้



เป็นเลือด...แต่สาเหตุเพราะอะไรนั้นเขาก็ไม่รู้แต่ว่าท่าทีที่เธอร้องนั้นดูคล้ายๆว่าสูญเสียอะไรทั้งชีวิตเธอดูน่าสงสารมากๆ



และซักพักเธอก็ถูกเพื่อนๆล้อเธอจึงเข้าไปทำร้ายคนกลุ่มนั้นซะหมอบลงไปจากนั้นเธอก็กลายเป็นคนขรึมไปในที่สุด....



ฝันเรื่องที่สาม เขาฝันเห็นตัวเองตอนเด็กๆ เขาไม่ถูกกับพ่อและพยามหลีกเลี่ยงการพบหน้าเขาตลอดจนกระทั่งตอนนี้ที่เขาอายุ18



และเรื่องที่สี่เป็นเรื่องเพื่อนชายคนหนึ่งของเขา...ที่กำลังหลบหน้าเขาอยู่ซึ่งมีบางสิ่งบางอย่างที่หายไปและเข้ามาใหม่อะไรจะ



เกิดขึ้นกันแน่เพราะการที่คุณากรฝันซึ่งเขาไม่เคยผันแบบนี้มาก่อน



เช้าขึ้นมาคุณากรรีบบึ่งไปโรงเรียนทันทีเพราว่าสายแต่ว่าสิ่งที่เขาใด้พบคือ......

"ริน....."เสียงของคุณากรดังขึ้น

"พี่ชาย....."เธอพูดออกมาลอยๆ

การพบกันอย่างไม่ทันคิดเมื่อสาวในฝันของเขา ปรากฎกายต่อหน้าเค้า และ

แล้วชะตากรรมก็เดินขึ้นอีกครั้งสุดท้าย น้ำสีฟ้าและสายลมที่พัดผ่านอดีตที่ยาว

นานเด็กสาวที่เคยอยู่ด้วยกันในอดีตเขาและเธอและเขาจะทำตัวเช่นไรโปรดติดตาม

ต่อครับ